ΑΣΥΛΟ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Του Στέλιου Μάινα

«Το άσυλο κατάντησε προστάτης εγκληματιών».
«Να καταργηθεί το άσυλο, φτάνει πια το δούλεμα».
«Επιτέλους τι θα γίνει με το άσυλο; Έχουμε θεσμοθετήσει την παρανομία;»

Σε όλους τους τόνους και ενορχηστρωμένα, ακούω εδώ και καιρό, στην αρχή κάποιες αραιές και χαμηλές φωνές, και τελευταία με συνδυασμένα και «ομοθυμαδόν» πυρά, απ’ όλους τους χώρους, διάφορους θερμόαιμους και αγανακτισμένους να απαιτούν την άμεση κατάργηση ενός «απαρχαιωμένου και παρεξηγημένου» θεσμού…

Είναι αλήθεια, πως από πολλές απόψεις είναι πράγματι απογοητευτική η εικόνα των ΑΕΙ, και από αισθητικής αλλά και λειτουργικής πλευράς. Επανειλημμένα εμποδίζεται το ακαδημαϊκό έργο, αυτό είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Σπασμένοι ή και κλεμμένοι υπολογιστές, διαλυμένες αίθουσες, «απαλλοτριωμένο» εκπαιδευτικό υλικό…

Συμφωνώ πώς αυτές είναι εικόνες που απουσιάζουν από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά ιδρύματα. Αλλά αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος… Η άλλη είναι κατά τη γνώμη μου και πιο ουσιαστική και αφορά την λειτουργία της Δημοκρατίας και αφορά την κληρονομιά της Δικτατορίας. Διότι πώς να το κάνουμε ο λαός μας έχει σταυρωθεί για μια εφταετία κι έχει παλέψει για την κατάκτηση της ελευθερίας της έκφρασης του, κι ας μην ξεχνάμε πως έχει χυθεί αίμα για να μη μας φωνάζουν «δι υπόθεσίν μας» στο τμήμα, και για να μην αποκλείουν τα παιδιά μας από τα πανεπιστήμια «λόγω κοινωνικών φρονημάτων».

Ε, λοιπόν, για κάτι που μπορεί να περηφανευτεί εκείνη η νεολαία που σήμερα έχει «γκριζάρει» κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι αυτό το ΑΣΥΛΟ, γιατί έχει καταφέρει με τους αγώνες της να δώσει ουσιαστική αξία σ’ έναν κορυφαίο θεσμό, που μπορεί να βρει καταφύγιο ο πολιτικά κατατρεγμένος, ο διαφωνών. Ήταν σοφοί οι Αρχαίοι Αθηναίοι που διατήρησαν το Άβατο στους ναούς τους.

Ακόμα και πιο προωθημένες και Δημοκρατικές κοινωνίες, έχουν ανάγκη από μια «κάψουλα διαφυγής», από ένα Άβατο στις εξουσίες και τα όργανά της, ακόμα κι οι πιο ανεκτικές κοινωνίες έχουν ανάγκη από χώρους ζύμωσης και αμφισβήτησής τους. Μπορεί πολλές φορές να μην καταλαβαίνουμε τους νέους, αλλά αυτοί θα παλέψουν στον κόσμο που θα ζήσουν, δεν θα τους βάλουμε εμείς το γύψο που θα τους φέρει στα δικά μας μέτρα!

Το Άσυλο είναι σύμβολο του πολιτισμού μας και απομεινάρι του «Αθηναϊκού μας Κλέους» και διατηρεί την αξία του παρά την κατά καιρούς καταπάτηση, σκύλευση, την απαξίωση, την εκμετάλλευσή του. Όσον αφορά εκείνους τους ανέστιους λαθρομετανάστες που τους βρήκαν καταφύγιο σ’ έναν από τους Ναούς της Δημοκρατίας, τη Νομική, και που κατά την ταπεινή μου γνώμη ήταν άκαιρη και άστοχη ενέργεια όχι αυτών με τα ραμμένα στόματα αλλά αυτών που τους πήγαν εκεί.

Ας δείξουμε, τώρα, αυτές τις δύσκολες για τη χώρα στιγμές, την αλληλεγγύη μας στους κυνηγημένους από τα καθεστώτα, γιατί σίγουρα θα υπάρχουν κι άλλες πατρίδες που έχουν τους δικούς τους «Μανδηλαράδες» και «Παναγούληδες», θα υπάρχουν κι αλλού ΕΑΤ ΕΣΑ που τους περιμένουν, ας μην σκεπάσει με τη σκόνη της λήθης το αγαθό που ο δικός μας τόπος γέννησε…

www.aixmi.gr/