tag:blogger.com,1999:blog-59038489208612212562024-03-13T02:47:42.243+02:00λιθο...ΒόλοςΒήμα διαλόγου
για την εκπαίδευση,την ...άλλη ιστορία, τον πολιτισμό και την πολιτική.λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.comBlogger921125tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-90930765078299435562014-05-05T19:00:00.000+03:002014-05-05T19:00:00.808+03:00ΟΙ ΛΕΓΕΩΝΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝ ΤΑΞΕΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Τάκη Θεοδωρόπουλου</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-aVRQeUgY-Jw/U2eVxcRJPTI/AAAAAAAAD-k/6SmhxMPC5so/s1600/images26589.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-aVRQeUgY-Jw/U2eVxcRJPTI/AAAAAAAAD-k/6SmhxMPC5so/s1600/images26589.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ήταν κάποτε παντοδύναμες. Είχαν την οικονομία με το μέρος τους, ήταν τα αντικείμενα του πόθου της μεγάλης πολιτικής. Τα κόμματα, τα μεγάλα κόμματα, τα «κόμματα εξουσίας» όπως χαρακτηρίζονταν, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να κερδίσουν τον έρωτά τους, έφτιαχναν μηχανισμούς ολόκληρους για να υπηρετήσουν τη σχέση τους μαζί τους, ψήφιζαν νόμους, οργάνωναν πολιτικές. Είχαν τη δημοκρατία με το μέρος τους. Αυτές αποφάσιζαν για τα αποτελέσματα των εκλογών, για την επόμενη κυβέρνηση, για την επόμενη αντιπολίτευση. Ηταν οι περίφημες «μεσαίες τάξεις», η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού, από τη φυλή των Καγιέν ώς τους περίφημους, ηρωικούς και ιστορικούς μικρομεσαίους του ελληνικού σοσιαλισμού. Στις τάξεις περιλαμβάνονταν οι λεγεώνες των δημοσίων υπαλλήλων, οι επιδοτούμενοι αγρότες, η επιστημονική κοινότητα της χώρας.<br />Ποιοι εξαιρούνταν από το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας στο εσωτερικό τους, ποιοι δεν είχαν τη δυνατότητα να παρκάρουν το αυτοκίνητό τους έξω από το κέντρο όπου τραγουδούσε η Βίσση, ποιοι δεν μπορούσαν να πάνε στη Μύκονο το καλοκαίρι ή το Πάσχα; Ελάχιστοι και δαχτυλοδεικτούμενοι. Οι αποκλεισμένοι από το «οικονομικό θαύμα» της ευρωπαϊκής Ελλάδας, όσοι δεν ξυπνούσαν μεσημέρι για να απαντήσουν στο τηλεφώνημα της τράπεζας που τους πρότεινε την τελευταία της πιστωτική, ήταν ελάχιστοι. Το μεγαλύτερο μέρος ήταν αυτό που αθροιζόταν στο περίφημο 80% του δικομματισμού. Ποιο ήταν το πολιτικό όνειρο του δικομματισμού, τι πρότεινε ο δικομματισμός; Μα το δικαίωμα του υπαλλήλου που κερδίζει 1.500 ευρώ να κυκλοφορεί με 2.000 κυβικά. Διότι μάθαμε την κοινωνική επιτυχία να τη μετράμε με κυβικά.<br />Ηταν οι κυρίαρχοι του παιχνιδιού και, όπως είναι φυσικό, όταν το παιχνίδι χάθηκε, αυτοί πλήρωσαν το μεγαλύτερο κόστος. Τους τσάκισαν οι φόροι, τους γονάτισαν οι μειώσεις των μισθών και των αμοιβών, τους αποτέλειωσαν οι ασφαλιστικές εισφορές και η εντροπία του συστήματος: η κλειστή οικονομία που είχαν φτιάξει στηριζόταν αποκλειστικά στις εσωτερικές συναλλαγές. Οταν αυτές κατέρρευσαν, τίποτε δεν υπήρχε για να συγκρατήσει την εσωτερική κατάρρευση. Εμεινε μόνον το καρκίνωμα της ανεργίας, η συσσώρευση νεκρών κοινωνικών κυττάρων. Οι κλειστές τζαμαρίες με τους λόφους από τους κλειστούς φακέλους των λογαριασμών πίσω από την επιγραφή «Ενοικιάζεται» ή «Πωλείται» είναι η πιο εύγλωττη εικόνα της ηττημένης μεσαίας τάξης. Οι μάντρες των μεταχειρισμένων είναι γεμάτες με Καγιέν, οι δε νεόκτιστες μεζονέτες, το όραμα της Μεγάλης Ελλάδας των προαστίων, πρέπει να περιμένουν την επόμενη περίοδο για να ανθήσουν. Τους φταίνε οι πολιτικοί, αυτοί που μέχρι προχθές τους υποστήριζαν και τους χειροκροτούσαν, τους φταίει το κράτος που έχουν φτιάξει, τους φταίει ο καιρός, η ζέστη και το κρύο, και αν τους έχει απομείνει και λίγη λογική μέσα στην τρέλα της καθημερινότητας τη χρησιμοποιούν για να καταλάβουν ποιες είναι οι διαφορές του νέου δικομματισμού από τον παλιό, καλό τους γνώριμο. Εχουν να κερδίσουν τίποτε από τη διχοτομία Μνημόνιο και Αντιμνημόνιο, ή μήπως τους περιμένει μία από τα ίδια; Οταν ξυπνήσει ο Τσίπρας, αν ξυπνήσει ποτέ με τον Λαφαζάνη στο πλευρό του, και καταλάβει τους λόγους της δυσπιστίας του υποψήφιου κοινού του, θα είναι αργά.<br />Οι μεσαίες τάξεις λοιπόν, με όλες τις εσωτερικές τους διαφορές, ήταν κάποτε οι κυρίαρχες του παιχνιδιού. Κάποτε, όχι και τόσο παλιά, κάποτε και επί μακρόν, κάτι δεκαετίες, στη μακρόσυρτη αυτή περίοδο που ονομάζουμε μεταπολίτευση. Ο δημόσιος βίος θύμιζε ορθόδοξη λειτουργία, μακρόσυρτη, με τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις και αντιθέσεις, που αν και δεν οδηγούσαν πουθενά κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να τις εγκαταλείψει.<br />Και τώρα αυτές οι ίδιες «μεσαίες τάξεις» περιφέρονται άστεγες και ανυπόδητες, ψάχνοντας να βρουν τους πολιτικούς τους προστάτες, εκλιπαρώντας για λίγη επιείκεια, επαιτώντας για οτιδήποτε μπορεί να τους βγάλει από τον φόβο και την ανασφάλεια. Κανείς όμως δεν αναρωτιέται τι έκαναν στα χρόνια της παντοδυναμίας τους, τότε που ανέβαζαν και κατέβαζαν τους πολιτικούς τους και στελέχωναν το βαθύ κράτος για να μπορεί να εξυπηρετεί την οικοδόμηση αυθαιρέτων. Εφτιαξαν σχολεία για τα παιδιά τους; Και δεν εννοώ κτίρια, εννοώ σχολεία, παιδεία, εκπαίδευση με δασκάλους και μαθητές. Εφτιαξαν πανεπιστήμια για τα παιδιά τους; Και πάλι δεν αναφέρομαι στα κτίρια, ούτε σ’ αυτά τα δήθεν εκπαιδευτικά ιδρύματα που χρησιμεύουν για κράχτες στις γκαρσονιέρες της περιοχής και τα σουβλατζίδικα. Και τώρα διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γιατί τα καλύτερα παιδιά μας φεύγουν. Φταίει η κρίση; Φταίει. Ομως, ακόμη και η κρίση να μη μας είχε κυνηγήσει, πάλι τα πανεπιστήμιά μας δεν λειτουργούσαν όπως έπρεπε και τα σχολεία μας ήταν κατώτερα των περιστάσεων. Μήπως οι μεσαίες τάξεις απαίτησαν από τους πολιτικούς να φτιάξουν νοσοκομεία, κι αν όχι νοσοκομεία, πλατείες και πεζοδρόμια; Θα μου πείτε, θα γλίτωναν την ήττα οι λεγεώνες των μεσαίων τάξεων αν υπήρχαν πεζοδρόμια για να μπορούν να περπατήσουν. Οχι, απλώς θα είχαν πεζοδρόμια για να μπορούν να περπατήσουν και πλατείες που κάνουν τις πόλεις να μοιάζουν με πόλεις και όχι με ανθρώπινες χωματερές. Μήπως έφτιαξαν πόλεις, ναι, αυτές τις οργανωμένες πόλεις που κουβαλούν και μνήμη και ιστορία και παρόν, άρα έχουν και μέλλον;<br /><br />Οι λεγεώνες των μεσαίων τάξεων ηττήθηκαν από την κρίση. Ομως, για την ήττα τους εργάστηκαν και οι ίδιες σκληρά, για χρόνια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.kathimerini.gr/765397/opinion/epikairothta/politikh/oi-legewnes--twn-mesaiwn-ta3ewn"><strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></strong></a></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-61151016381115708722014-04-07T19:00:00.000+03:002014-04-07T19:00:06.095+03:00ΑΝΤΙΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΝΤΡΟΠΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Χρήστου Γιανναρά</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-fX9ju9h6WUs/U0KovQpzqZI/AAAAAAAAD-M/vaPnZOgvaS4/s1600/giannaras.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-fX9ju9h6WUs/U0KovQpzqZI/AAAAAAAAD-M/vaPnZOgvaS4/s1600/giannaras.png" /></a></div>
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Είμαστε πια εθισμένοι σε συμπτώματα κλοπής του κοινωνικού χρήματος, μας κατακλύζει η πλημμυρίδα και ποικιλότητα των περιπτώσεων, καταπλήσσει η ευρηματικότητα των τεχνασμάτων της λωποδυσίας. Kαι τα κρούσματα, σχεδόν όλα, εμφανίζονται όχι στους στερημένους και απεγνωσμένους, όχι στη φτωχολογιά. Aυτοί που ληστεύουν το κοινωνικό χρήμα σαν κοινοί λωποδύτες, είναι από την άρχουσα τάξη – άνθρωποι που τιμήθηκαν με δημόσια αξιώματα, λειτουργοί του κράτους, μεγιστάνες του ιδιωτικού πλούτου, πολιτικοί που ο λαός τους εμπιστεύθηκε να τον κυβερνούν.<br />Xρειάστηκαν αιώνες πολλοί και αργόσυρτοι για να κερδίσουμε οι άνθρωποι την αίσθηση του «δημοσίου συμφέροντος»: να περάσουμε από την κατάσταση της αγέλης στην «κοινωνία της χρείας» και από εκεί στην ανάγκη του «κοινωνικού κράτους». Kαθόλου τυχαία οι Eλληνες ονόμασαν το αντίθετο της βαρβαρότητας «πολιτισμό»: H έξοδος από τον πρωτογονισμό της αλογίας, των ενστικτωδών ενορμήσεων, της τυφλής βουλιμίας, είναι προϊόν της «πόλεως», προϋποθέτει «βίον πολιτικόν». Δηλαδή την αυθυπέρβαση του ατόμου, το κατόρθωμα της ελευθερίας από τον εγωκεντρισμό και ναρκισσισμό. Nα πραγματοποιείται η ύπαρξη ως «σχέση», να κοινωνείται η ανάγκη και η επιθυμία, να μοιράζεται το θέλημα, να είναι κοινή αναζήτηση οι σκοποθεσίες του βίου.<br />Mας παρέδωσαν οι Eλληνες να ταυτίζουμε τον «πολιτισμό» με το ποσοστό της ελευθερίας που κατορθώνει μια συλλογικότητα από την αλογία της ζούγκλας: της αντιμαχίας εγωισμών και συμφερόντων, των αχαλίνωτων «παθών». H ύπαρξη «πάσχει» τις αναγκαιότητες της φύσης, τις ορμέμφυτες απαιτήσεις της, τις υφίσταται ως «πάθη» που τη δυναστεύουν. Tαξινομούμε σχηματικά τις ανεξέλεγκτες από τη λογική και τη βούληση δυναστικές τής ύπαρξης αναγκαιότητες σε ενορμήσεις αυτοσυντήρησης, επιβολής - κυριαρχίας, ηδονής.<br />O άνθρωπος είναι το μόνο έμβιο υπαρκτό που έχει τη δυνατότητα της (κάποιας) ελευθερίας από τη φυσική, κυριαρχική τής ύπαρξης νομοτέλεια. Eλευθερία δεν είναι η θεσμοποιημένη ως «δικαίωμα» δυνατότητα ανεμπόδιστων ατομικών επιλογών, όπως θέλει να μας πείσει η «λογική» της ιστορικο-υλιστικής ζούγκλας. Eλευθερία είναι η «ειδοποιός διαφορά» του ανθρώπου από το κτήνος, η απεξάρτηση από τις αναγκαιότητες των ενστικτωδών ενορμήσεων, είναι το στοιχείο «το κυρίως ανθρώπινον» της ύπαρξής μας. Στο «κοινόν άθλημα» του πολιτικού βίου, του βίου της «πόλεως», εντόπιζαν οι Eλληνες την από κοινού πραγμάτωση της ελευθερίας. Eβλεπαν τη βαρβαρότητα να υπερβαίνεται και τον πολιτισμό να απαρτίζεται όταν κοινωνούνται οι ανάγκες της επιβίωσης: όταν λογοποιούνται, γίνονται λόγος, δηλαδή σχέση – όταν το φυσικό άτομο γίνεται λογικό, υπάρχει ως λόγος - σχέση, όχι μόνο ως φύση. Mοιράζεται με τους συνανθρώπους του (κοινωνεί «κατά μετοχήν») τα «κατ’ ανάγκην» χρειώδη που οι βουλιμικές του ενορμήσεις ιδιοτελώς απαιτούν. Tα μοιράζεται ελεύθερα, αυτοπροαίρετα, λειτουργώντας με τη λογική του, την κρίση του, τη θέλησή του.<br />Σήμερα η ιστορική πραγματικότητα μας υποχρεώνει να παραδεχτούμε ότι το ελληνικό «παράδειγμα» έχει ιστορικά εκλείψει, κυρίαρχο και παγκοσμιοποιημένο είναι αποκλειστικά το «παράδειγμα» της ατομοκρατίας. Xρησιμοποιούμε καταχρηστικά τη λέξη «πολιτισμός» για να προσδιορίσουμε έναν «τρόπο» βίου εξ ορισμού στους αντίποδες του ελληνικού, ασύμπτωτο και ασύμβατο με την ελληνική «πόλιν», τον «πολιτικόν βίον», το άθλημα ταύτισης του «κοινωνείν» με την «κατ’ αλήθειαν» ύπαρξη.<br />Tον οποιοδήποτε «τρόπο» βίου τον διαμορφώνει το «νόημα» (συνειδητό ή ανεπίγνωστο) που δίνουμε στην ύπαρξη, στη συνύπαρξη, στο υπάρχειν. Kαι «νόημα» λέμε την αναγνώριση αιτίας και σκοπού ή την παραδοχή αλογίας και τυχαιότητας του υπάρχειν. Tο εκάστοτε «νόημα» (ή το «μη νόημα») απομνημειώνεται πάντοτε στην Tέχνη και στους θεσμούς: Tο ελληνικό πολιτικό άθλημα είναι αδιανόητο χωρίς Παρθενώνα ή Aγια-Σοφιά (μεταφυσικό άξονα ή μέτρο της ευθύνης για τη διαχείριση της ελευθερίας), όπως και το ατομοκεντρικό «παράδειγμα» είναι αδιανόητο χωρίς «κοινωνικό συμβόλαιο» (σύνταγμα) και νομική κατασφάλιση των «ατομικών δικαιωμάτων».<br />H γένεση και συγκρότηση του ατομοκεντρικού «παραδείγματος» διευκολύνθηκε αποφασιστικά από την καταγωγική, στη μεταρωμαϊκή Δύση, θρησκευτική καταξίωση του ατομοκεντρισμού – τη θρησκειοποίηση του εκκλησιαστικού γεγονότος. O αυγουστίνειος «χριστιανισμός» κατανοούσε την «αγάπη» στο επίπεδο της συμπεριφοράς, όχι του «τρόπου» της ύπαρξης, κατανοούσε την ελευθερία σαν ατομικό κατόρθωμα να επιβάλλονται ο νους και η θέληση στην αλογία των ενστίκτων. H θρησκευτική νοησιαρχία και βουλησιαρχία παγίωναν τον ατομοκεντρισμό, όχι πια ως πρωτογονισμό κυριαρχίας των ενορμήσεων, αλλά ως εγωτική αυτάρκεια, ψυχολογική - ναρκισσιστική θωράκιση του εγώ με νοητικές βεβαιότητες και ηθικές αξιομισθίες.<br />Hταν μια ρήξη με τον ελληνικό εμπειρισμό: την ελληνική εκδοχή κοινωνικής επαλήθευσης της γνώσης, επομένως και με τον ελληνικό αποφατισμό: την άρνηση να εξαντλούμε τη γνώση στη διατύπωσή της. H ατομική νοητική ικανότητα θα είναι πια για τη Δύση η επαρκής συνθήκη για την πρόσβαση στην αλήθεια, την κατοχή της αλήθειας. Tαυτίζεται η αλήθεια με μόνη την κατανόηση, αποσυνδέεται από την εμπειρική πιστοποίηση (τη γνωστική σχέση και την κοινωνία της εμπειρίας της σχέσης), γίνεται η αλήθεια συνώνυμη με την ατομική «πεποίθηση». Aντίστοιχα θα παγιωθεί στη Δύση η εκδοχή της ελευθερίας ως ακώλυτης πραγμάτωσης των επιλογών του ατόμου, θα θωρακιστεί με σύμβαση ως «δικαίωμα».<br />Tόσο οι «πεποιθήσεις» όσο και τα «δικαιώματα» είναι υλικό κατασφάλισης του εγώ, δεν υπάρχει καμιά πραγματικότητα υπέρτερη του ατόμου, αίσθηση συγκριτικής ανεπάρκειας και ανισχυρίας, που να γεννάει «σέβας τε και δέος» στο άτομο. Στο «ατομοκεντρικό» παράδειγμα ο καθένας επιλέγει αν υπάρχει ή δεν υπάρχει «Θεός», αν έχει ή δεν έχει «νόημα» η ύπαρξη, ο κόσμος, η Iστορία, αν η Hθική είναι μια χρηστική σύμβαση ή αν σχετίζεται με την υπαρκτική γνησιότητα του ανθρώπου. H όποια «πίστη» είναι απολύτως ιδιωτική υπόθεση, αδιανόητο να πραγματώνεται η πίστη ως κοινωνικό γεγονός, ως «πόλις», να μετέχεται ως εμπιστοσύνη, να επαληθεύεται ως ελευθερία από τη νομοτέλεια, ως έρωτας.<br />Mα είναι πια δυνατό να υπάρξουμε οι Eλληνες ως αντίλογος στον παγκοσμιοποιημένο ατομοκεντρισμό – αντίλογος σαρκωμένος σε πράξη - πρόταση πανανθρώπινης εμβέλειας; Tο ερώτημα δεν απαντιέται «επί χάρτου». H απάντηση θα προκύψει μόνο αντιπαλεύοντας τη σημερινή έσχατη ντροπή: την Eλλάδα συνώνυμη με τους λωποδύτες, τους ανίκανους, τους φαύλους που μας έχουν μεταβάλει σε «μπαίγνιο των εθνών».</span></div>
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="freetext" style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.kathimerini.gr/761511/opinion/epikairothta/politikh/antipaleyontas-thn-ntroph"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-22275868888503273542014-03-26T19:21:00.000+02:002014-03-26T19:21:03.877+02:00ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΝΑΥΑΡΙΝΟ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Ανδρέα Ζαμπούκα</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Op2jS6EvUKE/UzMMVbg9FnI/AAAAAAAAD98/Xd4usQaFTtg/s1600/nayarino.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-Op2jS6EvUKE/UzMMVbg9FnI/AAAAAAAAD98/Xd4usQaFTtg/s1600/nayarino.png" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα ψέματα στη ζωή και στην ιστορία επιτρέπονται. Στον εαυτό μας λέμε πάντα την αλήθεια; Kάθε πρωί που ξυπνάμε και ξεκινά η μνήμη να εργάζεται φέρνει μπροστά μας μόνο αλήθειες; Όχι βέβαια. Κάτι θα σκαρφιστούμε να μας παρηγορήσει, κάτι να ξεχάσει η συνείδηση τα λάθη που κάναμε, κάποια παρηγοριά θα χρειαστούμε για να συνεχίσουμε. Και στην τέχνη το ίδιο κάνουμε. Πιάνουμε παραδόσεις, παραμύθια, σενάρια, θρύλους και φτιάχνουμε ταξίδια για να ξεφεύγουμε.<br />Άλλο όμως τα ψέματα της παρηγοριάς κι άλλο τα ψέματα της εξαπάτησης. Δεν είναι το ίδιο. Αν δηλαδή καταστρώνουμε συνεχώς σχέδια για να εξασφαλίσουμε την ύπαρξη μας, αν οργανώνουμε πλεκτάνες για να μαζέψουμε «πελάτες», αλλάζοντας ή κρύβοντας γεγονότα, τότε είμαστε απατεώνες και άξιοι αποκάλυψης.<br />Οι εθνικές προπαγάνδες δεν είναι μοναδικό φαινόμενο στα Βαλκάνια (περιοχή με τα μεγαλύτερα προβλήματα). Όλοι έχουν πει ψέματα στους λαούς τους για να τους ενώσουν. «Μαγείρεψαν» λίγο την ιστορία τους, έφτιαξαν εθνική αγωγή στα σχολεία και γέμισαν την κοινωνία με μικρούς ή μεγάλους μύθους «σπουδαίων» προγόνων. Έτσι έχτισαν την κυρίαρχη εθνική ιδεολογία με σκοπό να καλλιεργήσουν και την αντίστοιχη εθνική συνείδηση. Άλλοι ελάχιστα όπως για παράδειγμα οι Ελβετοί κι άλλοι, ξεπερνώντας τα όρια, όπως εμείς.<br />Γύρω από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους –που παρεμπιπτόντως λίγοι γνωρίζουν πότε έγινε - υπάρχουν τέσσερις σημαντικές ημερομηνίες: H 25η Μαρτίου 1821 (όριο έναρξης της επανάστασης), η 20η Οκτωβρίου 1827(Ναυμαχία Ναυαρίνου), η 3η Φεβρουαρίου 1830 (υπογραφή πρωτοκόλλου ανεξαρτησίας 1830) και ο Μάιος 1832 (ανακήρυξη του Βασιλείου της Ελλάδας με επιλογή του Όθωνα ως του πρώτου Μονάρχη). Η πιο καθοριστική όμως από αυτές, είναι η Ναυμαχία του Ναυαρίνου, όπου ο συμμαχικός στόλος βυθίζει τον τουρκοαιγυπτιακό και ξεκαθαρίζει πλέον ότι η Ελλάδα θα γίνει αυτόνομο κράτος και θα αποσυνδεθεί από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.<br />Οι τρεις είναι γεγονότα και αρχειοθετημένες πράξεις στα επίσημα αρχεία κρατών και η μόνο η πρώτη είναι θρύλος, παράδοση, σχεδόν εικασία και για πολλούς, ένας κατασκευασμένος μύθος. Από τις τέσσερις λοιπόν, εμείς επιλέξαμε την πρώτη για να γιορτάζουμε την απαρχή του νεοελληνικού κράτους. Αγνοήσαμε υπογραφές, συναντήσεις, αποφάσεις και προπάντων, το πιο καθοριστικής σημασίας γεγονός, το Ναυαρίνο! Γιατί; Ίσως γιατί η 25η Μαρτίου συμπίπτει με θρησκευτική γιορτή και θα κάλυπτε τις ενοχές της Εκκλησίας. Ίσως γιατί το εσωτερικό κατεστημένο ήθελε να μονοπωλήσει τους επαίνους και να ξεχαστούν οι τρεις εμφύλιοι που ακολούθησαν την αποτυχία της επανάστασης.<br />Όπως και να ΄χει, χωρίς το Ναυαρίνο, η έκβαση της ιστορίας θα ήταν διαφορετική. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα είχαμε καν τη δυνατότητα να γιορτάζουμε εθνικές επετείους και με τις πολιτισμικές εξελίξεις που ακολούθησαν τον 20ο αιώνα, μάλλον θα είχαμε ξεχάσει και την «ρωμέικη» ταυτότητα που είχε διατηρηθεί μετά το Βυζάντιο.<br />Αν είχαμε λοιπόν εθνική γιορτή την 20η Οκτωβρίου 1827, θα λειτουργούσε με άλλο τρόπο και η εθνική μας διαπαιδαγώγηση. Θα διδασκόμασταν στο σχολείο διαφορετικά πράγματα. Για τη σημασία της διπλωματίας (ο ναύαρχος Κόδριγκτον πήρε την ευθύνη της απόφασης για επίθεση, μετά από συνεννόηση με τον Καποδίστρια), για το ότι ποτέ ο πιο δυνατός δεν σου χαρίζει τίποτα, αν δεν έχει έλλογο και έννομο συμφέρον και ότι η Ευρώπη είναι ο ζωτικός μας χώρος για τη διαιώνιση του ελληνικού μας πολιτισμού. Θα μαθαίναμε επίσης ότι η Εκκλησία έζησε την Επανάσταση μέσα στις αντιφάσεις της, ότι οι μεγάλες οικογένειες των οπλαρχηγών, που έβριζαν και τότε τους Ευρωπαίους ήταν τελικά εκείνοι που έκλειναν συμφωνίες μαζί τους. Ίσως, λέω ίσως, αν γιορτάζαμε το Ναυαρίνο ως εθνική επέτειο, είμαστε περισσότερο ορθολογιστές και ξεπερνούσαμε τα εθνικά μας συμπλέγματα.<br />Ποιος ξέρει, ίσως είχαμε κι έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας που δεν θα έκανε δηλώσεις για ξεσηκωμό εναντίον των «δανειστών» που καταδυναστεύουν τον «πολύπαθο» και συγχρόνως «ανεύθυνο» ηρωικό ελληνικό λαό. Γιατί από ό,τι ο χρόνος έδειξε, ψέμα στο ψέμα και παραμύθι στο παραμύθι, φτάσαμε για άλλη μία φορά, στον εξευτελισμό και στα όρια της καταστροφής. Και δυστυχώς, όπως και τότε, μόνο για εξωτερικούς «σωτήρες» μιλάμε που θα μας σώσουν ή θα μας απαλλάξουν από τα βάρη που οι ίδιοι δημιουργήσαμε. Την επόμενη φορά, ας επιλέξουμε τουλάχιστον μια αληθινή ημερομηνία να χτίσουμε τους μύθους μας. Ίσως αποδειχθεί λιγότερο αναξιοπρεπές και επώδυνο και για την ίδια την ιστορία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.capital.gr/News.asp?id=1981687"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Πηγή</strong></span></a></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-88214331123544345722014-03-07T19:00:00.000+02:002014-03-07T19:00:05.531+02:00ΕΔΩ Ο ΚΑΛΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ.ΠΑΡΤΕ ΚΟΣΜΕ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του Τάσου Φούντογλου</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-c6kXrcks8Hc/Uxm9zsfxunI/AAAAAAAAD9s/DX00Svtm5kU/s1600/images26589.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-c6kXrcks8Hc/Uxm9zsfxunI/AAAAAAAAD9s/DX00Svtm5kU/s1600/images26589.jpg" /></a></div>
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Αφήστε τους νεκρούς στην ησυχία τους</strong>…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Συλλυπητήρια. Στις οικογένειες των νεκρών. Στις δικές μας οικογένειες των ζωντανών νεκρών. Στην κοινωνία που καρκινοβατεί. Στην πολιτική μας τάξη που και καλά μας διοικεί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Συλλυπητήρια σε όλους μας. Για τη χώρα που φτιάξαμε όλα αυτά τα χρόνια</strong>. Για τη χώρα που προσπαθούμε πανικόβλητοι να αλλάξουμε «εκ βάθρων» και κάπου στην πορεία αντιλαμβανόμαστε το «εκ βόθρων» και εναποθέτουμε, για μια ακόμα φορά, τις ελπίδες μας στο μάννα εξ ουρανού του αυριανού Αντρέα. Για το λειψό ανάστημα αυτών που προπορεύονται, για την εμμονική επιβράβευση και προβολή αυτών που μονίμως έπονται, αλλά και για την κακομοιριά των θλιβερών τριτοκλασάτων. Αυτών που παίρνουν δυο θανάτους και τους μετατρέπουν σε επιχείρημα του αντιμνημονίου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Βάζουν στο ζύγι του «αϊκιού τους ραδικιού τους» δυο ζωές από την μία και μια σύμβαση γεμάτη αριθμούς και λέξεις απ’ την άλλη. Βαραίνει το ζύγι προς την πλευρά του δράματος. Αυτονόητο. Αυταπόδεικτο. Επόμενο. Ολοφάνερο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τι περιμένεις ανόητε; Να αναμετρηθεί ο θάνατος, η απώλεια, το δράμα του γονιού, το ψυχορράγημα της μάνας που χάνει το παιδί της με ένα τσούρμο αριθμούς και χρονοδιαγράμματα και να ανακηρυχθεί νικητής το «τρείς το λάδι τρείς το ξύδι έξι το λαδόξυδο»;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Μα, θα μου πεις, το Μνημόνιο οδήγησε στους θανάτους αυτούς. Ναι ανόητε</strong>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν αυτή είναι η άποψή σου έλα στο δημόσιο διάλογο για να την υπερασπιστείς. Αλλά στο διάλογο δεν θα προσέλθεις με τους θανάτους παραμάσχαλα και τις αυτοκτονίες, πρώτη μούρη. Δεν θα έρθεις κορδωμένος για το ακαταμάχητο που κουβαλάς και <strong>ούτε θα περιφέρεις δεξιά και αριστερά τον πόνο και τη θλίψη της χαροκαμένης μάνας και του εξαγριωμένου πατέρα</strong> για να μαζεύεις Like, να χτίζεις την καριέρα σου πάνω στα σιγουράκια του αντιμνημονίου και να βάζεις υποθήκες για το κομματικό σου μέλλον.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο διάλογο θα έρθεις με εναλλακτικές λύσεις, με προτάσεις για το γαμημένο τι μέλλει γενέσθαι, με την καταγγελία μιας αντικοινωνικής συμπεριφοράς που βλέπεις τόσα χρόνια να μαγαρίζει τη δημόσια ζωή σου, <strong>με κάτι τέλοσπάντων που θα συμβάλλει στην αναμόρφωση του κωλοχανείου</strong>, που έφτιαξαν οι προηγούμενοι και συντηρούν με θρησκευτική ευλάβεια οι επόμενοι.<br />Αυτοί, διάολε, που ψήφισε η ελληνική κοινωνία στις τελευταίες εκλογές. Τον Ταμήλο, την Κουντουρά, τον Μελά, την Κωνσταντοπούλου, τη Ραχήλ, τον Κασιδιάρη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Τι δεν καταλαβαίνεις επιτέλους</strong>;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πόσες φορές πρέπει να στο πουν πως η κοινωνία που υπερασπίζεσαι και ο λαός που επικαλείσαι ψήφισε αυτούς για να τον βγάλουν από την κρίση; Για αυτά πες μου, ανόητε, και άσε τους θανάτους κατά μέρος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Καταντήσαμε και τον δημόσιο διάλογο τριτοκοσμικό. Καρικατούρα της σκέψης των νηπίων. Αφήσαμε στην άκρη τα επιχειρήματα, τις ιδέες, τα οράματα, τους ρεαλισμούς των λύσεων και <strong>πιάσαμε τον άνεργο, τον εξαθλιωμένο, τον επαίτη, τον άστεγο. Τους φορέσαμε τα κυριακάτικα τα ρούχα, τα καλά, τους σουλουπώσαμε λιγάκι</strong> για να χωράνε οι δόλιοι στην καθωσπρέπει άποψη και το καθιερωμένο κείμενο της εβδομάδας και τους πετάξαμε στη ρωμαϊκή αρένα με το πλήθος να κραυγάζει και τους αντίχειρες να ανεβοκατεβαίνουν. Τους ανεβάζουμε κάθε τόσο πάνω στο παλκοσένικο της δημόσιας αντιπαράθεσης και τους δείχνουμε στο πλήθος από κάτω, με τα μπουκωμένα στόματα από πατατάκια και ποπκορν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Περάστε από εδώ κύριε. Εγώ εμπορεύομαι τους άνεργους, τους άστεγους και τους αυτοκτονούντες.</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όχι κύριε. Από εδώ, από εδώ έλα. Εμένα με εμπιστεύονται οι κάγκουρες, που σταμάτησαν να τρέχουν στις εθνικές οδούς και να ξεκληρίζουν κάθε χρόνο ένα ολόκληρο χωριό. Ακρίβυνε η βενζίνη ελέω κρίσης, σταμάτησαν και οι τραπεζικοί κρουνοί να δίνουν φράγκα για αυτοκίνητα ακριβά και, όπως και να το κάνεις, μειώθηκαν και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα. <strong>Εκπροσωπώ, επίσης, και όσους αυτοκτόνησαν το 2004. Τετρακόσιοι στον αριθμό</strong>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αλλά τότε ποιός ασχολήθηκε μαζί τους; Ποιος πήρε ένα γαμημένο πληκτρολόγιο να γράψει δυο λέξεις; Τότε οι προοπτικές για την τσέπη μας φάνταζαν ευοίωνες, το πανεπιστημιακό πτυχίο προμήνυε λαμπερές καριέρες στο Δημόσιο και ο Χαριστέας κάρφωνε τις κεφαλιές του στα δίχτυα των Άγγλων, Γάλλων, Πορτογάλων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πού καιρός να ασχοληθείς με απελπισμένους κουρελιάρηδες;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Πάρε κόσμε. Εδώ ο καλός ο θάνατος. Έχω πράμα που σαλεύει</strong>. Άλλος με τη βάρκα μας. Ελα μωρή Μανταλένα. Δώσε και άλλο. Μπορείς….</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κανείς, όμως, δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτούς. Κανείς δεν δίνει τσακιστή δεκάρα για την αφετηρία τους, την πορεία τους σε τούτη τη ζωή, τις λάθος επιλογές που ίσως τους οδήγησαν εκεί. Κανείς δεν σκύβει από πάνω τους με πραγματικό ενδιαφέρον για να δει τις απαραίτητες λεπτομέρειες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Εκεί που, κατά τους αγγλοσάξονες, κρύβεται ο Διάολος και μερικές φορές η ενοχλητική αλήθεια. Μέσα είναι και αυτοί για τον μακιαβελικό σκοπό. Να καρπωθούμε αναγνώριση, Like, ψηφαλάκια, ακροαματικότητα και κανα συμβόλαιο παραπάνω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Τράγκας τα κατάφερε. Έρχεται και η σειρά σου οσονούπω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Ψάχνετε εναγωνίως νεκρούς, αυτοκτονίες,</strong> σχοινιά να κρέμονται από ψηλά δοκάρια, μαγκάλια γεμάτα μονοξείδιο, απελπισμένους δανειολήπτες. <strong>Τους τσουβαλιάζετε και τους προσφέρετε ως αντιμνημονιακό έδεσμα</strong> σε ένα πλήθος εξαγριωμένο από τις περικοπές που διψάει για αίμα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Ανίκανοι να προτείνετε το οτιδήποτε</strong>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Να διατυπώσετε έστω και μια πρόταση εξόδου από την κρίση πέραν της κατάφωρης μαλακίας πως για όλα φταίει το Μνημόνιο και πως, μόλις το κάνουμε χίλια δυο κομμάτια, θα ξαναβρούμε τους προμνημονιακούς ρυθμούς μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Βάλατε μπροστά σας τον Κλύνν, τον Λάκη και τον Τράγκα και κάνετε καθημερινά γιουρούσια στην όποια λογική έχει απομείνει σε αυτή τη χώρα</strong>. Τους παραπάνω τους είχαμε κάποτε για να γελάμε. Παλιάτσοι, θεατρίνοι, γελωτοποιοί, τέτοιοι ήτανε, για να διασκεδάζουν την πλήξη μας και να σκορπίζουν την όποια κατήφεια έριχνε, στα πρόσωπά μας, η ζωή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και φτάσαμε τις εποχές των παχιών αγελάδων να τους αμείβουμε περισσότερο από τους ακαδημαϊκούς και τους δικαστές μας. Την ελεύθερη αγορά και τον καπιταλισμό επικαλούνταν οι άθλιοι για να δικαιολογήσουν το αναντίστοιχο των αμοιβών τους. <strong>Και μόλις τσέπωναν τα φράγκα άρχιζαν τους αριστερούς μελοδραματισμούς</strong>, τα εύκολα τα λόγια τα μεγάλα για ισότητα, κοινοτισμό, αλληλεγγύη. Μαζί με τον λαό, δίπλα στον απλό πολίτη, αντάμα στους αγώνες του για ένα καλύτερο μέλλον.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Εσύ από τον Μπύθουλα και αυτός απ΄ το Κολωνάκι. Αλλά τι σημασία έχει τώρα αυτό; Φτάνει που δίνω παραστάσεις εγώ για σένα. Μια εικοσιπενταρού θα πάρω εγώ βλαμμένε. Και κάτσε εσύ να μου χαρίζει ακροαματικότητες και νούμερα τηλεθέασης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Νούμερο είσαι και νούμερα μου φέρνεις. Γι’ αυτό εγώ την εικοσιπενταρού και εσύ από τα τρία μου το καθιερωμένο το μακρύτερο</strong>.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όσοι κατάφεραν να σταθούν με την απαραίτητη νηφαλιότητα απέναντι στην εποχή τους και να στοχαστούν πάνω στα αίτια που μας γκρεμοτσάκισαν και μας ρίξανε στα βράχια κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή πως η χώρα αυτή πτώχευσε, αφενός γιατί παρήγαγε το απολύτως τίποτα και, αφετέρου, γιατί κάποιοι σαχλαμάρες την έπεισαν πως είναι δυνατόν να φιγουράρεις στις πρώτες θέσεις του ΟΟΣΑ χωρίς να παράγεις τίποτα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ακόμα και αυτοί, όμως, κουράστηκαν να υπερασπίζονται τα αυτονόητα. <strong>Βαρέθηκαν να είναι</strong> μονίμως στη δύσκολη θέση να βάζουν πλάτη στην αναγκαιότητα των μεγάλων αλλαγών και την αμέσως επόμενη στιγμή να στιγματίζονται ως ανάλγητοι μνημονιακοί και να καταγγέλλονται από τους θηρευτές της ακατάσχετης βλακείας ως ηθικοί αυτουργοί αυτοκτονιών και τραγικών θανάτων.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Σιχάθηκαν να βλέπουν</strong> λιγούρια, γνωστά ρουσφέτια βουλευτικών γραφείων και πρώην οσφυοκάμπτες που συνωστίζονταν στις γνωστές αυλές για μια χειραψία ή ένα μειδίαμα από την αυτού Μεγαλειότητα να το παίζουν σήμερα κήνσορες της δημόσιας ζωής και να κουνάνε το δαχτυλάκι τους σε όλους τους υπόλοιπους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Απηύδησαν </strong>με όλη αυτήν την μεγαλόστομη κριτική απέναντι σε ένα σύστημα που εμφανώς είναι ανίκανο αλλά από την άλλη τίποτα δεν φαίνεται στον ορίζοντα ικανό να το ανατρέψει και να το αντικαταστήσει με κάτι καλύτερο. Και το κυριότερο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Φοβήθηκαν</strong> να μιλάνε για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις την ώρα που ξεπαγιάζει ο κόσμος και πεθαίνουν τα παιδιά του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Προχθές, που λες, υπέγραψα αντ’ αυτού άλλο ένα επίδομα αεροθεραπείας. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση έχει δυο μέρες που με πετάει συνέχεια έξω. Δυο παλικάρια πέθαναν εψές από ένα γαμημένο μαγκάλι. Και το διαδίκτυο γέμισε επικήδειους από πρώην γλυφτράκια του Προέδρου. <strong>Έχεις δίκιο μεγάλε. Ζήτω ο Τσίπρας και ο Καμένος</strong>! Θα τους ψηφίσω και εγώ και μετά γαία πυρί μειχθήτω. Στο κάτω κάτω της γραφής εγώ την επόμενη ημέρα θα είμαι μετανάστης σε κάποια χώρα του άλλου ημισφαιρίου, του πολιτισμένου, εσύ θα προσπαθείς ακόμα να τα βγάλεις πέρα με τις τρεις και εξήντα μιας και ο Αλέξης σου θα έχει παραλάβει καμένη γη για πολλοστή φορά και <strong>οι Like-ιστές σου, αυτά τα φιντανάκια που γράφουν πύρινα άρθρα,</strong> θα έχουν βολευτεί σε κάποια θεσούλα με τέσσερα χιλιάρικα μισθό και θα δοξάζουνε την ώρα και τη στιγμή που ανακάλυψαν τον λαϊκισμό του διαδικτύου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μικρό χωριό είμαστε και θα τα ξαναπούμε. Μέχρι τότε καλή δύναμη σε όλους μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong><a href="http://www.aixmi.gr/index.php/edw-okalos-thanatos-parte-kosme/">Πηγή</a></strong></span></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-20808860933805509552014-02-21T20:42:00.002+02:002014-02-21T20:42:59.770+02:00ΠΗΡΑΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΛΑΘΟΣ ΚΙ ΑΛΛΑΞΑΜΕ ΖΩΗ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-qjZT8sIhmtU/UweeB05s0hI/AAAAAAAAD9M/HuSU4HbXTic/s1600/stockvault_23705_20100207-copy.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-qjZT8sIhmtU/UweeB05s0hI/AAAAAAAAD9M/HuSU4HbXTic/s1600/stockvault_23705_20100207-copy.jpg" height="105" width="200" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ξοδεύουμε τη ζωή μας. Την πετάμε καθημερινά, με ασχολίες μικρές και χωρίς κανένα νόημα. Σαν μηχανές γίναμε, σχεδόν όλοι… Και, δυστυχώς, δεν το έχουμε καταλάβει...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Μεγάλο έξοδο να αφήνεις τη ζωή να περνά, δίχως να έχεις κάνει κάτι, έστω και μικρό, έστω και ασήμαντο, που θα μπορέσεις περήφανα να το αφήσεις παρακαταθήκη για το πέρασμά σου από τούτο τον κόσμο.</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Αφήνουμε τα τεράστια τίποτε να παίρνουν μορφή, να αλώνουν και να ορίζουν τις ζωές μας.</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Και σαν να μην φτάνει ετούτο, ζητάμε και από τους νέους να παλέψουνε και να πάρουμε πίσω όλα εκείνα που εμείς αφήσαμε να χαθούνε μέσα από τα χέρια μας.</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ντροπή! Μεγάλη η ντροπή μας. </span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Αφού ούτε στα στερνά μας δεν τιμάμε το χώμα που πατήσαμε<b> </b>και τη γη που μας έθρεψε. Τίποτε δεν μας έχει μείνει από τους προγόνους, που τόσο περήφανα αναφέρουμε στις κουβέντες μας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Κουτσαβάκια του κερατά γίναμε και όχι άντρες. Γιατί οι άντρες δεν χαλάνε την ώρα τους με λόγια, αλλά πρώτα κάνουνε ό,τι έχουν να κάνουν κι έπειτα νοιάζονται για το ότι μπορούσαν και καλύτερα. </span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Εμείς… τίποτε τέτοιο δεν έχουμε. Καιγόμαστε για την μικροσύνταξή μας, για τα γεράματά μας, για να ησυχάσουμε από τις μέριμνες της ζωής κι αφήνουμε επιτήδειους να μας κλέβουνε την περηφάνεια μας, να μας κλέβουνε το βιός μας, να μας κλέβουνε όλα εκείνα που άλλοι δώσανε τη ζωή τους για να τα έχουμε εμείς.</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Ξόδι φεύγει η ζωή μας, μα δεύτερη δεν έχουμε για να προλάβουμε και να σιάξουμε όλα τα στραβά που κάναμε ή που μας αφήσαμε να μας κάνουν.</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Και μικροί όπως είμαστε, ζητάμε από εκείνους που την κληρονομιά σπαταλήσαμε, να αγωνιστούνε για μας, να παλέψουν, να ματώσουν, για να πάρουμε πίσω αυτά που με τα ίδια μας τα χέρια παραδώσαμε σε ένα τσούρμο ψευταράδων…</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Μάθαμε να ξοδεύουμε στη ζωή μας κι ήταν μεγάλο το λάθος, γιατί δεν καταλάβαμε πως από ένα σημείο και μετά ξοδεύαμε την ίδια τη ζωή που ήρθαν και την αποτιμήσαν οι εμπόροι των εθνών και την ζυγίσανε με τις δικές τους δεκάρες για να μας βάλουνε χρέος και στον θάνατό μας.</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Σε εσένα, σε εμένα, σε όλους μας, ούτε το χώμα του τάφου δεν μας αξίζει, γιατί αυτό το χώμα το παραδώσαμε χωρίς να σκεφτούμε ότι ούτε δικό μας είναι…</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Βαριές μπορεί να είναι αυτές οι κουβέντες, μα άλλες λέξεις δεν έχω στο νου για να γράψω το χάλι που μας βρήκε, τον βούρκο που τόσο πρόθυμα τρέξαμε να κυλιστούμε, έχοντας τους δαίμονες και τα δουλικά τους να μας περιγελούν και να μας διατάζουν…</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Και σε ρωτάω εσένα που δεν σου αρέσουνε ετούτα τα λόγια:</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Τι κάναμε για να μην γίνουμε περίγελος των ανόητων, σκλάβος των τιποτένιων;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Τι κάναμε για να τιμήσουμε εκείνους που μας γέννησαν κι εκείνους που έρχονται μετά από μας;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Τι κάναμε για την ψυχή που θα παραδώσουμε;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Δυστυχώς, τίποτε και πρέπει ετούτες τις ώρες να το παραδεχτούμε κι εσύ κι εγώ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Μεγάλα κι άδεια λόγια, μονάχα, που δεν μας τιμάνε και που δείχνουνε πόσο ανάξιος είσαι, πόσο δειλός είμαι…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Κι όμως, υπάρχει χρόνος για να τ’ αλλάξουμε όλα<b> </b>και να περπατήσουμε περήφανα ξανά κάτω από έναν ελεύθερο γαλάζιο ουρανό… </span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Μα, αυτό θα γίνει όχι αν θελήσουμε να διώξουμε εκείνους που μας καθίσανε στο σβέρκο και μας ορίζουν τη ζωή μα και το θάνατό μας… </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Θα γίνει μόνο αν σταματήσουμε τα λόγια και αποφασίσουμε να μετρηθούμε με τους κλέφτες που μας αρπάζουν και μας ξεφτιλίζουν τη ζωή…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"></span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">Δυστυχώς, πήραμε τη ζωή μας λάθος, κι αλλάξαμε ζωή...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><strong><a href="http://kostasxan.blogspot.gr/2014/02/blog-post_1587.html">Πηγή</a></strong></span></div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-62314658899039733952014-01-30T19:00:00.000+02:002014-01-30T19:00:00.525+02:00ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-PKdFhEf3NVQ/UupjiyYaMyI/AAAAAAAAD8k/LPvtPUqYDa4/s1600/parakmi.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-PKdFhEf3NVQ/UupjiyYaMyI/AAAAAAAAD8k/LPvtPUqYDa4/s1600/parakmi.png" /></a></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν γράφω πλέον , παρά ελάχιστα, αλλά είπα σήμερα να αφήσω ένα μικρό σχόλιο για το νέο που άκουσα. Για τους νέους. Εκείνους που περιμένουν με αγωνία να βρουν μια δουλειά. Η λύση δόθηκε. Η κοινωνία του τσάμπα , η τσάμπα κοινωνία τους καλεί στις αγκαλιές της να δουλέψουν ..τσάμπα.<br />Δεν ξέρω τι είναι πιο φοβερό για ένα νέο άνθρωπο που του έχουν πάρει τα όνειρά του, και του τα ροκανίζουν βίαια, μέχρι να του κόψουν κάθε ελπίδα, κάθε επιθυμία, κάθε ζωντάνια, να καθίσει σπίτι και να κοπανάει το κεφάλι στους τοίχους, να περιφέρεται ασκόπως, ή να χωθεί σ΄ενα γραφείο και να δουλεύει 15 ώρες την ημέρα..τσάμπα.<br />Πόσο χυδαίο μπορεί να είναι ένα σύστημα , να προωθεί σαν λύση την σκλαβιά, και να τη στολίζει με επιχειρήματα. Να προσπαθεί να πείσει ένα παιδί πως η λύση σε πρώτη φάση τουλάχιστον είναι να «χωθεί» σαν ποντίκι σε ένα εργασιακό υπόνομο, να ικετεύει το κάθε αφεντικό να τον έχει στη δούλεψή του έστω και τσάμπα. Κι από εκεί ο δρόμος για το χτίσιμο της προσωπικότητας του σκλάβουν είναι πανεύκολος.<br />Θα μάθει να χαίρεται όταν από το τίποτα του δώσουν το κάτι. Θα νοιώσει περήφανος όταν κατορθώσει από τη φάση του άμισθου σκλάβου να περάσει στη φάση του σκλάβου που του ρίχνουν ένα κομμάτι ψωμί...<br />Χυδαιότητα<br />Και ανικανότητα των φοβισμένων ανθρώπων να αντιδράσουν. Λες και η ασυδοσία είναι κάποιος θεΪκός νόμος απαράβατος που έτσι τον βρήκαμε κι έτσι πρέπει να τον δεχτούμε χωρίς πολλές κουβέντες....<br /><br />Ντροπή </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.synithisypoptos.gr/blog"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Πηγή</strong></span></a></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-88691669628882414302013-11-16T17:30:00.000+02:002013-11-16T17:30:00.917+02:00ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΙΚΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-xSWbawEZyd8/Uockt5-jfNI/AAAAAAAAD8A/SEw203eGHJE/s1600/84ac056b57dd032fcf18a346d4a81feb_L.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-xSWbawEZyd8/Uockt5-jfNI/AAAAAAAAD8A/SEw203eGHJE/s1600/84ac056b57dd032fcf18a346d4a81feb_L.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο κυνισμός, η αδιαφορία για το κοινωνικό σύνολο, η απαξίωση των παιδιών ενός κατώτερου θεού, υπήρχε πάντα από τη μεριά της ελίτ. Δεν είναι κάτι φρέσκο. Δεν δημιουργήθηκε με κάποιο μνημόνιο, με την οικονομική κρίση. Την εποχή που ήταν παχιές οι αγελάδες, δηλαδή τότε που οι πολίτες είχαν δουλειά, χρήμα, τα μέσα τους και τις άκρες τους, την εποχή που γεμίζανε τα σκυλάδικα, τα πολυκαταστήματα, η ελίτ ήταν ακριβώς η ίδια μόνο που αυτό τον κυνισμό δεν τον εισέπρατταν οι πελάτες του συστήματος αλλά μερικές κατηγορίες. Τα φτωχότερα στρώματα, οι υπηρέτες τους, οι εργάτες τους.. Η κάθε κυράτζα νεοπλουτισμένη ή και παλιοπλουτισμένη με τον αντρα της, που τώρα μαθαίνουμε πόσα λεφτά φάγανε μέσα από τις σάρκες των ταμείων που οι φουκαριάρηδες κατέθεταν το κόπο τους, δεν εγινε τώρα αλλαζονική, δεν έγιναν τώρα φιλοτομαριστές, στυγνοί, ήταν. Οταν πηγαίναν να φτιάξουν μαλλί, δούλα θεωρούσαν τη κοπελίτσα που τους έκανε πιστολάκι. Οταν ψώνιζαν με δέκα καρότσια από το σουπερ μάρκετ δούλο θεωρούσαν αυτόν που θα τους κουβαλήσει τα ψώνια, την υπηρετρια που θα τους σφουγγαρίσει το σπίτι, το σερβιτόρο που θα τους σερβίρει το φιλετάκι, τον ανάπηρο που τους εμπόδιζε γιατί πέρναγε σιγά το δρόμο, τους αρρώστους που κοιμόντουσαν στα ράτζα των λαϊκών νοσοκομείων, τις φτωχογειτονιές και τις σαρδέλες που στριγμωνόντουσαν στα ΜΜΜ,τους άρρωστους, ανάπηρους, άστεγους.. τον υπαλληλίσκο στις επιχειρήσεις τους, στα μαγαζιά τους, στα Υπουργεία τους...<br /><br />Ποτέ δεν ήρθαν σε επικοινωνία με όλο αυτό το λαουζίκο. Τον έβλεπαν από μακριά και τον άγγιζαν στο σημείο που επρεπε να τους ΥΠΗΡΕΤΗΣΕΙ σε κάτι. Η ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της δυνατότητας του αυτοδημιούργητου πλούτου του ονειρεμένου καπιταλισμού, κράτησε όσο αυτή ακριβώς η τάξη των κυνικών, που τα άρπαζαν και πλούτιζαν πάνω στις πλατες των άλλων, είχε ανάγκη τους πολλούς για να στεριώσει παντοδύναμη, να αγοράσει τα πάντα, να εξουδετερώσει κάθε αντίπαλο, για να έχει τη δυνατότητα να μην έχει ανάγκη κανέναν σήμερα. Η παντοδύναμες ελίτ στέριωσαν, έγιναν η θηλειά που πνίγει την ανθρωπότητα σήμερα πατώντας πάνω στην απατηλή ονείρωξη των μαζών πως ατομικά ο καθένας θα είχε τη δυνατότητα μια μέρα να γίνει σαν κι αυτούς. Το αμερικανικό όνειρο κάθε φουκαριάρη να γίνει από δούλος καπιτάλας που θα γ@μάει και θα δέρνει, έδωσε το περιθώριο στους ελάχιστους να πατήσουν στο λαιμό όλους τους υπόλοιπους. <br /><br />Η δίψα για χρήμα και δόξα, το τάϊσμα ενός αρρωστημένου εγώ, ενός αδίστακτου τομαριού δεν είναι μια οικονομική κατάσταση. Είναι ένα σύνολο που αποτελείται ακριβώς από κυνισμό, αλλαζονεία, μωροδοξία, διαφθορά της συνείδησης, εκφυλισμό όλων των αξιων, είναι η πορεία προς το θάνατο της ψυχής και η κυριαρχία μιας κούφιας σάρκας που πεινάει μόνιμα και δεν έχει κανένα πρόβλημα να φτάσει μέχρι το κανιβαλισό για να χορτάσει. Το ξύπνημα στην αποικία της μεγάλης μάζας είναι ένα σοκ. Γιατί οι τελευταίες γεννιές είχαν μεγαλώσει με τη ψευδαίσθηση πως έχουν δικαιώματα και δημοκρατίες. Πως υπάρχουν κανόνες και κράτος που θα τους υπερασπιστει στις αδικίες, που θα τους βοηθήσει να επιβιώνουν άνετα και να πραγματοποιούν τα όνειρά τους. Τα παιδιά έμπαιναν με τσαμπουκά στις δουλειές τους, οι μπαμπάδες διαπραγματευόντουσαν τους βλαχοδήμαρχους που θα τα διορίσουν, οι δούλοι έτρωγαν στα ιδια μαγαζιά με τα αφεντικά, έκαναν τα μπάνια τους στα ίδια θέρετρα , συναγωνιζόντουσαν στα φανάρια με τις κουρσάρες και χτίζαν τις μεζονέτες δίπλα δίπλα...<br /><br />Μόνο που για ένα ελάχιστο ποσοστό όλα αυτά ήταν αληθινά και ανεχόντουσαν αυτό το μίγμα από λαό και Κολωνάκι για να σχεδιάσουν την μελλοντική δυστοπία, που θα ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους, ενώ για το πλήθος των εθισμένων στο καπιταλιστικό όνειρο φουκαριάρηδων ήταν απλά ένα όνειρο που θα χανόταν όταν όλα θα ήταν εξασφαλισμένα για την επιστροφή στη φυσική κατάσταση των αποικιών. Ολιγάρχες και δούλοι. Η μαγική στιγμή όπου το κόκκαλο που τράβαγε τα σκυλάκια από τη μύτη, ο αφέντης θα το έπαιρνε πίσω και θα έριχνε μια κλωτσιά στο αδέσποτο. Αυτό που σου κάνουν σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αλλαζονεία που είχες αποκτήσει να νομίζεις πως είσαι κάτι περισσότερο από μια τρίχα στο ζυμάρι τους.<br /><br />Θυμάσαι πως έβγαζες τα χιλιάρικα και τα κόλλαγες στη μούρη του οργανοπαίχτη, Εκείνη τη κίνηση που έδειχνες στο χωριό πόσο μεγάλη την έχεις τη τσέπη, και στο βάθος στη ταβέρνα υπήρχε ένα λατζέρης που έπλενε τα πιάτα σου ιδρωμένος με τα πόδια πρησμένα, ενώ εσύ έφερνες τις βόλτες σου, χορτασμένος και ικανοποιημένος με το τομάρι σου? Ε λοιπόν σήμερα είσαι απλά ο λατζέρης. Εχεις φύγει από το πρώτο τραπέζι πίστα, έχεις μπει πίσω στη κουζίνα και παρακαλάς το αφεντικό για ένα μεροκάματο της πείνας ενώ έξω τα τραπέζια γλεντάνε ακόμα και κολλάνε τάληρα στο κούτελο στους οργανοπαίκτες....<br /><br />Το ξύπνημα στον εφιάλτη είναι πως μόλις τώρα συνειδητοποιείς πως δεν σε αγάπησε ποτέ το σύστημα που εξυπηρετούσες τόσο πιστά. Δεν του καίγεται καρφί αν ζήσεις ή αν πεθάνεις και σε πονάει αφάνταστα αυτό γιατί είσαι ο πρώην που ξέπεσε. Ο μαγαζάτορας με τους υπαλλήλους, ο δημόσιος υπάλληλος με τα μέσα, ο εργαζόμενος με τις απαιτήσεις, ο νέος με το θράσος του μπορώ να τα έχω όλα, ο γέρος με την εξασφαλισμένη σύνταξη που θα πεθάνει πλήρης ημερών. Είσαι όλα αυτά τα ΠΡΩΗΝ που γίνανε καπνός, και ήρθες με ένα μεγάλο καλωσόρισμα στο κόσμο εκείνων που θεωρούσες τριτοκοσμικούς, φουκαριάρηες, πλέμπα, αποτυχημένους και ανοικοκύρευτους.<br /><br />Γιατί εκατομμύρια άνθρωποι έδωσαν το αίμα τους για να γίνεις όλα αυτά, κι εσύ νόμιζες πως τα είχες αποκτήσει γιατί ήσουν όμορφος και μάγκας. Περίμενε τώρα λοιπόν τον αφέντη να γυρίσει από το σκι, για να αποφασίσει αν θα σου επιτρέψει να ζήσεις μια μέρα ακόμα...<br /><br />Αμα γουστάρει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://synithisypoptos.gr/blog/το-ξυπνημα-στην-αποικια"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-90738237175186178902013-10-21T11:30:00.000+03:002013-10-21T11:30:00.033+03:00ΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Κώστα Γεωργουσόπουλου</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-ogAWcpPnyiM/UmSzNYipMGI/AAAAAAAAD7o/pIowNtKQcKc/s1600/imagesCAJXV25Y.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-ogAWcpPnyiM/UmSzNYipMGI/AAAAAAAAD7o/pIowNtKQcKc/s1600/imagesCAJXV25Y.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάθε λαός ανέρχεται στον ορίζοντα της Ιστορίας όταν είναι έτοιμος να απαντήσει στην Ανάγκη της εποχής. Και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε πως δεν υπήρξε λαός στην Ιστορία που να μην απάντησε δημιουργικά όταν τον κάλεσε η Ιστορία να πληρώσει την Ανάγκη της. Δεν υπάρχει ηλίθιος, νωθρός, απράγμονας λαός. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ετσι, όταν χρειάστηκε ο άνθρωπος να καλλιεργήσει τη γη οι Σουμέριοι ανακάλυψαν το αλέτρι, οι Αιγύπτιοι τα αρδευτικά έργα και τη στατική χωρίς στην τοιχοποιία να απαιτείται συνεκτικό υλικό στη λιθοδομή, οι Φοίνικες ανακάλυψαν τη ναυσιπλοΐα και τη γραφή, οι Πέρσες τη δημόσια οδοποιία και τη διοικητική αποκέντρωση. Οταν ήρθε η ώρα τους, Ελληνες βελτίωσαν τον κίονα που τον δανείστηκαν ανεστραμμένο από τους Αιγύπτιους, ανακάλυψαν τη φιλοσοφία. Τα μαθηματικά οι Ελληνες τα γνώρισαν από τους ιερείς των Πυραμίδων. Ο Πυθαγόρας και ο Πλάτων μαθήτευσαν στα μυστικά της Γεωμετρίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Σόλων μελέτησε την κρατική νομοθεσία των Αιγυπτίων και οι Βαβυλώνιοι γνώριζαν τις διαδρομές των άστρων. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στην Οδύσσεια ο μεταμορφωμένος σε έμπορο Οδυσσέας, όταν φτάνει στην Ιθάκη για να εκδικηθεί τους μνηστήρες, συστήνεται ως διαθέτης ποσότητας χαλκού από τη νήσο Τεμέση, που δεν είναι άλλη από την Κύπρο. Ποιος αλήθεια γνωρίζει πως η λέξη Κύπρος σημαίνει τόπος του χαλκού; Εξάλλου Cu είναι το σύμβολο της χημείας για το χαλκό και τα μεγάλα κουδούνια στα τραγιά τα λέμε κυπριά!! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάθε λοιπόν τόπος, ανάλογα με τα προϊόντα, τη θέση του στο χάρτη, τους γειτόνους του, την ώρα και την Ανάγκη, μπαίνει στην Ιστορία και εκπληρώνει το καθήκον του. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πριν από τον Ομηρο ανώνυμοι και επώνυμοι «Νόστοι», αφηγηματικά ποιήματα επιστροφής στην πατρίδα, τροφοδότησαν την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στις πυραμίδες διασώθηκαν προσευχές γραμμένες σε δέλτους για να τις αναγιγνώσκουν οι ταριχευμένοι νεκροί στον άλλο κόσμο και να εισακούονται. Εξάλλου η πρώτη κραυγή τρόμου και ο πρώτος αλαλαγμός χαράς του πρωτόγονου ανθρώπου εγκαινίασε το Λυρισμό και η πρώτη κίνηση του σώματος μπροστά στην καταιγίδα, το σεισμό, την ανατολή του ήλιου, ο πανικός όταν επέδραμαν τα θηρία, γέννησε το χορό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Κούντερα μας απέδειξε ιδιοφυώς πως ο τρόπος που αυθόρμητα σηκώνουμε το χέρι για να αποχαιρετήσουμε κάποιον που αναχωρεί είναι λειτουργικό τυπικό της αθανασίας της στιγμής. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Ελληνας ανακάλυψε, όταν η Ανάγκη το επέβαλε, τη φιλοσοφία και το θέατρο. Αυτές είναι αποκλειστικά ελληνικές ανακαλύψεις, αποκαλύψεις της ανθρωπότητας. Και πάλι να το τονίσω: ο Ελληνας δεν προέβη σε αυτά τα πνευματικά ενεργήματα επειδή διέθετε μια τάχα ιδιάζουσα ιδιοφυΐα, φυλετική ή άλλη. Απλώς δεν ήταν ηλίθιος, και λαοί ηλίθιοι δεν υπήρξαν. Ολοι απάντησαν στην πρόκληση της Ανάγκης στην εποχή τους και αυθόρμητα, σαν έτοιμοι από καιρό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι Εβραίοι ανακάλυψαν το μονοθεϊσμό και οι Κινέζοι το... σκάκι! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η τραγωδία γεννήθηκε στην Αττική, όχι εν γένει στην Ελλάδα. Στον πέμπτο αιώνα π.Χ., όταν γράφουν τα αριστουργήματά τους ο Αισχύλος και ο Σοφοκλής, δεν υπάρχουν θέατρα ούτε οι πολίτες γράφουν ή βλέπουν θέατρο στις δύο πιο κοντινές, γνωστές και σπουδαίες πόλεις του καιρού, στα Μέγαρα και στις Θήβες. Τι σημαίνει αυτό; Πως η τραγωδία μπορεί να γεννήθηκε από τους εξάρχοντες του διονυσιακού διθυράμβου (κατά τον Αριστοτέλη) κι ενώ ο Διόνυσος ήταν θρακική και αργότερα πανελλήνια θεότητα, μόνο στην Αττική του έκτου αιώνα π.Χ. γέννησε το τραγικό είδος και το σατυρικό για να γίνει θεσμός της Δημοκρατίας μετά τη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη στην αυγή του πέμπτου αιώνα π.Χ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και γιατί έγινε θεσμός της Δημοκρατίας; Διότι απλούστατα ανέβασε σε αισθητικό και ποιητικό επίπεδο την ουσία της Δημοκρατίας, τον Διάλογο. Διάλογος σωμάτων στα Γυμναστήρια, διάλογος επιχειρημάτων στην Εκκλησία του Δήμου και στη Βουλή, διάλογος με το νόμο και τον αντίδικο στα Δικαστήρια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στο θέατρο ο διάλογος ήταν με το θεό, τον εαυτό, τον άλλον και την πόλη. Διάλογος ηθών και διανοιών, χαρακτήρων και ιδεολογιών, ατομικής και συλλογικής συνείδησης. Αρχιτεκτονικά στη Σκηνή δομημένα: θεοί, άτομα, χορός - Δήμος. Πώς να φτουρήσει τραγωδία π.χ. στη Σπάρτη; Στην Αθήνα άνθρωποι του Καιάδα ήταν οι τραγικοί ήρωες!! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=393312"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-55360188792482977042013-09-28T11:30:00.000+03:002013-09-28T11:30:00.090+03:00ΠΕΝΗΝΤΑ ΧΑΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του<strong> <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Λυκούργου Λιαρόπουλου*</span></strong></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"></span></strong></span></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-GfjqomEcRTQ/UkZ4_idg3ZI/AAAAAAAAD7Q/i4wTlPPTsS0/s1600/10-leave-in-past-350x265.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-GfjqomEcRTQ/UkZ4_idg3ZI/AAAAAAAAD7Q/i4wTlPPTsS0/s1600/10-leave-in-past-350x265.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Είναι ένα πολύ ενοχλητικό ερώτημα στο οποίο δεν έχω απάντηση ακόμη, αλλά
ψάχνω</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">. <span style="mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-font-weight: bold;">Γιατί στην Ελλάδα, τα τελευταία 50 χρόνια, μας
βασανίζουν ένας αριστερός μύθος και μία δεξιά πραγματικότητα, με εκφραστές τους
ίδιους ανθρώπους;</span> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Μία σχιζοφρενική πλειοψηφία που δηλώνει
εναλλακτικά αριστερή και πράττει δεξιά ή το αντίστροφο, που είναι, ταυτόχρονα,
η ωφελημένη της πράσινης και γαλάζιας κρατικιστικής λαίλαπας, της
κλεπτοκρατίας, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας;</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-style: italic; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Πώς γίνεται μία ολόκληρη χώρα να λατρεύει την αγελάδα του «συλλογικού»
Δημοσίου και ταυτόχρονα το Μαμμωνά, δηλαδή τη φοροδιαφυγή, την παραοικονομία
και την αποθέωση του ατομισμού;</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ο Έλληνας</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> στην Οθωμανική του ιστορία, τόσο
στην Ελλάδα όσο και κυρίως στις άλλες βαλκανικές και παραδουνάβιες χώρες,
επιβίωσε και συχνά <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">μεγαλούργησε ως
έμπορος, επιχειρηματίας, αλλά και στις τέχνες και στα γράμματα</span>. <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Η έφεση στην επιχειρηματικότητα φαίνεται ότι
συνεχίσθηκε στα λίγα ταραγμένα χρόνια της ιστορίας του νέου ελληνικού κράτους
και ιδίως στους μετανάστες μας.</span> Η κακοδαιμονία της πολιτικής διαμάχης, η
εξάρτηση από τον «ξένο παράγοντα» και οι αλλεπάλληλες πτωχεύσεις, εθνικές
περιπέτειες και καταστροφές συνυπήρξαν με την έφεση στη δημιουργία πλούτου. <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Η Ελλάδα πριν από τον Εμφύλιο σίγουρα δεν
ήταν η χώρα όπου το κέρδος ήταν «βρώμικη» λέξη. Ο Ζορμπάς ήθελε και να κερδίσει
με την… κατασκευή που ήταν το όνειρό του. Οι συγγραφείς και οι ποιητές μας δεν
ομφαλοσκοπούσαν στην ανάλυση της χίμαιρας, του σοσιαλισμού στις χίλιες και μία
εκδοχές του</span>.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Τι έγινε, αλήθεια, μετά τον Εμφύλιο; Πώς αυτή
η χώρα παραμορφώθηκε, θα έλεγε κανείς, πώς έχασε την ψυχή της;</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Διακρίνω δύο καταστρεπτικές περιόδους:</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> <o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Τη 10ετία του 1950 και
την εικοσαετία 1980-2000</span>. <o:p></o:p></span></div>
</span><div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Στην πρώτη καταστράφηκε το «δεξιό μέρος της καρδιάς μας».</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Μαυραγορίτες,
δοσίλογοι της Κατοχής, παλατιανοί κολαούζοι, λαμόγια του Σχεδίου Μάρσαλ,
κατακάθια της κοινωνίας έδωσαν στην έννοια της δημιουργίας, στη συσσώρευση
πλούτου, στην περιουσία, στην κοινωνική άνοδο το κακό όνομα. Κανείς σοβαρός
άνθρωπος δεν «ζήλευε» τον πλούσιο της εποχής. Κανείς δεν πίστευε ότι επάξια
πήρε κάποιος μία θέση στην εποχή του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων. Ο
πλούτος, η κοινωνική άνοδος, οι μέχρι τότε στυλοβάτες της Δεξιάς, έπαψαν να
είναι «καθαρές αξίες».</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η οικονομική
άνοδος της δεκαετίας του 1960 χάθηκε στο πολιτικό παιγνίδι και η Χούντα ανέλαβε
να αποτελειώσει την καταστροφή. Το οικονομικό και κοινωνικό υπόδειγμα της
10ετίας του 1950 ολοκληρώθηκε. Ότι άξιζε στην Ελλάδα έφυγε έξω ή λούφαξε
εξαντλημένο. Μία Χούντα, 15 χρόνια έπειτα από έναν Εμφύλιο, πάει πολύ. <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Το 1974, μία εθνική καταστροφή συμπλήρωσε την
εικόνα απαξίας της χώρας για τον εαυτό της. Τότε, ο Έλληνας πρέπει να ένιωθε
τέτοια δυστυχία όπως και τώρα. Η Μεταπολίτευση ήταν το τίναγμα του ελατηρίου.</span>
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Πήρε πολιτική έκφραση το 1981, όταν
ήρθαν τα πάνω κάτω. «Στις 18 Σοσιαλισμός», ήταν το σύνθημα, παλλαϊκό όσο ποτέ.
Και εν ριπή οφθαλμού, γεμίσαμε σοσιαλιστές, αντιστασιακούς, σαλταρισμένους με
την εξουσία των κλαδικών</span>.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Σε 20 χρόνια η κοινωνία άλλαξε.</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Αλλά, τι
περίεργο! Μεταξύ 1980 και 2000 η Ελλάδα «πλούτισε», το life-style μπήκε στα
σπίτια μας, αλλά μαζί και η… υποψία. Το 2000, το Χρηματιστήριο «έδειξε» πολλούς
και τους υπόλοιπους τους «δείχνουν» τώρα τα δικαστήρια. </span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Η «ώρα της Αριστεράς» ήταν το ίδιο καταστροφική όσο η Δεξιά που «δεν
ξεχνάμε».</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Για μισό αιώνα, από το 1950 μέχρι
το 2000, η Ελλάδα δεν έκανε βήμα μπροστά, αλλά πολλά πίσω. Πάλι χρεοκοπημένη,
χωρίς μοντέλο ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής, πάλι στα χέρια των «ξένων»,
πάλι έτοιμη να υποκύψει στην επόμενη μάστιγα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Και τώρα;</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"> Μία ανάσα
πριν από την καταστροφή για πολλούς, με ελπίδα σωτηρίας για άλλους τόσους, <span style="mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-font-weight: bold;">τι κάνουμε;</span>
</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 0pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μαύρο
Σεπτέμβρη μας υπόσχονται οι πρώτοι, «φως στο τούνελ» αλλά και συνεχιζόμενη
προσπάθεια οι άλλοι. <span style="mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-font-weight: bold;">Και εμείς, τι θέλουμε;</span> <span style="mso-bidi-font-style: italic; mso-bidi-font-weight: bold;">Είναι θέμα Αριστεράς και Δεξιάς; Υπάρχει επιλογή;</span>
</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-bidi-font-weight: bold; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ας γυρίσουμε πίσω στην
ιστορία μας</span><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">, <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">αλλά όχι στο 1950-2000</span>. Αυτό να το ξεχάσουμε, να το ξορκίσουμε.
Δεν είναι εκεί που βρίσκεται η σωτηρία μας. Ως Έλληνες το ’χουμε ξανακάνει,
παλιότερα. <span style="mso-bidi-font-weight: bold;">Δημιουργία, σκέψη, επιστήμη,
τέχνη, ο κόσμος όλος. Αυτό είναι το όνειρό μας.</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">*<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;">Ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών</span></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 19.2pt; margin: 0cm 0cm 10pt; text-align: justify;">
<span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "Arial","sans-serif"; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><a href="http://radar-gr.blogspot.gr/2013/09/blog-post_2977.html"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Πηγή<o:p></o:p></strong></span></a></span></span><o:p></o:p></span></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-13570017508541361872013-09-18T19:30:00.000+03:002013-09-18T19:30:01.861+03:00Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-vxAFaVcAw7A/Ujmes_62hoI/AAAAAAAAD7A/nADS33PNw2k/s1600/mirror.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-vxAFaVcAw7A/Ujmes_62hoI/AAAAAAAAD7A/nADS33PNw2k/s1600/mirror.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ακούω τόσες μέρες τις ατέλειωτες συζητήσεις για το τι θα συμβεί αν κάνουν απεργία οι καθηγητές. Θα είναι τραγικό για τους μαθητές. Θα πέσει έξω αυτό το υπέροχο σχολείο που μόνο του πρόβλημα είναι η απεργία των καθηγητών. Μεγαλόστομες, πομπώδεις κουβέντες του είδους «το μέλλον των παιδιών που υπονομεύεται» «η μόρφωσή τους». Διαμαρτυρίες για τους γονείς που τι θα κάνουν αν δεν πάνε τα παιδιά τους στο σχολείο. Μέχρι και για το ιδιαίτερο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουν οι άνεργοι γονείς, γιατί τι θα κάνουν με τα παιδιά στο σπίτι…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οκ. Μισό λεπτό. Να βάλω τα γέλια ή να κλάψω με όλη αυτή την εμετική υποκρισία.. Να βάλω τα γέλια ή να κλάψω κοιτάζοντας όλες αυτές τις απίστευτες σκηνές πρόζας από κάθε είδους θεατρίνους… Μιλάμε για την παιδεία στην Ελλάδα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Εκείνη τη παιδεία ξέρετε, που συνοψίζεται στο «η πιο αγαπημένη ώρα είναι το σχόλασμα, ο καλύτερος τρόπος μάθησης η παπαγαλία, ο τυφλοσούρτης και το σκονάκι. Εκείνη η παιδεία που βγάζει αμόρφωτους με μπόλικα χαρτιά. Εκείνη η παιδεία που τώρα κοροϊδεύει στα μούτρα τα παιδιά παριστάνοντας πως το μέλλον τους επιφυλάσσει εκπλήρωση των ονείρων τους, δουλειά, ευημερία αν πάρουν πολλά χαρτιά…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μιλάμε για την παιδεία που είναι υποχρεωτικό το φροντιστήριο. Κάτι σαν φυσικό επακόλουθο ας πούμε της μόρφωσης. Εχω μάθει τόσα πολλά στο σχολείο, είμαι τόσο καλά προετοιμασμένος και λέω να κάνω και 40 ώρες τη βδομάδα φροντιστήρια μπας και περάσω στην ανωτάτη κοροΪδευτική που θα μου δώσει τόσες ευκαιρίες στο μέλλον μου…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μιλάμε για μια παιδεία κατευθυνόμενη, στείρα, απόλυτο όργανο των εκάστοτε κυβερνήσεων, δηλαδή όλων αυτών των κυβερνήσεων που όπως είδαμε είχαν ειδικότητα το κλέψιμο, την απατεωνιά, τη μηδενική τσίπα επάνω τους, το φιλοτομαρισμό, την επιδειοξιομανία και το πνευματικό επίπεδο φυλάρχων τριτοκοσμικής μπανανίας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μια ελάχιστη αξιοπρέπεια, μία ελάχιστη μόρφωση, καλλιέργεια να υπήρχε, ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ και ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ μαζί με ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ, θα έπρεπε να είναι ΕΠ’ΑΟΡΙΣΤΟΝ σε συνεχείς κινητοποιήσεις. Οχι για λεφτά, όχι για χαρτιά και σφραγίδες,όχι για τίτλους και πτυχία, όχι για να ικανοποιήσει η κάθε κατηγορία τις ανάγκες της, αλλά..</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γιατί το ΥΨΙΣΤΟ ΑΓΑΘΟ μαζί με την Υγεία σε μια πολιτεία είναι Η ΠΑΙΔΕΙΑ. Είναι ένα φυτώριο που θα καθορίσει την εικόνα ολόκληρη της κοινωνίας. Θα καθορίσει τη τύχη ολόκληρου του λαού και της πατρίδας το τι βγαίνει από εκεί μέσα. Η παιδεία δεν είναι η προσωπική ικανοποίηση μιας φιλοδοξίας, η μονομερής και καθορισμένη μόρφωση για να ζυγίσεις πόσα φράγκα θα βγάλεις και πόσο βολεμένος θα γίνεις στη ζωή σου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γι΄αυτό ακριβώς το λόγο, φοβούνται μια άλλη παιδεία, μια άλλη παιδεία που να μην είναι ένα ακόμα δόγμα του συστήματος, ένα copy paste των αναγκών του συστήματος, και των ανθρώπων που θέλει να εκπαιδεύσει για να το εξυπηρετούν, με μοναδική εξαίρεση εκείνους τους μη υπαλλήλους (δεν ξέρω πόσοι είναι πια) δασκάλους, καθηγητές που προσπαθούν μέσα από αυτό το απόλυτα προβλέψιμο εκπαιδευτικό σύστημα, να δώσουν το δικό τους τόνο, τη δική τους έμπνευση, όπου και όπως μπορούν, έστω κι αν τους ακούσουν ένα ή δυο παιδιά που άσχετα αν όλα είναι εναντίον τους ελπίζουν ακόμα στη γνώση… Τους ονομάζω ήρωες…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κι είμαι σίγουρη πως θα υπήρχαν πολλοί περισσότεροι, αν δεν ήταν δεμένα τα χέρια τους μέσα σ΄αυτό τη κονσερβοποιημένη δουλειά που υποχρεώνονται να κάνουν. Πόσοι δάσκαλοι ξεκίνησαν όχι γιατί δεν πέρασαν κάπου αλλού, όχι για ένα διορισμό, αλλά γιατί ΑΓΑΠΟΥΣΑΝ αυτό που έκαναν αληθινά. Τους γνωρίσαμε όλοι, σε όποια κι εποχή να κάναμε σχολείο. Ηταν εκείνη η αγαπημένη δασκάλα που νοιώθαμε την αγάπη της. Ηταν εκείνος ο καθηγητής που μιλούσε υπέροχα. Ο άλλος ο ανυπότακτος που τον καλούσαν όλο για υποδείξεις στη διεύθυνση. Εκείνος που τα έβαζε με ανεγκέφαλους γονείς ρισκάροντας μόνιμα να είναι ο όχι και τόσο της προκοπής..</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τι είναι η μόρφωση στην ουσιαστική της έννοια?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ. Η γνώση που θα καθορίσει αν αύριο θα υπάρχουν πολίτες καλλιεργημένοι, με ισχυρές γνώσεις, ισχυρά εφόδια, αν θα υπάρχει δυνατότητα οι άνθρωποι να ανακαλύψουν τα ταλέντα τους, να καθορίσουν τη ζωή τους με πρότυπα αξιών, με πολιτισμό, με ήθος, ή αντίθετα θα γίνει ένα φυτώριο όπου θα φυτρώσουν όλα εκείνα που στο μέλλον θα καθορίσουν συμφορές, σκοταδισμό, σκλαβιά. Μήπως η βαρβαρότητα, η καφρίλα, η εγκληματικότητα, η ενασχόληση με τα φτηνιάρικα πράγματα, η επιδερμική αντιμετώπιση της ζωής είναι γονιδιακό θέμα? Είναι κάποια ειδική ράτσα η καφρίλα? Ο τραμπούκος, ο μπράβος, ο υποταγμένος, ο ψεύτης, ο κλέφτης, ο απατεώνας, το λαμόγιο, ο φιλοτομαριστής είναι ασθένεια?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η μήπως είναι απλά έλλειψη παιδείας….</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η παιδεία δεν είναι φαί, δεν ζυγίζεται με το ζύγι, δεν αγοράζεται σε πακέτα, δεν νοικιάζεται ούτε μεταβιβάζεται. ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Την αποδέσμευση του ανθρώπου από το συνεχές συναίσθημα κατωτερότητας, απαξίωσης, ζήλειας, βαρβαρότητας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οταν κάποιος έχει όλα τα εφόδια της γνώσης και παραμείνει ένας κάφρος ένα κενό δοχείο, τότε μόνο μπορούμε να πούμε πως είναι καθίκι με τη βούλα από τη κούνια του . Αλλά ποιος μπορεί να το πει για τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά που στερούνται συνέχεια τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τον εαυτό τους στο πραγματικό παιδίο της γνώσης. Ποιος θα κατηγορήσει όλα αυτά τα παιδιά που δεν δίνουν καρπούς, δεν δημιουργούν αλλά μόνο ακολουθούν σαν πρόβατα όποιον πονηρό τα πείσει για το οτιδήποτε, αφού δεν είχαν το σπόρο για να δούμε τι θα συνέβαινε τότε…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σχολείο που να προσφέρει ουσιαστική γνώση. ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΝ ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Καθηγητές που να επιτελούν λειτούργημα και να είναι ερωτευμένοι με αυτό το λειτούργημά τους.Συστήματα που να γοητεύουν, να ξυπνάνε τη φλόγα μέσα στα παιδιά, τη δίψα για μόρφωση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Παιδιά που να μάθουν να συνειδητοποιήσουν πόσο σημαντικό είναι αυτό το κομμάτι της ζωής τους,όχι για να βρουν μια δουλειά, όχι για να κάνουν φράγκα, ή έστω να εκπληρώσουν ένα κάποιο όνειρο, αλλά να συνειδητοποιήσουν<br /> ΠΩΣ ΟΛΗ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ, ΕΙΝΑΙ Η ΓΝΩΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ , ΘΡΗΣΚΕΙΑ , ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ , ΑΠΟ ΜΟΝΗ ΤΗΣ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γιατί αυτή ανοίγει όλο το σύμπαν. Το μεγάλο σύμπαν και όχι την μικρή γωνιά που χωράνε οι πατούσες.<br />Αυτό το εργαλείο, αυτό το όπλο, δεν έπρεπε ποτέ να το μάθουν οι απλοί νοικοκυραίοι αυτού του κόσμου. Ούτε οι γονείς ούτε τα παιδιά. Αυτό το εργαλείο έπρεπε πάντα να είναι φασόν φτιαγμένο έτσι ώστε να αισθάνονται περήφανοι οι γονείς πως τάχα μορφώνουν τα παιδιά τους και τα παιδιά να αισθάνονται πως το περισσότερο που μπορούν να φτάσουν είναι να διοριστούν σε μια δουλειά που να έχει καλά λεφτά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν είναι τυχαίο πως γελάνε όλοι σαν ηλίθιοι όταν ένα παιδί εκφράζει να κάνει κάτι που βγαίνει από τα στάνταρ της επιτυχίας. Γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, καθηγητής, αρχιτέκτονας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πόση υποστήριξη εύρισκε ένα παιδί που θα ήθελε να ζωγραφίζει, να φτιάχνει κεραμικά, να γράφει μουσική, ποίηματα, να μελετήσει μια αρχαία γλώσσα, να γίνει χορευτής, να ασχοληθεί με τη καλλιέργεια από ραπανάκια ή να σκαλίζει ωραίες εικόνες στη πέτρα. Πόσο χωράει η φαντασία, η ευαισθησία, το μεράκι, η έμπνευση, το ονειροπόλημα, ο έρωτας, η ομορφιά, η φύση, σ΄αυτό το σύστημα που γεννάει συνεχώς νεκρούς ανθρώπους…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πέρασε πρώτα στις πανελλήνιες και μετά κάνεις και κιθάρα…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πάρε ένα χαρτί της προκοπής και μετά δεν κάνεις ότι θέλεις σαν χόμπυ…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διάβασε τώρα τα σος και τα βοηθήματα για να περάσεις σε μια σχολή της προκοπής κι όταν θα πετύχεις διάβαζε ότι θέλεις, τώρα δεν πρέπει να χάνεις χρόνο..</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οποιοσδήποτε διαμαρτυρηθεί για το οτιδήποτε ακόμα και για το ότι δεν είναι καλή η τυρόπιτα στα κυλικεία, στο χώρο της παιδείας , είμαι μαζί του. Γιατί πολύ απλά δεν θεωρώ αυτό το χώρο… παιδεία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σκεφθείτε κάτι πραγματικά τραγικό. Κοιτάξτε πόσοι άνθρωποι ηλικιωμένοι, παππούδες μας, γιαγιάδες μας, πόσο μεράκι είχαν να μάθουν άσχετα με το τι κατάφεραν, πόσοι άνθρωποι που έβγαλαν μόνο το δημοτικό και ούτε, διάβαζαν ανελλειπώς εφημερίδα, αγοράζανε βιβλία στα παιδιά τους για να μορφωθούν, εγκυκλοπαίδειες που ήταν απαραίτητο εξάρτημα ακόμα και στα πιο φτωχά σπίτια. Γιατί? Γιατί αρκούσαν πέντε λέξεις που είχαν ακούσει από το δάσκαλο για να τους ακολουθούν όλη τους τη ζωή. Αν οι λέξεις αυτές ήταν διαμάντια, διαμάντια προσπαθούσαν να μαζέψουν στη ζωή τους. Αν οι λέξεις ήταν ανούσιες, δεν μπόρεσαν ποτέ να πλησιάσουν τα νοήματα. Πόσα παιδιά μορφώθηκαν με μια λάμπα πετρελαίου κι ένα ξεροκόματο, πόσοι άνθρωποι πέθαναν με τη λαχτάρα και τη θλίψη πως δεν μπόρεσαν να βγάλουν ένα σχολείο. Κοιτάξτε τώρα τα σπίτια που έχουν τα πάντα. Πνιγμένα στην αφθονία κάθε είδους άνεσης. Χωρίς βιβλία. Με παιδιά που δεν μπαίνουν καν στο κόπο να διαβάσουν έστω κι ένα βιβλίο εκτός ύλης. Πόσοι πτυχιούχοι πιο αμόρφωτοι από τη γιαγιά μου που έβαζε την υπογραφή της με σταυρό και μου ζήταγε να της μάθω το αλφάβητο…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κι αναλογιστείτε αν πρέπει να παλέψουμε όλοι όσοι αφουγκραζόμαστε που είναι η πληγή μας, για να τη γιατρέψουμε. Και βλέπετε ποια γιατρειά ετοιμάζουν… Περικοπή στη μόρφωση, όχι σ΄όλους, σ΄αυτούς που περικόπηκε ο μισθός του πατέρα, σ΄αυτούς που κόπηκε η θέρμανση, το ρεύμα, σ΄αυτούς που κόβεται το φαϊ, σ΄αυτούς που κόβονται τα φάρμακα… Το 2013, 21ος αιώνας, παιδιά όχι απλά δεν θα έχουν πρόσβαση στη γνώστη της ελιτ (που ανάθεμα και τι τη κάνει…) αλλά θα λιποθυμάνε στα σχολεία και θα σκέφτονται μόνο ένα πιάτο φαί κι ένα μεροκάματο να επιζήσουν…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://freepen.gr/2013/%ce%b7-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b8%cf%81%ce%ad%cf%80%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd/"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-81702422173101193622013-09-12T17:13:00.002+03:002013-09-12T17:13:57.908+03:00ΑΙΔΩΣ ΑΧΡΕΙΟΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Της <strong>Μαργαρίτας Ιγνατίου</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-KkKLqm858Sg/UjHL8EMyLzI/AAAAAAAAD6w/oQbWLBAHu4A/s1600/pamblo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-KkKLqm858Sg/UjHL8EMyLzI/AAAAAAAAD6w/oQbWLBAHu4A/s1600/pamblo.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στον κόσμο του φαντασιακού φαίνεται πως ζει η πολιτική ηγεσία του τόπου. Καθώς το αιχμηρό παγόβουνο του υπερδανεισμού έχει ανοίξει ρήγμα στα αμπάρια του Τιτανικού με τον οποίο ταξιδεύει η «πατρίς» δεκαετίες τώρα, ατενίζουν ανάποδα τα κρύα βάθη και θέλουν να μας πείσουν πως ο ουρανός πήρε τούμπα κι απλά κυλάει βροχή και δάκρυα…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Παίζει το πιάνο, χορεύουν τα κρινολίνα της αυτοδιοίκησης με τα φράκα της ηγεσίας, τρεμοπαίζουν τα φώτα στα σαλόνια. Παίρνει κλίση το πλοίο, ανεβαίνει η στάθμη και πνίγεται στα ορμητικά ύδατα των χρεών η κάποτε ανθούσα αστική τάξη μαζί με τους εξαθλιωμένους ανθρωποπόντικες. Στις εναπομείνασες ναυαγοσωστικές λέμβους δε ξελασκάρουν τα μπουλόνια μιας και ανέκρουσε πρύμναν το Δ.Ν.Τ. Οι αξιωματικοί-υπηρέτες του νεκροζώντανου τραπεζικού συστήματος, κουνούν το μαντήλι στους αλλοπαρμένους-κρεμασμένους στις καδένες.</span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ηρωικό πράγμα τελικά για τον Έλληνα, η καθημερινότητα κι ο αυτοσχεδιαστικός τρόπος να τα «φέρνει βόλτα». Ισορροπεί ασταθώς πάνω στην τεντωμένη κλωστή της χαμένης επιχειρηματικότητας και του χαμένου μισθού, ομνύοντας εκ παραλλήλου στην τηλεδημοκρατία με εξάρσεις καφενόβιας ή διαδικτυακής «αντίδρασης».</span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα «mea culpa» των ηγητόρων φαντάζουν ειρωνικές πομφόλυγες προς εσωτερική κατανάλωση. Η αναποτελεσματικότητα των μέτρων που οδήγησαν σε μια πρωτοφανή ύφεση τη χώρα και σε δεινές συνθήκες διαβίωσης τους πολίτες, καγχάζουν θορυβωδώς εμπαίζοντας τις «γενναίες αποφάσεις» και εκείνους που τις έλαβαν.</span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ανυπόταχτος λαός. Έτοιμος να βγεί στους δρόμους, ως ασύνδετος «αγανακτισμένος», «διαθέσιμος» ή και «κινητικός» μα όχι κινητοποιημένος. Βαριέται το κούρεμα και περιφέρεται σα χίπις της δεκαετίας του ’60, ζητώντας έρωτα κι όχι οικονομικό πόλεμο.<br />Τις πταίει; Ο Έλληνας, βιάζονται να ρίξουν το ανάθεμα οι κομισάριοι της ευρωζωνικής γραμμής. Πίσω από τις λέξεις δεν ξεπροβάλλει ο… Αλέξης, μα η καλοκρυμμένη αλήθεια πως η κρίση στην Ευρώπη, καλά κρατεί. Δείχνει τα δόντια της στην Ιταλία, αλυχτά στη Γαλλία που «σταθεροποιείται» με μείωση παραγωγής και αύξηση ανεργίας, δαγκώνει στο λαιμό την ημιθανή Πορτογαλία, κρατά στο έδαφος την ασταθή Ιρλανδία και βυθίζει κυνόδοντες στην Ισπανία.</span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θριαμβολογούν παράταιρα οι Βρυξελλόβιοι, ανεμίζοντας ως σημαία το ότι στην Ισπανία σταθεροποιήθηκε η ανεργία τον Αύγουστο, που δεν είναι πλέον παχιές ούτε καν οι μύγες. Ξεχνούν ωστόσο να αναφέρουν πως ενενήκοντα εννέα χιλιάδες Ισπανοί μετανάστευσαν το μήνα αυτό σε άλλες χώρες, αναζητώντας την πολυπόθητη εργασία… Αυτό δηλαδή που πράττει και το πλέον εύρωστο κομμάτι του Ελληνικού πληθυσμού, καθώς αδυνατεί να καλύψει ως και βασικά έξοδα διαβίωσης.<br />Ο κόσμος βοά για παταγώδη αποτυχία σχεδιασμού πορείας προς την πολυπόθητη «ανάκαμψη». Το παράδειγμα της Αργεντινής που πολυφορέθηκε αντιπολιτευτικοεπικοινωνιακά, δε στάθηκε ικανό να αποτρέψει τον εξωτερικό και επαναλαμβανόμενο υπερδανεισμό μας. Ούτε έκανε πιο κατανοητό στον πολίτη πως το απύθμενο της κρίσης στην Ελλάδα οφείλεται σε μια θεμελιακή αδυναμία πολλών δεκαετιών: Τις δαπάνες των νοικοκυριών μα και του κράτους αδυνατούσε -και αδυνατεί- να υποστηρίξει επαρκώς η παραγωγική βάση της χώρας.</span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Νοσεί ο δημόσιος βίος με έναν κατατονικό υδροκεφαλισμό, πριμοδοτούμενο επί μακρόν από τον κομματισμό και τις αλλαξοβολεψιές. Εμπαίζεται η επιχειρηματικότητα, λειτουργώντας σε ένα άξενο επιχειρηματικά περιβάλλον πλήρους αστάθειας και κυβερνητικής απάθειας. Ελεύθερα-πολιορκημένα τα επαγγέλματα, φυτοζωούν μέχρις εσχάτων. Δουλοπάροικος ο υπάλληλος, πεντάμηνος επαίτης ο νέος, ανασφάλιστος ο υποαπασχολούμενος, γονατισμένος ο συνταξιούχος.</span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διαγκωνίζονται τα παραλλαγμένα πλέον κόμματα εξουσίας, παραπαίοντας ανάμεσα στις εγγενείς διαφορές τους και τις συγγενείς πολιτικές συμπεριφορές τους. Ν.Δ vs ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή να κρατά τα εξαπτέρυγα της ακραιφνούς «εθνικοφροσύνης», δρέποντας μια τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις, επικίνδυνη κατά πολλούς. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ακόμη ψάχνουν τη χαμένη «λαϊκή τους βάση». Σκιαγμένη κάπου στις λαϊκές αγορές με τη συνταξούλα στο χέρι, ψωνίζει τα «σαπάκια» και καλεί τους μαυροφορεμένους παίδαρους να της πάνε δυο σακούλες φόβου, στο σπίτι. Το ΚΚΕ παραμένει αδιασάλευτο στις θέσεις του μα και στα ποσοστά του. Οι Οικολόγοι κι οι Ανεξάρτητοι, ακόμη κι αν μπουν στη Βουλή, το μαγικό 151 δεν θα καταφέρουν να το εξασφαλίσουν, είτε στον αίτιο είτε στον πρωταίτιο.</span><br /><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Success story και ανάκαμψη εναντίον επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου. Συνθηματολογικά ευφυολογήματα εκατέρωθεν των παρατάξεων, υπό μορφήν black humour, κατά τη νέα εκλογική αναμέτρηση, που δεν θα αργήσει. Το εκλογικό σώμα θα συρθεί παραδαρμένο να ψηφίσει, ακόμη μια φορά, με τη λογική του «το μη χείρον, βέλτιστον».<br />Ριψάσπιδες οι πνευματικοί ταγοί του τόπου, στην περικεφαλαία τους ένα θαμπό όχι αχνοφαίνεται, μα στην ασπίδα ένα μεγάλο «ναι» λαμπυρίζει, καθώς στρέφουν νώτα στον πολίτη που απεγνωσμένα ζητά μια λύση, μια εναντίωση στους Μήδους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.new-deal.gr/eponymos/Πολιτικολογία/8447-ΑΙΔΩΣ-ΑΧΡΕΙΟΙ"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Πηγή</strong></span></a></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-1054468097137893402013-08-20T19:30:00.000+03:002013-08-20T19:30:00.564+03:00ΜΙΛΑ... <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-KW0xar0Ghcc/UhOBEByOfuI/AAAAAAAAD5s/_xSuknZU0rs/s1600/mila.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-KW0xar0Ghcc/UhOBEByOfuI/AAAAAAAAD5s/_xSuknZU0rs/s1600/mila.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μίλα…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η σιωπή σου με τρομάζει. Βλέποντας ας πούμε, ότι 100 άνθρωποι διάβασαν κάτι και ούτε ένας δεν έχει να σχολιάσει αρνητικά η θετικά, αυτό μου παγώνει το αίμα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν είναι η σιωπή πριν την καταιγίδα πάω πάσο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν είναι σιωπή περισυλλογής τα ρέστα μου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν είναι όμως σιωπή αδυναμίας, οποιασδήποτε αδυναμίας, τότε φοβάμαι, φοβάμαι πολύ.</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">‘Ισως και εσύ να αισθάνεσαι μόνος σου αλλά να ξέρεις ότι δεν είσαι. Με το να σιωπάς όμως απομονώνεσαι, γίνεσαι απλός παρατηρητής. <strong>Ένα σχόλιο μπορεί να ανάψει φωτιές, φωτιές στα κεφάλια μας και στη ζωή μας.</strong> Κάτι που ήθελες να πεις και ενδεχομένως να δείλιασες για χίλιους δύο λόγους, όπως ας πούμε από φόβο στην δημόσια έκθεση, λέω ότι είναι ανάγκη πλέον να λεχθεί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και θυμήσου, τα ανεξάρτητα blogs είναι η σύγχρονη αρχαία αγορά, όπου θα έπρεπε να συναποφασίζουμε και να προβληματιζόμαστε όλοι μαζί. Τι και αν κάθομαι και γράφω κείμενα επί κειμένων, αν δεν τα σχολιάσεις με οποιονδήποτε τρόπο τα κείμενα μένουν μισά, ατελή, σχεδόν στείρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η σιωπή σου μου δίνει χαστούκια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η σιωπή σου με κάνει να αναρωτιέμαι αν με βλέπεις κάτι σαν Δον Κιχώτη ή σαν κάποιον ονειροπαρμένο. Όχι ότι θα με πείραζε, αλλά ήθελα να ξέρω την γνώμη σου. Αναρωτιέμαι επίσης κατά πόσο, λίγο ή πολύ, είμαι μέσα στις δικές σου ανησυχίες για μια καλύτερη ζωή. Αναρωτιέμαι τέλος το πόσο κοντά η μακριά σου είμαι, να ήξερα τουλάχιστον πως θα πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον ευκολότερα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η σιωπή σου μας αποδυναμώνει, μας κάνει 1+1 και όχι 1, <strong>μας κάνει δύο ξένους ακόμα και αν μπορεί να έχουμε τις ίδιες απόψεις.</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η σιωπή σου μας κάνει ασήμαντους ψιθύρους, που δεν έχουν ελπίδα να φωνάξουν με δυνατή φωνή το μέλλον.</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μίλα…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θα ακολουθήσουν και άλλοι, θα σπάσουμε την εκκωφαντική σιωπή. Κάθε αρχή και δύσκολη αλλά μίλα. Και ας είμαστε στην αρχή μόνο 10 που μιλάμε, ας είμαστε η μαγιά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η σιωπή μας έφερε εδώ που φτάσαμε, το ξέρεις… <strong>Μια σιωπή που έγινε άθελα της συνένοχος στις εκατοντάδες ατιμώρητες βρομιές.</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μίλα…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Χαθήκαμε, ας ξαναβρεθούμε, θα είναι ωραία που θα είμαστε μαζί. <strong>Κάθε σιωπή που θα σπάει και θα ενώνεται με εμάς, θα μας κάνει πιο δυνατούς, πιο αλληλέγγυους. Κάθε δική σου παρουσία θα δίνει το στίγμα σου, θα πάψεις να είσαι αόρατος.</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Είσαι εδώ;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μίλα…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong><a href="http://kostasoutsider.com/2013/08/19/%CE%BC%CE%AF%CE%BB%CE%B1/">Πηγή</a></strong></span></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-69553372856378449722013-07-23T20:00:00.000+03:002013-07-23T20:00:04.124+03:00ΞΥΠΝΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! Η ΓΕΝΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Τάσου Φούντογλου</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-kFc1onFUSGE/Ue6LigVY6iI/AAAAAAAAD5Y/NBjSMUFtXzY/s1600/images26589.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-kFc1onFUSGE/Ue6LigVY6iI/AAAAAAAAD5Y/NBjSMUFtXzY/s1600/images26589.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Τελικά, είμαστε περίεργος λαός.</strong> Κρατάμε το δαιμόνιο της φυλής μονάχα για τις επιτυχίες και τις αποθεώσεις μας και, όταν έρχονται τα δύσκολα, τρέχουμε πανικόβλητοι στους κακούς μας δαίμονες για να μας νουθετήσουν και να μας δείξουνε το δρόμο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>«Θα σας κρεμάσουμε», φωνάζουν τα κοινοβουλευτικά μας σούργελα</strong> και από κοντά και οι ανεύθυνοι πολίτες. Να αποθεώσουνε την παρακμή, να επιβραβεύσουνε την υστερία και να επιβεβαιώσουνε -για πολλοστή φορά- το θεμελιώδες αξίωμα της στρατηγικής πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση.<br />Όταν δεν κατέχεις την απαραίτητη γνώση και οι πολιτικές σου ικανότητες φτάνουν μέχρι τα γουναράδικα του Άρη , άντε και τα τσιπουράδικα της τοπικής σου πελατείας, τότε ο καλύτερος τρόπος για να αμυνθείς απέναντι στα επιχειρήματα της άλλης πλευράς είναι η επίθεση του χύδην λόγου και του άρτζι μπούρτζι και λουλά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η συνταγή γνωστή. Δεν παίρνουμε θέση ποτέ πάνω στα νούμερα και τις βασικές έννοιες της Οικονομικής Επιστήμης (ισοζύγιο πληρωμών, δημοσιονομικά ελλείμματα, διαρθρωτική ανεργία, ελλείμματα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας κ.α), <strong>καθυβρίζουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ το μισητό Μνημόνιο</strong> και ό,τι άλλο ευχαριστεί τα αυτάκια του μέσου αγανακτισμένου πολίτη (μετανάστες, φορολογικό κ.α ), επικαλούμαστε πάντα τους ευσυνείδητους και εργατικούς υπαλλήλους του Δημοσίου, <strong>αποσιωπώντας επιμελώς τη λέρα</strong> που κρύβεται χρόνια τώρα από πίσω τους και δημιουργούμε υψηλές προσδοκίες στο μικρό μας στρουμφοχωριό πως η επόμενη επίθεση του λαομίσητου «Δρακουμέλ» θα αποκρουστεί με ένα ακόμα μαγικό ξόρκι του λαοφιλούς «Μπαμπαστρούμφ».<br />Και όλα αυτά ενδεδυμένα με τις γνωστές φράσεις -κλισέ του αντιμνημονιακού λεξιλογίου. Γκαουλάιτερ, δωσίλογοι, κατοχικές κυβερνήσεις, τοκογλύφοι και γκιλοτίνες.<br />Λέξεις ανεπίγνωστες, <strong>κραυγές φτηνών θεατρίνων</strong> που επιχειρούν να εντυπωσιάσουν το κοινό με ακροβατικούς συλλογισμούς και ασυλλόγιστες ακροβασίες. Και όμως.<br /><strong>Δεν με φοβίζουν οι συγκεκριμένοι α-νόητοι.</strong> «Μήτε βαθείς στις σκέψεις ήτανε ποτέ τους, μήτε τίποτα. Τυχαίοι και αστείοι άνθρωποι που μιλάνε με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά» και υποστηρίζονται από ομόγλωσσούς τους.<br />Δεινοπαθείς για λίγο, βλέποντας τις ζοχάδες του πισινού τους να κυματίζουν πλησίστιες στα πρόσωπά τους, αλλά συνηθίζεις γρήγορα στη θλιβερή τους παρουσία. Να ναι καλά αυτή η λυτρωτική προσαρμογή του υποδοχέα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Με φοβίζουν, όμως, οι λέξεις των τυχαίων, που γίνονται σιγά σιγά οικείες στον Έλληνα πολίτη.</strong> Οι λέξεις που χώνονται αθόρυβα μέσα στη ψυχή του, δίχως κρότο και δίχως να κινούν την προσοχή των άλλων, και αρχίζουν μεθοδικά να ξεδιπλώνουν το καταχθόνιο των σχεδίων τους πάνω στις σκέψεις και τις γνώμες του. Συνηθίζει στην όψη της χούντας, εξοικειώνεται με την αισθητική της και σαν έρθει κάποτε η ώρα των πραγματικών δικτατορίσκων, αυτών<strong> των σημερινών ηλίθιων με το αποκρουστικό παρουσιαστικό και τον πτωχοντυμένο λόγο,</strong> δεν θα έχει πια λέξεις για να περιγράψει το δράμα του.<br />Χούντα είχε και χούντα θέλουνε και οι επόμενοι να του επιβάλλουν. Καμία διαφορά. Οπότε;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Με φοβίζουν οι λέξεις των αστείων,</strong> που σέρνονται σιγά σιγά στις φιλικές μας συζητήσεις και ερήμην μας δηλητηριάζουνε τις μεταξύ μας σχέσεις. Τα εμπαθή και επικίνδυνα «ΕΑΜ ΕΛΑΣ Μελιγαλάς» και οι ανιστόρητες «Χούντες που δεν τελείωσαν το ’73».<br /><strong>Φωλιάζει ο διχασμός</strong> πάλι στις ζωές μας με υπαιτιότητα δική τους και δική μας. Μεγαλώσαμε πια, μορφωθήκαμε, αποκτήσαμε δεξιότητες και γνώσεις στα μεγάλα ιδρύματα του επιστητού, ταξιδέψαμε σε άλλους κόσμους, ανταμώσαμε αλλιώτικες σκέψεις και διαφορετικές συμπεριφορές και το «δεν ήξερα δεν άκουσα» δεν μπορεί να αποτελεί το άλλοθί μας.<br />Ξέρουμε πολύ καλά τι φταίει, ποιος ευθύνεται και γιατί το επιτρέψαμε. Ο καθένας ας επωμιστεί αυτό που του αναλογεί. Αλλά όχι ρε γαμώτο άλλους διχασμούς. Όχι άλλες διαιρέσεις για να κάνουνε καριέρες οι ανώνυμοι ρολίστες του διαδικτύου και οι επώνυμοι υποβολείς τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Ζούμε μια ακόμα χαμένη δεκαετία,</strong> σαν όλες εκείνες τις χαμένες δεκαετίες της πολιτικής μας ιστορίας που εγγράφονται μονότονα στο κακορίζικο και την κακοδαιμονία της φυλής μας και κινδυνεύουμε να δούμε το ανεξίτηλο σημάδι της να σφραγίζει και να χαρακτηρίζει και τη δική μας γενιά. Μια χαμένη γενιά. Δεν χρειάζονται υπότιτλοι για να καταλάβεις το δράμα και να συναισθανθείς το ιστορικό βάρος της πλήρους απουσίας μιας γενιάς από τη διαμόρφωση του μέλλοντός της.<br /><strong>Μεταναστεύουμε, παραιτούμαστε, μπαίνουμε οικειοθελώς στο περιθώριο</strong> και εγκαταλείπουμε το μέλλον μας στα χέρια των καθ΄ έξιν βιαστών μας. Εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα των λαϊκιστών και στις εμμονικές διεξόδους των φιλευρωπαϊστών βουβαθήκαμε και πάψαμε να αντιδράμε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Παρατηρούμε αποσβολωμένοι τους άχρηστους να απολύουν τους συμμαθητές μας και να περικόπτουν τα εργασιακά τους δικαιώματα και την ίδια στιγμή να <strong>διατηρούν εν ζωή την ξεφτιλισμένη αργομισθία του υπουργού Μακεδονίας και Θράκης και του Καναλιού της Βουλής</strong>, να ενδίδουν στις πιέσεις των βλαχοδημαρχαίων για αδιαφάνεια και μαύρα ταμεία και να αδυνατούν να δώσουν τον τόνο του εκσυγχρονισμού και το παράδειγμα της εκ βάθρων αλλαγής, μέσω της μείωσης του αριθμού τους και του περιορισμού της υπαλληλίας που κινείται γύρω τους (υπάλληλοι Βουλής, έμμισθοι σύμβουλοι, διοικητικά συμβούλια κ.α).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Βλέπουμε την ανικανότητα</strong> να προσπαθεί να διαχειριστεί την κρίση μέσα από οριζόντιες πολιτικές απόλυσης των πάντων και, αντί να ζητήσουμε εδώ και τώρα να ανοίξουν δημόσια οι φάκελοι πρόσληψης των υπό κατάργηση υπαλλήλων και να μας κοινοποιηθούν οι διαδικασίες που ακολουθήθηκαν κατά την πρόσληψη, τα κριτήρια επιλογής και τα προσόντα των ατόμων που απορρίφθηκαν, στεκόμαστε σιωπηλοί μπροστά στον αρχισυνδικαλιστή που απαιτεί να μην πειραχτεί κανένας και να παραμείνουν όλοι στις θέσεις τούς. Με το επιχείρημα πώς πλησιάζει και η δική μας ώρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Κάνουν τον φόβο επιχείρημα μήπως και τρομοκρατήσουν την κοινωνία</strong> και εξαναγκάσουν τον ευσυνείδητο υπάλληλο να συνταχθεί μαζί τους και να παλέψει και αυτός από τα ίδια μετερίζια. Υπερασπιζόμενος τι ακριβώς ρε γαμώτο;<br />Τη δημοκρατία της κολοβάρας και της ρεμούλας; Την ισοπολιτεία της πρόσληψης απτό παράθυρο; Την ισονομία των ημέτερων;<br /><strong>Πόση βλακεία</strong> πια να αντέξουμε;<br /><strong>Πόση ηλιθιότητα</strong> πρέπει να συσσωρευτεί σε αυτό το διαδίκτυο για να εκραγεί, επιτέλους, η φούσκα του εθισμού;<br /><strong>Ποια άλλη κοινωνία,</strong> στοιχειωδώς σοβαρή, θα ανεχόταν τη χούντα του Φωτόπουλου και του Μπαλασόπουλου να στρογγυλοκάθεται όλο νάζι στις πρώτες σειρές ιδρυτικών συνεδρίων;<br /><strong>Ποια άλλη κοινωνία</strong>, στοιχειωδώς συνειδητοποιημένη για το τι συμβαίνει, θα επέτρεπε στην κακομαθημένη δημοσιοϋπαλληλία να της βγάζει γλώσσα και να βάζει μια ζωή μπροστά τους ικανούς για να καλύψει τους ανίκανους;<br /><strong>Ποια άλλη κοινωνία,</strong> στοιχειωδώς αξιόγραφη, θα έκλεινε τα μάτια της μπροστά στα λαμόγια της επιχειρηματικής της τάξης, που αρνούνται πεισματικά να επενδύσουν τα κέρδη των καλών εποχών σε νέες παραγωγικές δομές;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Ποια άλλη κοινωνία,</strong> στοιχειωδώς αξιοπρεπής και ευυπόληπτη, θα επέτρεπε στους εταίρους της να την ξεφτιλίζουν και να την απαξιώνουν και, την αμέσως επόμενη στιγμή, δεν θα έστελνε τις αξίες της να διαπραγματευτούν, όχι τα δανεικά όπως κραυγάζουν οι ψωριάρηδες και οι φτωχομπινέδες, αλλά τους όρους της αναπτυξιακής ανασυγκρότησης της χώρας;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Γιατί σπαταλάμε</strong> όλες μας τις δυνάμεις σε μάχες με τους ανεμόμυλους των κατ’ επάγγελμα ζητιάνων και δεν ετοιμαζόμαστε για τη μεγάλη μάχη της Ευρώπης, αναδεικνύοντας στα αξιώματα αυτούς που έχουν τις ικανότητες να διεκδικήσουν και να διαπραγματευτούν;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Τόσο πολύ χαλάσαμε; Τόσο πολύ ξεφτίλες γίναμε;</strong><br />Πού είναι οι νεολαίες να αρθρώσουν λόγο;<br />Πού είναι οι παρέες των νέων ανθρώπων να διεκδικήσουν τους δήμους και τις περιφέρειες από τους αποτυχημένους καταχραστές του μέλλοντός μας;<br />Πού είναι τα φοιτητικά κινήματα να αποτινάξουν από πάνω τους τις κομματικές δουλείες και τις ταμπέλες της εμεσματικής κομματοκρατίας και να αναλάβουν τον ιστορικό τους ρόλο;<br />Χωρίς κομματικούς νταβατζήδες, χωρίς εμμονές και μαστουρωμένους λόγους, χωρίς παπαγαλάκια του τάδε και του δείνα γερμαναρά η αγγλοσάξωνα φιλοσόφου, να ανακαλύψουν νέα λεξιλόγια, να φτιάξουνε νέα οράματα και να αφυπνίσουν με τον λόγο τους και την αισθητική του νέου πανεπιστημιακού χώρου τις υγιείς κοινωνικές δυνάμεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Ως πότε το σκουπιδαριό,</strong> οι βρωμισμένοι τοίχοι και τα γεμάτα αποτσίγαρα πατώματα των ακαδημαϊκών μας χώρων θα αποτελούν τον κανόνα στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα;<br /><strong>Ως πότε η συναλλαγή</strong> της κομματικής πλέμπας με τις πρυτανικές αρχές θα γίνεται ανεκτή από τους νέους και μορφωμένους ανθρώπους που στέκονται σιωπηλοί στο περιθώριο;<br /><strong>Ως πότε η νέα γενιά</strong> θα δέχεται αδιαμαρτύρητα τον ιδεολογικό και πολιτικό της ευνουχισμό από τους ιεροκύρηκες του οπισθοδρομισμού και της συντήρησης και θα καταδέχεται να παίζει αμέριμνη ρακέτες και να επιδεικνύει τα τατού της στους απέναντι, την ίδια στιγμή που <strong>οι Παπουτσήδες επιστρέφουν και διορίζονται σε θέσεις ευθύνης;</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Ως πότε θα καθόμαστε αραχτοί</strong> να πίνουμε τους ιταλικούς μας καπουτσίνους και να πληρώνουμε τα μπιτσόμπαρά μας από τα εφάπαξ και τις συντάξεις των γονιών μας; Και κυρίως.<br /><strong>Ως πότε θα εκλέγουμε α-νόητους και ά-κριτους;</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Ως πότε ο Καραγκιόζης</strong> από φιγούρα παιδικής παράστασης θα αποτελεί το κοινοβουλευτικό μας πρότυπο; Ξύπνα ρε μαλάκα. Η γενιά μας σε χρειάζεται!!!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://www.aixmi.gr/index.php/ksypnamalakageniamassexreiazetai/"><strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></strong></a></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-14996358305975140572013-07-17T19:30:00.000+03:002013-07-17T19:30:00.091+03:00ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Ευάγγελου Γρ. Αυδίκου *</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-yVgbeMA8u_I/UeY6UN8CffI/AAAAAAAAD5I/ucMZWbtv2Fg/s1600/fovos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-yVgbeMA8u_I/UeY6UN8CffI/AAAAAAAAD5I/ucMZWbtv2Fg/s1600/fovos.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα τελευταία χρόνια η ψυχολογία, μαζί με την οικονομία, είναι από τις επιστήμες που πρωταγωνιστούν στον δημόσιο χώρο. Η οικονομία είναι το πεδίο όπου οι οικονομολόγοι και οι οικονομολογούντες διασταυρώνουν τα ξίφη τους με πολιτικούς και δημοσιογράφους, σε μια προσπάθεια να οικοδομήσουν μια «αντικειμενική» παρουσίαση της βαθιάς περιδίνησης στην οποία έχει περιπέσει η ελληνική οικονομία. Συχνά τα ξίφη όλων αυτών συστρατεύονται επιχειρώντας να δημιουργήσουν συνθήκες αναγκαιότητας για τις αδυσώπητες περικοπές που έχουν φέρει όλους τους Ελληνες σε κατάσταση παραζάλης, μόνιμης κατάθλιψης και στέρησης της αισιοδοξίας για τους μεγαλύτερους, που βλέπουν ότι ο ουρανός έχει μαζέψει πολλά και σκοτεινά σύννεφα, σε σημείο να μην ελπίζουν. Χάνουν την πίστη τους στο μέλλον, πως δηλαδή μπορούν να ονειρεύονται.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σ’ αυτό το σημείο η ψυχολογία γίνεται η επιστήμη των παρενεργειών που προκαλούν οι αψυχολόγητες πράξεις της εξουσίας με την ταπείνωση και εξαθλίωση των Νεοελλήνων. «Δεν υπάρχει εξουσία χωρίς μίσος», υποστηρίζει ο Ευριπίδης. Προφανώς, αυτό είναι αληθές για τα αυταρχικά καθεστώτα, τα αντιδημοκρατικά αλλά και όσες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες διολισθαίνουν σ’ αυτό. Η δημοκρατική εξουσία αντλεί δύναμη από το ενδιαφέρον για τον άλλο, ιδίως τον πιο αδύναμο αλλά και όλους τους πολίτες. Φροντίδα ενός δημοκρατικού καθεστώτος, που διαπνέεται από ανθρωπιστικά ιδανικά, είναι να θέσει κανόνες και να διαπαιδαγωγήσει τους πάντες στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην αναλογικότητα της συνεισφοράς στα οικονομικά βάρη. Η δημοκρατία, συνεπώς, δεν μισεί. Αν το κάνει, είναι μια ένδειξη ότι έχει εκτροχιαστεί από τις βασικές δημοκρατικές αρχές.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το μίσος είναι προϋπόθεση του «διαίρει και βασίλευε». Αποτελεί βασική επιλογή όσων ενδιαφέρονται για την ευημερία των αριθμών, ακόμη κι αν αυτό οδηγεί στον οικονομικό Καιάδα πολλούς συμπολίτες. Οπου η δημοκρατία δεν αναπνέει, παράγονται συναισθήματα δυσανεξίας και επιθετικότητας. Δημιουργούνται συνθήκες ανθρωπιστικής και πολιτικής κρίσης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι και η Ελλάδα της τελευταίας τριετίας. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι υπάρχουν δομικές δυσπλασίες στην οικονομική και κοινωνική οργάνωση. Ωστόσο, μια δημοκρατική πολιτεία επιλέγει τον επιμερισμό των υποχρεώσεων. Αντίθετα, αυτό που συνέβη στην Ελλάδα -αποτελεί κοινό τόπο πλέον- είναι η ασυλία στους λίγους και η απομύζηση και της τελευταίας ικμάδας από τους πολλούς. Είναι η διαμόρφωση συνθηκών πολέμου με άπειρα θύματα, βιολογικά και ψυχολογικά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο δρόμος όμως ώς τη δημιουργία συνθηκών «παγετώνων» χρειαζόταν σχεδιασμό. Κι εδώ η εξουσία που διολισθαίνει στον αυταρχισμό προσφεύγει στην ψυχολογία και την προπαγάνδα. Σπέρνει το μίσος. Στρέφει τη μια ομάδα εναντίον της άλλης. Είναι αυτό που αποδόθηκε με τη φράση που μπήκε στο λεξιλόγιο όλων μας στα χρόνια του Μνημονίου: κοινωνικός αυτοματισμός. Για να χειραγωγηθεί η πολιτική βούληση των πολιτών σπέρνεται ο διχασμός. Στοχοποιούνται κάθε φορά τα κοινωνικά στρώματα που αμφισβητούν τον πολιτικό αυταρχικό διεκδικώντας τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα. Η εξουσία είναι «μανούλα» στην πρόκληση του κοινωνικού αυτοματισμού. Στην Ελλάδα δε οι κυβερνώντες αναδείχτηκαν σε μάστορες της ψυχολογίας των πολιτών. Κάθε φορά ένα κοινωνικό στρώμα κατασυκοφαντούνταν, απαξιωνόταν, δινόταν βορά στα ανθρωποφαγικά ένστικτα που η ίδια η εξουσία είχε φροντίσει να καλλιεργήσει και να απελευθερώσει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η παραγωγή μίσους γίνεται τρόπος διακυβέρνησης στη μνημονιακή Ελλάδα. Ολοι εναντίον όλων. Ετσι, βήμα το βήμα διαμορφώνονται συνθήκες εμφυλίου πολέμου. Το βασικό γνώρισμα ενός εμφυλίου είναι ο διχασμός και η διάσπαση του κοινωνικού ιστού. Το μίσος, ως επίσημη ιδεολογία ή υφέρπουσα πρακτική. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Χάνεται η κοινωνική συνείδηση και επιστρέφουμε στα όσα είπε ο Δαρβίνος σχεδόν ενάμιση αιώνα πριν. Η εξουσία απεκδύεται τον κοινωνικό της ρόλο. Μεταβάλλεται σ’ έναν απλό διαχειριστή, που φροντίζει, σε τακτικό χρόνο, να τροφοδοτεί την αρένα με νέα θύματα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Καιρός είναι να θυμηθούμε τα ανθρωπιστικά ιδανικά. Η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία οφείλει να αναλάβει την ευθύνη της. Να υπερασπιστεί τα βασικά δικαιώματα των πολιτών. Και υπάρχουν πολλοί τρόποι να το πετύχει. Νόμιμοι. Αρκεί να το θελήσουν οι πολίτες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.efsyn.gr/?p=74601"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-23838198358717266812013-07-09T20:00:00.000+03:002013-07-09T20:00:04.497+03:00ΔΙΑΣΡΤΕΒΛΩΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Χρήστου Κάτσικα</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-zj2DrcovLEs/UdwZhbeXOuI/AAAAAAAAD44/V1hHsN1ZQHM/s1600/imagesCAA5GV3Z.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-zj2DrcovLEs/UdwZhbeXOuI/AAAAAAAAD44/V1hHsN1ZQHM/s1600/imagesCAA5GV3Z.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πριν από κάθε επίθεση προηγείται η προπαγάνδα, η οποία χρησιμοποιείται για να λιπάνει το έδαφος. Στόχος, η συκοφάντηση του αντιπάλου, η απομόνωσή του από σύμμαχες δυνάμεις, σε τέτοιο βαθμό που το θύμα να αποδεχθεί τη θυσία σαν να είναι θέλημα Θεού</span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></strong></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οποιος είχε στοιχειώδη εμπειρία από τους μάγιστρους της επικοινωνιακής πολιτικής της κυβέρνησης, είχε διακρίνει με γυμνό οφθαλμό τις αθέατες σκοπιμότητες: η όλη διαδικασία, με τη βοήθεια των ηλεκτρονικών μας γκουβερνάντων, με τα ατελείωτα άρθρα της δημοσιογραφίας της αυλής και με το βάρος των πρόθυμων διανοουμένων της οθόνης, ερχόταν να πριμοδοτήσει, να στερεώσει και να νομιμοποιήσει έναν από τους βολικότερους αστικούς μύθους για το «διογκωμένο συγκεντρωτικό κράτος με τους άπειρους, προνομιούχους και βαριεστημένους δημοσίους υπαλλήλους», ο αριθμός των οποίων «σχετίζεται αφενός με τα δημοσιονομικά ελλείμματα, αφετέρου με τις αναχρονιστικές αγκυλώσεις της κρατικής μηχανής».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στη συνείδηση της κοινής γνώμης οι δημόσιοι υπάλληλοι παρουσιάστηκαν, τα τελευταία χρόνια, με αριστοτεχνικό τρόπο σαν «το βαρίδι στα πόδια μιας κοινωνίας και μιας οικονομίας που θέλουν να προχωρήσουν και δεν μπορούν».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πριν από κάθε επίθεση προηγείται η προπαγάνδα, η οποία χρησιμοποιείται για να λιπάνει το έδαφος. Στόχος η συκοφάντηση του αντιπάλου, η απομόνωσή του από σύμμαχες δυνάμεις, σε τέτοιο βαθμό που το θύμα να αποδεχθεί τη θυσία σαν να είναι θέλημα Θεού. Να γίνει ξεκάθαρο: η συζήτηση για το μέγεθος του δημοσίου τομέα και για την έκταση της απασχόλησης σ’ αυτόν με τους όρους που έγινε και γίνεται είναι προφανές ότι λειτουργεί στην κατεύθυνση της νομιμοποίησης χιλιάδων απολύσεων και της απόσυρσης του κράτους από δραστηριότητες υπέρ των ιδιωτών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι ίδιοι οι διαπρύσιοι κήρυκες του λιγότερου κράτους όταν πρόκειται για δικαιώματα και κατακτήσεις των εργαζομένων, υπερθεμάτιζαν για παρεμβατικές πολιτικές του κράτους προκειμένου να ενισχυθούν οι τράπεζες και το κεφάλαιο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης έχουν γίνει οι καλύτεροι νονοί της πιο διεστραμμένης διαστρέβλωσης των λέξεων, των εννοιών, της γλώσσας. Σπουδαίες, φωτεινές, ελπιδοφόρες λέξεις χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται σαν παραπλανητικός επίδεσμος μιας πολιτικής που ισοπεδώνει κατακτήσεις και δικαιώματα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kαι συγγνώμη κιόλας που λέμε τις απολύσεις απολύσεις και όχι κινητικότητα. Tι εφεύρεση και αυτή. «Kινητικότητα». Kινητικότητα προς τα πού; Προς το Tαμείο Aνεργίας, προς τις ακίνητες ουρές του OAEΔ ή προς την αναζήτηση δουλειάς σε συνθήκες γαλέρας. Στην αρχαιότητα η χρήση ευχάριστου όρου στην ομιλία κάποιου, προκειμένου αυτός να αναφερθεί σε έναν στην πραγματικότητα δυσάρεστο όρο, ονομαζόταν ευφημισμός.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">H χρήση του ευφημισμού (ευ+φημί = λέγω) γινόταν δεισιδαιμονικά, για να μην προκληθεί η θεϊκή οργή. Aπό τα πιο γνωστά παράδειγμα είναι ο Eύξεινος Πόντος, στη θέση του Αξε(ι)νου Πόντου, της θάλασσας (Mαύρη Θάλασσα) που έπνιγε τους ναυτικούς που έπλεαν σε αυτήν και ήταν άρα άξενη, δηλαδή αφιλόξενη, με τη χρήση τής ακριβώς αντίθετης έννοιας, δηλαδή του όρου «Eύ-ξεινος», δηλαδή φιλόξενος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Kαι αυτός ο ευφημισμός έφτασε και μέχρι τους παππούδες μας, που αποκαλούσαν τον Διάβολο «οξαποδώ». Tον ευφημισμό χρησιμοποιούν και οι κυβερνώντες μας, όχι για να μη θυμώσουν οι θεοί, αλλά για να θολώσουν τα νερά και να μην αποδώσουν στις πράξεις τους την πραγματική τους διάσταση και να ξεγελάσουν τον λαό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μερικά παραδείγματα:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* «Kινητικότητα» ευφημισμός της λέξης Aπόλυση.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* «Eισφορά Aλληλεγγύης προς τους άνεργους». Ευφημισμός φόρου (της τάξης των 680 εκατ. ευρώ που αποδόθηκε στους δανειστές μας χωρίς να φτάσει ποτέ στον OAEΔ).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* «Ειδικό Τέλος Hλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών». Ευφημισμός φόρου πάνω στα ακίνητα που θα επιβαλλόταν μόνο για ένα χρόνο, και που επιβάλλεται ξανά για δεύτερο χρόνο με το ευφημιστικό επίθετο «Εκτακτο Ειδικό Τέλος».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* «Φόρος». Eυφημισμός της ληστείας των λαϊκών εισοδημάτων, ώστε οι λαϊκοί να νομίζουν ότι παίρνουν μεγαλύτερο μισθό, από ψίχουλα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* Εξυγίανση ή εξορθολογισμός του συστήματος υγείας. Eυφημισμός της διάλυσης της δημόσιας υγείας</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* Απελευθέρωση των αγορών. Eυφημισμός της ιδιωτικοποίησης τμημάτων του δημόσιου τομέα</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">* Και τέλος. «Yπουργός Kυριάκος» ευφημισμός της λέξης Mητσοτάκης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η λεγόμενη απελευθέρωση των αγορών, δηλαδή το ξεπούλημα των δημόσιων οργανισμών στους ιδιώτες, πρώτα πρώτα είναι ψευδεπίγραφη (απλά αντί για ένα κρατικό μονοπώλιο έχουμε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο), δεύτερον αφορά τις πιο αποδοτικές και κερδοφόρες (ποιος άλλωστε ιδιώτης θα αγόραζε ζηµιογόνες;) και τρίτον μετά την ιδιωτικοποίησή τους τα πράγματα χειροτερεύουν όσον αφορά την προσφορά υπηρεσιών. Μετά την ιδιωτικοποίηση των βρετανικών σιδηροδρόµων Ρέιλτρακ συνέβησαν τα περισσότερα δυστυχήματα, καθώς οι ιδιώτες που ανέλαβαν δεν είχαν καμιά διάθεση να επιβαρυνθούν µε το κόστος του εκσυγχρονισµού του δικτύου τους. Πριν από την ιδιωτικοποίηση των ισπανικών ταχυδροµείων, ο ταχυδρόµος έφτανε µέχρι και το πιο µακρινό χωριό. Σήµερα δεν παραδίδει γράµµατα σε σπίτια που δεν βρίσκονται κοντά σε κεντρικό δρόµο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οταν κάποτε δηµοσιογράφοι ρώτησαν τον πρόεδρο της γαλλικής εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας ΕDF Φρανσουά Ρουσελί αν µπορούσε να εγγυηθεί πως µετά την ιδιωτικοποίησή της οι τιµές του ηλεκτρικού θα παρέµεναν φτηνές, εκείνος είχε απαντήσει αρνητικά. Η περίπτωση της ηλεκτρικής ενέργειας δείχνει ξεκάθαρα τα όρια των ιδιωτικοποιήσεων. Οι διακοπές που κάθε τόσο βυθίζουν στο σκοτάδι το Λονδίνο, την Ιταλία ή την Καλιφόρνια εξηγούνται από την απροθυµία των ιδιωτών να επενδύσουν στην ανανέωση των δικτύων, προκειµένου να διατηρήσουν την κερδοφορία τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάτι για το τέλος. Αλλη μια πράξη της θεατρικής παράστασης, με πρωταγωνιστές την τρόικα και την κυβέρνηση, τελειώνει και είναι σαφές για μια ακόμη φορά ότι οι δήθεν μεγάλες διαφωνίες και διαπραγματεύσεις καταλήγουν και πάλι σε νέες συμφωνίες και μέτρα για απολύσεις, κλείσιμο σχολείων και νοσοκομείων, σε νέους φόρους και μειώσεις μισθών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οσο οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, οι νέοι και οι συνταξιούχοι θα είναι θεατές αυτού του έργου, η τραγωδία θα βαθαίνει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.efsyn.gr/?p=69760"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-73945819044136102862013-07-07T20:00:00.000+03:002013-07-07T20:00:01.333+03:00Ο ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Της <strong>Ιωάννας Χαρμπέα</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-FwtyngBd3qk/UdliobKl5gI/AAAAAAAAD4o/n02OF9i78t8/s1600/5698.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-FwtyngBd3qk/UdliobKl5gI/AAAAAAAAD4o/n02OF9i78t8/s1600/5698.png" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><strong>Κάποτε για να εισέλθουν στην καρδιά του πολέμου, στην Τροία, χρησιμοποίησαν το Δούρειο Ίππο.</strong> Όμως σήμερα νομίζουμε ότι Δούρειος Ίππος είναι οι άλλοι, οι ξένοι , οι κακοί ,οι δανειστές που μας ξεγέλασαν και μπήκαν ύπουλα στη ζωή μας, με τη μορφή δανείων που εν τέλει μας αιχμαλώτισαν. Με σταδιακά βήματα ενταχθήκαμε στην υποτιθέμενη πρόοδο. Δεν σκεφτήκαμε στιγμή ότι αυτή η ανάπτυξη προϋποθέτει γερές βάσεις και ότι αυτές οι βάσεις χτίζονται από εμάς, δε δίνονται έτοιμες ως χάρισμα ή δάνειο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ελπίζω ο σύγχρονος δούρειος ίππος των ελλήνων να μην είναι κούφιος, να μην αποτελεί πράγματι μια δωρεά, ένα χάρισμα των όσων μας έχουν πλέον απομείνει … γιατί κάτι τέτοιο διακρίνω ότι θα συμβεί, οι οργανισμοί, θεσμοί ,δομές αποκεφαλίζονται ή ετοιμάζονται προς θυσία… στο βωμό των «θέλω» εκείνων που ελέγχουν. Μπήκαμε σε τροχιά όπου σε κάθε σταμάτημά της κατεβαίνουν άτομα, απολύεται κόσμος, άλλοι συνεχίζουν να υφίστανται ζαλισμένοι σαν σε μπαλαρίνα ή στο γύρο του θανάτου…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ανοδική πορεία δεν υπάρχει, μόνο κυκλική… τι πρόκειται να απομείνει; Τι θα επιζήσει; Πώς μπορείς να βαδίζεις ανάμεσα σε τάφους συνανθρώπων σου και να είσαι χαρούμενος; <strong>Στο ναρκοπέδιο στη χώρα της κρίσης…. δεν γνωρίζεις πότε θα εκραγεί και η δική σου νάρκη.</strong> Εξυγίανση όλων των σαθρών και νοσηρών στοιχείων εδώ και τώρα… κίνητρα για καινούριες ασχολίες σε όσους μένουν άνεργοι… ισομερισμός επιστημόνων, εργατών , τεχνιτών με τις ανάλογες θέσεις… όχι να προάγουμε πολυάριθμο αριθμό επιστημόνων… άνεργων επιστημόνων, ρίχνοντας και τον πήχη των επιστημών… αλλά να εισέρχονται λίγοι και καλοί , άξιοι επιστήμονες, όχι μεγάλα ποσοστά που μπαίνουν στα πανεπιστήμια μα δε βρίσκουν την πόρτα εξόδου, γιατί τα βρίσκουν σκούρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάναμε λάθος, νομίζαμε ότι αν έχουμε πολλούς δασκάλους , καθηγητές η επιστήμονες θα πηγαίναμε μπροστά! <strong>Πώς είναι δυνατόν σε μια γεωργική – κτηνοτροφική χώρα να μη δίνουμε βάση στην πρωτογενή παραγωγή και να παροτρύνουμε τους νέους να γίνουν καθηγητές; </strong>Αντί να δώσουμε έμφαση στη βελτίωση των γεωργικών εργασιών, την υποτιμήσαμε… υποτιμήσαμε επίσης πολλά άλλα , ξεπουλήσαμε πράγματα. Όντως ανίκανοι να τα διαχειριστούμε οι ίδιοι… και τώρα παραπονούμαστε ότι μας ελέγχουν, μας κάνουν κουμάντο οι ξένοι, μα δεν είναι ξένοι είναι οι δικοί μας άνθρωποι… είναι εκείνοι που πιστέψαμε που εμπιστευτήκαμε… που μας δανειοδότησαν…. Τι φταίνε αυτοί αν εμείς κατασπαταλήσαμε τα δάνεια; Τι τους νοιάζει αν τα φάγαμε μαζί ή χώρια μεταξύ μας;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σημασία έχει ότι τα φάγαμε, το αποτέλεσμα μετράει… ΑΝ μπορούσαμε να αναλογιστούμε ότι βαδίζαμε ξυπόλυτοι στα αγκάθια ή μήπως πιστέψαμε ότι θα έχουμε κόκκινα βελούδινα χαλιά στρωμένα και θα φτάναμε στο θρόνο; Όχι, βέβαια, πάτο θα πιάσουμε. Δεν δώσαμε σημασία στον Δούρειο ίππο, αρχίσαμε το γλέντι και το φαγοπότι… και τώρα άρχισε η μάχη. Μια μάχη όχι με αυτούς που λέμε ότι μας ελέγχουν….. αλλά με τον ίδιο μας εαυτό.. με τα λάθη τα δικά μας… δούρειος ίππος είναι τα λάθη μας, τα λάθη του παρελθόντος που γύρισαν μπούμερανκ. Είναι οι νάρκες που οι ίδιοι σπείραμε και ξεχάσαμε, που πατάμε πάνω τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τίποτα δε γίνεται: συνεχόμενες πυρκαγιές των τελευταίων χρόνων και η μετέπειτα οικοπεδοποίηση, η έξαρση της παραπαιδείας με την πληθώρα φροντιστηρίων υποτίθεται πως θα έλυνε το πρόβλημα των άνεργων καθηγητών- μήπως, όμως, τους πολλαπλασίαζε; Βγάζοντας στην αγορά εργασίας άλλους τόσους; Ειρωνεία έτσι; Για να ξεφύγουμε από την κοινωνική βαθμίδα που κατέχουμε ψάχνουμε ένα καλύτερο επάγγελμα για τα παιδιά . Το καλύτερο επάγγελμα είναι, φυσικά, εκείνο που παρέχει χρήματα χωρίς να εργάζεται κάποιος. Το φυγόπονο, δηλαδή. Αντί να εξεύρουμε νέους τρόπους παραγωγής, αντί να αναπτύξουμε τους δύσκολους επαγγελματικούς κλάδους… επιζητούσαμε τα εύκολα… και τώρα ήρθαν τα δύσκολα. Δημόσιο το όνειρο των νέων… και τώρα ο εφιάλτης όσων μπήκαν… Έτσι είναι τα όνειρα, δεν κρατάνε για πάντα…. Όλα μια φούσκα είναι που έχει και αυτή τα όρια της, τα οποία αν ξεπεράσεις σπάει… και εμείς τα όρια τα ξεπεράσαμε προ πολλού. Δεν είναι, βέβαια, σωστό να ξεβολεύονται άνθρωποι, να αλλάζουν ριζικά τον τρόπο ζωής. Μήπως, όμως, ήταν σωστός ο τρόπος που μπήκαν; <strong>Οι μάσκες κάποτε</strong> <strong>βγαίνουν… και οι μασκαράδες σταματάνε να πετάνε χαρτοπόλεμο και να χαίρονται…</strong> Τα πανηγύρια κάποτε τελειώνουν και οι χοροί σταματούν…</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η Ελλάδα μου θυμίζει περιστατικό που χρειάζεται περίθαλψη και κοινωνική πρόνοια… Περιστατικό κοινωνικού λειτουργού που κάνοντας την κοινωνική του έκθεση για να το εντάξει σε Ίδρυμα, εφόσον δεν τηρεί τις προϋποθέσεις να αυτοεξυπηρετηθεί. <strong>Πώς γίναμε αδύναμοι με τόση δύναμη που είχαμε; </strong>Πώς από χώρα του φωτός που ήμασταν γίναμε η χώρα του σκότους; Υπάρχει διέξοδος σε αυτό το λαβύρινθο; Τι νότα αισιοδοξίας να δώσει κανείς; Ποιον από μηχανής Θεό να επικαλεστεί για να σωθούμε;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μια απάντηση για να σωθούμε σε ό,τι μας προβληματίζει είναι να απαντήσουμε στα ατελείωτα «γιατί» που προκύπτουν. Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Γιατί παρακάμπταμε το σωστό, γιατί σιωπούσαμε στα στραβά που βλέπαμε… Βέβαια, για να δώσουμε απάντηση στους προβληματισμούς, πρέπει πρώτα από όλα να προβληματιστούμε… Και, δυστυχώς, προβληματισμό δε διακρίνω. Βλέπω μόνο αγανάκτηση, μίση, διαφωνίες, αψιμαχίες, διαξιφισμούς. Γενικά διακρίνω διάσπαση της ελληνικής κοινωνίας σε μεν και δε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σε εκείνους που θα κατορθώσουν να αυτοσυντηρούνται και στους αγανακτισμένους… <strong>Δε βλέπουμε ότι στο θάνατό μας αυτόχειρες είμαστε εμείς οι ίδιοι.</strong> Κανείς δε σε σκοτώνει… αν εσύ παλέψεις… ίσως νικήσεις… κανείς δεν τα βάζει με έναν δυνατό.. Εμείς οι ίδιοι, εν τέλει, θα σκοτώσουμε τον εαυτό μας… και το χειρότερο θα πιστεύουμε μέχρι τέλους ότι ήμασταν και τα θύματα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η θυματοποίηση δεν πιάνει στις μέρες μας, τα κροκοδείλια δάκρυα δε συγκινούν κανέναν… <strong>Τι να μας κάνει και η μητέρα Ελλάδα, αν ακόμα δεν έχουμε αποκοπεί από τον</strong> <strong>ομφάλιο λώρο της; …ΠΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΤΑΪΣΕΙ ΟΤΑΝ ΟΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΖΟΥΝ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ;</strong> Μπορεί να μην τα φάγαμε μαζί όλοι μας, αλλά συναινέσαμε με τη σιωπή μας σε αυτό το τραπέζι… Το βλέπαμε όλοι… δε μιλούσαμε, θες από ωχαδερφισμό, θες από βόλεμα. Τώρα, όμως, όλοι θα πληρώσουμε το λογαριασμό και το πουρμπουάρ μαζί!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και πάλι θα αναζητάμε, «τι είχε μέσα ο Δούρειος Ίππος»; Ήταν οι άλλοι , οι ξένοι ,οι κακοί που μας την έφεραν ύπουλα ή μήπως ήμασταν εμείς τα έξυπνα πουλιά που πιστέψαμε ότι θα τρώγαμε και θα πίναμε τζάμπα; Και τώρα δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα προσμένουμε, ίσως, ένα θαύμα!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://www.aixmi.gr/index.php/doureiosipposxwrakrishs/">Πηγή</a></span></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-15154782200450205902013-06-27T19:00:00.000+03:002013-06-27T19:00:03.774+03:00ΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΤΕΙΧΗ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Τάκη Θεοδωρόπουλου</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-sMRPPS3MGtg/Ucw0z6DxYbI/AAAAAAAAD4Y/lolwTDPR1zc/s144/images26589.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-sMRPPS3MGtg/Ucw0z6DxYbI/AAAAAAAAD4Y/lolwTDPR1zc/s144/images26589.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το επεισόδιο με τον χρησμό της Πυθίας και τα ξύλινα τείχη της Αθήνας το ξέρουμε από παιδιά. Είναι από τους ωραιότερους και διδακτικότερους μύθους της αρχαίας ελληνικής Ιστορίας και αν έχει κάποια σημασία για μας σήμερα, αυτή δεν έχει καμία σχέση με το αν όντως υπήρξε τέτοιος χρησμός στην πραγματικότητα. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι ο τρόπος με τον οποίον την διαχειρίζεται ο μέγας παραμυθάς και πατέρας της Ιστορίας Ηρόδοτος και τα συμπεράσματα που βγάζει για τη συμπεριφορά των Αθηναίων. Γιατί η Ιστορία που παίρνει στα σοβαρά τον εαυτόν της έχει, εκτός των άλλων, να κάνει με την ακρίβεια του αισθήματος των λέξεων που παράγουν σημασία και σου δείχνουν τον δρόμο για να ερμηνεύσεις την πραγματικότητα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!2--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Οταν το γλωσσικό αισθητήριο είναι ελλειμματικό, τότε, όσες αλήθειες κι αν κατέχεις, δεν μπορείς να γράψεις Ιστορία. Πετάς μια λέξη, όπως ο «συνωστισμός» των Ελλήνων στην προκυμαία της Σμύρνης, επειδή βρήκες στο λεξικό ότι αυτή περιγράφει τη συγκέντρωση πλήθους ανθρώπων, χωρίς να είσαι σε θέση να αντιληφθείς ότι αυτή παράγει ένα αίσθημα το οποίο υπερβαίνει τη λεξικογραφική της αξία. Οπως έλεγε και ο Ζενέ, «δεν μπορείς να γίνεις νάρκισσος μόνον επειδή το θέλησες».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!3--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Ο Ηρόδοτος, λοιπόν, λέει πως οι Αθηναίοι που πίστεψαν ότι ο χρησμός της Πυθίας αναφερόταν στα ξύλινα τείχη της Ακρόπολης ήσαν οι γέροντες και όσοι «υπ’ ασθενίης βίου» δεν είχαν τη δυνατότητα ούτε να μετακινηθούν ούτε να πολεμήσουν – το παραθέτω από μνήμης. Οι υπόλοιποι έστειλαν τα γυναικόπαιδα στην Πελοπόννησο, μπήκαν στα πλοία και ναυμάχησαν επιτυχώς, ευτυχώς και γι’ αυτούς, και για μας, και για την ιστορία του πολιτισμού μας. Από την πρώτη στιγμή που το διάβασα με είχε εντυπωσιάσει αυτή η υπέροχη έκφραση, «υπ’ ασθενίης βίου». Εννοείται πως δεν περιορίζεται στους ασθενείς, με τη σημερινή σημασία, αν και τους περιλαμβάνει. Αναφέρεται και στους φτωχούς και γενικά σε όσους ζουν μια ζωή που δεν έχει σθένος, τους αδύναμους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!4--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Είναι μία απ’ αυτές τις στιγμές που αποδεικνύουν πως η αρχαία ελληνική σκέψη μπορεί να μην προσφέρει άμεσες απαντήσεις και λύσεις στα δικά μας προβλήματα, όμως είναι απαραίτητη για την αυτοσυνειδησία μας. Πώς αλλιώς θα μπορούσες να περιγράψεις τη σημερινή Ελλάδα; Είναι μια χώρα γερασμένη, που έχει χάσει το σθένος της και οχυρώνεται πίσω από τα ξύλινα τείχη, επειδή έτσι την βολεύει να ερμηνεύσει τον χρησμό της Πυθίας. Μια χώρα φτωχή όχι μόνον επειδή της λείπουν τα χρήματα, αλλά επειδή της λείπει η διάθεση για ζωή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!5--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Θα μου πείτε πού είναι ο στόλος; Πού είναι οι τριήρεις και ποιος είναι ο Θεμιστοκλής, αρκούντως θαρραλέος, ιδιοφυής και αρκούντως τυχοδιώκτης, έτοιμος να τα παίξει όλα για όλα ώστε να εμπνεύσει; Πού κρύβονται όσοι θα ήσαν έτοιμοι να μπουν στα πλοία αντί να οχυρωθούν στα ξύλινα τείχη της Ακρόπολης; Κάπου θα υπάρχουν, δεν μπορεί, κι αν δεν ακούγονται είναι γιατί οι οιμωγές της γερασμένης και αδύναμης κοινωνίας δεν τους αφήνουν να ακουστούν. Μ’ αυτήν την ελπίδα ζούμε, που λένε.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!6--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Και στο κάτω κάτω, η ξύλινη οχύρωση αντέχει ακόμη. Κουτσουρεμένη, ξεδοντιασμένη, διάτρητη, αντιπαθής, αλλά καμιά φωτιά κανενός Ξέρξη δεν την έκανε στάχτη. Ευτυχώς, θα μου πείτε, διότι ελλείψει ικανού στόλου, θα καιγόμασταν όλοι μαζί εκεί μέσα. Μαζί τους όμως αντέχει και η ψευδαίσθηση. Η ψευδαίσθηση ότι όσο στέκει όρθια, ακόμη κι αν μοιάζει επικίνδυνα με την παράγκα του Καραγκιόζη, μας διασφαλίζει τη δυνατότητα να διαχειριζόμαστε τις τύχες μας, κοινώς να βολεύουμε την ασθένεια του βίου μας. Και αυτό που λέμε τραγωδία και το διαλαλούμε με τη γνωστή έξω καρδιά θεατρικότητα της νευρασθένειάς μας μοιάζει όλο και περισσότερο με κωμωδία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!7--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Κωμωδία είπατε; Και γιατί όχι κωμωδία; Στο είδος έχουμε διαπρέψει. Με μία μικρή διαφορά. Η τραγωδία, η πραγματική και όχι η συναισθηματική, οδηγεί στην κάθαρση. Με ή χωρίς από μηχανής θεό η τάξη που τραυμάτισε η ύβρις επουλώνεται. Στην κωμωδία, όμως, όση πίκρα κι αν έχεις καταναλώσει, στο τέλος σού μένει η γκριμάτσα, ανώδυνη ή επώδυνη, πάντως γκριμάτσα. Για να υπάρξει τραγικό απαιτείται σύγκρουση δυνάμεων. Ποιες όμως δυνάμεις συγκρούονται στη σκηνή της χώρας που έχει ξεμείνει από δυνάμεις; Οι δυνάμεις της μεταρρύθμισης και της αντιμεταρρύθμισης; Και με ποιες αναφορές, σε ποιο δίκαιο, συγκρούονται;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!8--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Κι αν υποθέσουμε πως μια μέρα η Ελλάδα θα ξεπεράσει την οικονομική κρίση; Κανείς απ’ αυτούς που λεηλατούν τη ζωή μας και τη φαιά ουσία μας καθημερινά δεν είναι σε θέση να μας πουν πώς θα είναι, και πώς θέλουμε να γίνει αυτή η χώρα, όχι σε πέντε χρόνια, αλλά του χρόνου τέτοια εποχή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!9--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Ας μου συγχωρηθεί η απαισιοδοξία, όμως η κατάσταση έχει γίνει πολύ σοβαρή για να εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι μπορούν να την διαχειρισθούν οι ελάχιστοι συμπολίτες μας που έγιναν πολιτικοί υπ’ ασθενίης βίου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_23/06/2013_505540"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-17489331437644574702013-06-18T17:00:00.000+03:002013-06-18T17:00:05.431+03:00ΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΤΡΑΒΑΕΙ ΣΤΟ ΒΥΘΟ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του<strong> Σταύρου Θεοδωράκη</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-V1LGkH7i4ms/UcBnurY4nbI/AAAAAAAAD4I/4k7Gntj1iII/s1600/theodirthand1-thumb-large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-V1LGkH7i4ms/UcBnurY4nbI/AAAAAAAAD4I/4k7Gntj1iII/s1600/theodirthand1-thumb-large.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Είναι ίσως το πιο διαδεδομένο ψέμα: «Για την κατάστασή μας φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι!». Αυτούς που δεν έβρισκε να απολύσει ο Μανιτάκης και «αναγκαστήκαμε» να διαλύσουμε ολόκληρη τη δημόσια ραδιοφωνία-τηλεόραση. Και για την ανεργία επίσης, αυτοί φταίνε. Τους χρυσοπληρώνουμε και δεν μας μένουν λεφτά για ανάπτυξη. Ε, λοιπόν, ας σοβαρευτούμε. Το πρόβλημα δεν είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι αλλά οι πολιτικοί (και μερικές φορές και οι δημοσιογράφοι που τους καλύπτουν - στους συνδικαλιστές δεν θα αναφερθώ, είναι στην κατηγορία πολιτικοί και κάτι χειρότερο: υποψήφιοι πολιτικοί).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Από τη δεκαετία του '80 κιόλας η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει επανειλημμένα το θέμα της αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα. Στα σχολεία να αξιολογηθούν οι δάσκαλοι. Στα νοσοκομεία να έχουμε και νοσοκόμες και όχι μόνο γιατρούς. Στις εφορίες να απομακρύνονται οι διεφθαρμένοι. Στους δήμους να μένει κανείς στην αποκομιδή των σκουπιδιών και να μη γίνονται όλοι υπάλληλοι γραφείου. Στην αστυνομία να μην έχει ο κάθε επώνυμος 2-3 αστυνομικούς να του κουβαλούν τα ψώνια. Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος. Το Δημόσιο όμως είναι για όλα τα πολιτικά κόμματα η (ιερή) αγελάδα. Και την άρμεγαν. Μέχρι και περιοδικά εκδίδει το ελληνικό Δημόσιο (!) για να μπορεί το τυπογραφείο ενός κόμματος να τα τυπώνει. Και τώρα έρχονται και λένε: φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ε, δεν φταίει ο Πέτρος, ο φίλος μου, για την κατάσταση στην ΕΡΤ. 25 χρόνια κάνει όλες τις βάρδιες και τώρα τον πετάνε σαν στημένη λεμονόκουπα. Βέβαια, στο τμήμα του οι μισοί ερχόντουσαν μόνο κάθε 1η και 15, αλλά ο Πέτρος δεν μίλαγε. Δεν είχε καταλάβει ο χαζός ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του δημόσιου υπάλληλου είναι ο άχρηστος δημόσιος υπάλληλος. Αυτός όμως και κάποια όμοιά του «κορόιδα», κράτησαν την ΕΡΤ όρθια. Όπως και κάποιοι άλλοι κρατούν τη χώρα ζωντανή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Για να σας το πω και λυρικά. Δεν φταίνε τα δέντρα για τη φωτιά στο δάσος. Τα ξερά φταίνε. Με αυτά τα ξερά δεν ασχολήθηκαν ποτέ οι υπουργοί. Όχι μόνο δεν ασχολήθηκαν, τα έσπειραν κιόλας. Όλα τα πολιτικά γραφεία είναι γεμάτα με καθηγητές. Γιατί, πού να τρέχεις στο Διδυμότειχο να διδάσκεις; Επιλέγεις ένα κόμμα, ξημεροβραδιάζεσαι πίνοντας καφέδες και κάποια στιγμή θα βρεθείς στο πλευρό ενός βουλευτή. Το Διδυμότειχο όμως είναι εκεί και «δουλεύει». Και οι γιατροί στη Φλώρινα. Και οι δάσκαλοι στις Σποράδες. Και οι καρβουνιάρηδες στα εργοστάσια της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα. Και οι σκουπιδιαρέοι στη Φυλή. Οι κομματικοί μηχανισμοί όμως δεν θέλουν να λερώσουν τα χέρια τους με «αξιολογήσεις» και «αναδιαρθρώσεις». Να παίρνουν λοιπόν όλοι τα ίδια - σαν τα σοβιέτ. Τι μας κόφτει; Και βέβαια να προστατεύονται όλοι το ίδιο - και οι ευσυνείδητοι και οι ασυνείδητοι. Γιατί οι Πασόκοι και οι Νεοδημοκράτες που μας κυβέρνησαν ήταν πολύ λαρτζ για να ασχοληθούν. «Έλα, μωρέ, άσε αυτούς και πάρε άλλους». Κάπως έτσι βρεθήκαμε σιγά-σιγά με δημόσιους υπαλλήλους ήρωες αλλά χωρίς δημόσιες υπηρεσίες. Και τώρα πρέπει να απολύσουμε 2.000 και μετά άλλους 2.000 και άλλους 2.000 και άλλους 2.000. Ποιους 2.000, όμως; Πού είναι οι «λιγότερο δικοί μας» υπάλληλοι; Ποιοι έχουν την πιο αδύναμη φωνή; Ποιους δεν θα υπερασπιστεί κανείς; Έψαξαν τη Δευτέρα, θα ψάξουν και την Τετάρτη. Όχι δεν θα διώξουν τους άχρηστους. Τώρα πια δεν προλαβαίνουν να κάνουν αξιολόγηση. Ούτε βέβαια θα πειράξουν τους κομματικούς τους μηχανισμούς που είναι γεμάτοι από αργόσχολους δημόσιους υπάλληλους. </span><a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=9089"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σιγά μην απολύσουν τα ρουσφέτια τους.</span></a><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"> Στον κλήρο θα το ρίξουν και όποιους πάρει (ξανά) η μπάλα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=25361"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-13155279905731717932013-06-12T20:37:00.000+03:002013-06-12T20:37:14.901+03:00ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΤΗΣ ΕΡΤ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Πιτσιρίκου</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-A3S_VMeRde8/UbixrXr7N3I/AAAAAAAAD34/4TpmqXC-lxo/s1600/no+signal.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-A3S_VMeRde8/UbixrXr7N3I/AAAAAAAAD34/4TpmqXC-lxo/s1600/no+signal.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: orange;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;"><span style="font-size: small;">Η κυβέρνηση αποφάσισε το κλείσιμο της ΕΡΤ και την απόλυση 2.600 υπαλλήλων</span> με Πράξη </span><span style="color: white;"><span style="font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><strong><span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;">Πραξικοπηματικού</span></strong></span><span style="color: silver; font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;"> Περιεχομένου</span><span style="color: orange;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">. </span>Το λουκέτο στην ΕΡΤ αποτελεί ένα ακόμα κεφάλαιο στο success story του Αντώνη Σαμαρά, το οποίο θα ολοκληρωθεί με τον βομβαρδισμό της Ακρόπολης. Η ανακοίνωση του λουκέτου στην ΕΡΤ ενεργοποίησε τους δημοσιογράφους της, με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε έκπληκτοι το καλύτερο και πιο ζωντανό πρόγραμμα που έχει παρουσιάσει ποτέ η ΕΡΤ.</span></span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: silver; font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;">Ειλικρινά, αναρωτιέμαι γιατί περίμεναν οι δημοσιογράφοι της ΕΡΤ την ανακοίνωση των απολύσεών τους, για να εκφραστούν ελεύθερα και να απευθυνθούν στην κοινωνία. Η δημοσιογραφία είναι ένα επάγγελμα για τους καλύτερους, και η ΕΡΤ διαθέτει - μεταξύ άλλων - και κάποιους εξαιρετικούς δημοσιογράφους. Είναι θλιβερή η στάση πολλών δημοσιογράφων των άλλων ΜΜΕ απέναντι στους συναδέλφους τους της ΕΡΤ που απολύονται. Ξεχνούν πως υπάρχει και αύριο.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: silver; font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;">Η κυβέρνηση, δια του απίθανου <strong><a href="http://www.youtube.com/watch?v=5gFevMpy6Og" target="_blank"><span style="color: white; font-family: arial,helvetica,sans-serif;"><span style="font-family: verdana,geneva;"><span style="color: orange;">Σίμου Κεδίκογλου</span></span></span></a></strong><span style="color: orange;">,</span> κατηγορεί την ΕΡΤ για αδιαφάνεια και δημόσια σπατάλη - λες και η ΕΡΤ δεν είναι υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης και ο Αιμίλιος Λιάτσος ήταν μια αξιοκρατική ή λαϊκή επιλογή -, και αναγγέλλει τη λειτουργία νέου φορέα ραδιοτηλεόρασης που θα είναι δημόσιος και όχι κρατικός ούτε κομματικός, αλλά πρέπει να είναι κάποιος εντελώς καθυστερημένος για να πιστέψει πως αυτό μπορεί να γίνει με τον Αντώνη Σαμαρά και όλα αυτά τα άθλια, λούμπεν και αδίστακτα υποκείμενα που έχει μαζέψει γύρω του.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: silver; font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;">Η αναγγελία του λουκέτου στην ΕΡΤ - και ειδικά ο τρόπος που έγινε - προκάλεσε αντιδράσεις και θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η ΕΡΤ - όπως και η Ολυμπιακή - ήταν σήμα κατατεθέν για την Ελλάδα, και περηφάνια για πολλούς Έλληνες στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Η απόφαση για λουκέτο στην ΕΡΤ είναι αντισυνταγματική - δεν είναι η πρώτη, βέβαια - και ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ δηλώνουν πως δεν πρόκειται να την ψηφίσουν, επειδή ξέρουν πως τα ποσοστά τους θα πέσουν ακόμα περισσότερο και μπορεί να βρεθούν ακόμα και εκτός Βουλής.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: silver; font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;">Δηλαδή, ο Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται με όλα τα υπόλοιπα κόμματα απέναντί του, εκτός από την Χρυσή Αυγή που συμφωνεί με το λουκέτο στην ΕΡΤ, γιατί είναι πολύ αντισυστημική και γουστάρει μόνο τα κανάλια του Μπόμπολα, του Βαρδινογιάννη και του Αλαφούζου. Δεν μπορεί, όμως, ο Σαμαράς και το επιτελείο του να είναι τόσο ηλίθιοι που να ρίχνουν τους πομπούς και το σήμα της ΕΡΤ πριν καν ολοκληρωθεί το πρόγραμμά της - ενώ ξέρουν πως την παρακολουθεί εκείνη την στιγμή όλη η Ελλάδα -, και να μετατρέπουν ακόμα κι αυτούς που αντιπαθούν την ΕΡΤ σε υποστηρικτές της.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: silver; font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;">Τα πράγματα είναι απλά: Δεν υπάρχει κανένα success story, οι επενδυτές δεν θα έρθουν ποτέ, οι φόροι είναι αδύνατον να εισπραχτούν γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, τα 17 εκατομμύρια τουρίστες δεν υπάρχουν, η κυβέρνηση τρέμει τις αποκαλύψεις από εξωτερικό και εσωτερικό που αφορούν τα στελέχη της, τον Σαμαρά τον έχουν δεμένο από παντού, η χώρα έχει βουλιάξει, και ο Σαμαράς - δια του λουκέτου στην ΕΡΤ - αναζητεί μια ηρωική έξοδο.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: silver; font-family: verdana,geneva; font-size: 10pt;"><span style="color: orange; font-family: Verdana, sans-serif;">Να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά.</span></span></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-51826094288992723352013-06-10T18:00:00.000+03:002013-06-10T18:00:00.673+03:00Ο ΒΑΘΥΣ ΥΠΝΟΣ ΤΩΝ ΧΟΡΤΑΣΜΕΝΩΝ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Βασίλη Καλαμαρα</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-aXMzgN2Y_yc/UbWBTsZA3lI/AAAAAAAAD3o/YA76j9vcMJQ/s1600/29745.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-aXMzgN2Y_yc/UbWBTsZA3lI/AAAAAAAAD3o/YA76j9vcMJQ/s1600/29745.jpg" /></a></div>
<div id="post-description" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">ΔΕΝ ΕΧΕΙ νόημα να συζητήσουμε εάν συμφωνούμε με τις
απόψεις του Νάνου Βαλαωρίτη. Η συνέντευξη τυπώθηκε, το βίντεο γυρίστηκε για την
«Ελευθεροτυπία». Τα ντοκουμέντα υπάρχουν, μπορείτε να τα αναζητήσετε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το σημαντικό είναι ότι η αντιρατσιστική επιστολή του Νάνου Βαλαωρίτη προς τον
πρωθυπουργό προκάλεσε προσκηνιακό διάλογο και δημόσια συζήτηση. Και ακόμη πιο
σημαντικό είναι ότι η σιωπή των διανοουμένων-αμνών «έσπασε». Εστω και από έναν
«αρχαίο» της ποίησης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ακόμη αναζητάμε τους νεότερους συγγραφείς οι οποίοι θα βάλουν τη δική τους
χρωματιστή πινελιά αντίστασης στο μαυροπίνακα της κοινωνίας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Νάνος Βαλαωρίτης ουδέποτε κρύφτηκε στο φόντο. Στο φόντο αυτοτοποθετούνται
αυτοί οι οποίοι θέλουν να απολαμβάνουν τα κέρδη του προσκηνίου μιας εφήμερης
δόξας συν μία ανέξοδη δημοσιότητα χωρίς να πληρώσουν για τίποτα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γι' αυτό η ποίηση, εδώ και χρόνια, έχει γίνει ανέκδοτο διά της ερωτήσεως: «Τι
εννοεί ο ποιητής;». </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μπορεί τα ανέκδοτα να αδικούν μία ολόκληρη ομάδα δημιουργών, δεν παύουν όμως
να υποστηρίζουν την αλήθεια της πιάτσας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οσο κι αν είναι άδικη, καθώς στεγάζει όλους και όλες υπό μία κοινή ομπρέλα
απόρριψης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κακά τα ψέματα. Την τριακονταετία που πέρασε οι διανοούμενοι και οι
ονομαζόμενοι πνευματικοί άνθρωποι κρύφτηκαν πίσω από τις πρόσκαιρες κατακτήσεις
τους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πίσω από ένα, π.χ., επιτυχημένο βιβλίο, που δεν σημαίνει ότι άγγιξε τις
«βουνοκορφές» της λογοτεχνικότητας, στήθηκε μια ολόκληρη βιομηχανία που
τακτοποιούσε ημετέρους λογοτέχνας και εξαγόραζε τη σιωπή τους. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τα στρατόπεδα ήταν κυρίως δύο, τα «γαλάζια» και τα «πράσινα», άντε και ολίγον
κόκκινα με ροζ κόκκους. Τα γεύματα έπαιρναν και έδιναν, η μία σαμπάνια άνοιγε
μετά την άλλη, τα χαβιάρια είχαν καταντήσει εργατικό κολατσιό, οι σολομοί είχαν
αποθεσμοθετήσει το γαύρο του φτωχού. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Νάνος Βαλαωρίτης ίσως να μου πείτε ότι δεν είχε να χάσει τίποτα. Οτι έχει
φτιάξει το όνομά του -γι' αυτό απασχολεί τα μίντια- και ότι έχει χορτάσει τη ζωή
του. Γι' αυτό το αίτημά του δεν χάνει από ιδιοτέλεια και την όποια ματαιοδοξία
είναι ασυγχώρετο να τη σκεφτώ. Η μόνη απορία είναι γιατί δεν βρέθηκαν κι άλλες
φωνές να ακολουθήσουν σαν μία χορωδία αντιρατσιστικού τραγουδιού το γέροντα
ικέτη. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Φοβάμαι ότι η πρωτοπορία στην τέχνη έχει προ πολλού απολέσει τη δυναμική της,
γιατί βρέθηκε κοντά, πολύ κοντά στην εξουσία και μαλάκωσε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πώς το λένε. Χόρτασε από δόξες και τιμές και τα τοιαύτα. Γέμισε την τσέπη και
την κοιλιά της. Το νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, αλλά και το παραχορτασμένο
πέφτει σε βαθύ ύπνο.</span> </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><a href="http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=368295">Πηγή</a></span></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-10012927684263170402013-06-08T19:30:00.000+03:002013-06-08T19:30:01.647+03:00ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΕΝΑΝΤΙΩΣΗΣ Ή ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Νίκου Ξυδάκη</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-bOagFi4ylTY/UbMmvjEnetI/AAAAAAAAD3Y/3ZrSIxQvb7k/s1600/fovos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-bOagFi4ylTY/UbMmvjEnetI/AAAAAAAAD3Y/3ZrSIxQvb7k/s1600/fovos.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Βαδίζουμε πάντα σε διαρκές μεταίχμιο. Ελπίζοντας ότι η πτώση θα ανακοπεί επιτέλους, ότι ο τζίρος του τουρισμού θα είναι ανεβασμένος και θα βελτιώσει το κλίμα και τη ρευστότητα, ότι οι ξένοι επενδυτές θα πεισθούν για το καλό σενάριο της Ελλάδας και θα το αγοράσουν. Την ίδια στιγμή, οι αποκαλύψεις του ΔΝΤ για τις εσκεμμένα μοιραίες αποφάσεις κατά τη συγκρότηση του προγράμματος διάσωσης κλονίζουν την, έστω βεβιασμένη, αισιοδοξία· ξαναβάζουν στη συζήτηση την υποτιμημένη παράμετρο της πολιτικής βούλησης και του συσχετισμού δυνάμεων. Και επιπλέον σύννεφα: νέοι φόροι ακινήτων, χρηματοδοτικό κενό το 2015-16, ενδεχόμενο νέο δάνειο και νέες περικοπές, συνέχιση του φαύλου κύκλου δανεισμού και ύφεσης. Και εν τω μεταξύ: Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την αυξανόμενη αστάθεια της μεγάλης γείτονος Τουρκίας, σε μια Μεσόγειο ήδη φλεγόμενη;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!2--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μπορούμε να βρούμε πολλές πηγές ανησυχίας. Η ουσία, όμως, είναι πώς αντιδρούμε· μάλλον, πώς δρούμε, πώς απαγκιστρωνόμαστε από την αδράνεια και το παραλυτικό σοκ και πώς προχωρούμε επιτέλους μπροστά, με λάθη και πειράματα, με αποτυχίες, αλλά μπροστά, διαμορφώνοντας τους όρους επιβίωσης κατά το δυνατόν, και όχι υποτασσόμενοι σε εξωγενή συμβάντα. Αυτό σημαίνει πράξη, πράξεις, από μια κοινωνία που σκέφτεται, που στοχάζεται τον εαυτό της και το περιβάλλον.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!3--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτό σημαίνει πολιτική. Πολιτική πέραν του άγονου ή και καταστροφικού διπόλου «εναντίωση - υποταγή». Διότι έως τώρα, και όλη την παρελθούσα τριετία, ευεξήγητα, πολωθήκαμε ανάμεσα στον λόγο της πλήρους εναντίωσης και τον λόγο της πλήρους υποταγής· είτε καταγγελία πάντων και πασών είτε αποδοχή τους. Και οι δύο στάσεις με τον τρόπο τους δεν παράγουν τίποτε· μόνο υλικά ερείπια και αυτοτροφοδοτούμενο μίσος, ψυχοπνευματική διαίρεση. Ωστε, τώρα, περισσότερο παρά ποτέ τα τελευταία εξήντα χρόνια, χρειαζόμαστε λόγο συναίρεσης και σύνθεσης, πράξεις υπέρβασης και δημιουργίας. Η αλληλοκαταγγελία μάς βουλιάζει βαθύτερα στην ετερονομία και τον φαταλισμό.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_08/06/2013_503391"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-86035661089656758182013-06-01T19:00:00.000+03:002013-06-01T19:00:04.002+03:00ΜΗΝ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΜΕΣΑ ΣΑΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Νίκου Δήμου</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-5uVKSMWMPJk/Uank1zcE0-I/AAAAAAAAD3I/OnxqSW89HcY/s1600/ratsismos.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-5uVKSMWMPJk/Uank1zcE0-I/AAAAAAAAD3I/OnxqSW89HcY/s1600/ratsismos.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Είναι ουτοπική αφέλεια να θεωρούμε ότι άνθρωπος γεννιέται αγνός, αγαθός και αθώος. Αντίθετα κουβαλάει όλα τα αρνητικά του πρωτόγονου: φόβο, μίσος, επιθετικότητα… Την αγάπη θα την μάθει αργότερα, αν την μάθει. (Μερικοί δεν την μαθαίνουν ποτέ. Ή μαθαίνουν μόνο τον δεσμό με τη μάνα και τους δικούς τους).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γεννιέται ρατσιστής και μεγαλώνει ρατσιστής, διατηρώντας μέσα του τους ίδιους φόβους, την ίδια δυσπιστία – που συχνά τους ενισχύει η οικογένεια και το περιβάλλον.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να απελευθερωθεί, να συνειδητοποιήσει το πρόβλημα, να ξεπεράσει τα εμπόδια, να ανοιχτεί στον άγνωστο και διαφορετικό συνάνθρωπο και να τον πλησιάσει. Μόνο η παιδεία μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοκριτική.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η προσπάθεια αυτή πρέπει να είναι καθημερινή. Κάθε μέρα οφείλει κανείς να πολεμάει την έμφυτη δυσπιστία και φοβία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε τον ρατσισμό με διακηρύξεις και ευχολόγια. Ούτε με νόμους και διατάξεις. Μερικές φορές μάλιστα οι νόμοι επιτείνουν αυτό που υποτίθεται ότι καταπολεμούν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μόνο με παιδεία και εσωτερική άσκηση θα τον ξεπεράσουμε. Με σκέψη και ισχυρή βούληση. Πριν πολεμήσουμε τον ρατσισμό στην κοινωνία, πρέπει να τον νικήσουμε μέσα μας.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μην υποτιμάτε τον ρατσισμό μέσα σας. Είναι ύπουλος και φωλιάζει ακόμα και στον πιο καλλιεργημένο άνθρωπο. Φοράει πολλές μάσκες και παίζει περίεργους ρόλους. Κρύβεται πίσω από συνηθισμένα στερεότυπα, κοινότοπες προκαταλήψεις και αθώες γενικεύσεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι Έλληνες δεν έγιναν τώρα ρατσιστές επειδή πλημμυρίσαμε με ξένους. Ήταν ανέκαθεν. Σε έρευνα που είχε γίνει τον Μάιο του 1986 σε 6 ευρωπαϊκές χώρες, ήμασταν πρώτοι στις διακρίσεις. Βέβαια όχι εναντίον των Πακιστανών και Αφγανών, που δεν υπήρχαν. Αλλά εναντίον των Ρομά, Εβραίων και Μουσουλμάνων (όπου υπήρχαν). Και σε προχθεσινή έρευνα του Pew Institute, ανάμεσα στους Ευρωπαίους, εμείς ψηφίσαμε τους εαυτούς μας! Ως τους πιο αξιόπιστους (παρόλη την διαφθορά) λιγότερο αλαζόνες και πιο φιλάνθρωπους. Αλλά το να θεωρείς εαυτόν ανώτερο – είναι η βάση του ρατσισμού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Γι αυτό μία παραίνεση υπάρχει: Παιδεία, αυτοκριτική και συνεχής και άγρυπνη ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.unhcr.gr/1againstracism/%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B1-%CF%83%CE%B1%CF%82/"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-6199253316174621382013-05-29T19:00:00.000+03:002013-05-29T19:00:09.637+03:00Η ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-muIXWx7kREA/UaXhmFPKykI/AAAAAAAAD20/VvJ8saPKD9U/s1600/%CE%9D%CE%9F%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%93%CE%99%CE%91.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-muIXWx7kREA/UaXhmFPKykI/AAAAAAAAD20/VvJ8saPKD9U/s1600/%CE%9D%CE%9F%CE%A3%CE%A4%CE%91%CE%9B%CE%93%CE%99%CE%91.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν μπορώ να εξηγήσω αυτήν τη διαρκή μου επιστροφή στο χθες. Με την παραμικρή αφορμή που θα βρεθεί μπροστά μου, θα φορέσω τη στολή της νοσταλγίας και θα καβαλήσω τη μηχανή του χρόνου, επιδιώκοντας ακόμα ένα ταξίδι σε εποχές άλλες, περασμένες. Και δεν είναι βέβαιο ότι έζησα σ’ αυτές όλες τις εποχές. Συχνά, αρκεί και μόνο να μου τις αφηγηθεί κάποιος, να μου τις περιγράψει και θα ‘ναι σαν να τις έχω ζήσει κι εγώ. Ειδικά αν το κάνει με πάθος, αναφέροντας όλες εκείνες τις χαρακτηριστικές λεπτομέρειες, όπως κάνανε κάποτε οι γιαγιάδες, κάθε φορά που διαβάζαν παραμύθια στα εγγόνια τους. Τότε που έβλεπες την απόλαυσή τους σε κάθε συλλαβή, καθώς ξεστόμιζαν τις λέξεις, τόσο που νόμιζες ότι υπήρξαν στ’ αλήθεια όλες εκείνες οι ιστορίες και ότι οι δράκοι ήταν πραγματικοί και εκείνη η πανέμορφη πριγκήπισσα έμενε λίγα στενά παρακάτω από το σπιτάκι σου. Καμιά φορά πάλι, όταν πετυχαίνω κανέναν από εκείνους τους ηθοποιούς του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου να δίνουν κάποια από τις αναλυτικές τους συνεντεύξεις, παρασύρομαι. Ο τρόπος με τον οποίο μιλάνε για την Ελλάδα τού τότε είναι τόσο ζωηρός που μεταφέρομαι μέσα σε δευτερόλεπτα κι εγώ εκεί, στις αλάνες, στα βράδια με τις κούρσες, τις φωταγωγημένες αφίσες, τα πολυάριθμα, χαμογελαστά πρόσωπα. Ωχού, αυτές οι ρημαδιασμένες διαφημίσεις θα πέσουν πάλι στο καλύτερο σημείο. Ειδικά αυτό το επαναλαμβανόμενο σποτ για το αποψινό δελτίο ειδήσεων, μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. “<em>Έρχεται φοροκαταιγίδα. Οι περισσότεροι άνεργοι της Ευρώπης. Ηλικιωμένη απανθρακώθηκε. Στα χέρια της βρέθηκαν σελίδες από παραμύθια</em>”. Και τώρα, η συνέχεια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span id="more-1343"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ποια συνέχεια τελικά; Γιατί, αναρωτιέσαι αν υπήρξε ποτέ συνέχεια και μήπως στην πορεία χάσαμε το δρόμο και απομακρυνθήκαμε μια για πάντα από τις ημέρες εκείνες και βρεθήκαμε όλοι, σωριασμένοι εδώ, να περιεργαζόμαστε το απανθρακωμένο σήμερα. Όχι, δεν είναι απαισιόδοξες οι σκέψεις, όλο αυτό δεν είναι μια αποτυχημένη προσπάθεια διαφυγής, ούτε κάποια αχαλίνωτη λαγνεία για το παρελθόν. Αυτό που νιώθω να μου λείπει δεν είναι ούτε οι τόποι, ούτε οι εποχές, ούτε τα δειλινά. Πιο πολύ είναι ότι συνεχώς γυρίζω πίσω, ψάχνοντας παλιά, ξεχασμένα συναισθήματα. Μιας και λέγαμε για ηθοποιούς, με πιάνει, για παράδειγμα, μια περίεργη αναπόληση για τον ενθουσιασμό που είχαμε όταν ερχόταν ο κινηματογράφος στο χωριό μου, τότε που βλέπαμε από μακριά εκείνο το πράσινο, μικρό φορτηγάκι με τα άσπρα, καλλιγραφικά γράμματα, “<em>ΣΙΝΕΜΑ, Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ</em>”, και πανηγυρίζαμε και τρέχαμε όλοι μαζί με τις πλαστικές μας τις καρέκλες για να πάρουμε όσο καλύτερη θέση μπορούσαμε μπροστά στο πανί, καθώς αυτό πηγαινοερχόταν σε κάθε ανάσα του ανέμου. Τότε, που μας έβαζαν στα γόνατά τους οι παπούδες και αν δεν είχαμε το πεντακοσάρικο για το εισιτήριο, μας το χώνανε διπλωμένο κρυφά στην τσέπη, για να να μην απογητευτούμε και χάσουμε αυτόν τον πολύτιμο, πηγαίο ενθουσιασμό μας. Τώρα, βλέπεις τα παιδιά να στραβώνονται μ’ εκείνα τα πολύχρωμα, τρισδιάστατια γυαλιά στα μάτια, που τα κάνουν να φαίνονται λες και είναι πλάσματα εξωγήινα. Και οι παπούδες κρύβονται γιατί δεν έχουν να δώσουν πια χαρτζηλίκι. Κι εκείνος ο κινηματογράφος έπαψε να έρχεται στη γειτονιά. Γιατί και η γειτονιά έπαψε να υπάρχει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">“<em>Έλα, μην αργείς, έχω ετοιμάσει φαγητό έξω, στην αυλή</em>”. Ακόμα έχω τη φωνή της μάνας στα αυτιά μου, τότε που πήγαινε πέρα δώθε διαρκώς, μεταφέροντας σαλάτες και πιάτα και φρούτα κομμένα από τον κήπο μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την απίθανη, σχεδόν μαγική αίσθηση που μου άφηνε στο στόμα εκείνη η ντομάτα, λες και ήταν ένα παράξενο, σπάνιο γεύμα της φύσης, έτσι όπως τη σέρβιρε, χαραγμένη στα τέσσερα, με λίγο αλάτι μόνο, χωρίς πολλά-πολλά, όπως δηλαδή οι περισσότερες εμπειρίες της ζωής μας εκείνη την εποχή. Λιτές, ατόφιες και αξέχαστες. Και το απαλό αεράκι του μεσημεριού να μας προσπερνά, λίγο πριν παρασύρει μακριά τις λευκές χαρτοπετσέτες, την ώρα που τα γειτονόπουλα ξεπόρτιζαν για παιχνίδι και κυνηγητό. Τρέχανε τόσο γρήγορα και φωνάζανε τόσο δυνατά, λες και ο καλύτερος θα ήταν αυτός που θα έκανε την περισσότερη φασαρία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που παραλίγο να πέσουν πάνω στο τραπέζι μας, έτσι όπως ερχόντουσαν με φόρα και χωρίς να κοιτάνε μπροστά τους. Ακόμα κι αν έπεφταν και χτύπαγαν όμως, θα συνέχιζαν, με τα γδαρμένα τα γόνατα και τα σκισμένα παντελόνια, λες και δεν πόνεσαν ποτέ τους, κι ας μάτωναν φορές χιλιάδες. Όχι, δεν ήταν γιατί υπήρχε η λεγόμενη “<em>άγνοια κινδύνου</em>”, όπως θα πούνε μερικοί μπουρδολόγοι αναλυτές, ήταν γιατί υπήρχε η ανάγκη της υπέρβασης, ναι, τότε ο κόσμος δεν είχε το νου του στα εμπόδια που μπορεί να μπαίνανε στο διάβα του, τον απασχολούσε κυρίως η διαδρομή, η προσπάθεια, έχοντας την πεποίθηση ότι στο τέλος θα τα καταφέρει και ότι θα στεκόταν στα πόδια του, όσες φορές και αν έπεφτε. Ένας κόσμος που πήγαινε μπροστά, χωρίς να κοιτά μπροστά του.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Με αφορμή τις ντομάτες, να μην ξεχάσω να κατέβω στο super market να πάρω εκείνες τις εισαγόμενες που λύσσαξε να διαφημίζει στο ραδιόφωνο το τελευταίο δεκαήμερο αυτός ο κωλοσταθμός. Που τετραγωνικά πια για κήπους και καλλιέργεια και παιδιά που κυλιούνται πάνω στους κήπους. Δεν ξέρω, σταδιακά συνειδητοποιείς ότι ένα σωρό συνήθειες σταμάτησαν απλά με το πέρασμα του χρόνου να υπάρχουν. Πικ-νικ. Πάει κι αυτό. Θυμάμαι, με το που έμπαινε η Άνοιξη, μόλις ο ήλιος γινόταν λιγάκι πιο θερμός και η υγρασία στέγνωνε στα δέντρα, βρίσκαμε ευκαιρία να φύγουμε από το σπίτι και να πάμε οικογενειακώς στο πρώτο λιβάδι που θα πετύχουμε. Εκεί θα απλώναμε τα τριανταφυλλένια σεντόνια μας, με πολύχρωμα τάπερ και τραγούδια και μετά θα αποκοιμιόμασταν αγκαλιά, την ώρα που το τρανζιστοράκι θα έπαιζε μελωδίες πίσω από τα ελαφρά αλλά τόσο ρομαντικά παράσιτά του. Και από το δρόμο θα μας βλέπανε άλλοι περαστικοί και οδηγοί που θα μας κορνάρανε, δίχως να μας ξέρουν, και εμείς θα χαιρετούσαμε με γέλια και τα χέρια ψηλά, λες και πανηγυρίζαμε όλοι μαζί κάποια εθνική επιτυχία. Ακόμα δεν βρήκα απάντηση στο γιατί τα σκέφτομαι όλα αυτά. Ίσως να μου έχει ανοίξει η όρεξη για ομοψυχία, ίσως πάλι να μου κόβεται τελείως, μ’ αυτούς όλους που νοσταλγούν αλλιώς την Ελλάδα και λένε ότι μόνο μια φορά υπήρξε τάξη και προκοπή και ότι όλο το πολιτικό σύστημα θυμίζει σάπιο ζαρζαβατικό, που τώρα το παίρνουν στα χέρια τους και το πετάνε μαζί με αβγά και φτυσίματα σε όποιον τους αμφισβητίσει. Ελλάς, Ελλήνων, ζαρζαβατικών.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ας διαβάσω την εφημερίδα μου, μήπως και σταματήσω να θυμάμαι. Την έχω ξεφυλλίσει από την αρχή τόσες φορές, αλλά δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου τούτο το άρθρο που μιλάει για ένα πολύ πρωτότυπο ζήτημα. Σε μερικές χώρες, λέει, πρόκειται να εισαχθεί στο πρόγραμμα των σχολικών μαθημάτων ακόμα ένα, το μάθημα της ευτυχίας. Είναι αληθινή είδηση, δεν πρόκειται για φάρσα. Μαζί με τη γεωγραφία, την ιστορία, τα μαθηματικά, ο άνθρωπος θα διδάσκεται την ευτυχία. Αυτό αποφασίστηκε, λέει, γιατί αυξήθηκαν ανησυχητικά τα ποσοστά των αυτοκτονιών στους νέους, με το μέσο όρο ηλικίας όσων αυτοκτονούν να πέφτει στα 14 από τα 30. Δεν μένουν εκεί όμως όλες αυτές οι πρωτοποριακές ιδέες. Στο άμεσο μέλλον θα διαμορφωθεί μαζί με τον δείκτη του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ένας άλλος δείκτης, αυτός της Ακαθάριστης Εγχώριας Ευτυχίας. Για να εξάγονται χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το πώς μπορεί ένας λαός να είναι ευτυχισμένος και ποια μέτρα να λαμβάνει, όταν η ευτυχία του ξεφεύγει. Που ‘σαι ρε πατέρα, να ακούσεις. Ακόμα έρχονται οι παλιόφιλοί σου και μου λένε για το πόσο ωραία περνούσατε τότε, ακόμα μου μιλάνε για την “<em>ωραία ζωή</em>” που ζήσατε. Χωρίς σπίτια δανεικά, χωρίς άγχη τοκοχρεωλυτικών δόσεων, χωρίς αναβαθμισμένα προγράμματα κινητής τηλεφωνίας μιας ζωής που έπαψε προ πολλού να κινείται. Να κάτσουμε παρέα, να τα πούμε, να βάλουμε τα γέλια και τα κλάμματα με τούτο τον κόσμο τον παράξενο. Να με δεις πως ρυτίδιασα και με πιάνουν αναμνήσεις για συναισθήματα. Νοσταλγίες και ερωτήματα. Που ‘ναι τα χρόνια, πατέρα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ωραία χρόνια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"><strong><a href="http://kakoskeimena.net/2013/05/26/nostalgia/#more-1343">Πηγή</a></strong></span></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-69526180266244714842013-05-27T19:53:00.000+03:002013-05-27T19:53:29.703+03:00ΕΑΝ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Παντελή Μπουκάλα</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-FTY88l-YkSw/UaOPVWAvvhI/AAAAAAAAD2k/FZIDMUCAmp0/s1600/imagesCAYI3E0B.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-FTY88l-YkSw/UaOPVWAvvhI/AAAAAAAAD2k/FZIDMUCAmp0/s1600/imagesCAYI3E0B.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όπως πολλά άλλα, και ο ψυχολογικός πόλεμος και ο πόλεμος της προπαγάνδας φαίνεται πως έρχονται από την ελληνική αρχαιότητα. Τηλεόραση και Διαδίκτυο δεν διέθεταν βέβαια οι πόλεις που βρίσκονταν σε περιστασιακή ή μόνιμη έχθρα. Τους αρκούσαν οι παροιμίες, οι ευτράπελες ιστορίες, τα ανέκδοτα, που δεν είναι όσο ακίνδυνα δείχνουν, αφού συχνά συμπυκνώνουν όχι απλώς προκαταλήψεις, αλλά βαριά μισαλλοδοξία (όπως τα σημερινά για μαύρους, Εβραίους, Τσιγγάνους κ.ά.). Ετσι, λόγω της αθηναϊκής προπαγάνδας, οι Αβδηρίτες πέρασαν στην ιστορία σαν συνώνυμοι των ανοήτων, παρότι στην πόλη τους γεννήθηκαν ο Δημόκριτος και ο Πρωταγόρας, οι δε Θηβαίοι καταγράφτηκαν σαν απολίτιστοι. Οσο για τους Κρήτες, τους στιγμάτισαν οι ιστορίες για τον Λαβύρινθο και τον ανθρωποφάγο Μινώταυρο. «Τέρας αποτρόπαιο με μορφή μεικτή / και φύση διπλή, ταύρου κι ανθρώπου» δίδασκε από σκηνής ο Ευριπίδης. Κανένα τέρας δεν υπήρχε, λένε οι ιστορικοί, όπως οι Φιλόχορος, παρά ο Ταύρος, βάναυσος στρατηγός του Μίνωα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!2--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Επικράτησε όμως η εικόνα του τραγωδού, εκτοπίζοντας την πληροφορία του ιστορικού. Αλλά δεν έφτανε αυτό. Οι Αθηναίοι, που διέθεταν τα πανίσχυρα μίντια της εποχής, τις Μούσες, την τραγική ποίηση συγκεκριμένα, κατάφεραν να σβήσουν ακόμα και την τιμητική γνώμη που είχαν για τους βασιλιάδες της Κρήτης οι πρωτοκορυφαίοι Ομηρος και Ησίοδος. Λέει ο Πλούταρχος, βιογραφώντας τον Θησέα: «Φαίνεται ότι μεγάλο κακό βρίσκει όποιον κάνει εχθρό του μια πόλη με φωνή και μούσα. “Mεγάλο βασιλιά” ονόμασε τον Mίνωα ο Hσίοδος. Kαι ο Oμηρος τον αποκάλεσε “σύντροφο του Δία”. Kαι όμως. Tίποτα δεν τον ωφέλησαν όλα αυτά. Hρθαν οι Τραγικοί και σκόρπισαν από τη σκηνή την άσχημη φήμη πως ήταν άνθρωπος κακότατος και βίαιος. Στα θέατρα της Aθήνας τον έβριζαν και τον κακολογούσαν συνεχώς».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!3--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σήμερα ο ψυχολογικός και ο προπαγανδιστικός πόλεμος διεξάγονται με όπλο την ωμή εικόνα και όχι την ευφάνταστη εικονοπλασία των ποιητών. Η πληθώρα των καταγραφικών μέσων και οι απεριόριστες δυνατότητες ταχύτατης διάδοσης του αυθεντικού ή σκηνοθετημένου υλικού απελευθερώνουν τα χέρια των προπαγανδιστών· λίγο πριν έχει αποχαλινωθεί το μυαλό τους, που, εν ονόματι του τελικού σκοπού, πάντοτε «δίκαιου», σαρώνει κάθε ηθική αναστολή. Κομμάτι του ψυχολογικού πολέμου αποτελούν οι εικόνες με Δυτικούς στρατιώτες να μεταχειρίζονται με κτηνώδη περιφρόνηση Ασιάτες αιχμαλώτους. Η υπεροχή του λευκού αποτυπώνεται σε όλη την ιταμή δόξα της, για να «διδάξει» και να λειτουργήσει τελεσιγραφικά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!4--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και νά που ο ανθρωποφάγος Μινώταυρος ξανάπιασε δουλειά. Οχι σαν μύθος πια, αλλά σαν ήρωας σε ένα φιλμάκι αποθηρίωσης που πάγωσε την ανθρωπότητα, ή μάλλον ένα μεγάλο τμήμα της, για να είμαστε πιο κοντά στην αλήθεια. Το βίντεο καταγράφει μια φρικαλέα στιγμή από τον εμφύλιο της Συρίας, όπου εκτός από τους ανθρώπους πολεμούν αδυσώπητα και οι φήμες (εξ ου και η ομολογημένη αδυναμία διεθνών οργανισμών και μυστικών υπηρεσιών να σιγουρευτούν ποιος χρησιμοποίησε χημικά όπλα, αν τα χρησιμοποίησε): Ο αντικαθεστωτικός Αμπού Σακάρ ξεκοιλιάζει έναν στρατιώτη και προσποιείται ότι τρώει την καρδιά και το συκώτι του θύματος. Την επομένη δήλωσε στο Time ότι «και οι δύο πλευρές του εμφυλίου καταγράφουν τις βίαιες πράξεις τους σε βίντεο για να τρομοκρατούν η μία την άλλη», πρόσθεσε δε ότι έχει και δεύτερο βίντεο, όπου διαμελίζει με πριόνι άλλον στρατιώτη («Καθημερινή», 16 Μαΐου). Εδώ οι τεχνικές του ψυχολογικού πολέμου αντιστρέφονται: Δεν καταγράφεις τον αντίπαλό σου σαν δράστη φρικαλεοτήτων για να τον απαξιώσεις ηθικά, αλλά αυτοσκηνοθετείσαι σαν κανίβαλος για να τσακίσεις το ηθικό των εχθρών σου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!5--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δεν διάλεξε τυχαία την καρδιά και το συκώτι ο Αμπού Σακάρ. Στη γεμάτη σκιές ιστορία της ανθρωπότητας, οι εμπόλεμοι πάντοτε αυτά τα όργανα καταβρόχθιζαν, βέβαιοι ότι ιδιοποιούνται τη δύναμη του σκοτωμένου εχθρού. Ισως στο κατώτερο στρώμα της συλλογικής μνήμης του θηρίου που λέγεται άνθρωπος έχουν διασωθεί λείψανα αυτής της κανιβαλικής τελετουργίας. Μιλώ για έναν κανιβαλισμό σκόπιμο, ιδεολογικό, θεωρητικοποιημένο, και όχι για την ανθρωποφαγία στην οποία εξωθεί η δεινή ανάγκη (δεν πάει καιρός που διαβάσαμε ότι κάπως έτσι σώθηκαν Ρώσοι ψαράδες που ναυάγησαν). Εγραφε σχετικά ο Παναγής Λεκατσάς, στο έργο «Η ψυχή: Η ιδέα της ψυχής και της αθανασίας της και τα έθιμα του θανάτου»: «Η θέση του συκωτιού ανάμεσα σε λογίς όργανα που λογιούνται τόποι της ζωτικής δύναμης και ψυχής· το παραγιόμισμά του από το αίμα που ’ναι τόπος της αιμοψυχής· κι ο σύνδεσμός του με τη χολή που σχετίζεται με κατάστασες ψυχικές (παράβαλε το ομηρικό χόλος και το υστερότερο, για την οργή, χολή), κάνουν έδρα της ζωτικής ψυχής και το Συκώτι. (...) Oι ντόπιοι μιας περιοχής του Σουδάν ξέρουν πως “το συκώτι είναι ο τόπος της ψυχής” κι έτσι το τρώνε ιερουργικά για να πάρουν τη “δύναμη” του ανθρώπου. (...) Πλήθος λαοί της Aσίας, της Aφρικής και της βόρειας Aμερικής τρώνε το συκώτι των σκοτωμένων οχτρών, με την ιδέα πως κερδίζουνε τη δύναμή τους. Oι Eσκιμώοι τρώγαν το συκώτι κεινού που σκοτώνανε, για να του αδυνατίσουν τη νεκροψυχή και να γλυτώσουν από την εκδίκησή του».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!6--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η Ιστορία βρίθει επεισοδίων κατανάλωσης ανθρώπινης σάρκας όταν τίποτε από τα κανονικώς εδώδιμα δεν έχει περισωθεί. Η πρώτη καταγραφή, του Ηροδότου, ιστορεί ότι κατά την εκστρατεία του Πέρση βασιλιά Καμβύση στην Αιθιοπία η πείνα ανάγκασε τους στρατιώτες να φάνε έναν στους δέκα, διά κλήρου («εκ δεκάδος γαρ ένα σφέων αυτών αποκληρώσαντες κατέφαγον»). Και οι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου, αλλά και οι Τούρκοι πολιορκημένοι του Ναυπλίου, της Μονεμβασίας και του Νεόκαστρου, αναγκάστηκαν, στην άκρα πείνα τους, να καταναλώσουν ανθρώπινες σάρκες. Τα Ενθυμήματα των αγωνιστών του ’21 περιέχουν συγκλονιστικές περιγραφές. Μία μόνο περικοπή, από τα Απομνημονεύματα του Γιαννιώτη πολεμιστή Αρτέμιου Ν. Μίχου, πολιορκημένου που σώθηκε κατά την Εξοδο: Ενας από τους αξιωματικούς της ειδικής επιτροπής, «εύρε εις απόκρυφόν τι μέρος τον μηρόν και άλλα μέλη παιδίου, φρίξας δε διά το εύρημα ηρώτησε την οικοδέσποιναν, παρ’ ης επληροφορήθη, ότι το παιδίον αυτό, αποθανόν εκ της πείνης, εχρησίμευσεν εις τροφήν των επιζώντων».</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<!--I!7--><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Δυστυχώς, η εξέλιξη του ανθρώπου οδήγησε στη ναρκισσιστική κινηματογράφηση των αθλιοτήτων του. Εάν αυτό είναι εξέλιξη. Και «εάν αυτό είναι ο άνθρωπος», κατά τον τίτλο του Πρίμο Λέβι, μάρτυρα μιας από τις αγριότερες μορφές αποθηρίωσης· της ναζιστικής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_26/05/2013_500859"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5903848920861221256.post-1595530400911995632013-05-20T11:00:00.000+03:002013-05-20T11:00:02.481+03:00ΟΙ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Του <strong>Ευγένιου Αρανίτση</strong></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-R4xAtlUTn28/UZjFM_9ppiI/AAAAAAAAD2U/MUZESgPfVGM/s1600/images26589.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-R4xAtlUTn28/UZjFM_9ppiI/AAAAAAAAD2U/MUZESgPfVGM/s1600/images26589.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο περιορισμός των συζητήσεων στην αυστηρά οικονομική όψη αυτού του ακήρυχτου πολέμου, του οποίου έχουμε την οδυνηρή εμπειρία, εμποδίζει τους περισσότερους από μας να διακρίνουμε την αληθινή φυσιογνωμία της λεγόμενης κρίσης - στην πραγματικότητα, πρόκειται για τρεις διαφορετικές μορφές κατάστασης συναγερμού, η μία μέσα στην άλλη τρόπον τινά, σαν ρώσικες κούκλες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ασφαλώς, στο επίπεδο του άμεσα αισθητού κυριαρχεί η εξαθλίωση και η ραγδαία συρρίκνωση των εισοδημάτων· κυριαρχούν οι πτωχεύσεις των επιχειρήσεων, οι απολύσεις και οι εικόνες των αστέγων κι εκείνων που ψάχνουν για τρόφιμα στα σκουπίδια - όμως αυτό δεν σημαίνει ότι, στο βάθος, δεν εκδηλώνεται, πολλαπλώς, μια κρίση απείρως πιο ουσιαστική, που σχετίζεται με την κατάρρευση του σεβασμού και των ιδανικών, των προτύπων και των αξιών, της λογικής και των δυνατοτήτων να είναι κανείς κύριος της μοίρας του. Αυτή η δεύτερη κρίση είναι ηθική και πνευματική, η δε αντιμετώπισή της μοιάζει ακόμη πιο δύσκολη απ' ό,τι ο χειρισμός του οικονομικού ναυαγίου, εφ' όσον, απλούστατα, δεν έχει γίνει καν η διάγνωσή της. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αναπόφευκτα, η ηθική κρίση εξερράγη σε όλο της το μεγαλείο μετά τη διάλυση των ψευδαισθήσεων που είχαν καλλιεργηθεί την εποχή της φούσκας, όταν οι αρπαχτές και το λαϊφστάιλ έσπαγαν τα ταμεία: η οικονομική κρίση προκάλεσε την όντως εντυπωσιακή αποκάλυψη της κενότητας του μοντέλου που είχε υιοθετηθεί, όχι τόσο του οικονομικού μοντέλου όσο του ψυχολογικού, εκείνου που απαιτούσε να παραιτηθεί κανείς το ταχύτερο από κάθε ενδοιασμό και απ' οτιδήποτε ιερό ή όσιο, ώστε να επιπλεύσει σε μια επιφάνεια που τη σάρωναν οι προβολείς της ευημερίας και της Γιουροβίζιον, του ενισχυμένου μικροαστικού κιτς και της τηλεακροαματικότητας, του ψευτοχολιγουντιανού σκηνικού και του βλαχομπαρόκ των αμέτρητων events, τέλος όλου εκείνου του πολιτικού τριτοκοσμικού σουρεαλισμού των σκανδάλων και της διαφθοράς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και υπάρχει μια τρίτη κρίση, εκείνη της ταυτότητας, για την οποία επίσης δεν γίνεται λόγος ποτέ. Υπό το λάβαρο της θεραπείας του οικονομικού προβλήματος, η ταυτότητα ξεπουλιέται κι αυτή όσο όσο. Με την εκτάκτως και διά της βίας επιβεβλημένη υπακοή σε συμπεριφορές ολότελα αταίριαστες σ' έναν μεσογειακό λαό κατά το ήμισυ «δυτικό», κατά το ήμισυ «ανατολίτη» -και άρα, δήθεν, καθυστερημένο-, η σύγχυση ως προς το ποιοι είμαστε, προς τα πού πηγαίνουμε και γιατί, έχει προσλάβει διαστάσεις κυριολεκτικά κωμικοτραγικές, αρχής γενομένης από τα ρίγη συγκίνησης για τα 17.000.000 τουριστών που η ελληνική ύπαιθρος, έχοντας ανοίξει και πάλι τα πόδια της, περιμένει ν' αφήσουν την ελεημοσύνη και τα σκουπίδια τους</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<strong><a href="http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=364377"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πηγή</span></a></strong></div>
</div>
λιθο...Βόλοςhttp://www.blogger.com/profile/09545259038822059130noreply@blogger.com1