ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΗΡΘΕ. ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΑΙΜΑ.

Του Λευτέρη Παπαδόπουλου 

Μιλώντας με τον Παύλο Τσίμα στο Μega, ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την «τιμή του πολιτικού κόσμου», τη διαφάνεια και άλλα τινά, πρότεινε να αναρτηθούν στο Διαδίκτυο, τα «πόθεν έσχες» όλων των πολιτικών, από τη μέρα που μπήκαν στην πολιτική, ίσαμε σήμερα. Συμφωνώ απολύτως. Γιατί έτσι, θα γίνει μια αρχή: θα δούμε, ποιοι εθνοπατέρες, που κάποτε ήταν απένταροι ή ψιλομπατίρηδες, έχουν τώρα περιουσίες. Και θα ψάξουμε –αν μπορούμε να ψάξουμε- με ποιο τρόπο «τα κονόμησαν».

Τα ίδια είπε στη Βουλή, λίγα 24ωρα αργότερα και ο πρόεδρος της ΝΔ Αντώνης Σαμαράς. Για να του απαντήσει ο πρωθυπουργός, ότι το ΠΑΣΟΚ έχει προχωρήσει σε ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση και γρήγορα θα έχουμε αποτελέσματα.

Μακάρι. Αλλά, ως έλληνας πολίτης, δηλαδή άγρια φορολογούμενος και συγχρόνως απελπιστικά δύσπιστος, φοβάμαι ότι όλες αυτές τις κουβέντες θα τις πάρει ο αέρας. Κάτι θα βρεθεί για να «μπλοκαριστεί» το σύστημα και οι βουλευτές, υπουργοί κλπ, νυν και πρώην, θα ξαναμπούν στο απυρόβλητο.

Είθε να πέσω έξω. Είθε ο Παπανδρέου, έχοντας τη σύμφωνη γνώμη και των άλλων κομμάτων, να κάνει κάτι, που δεν θέλησαν ή δεν τόλμησαν να πράξουν οι προκάτοχοί του. Να δώσει σάρκα και οστά στον νόμο για την προστασία, όντως, της τιμής του πολιτικού κόσμου, που ψήφισε ο παππούς του. Για να γίνουμε, επιτέλους, σ’ αυτή τη χώρα, «όλοι ίσοι». Ή έστω, περίπου ίσοι. Και όχι να ισχύει επ’ άπειρον, αυτό το εφιαλτικό, «όλοι είμαστε απέναντι στο νόμο ίσοι, αλλά μερικοί, πιο ίσοι».

Και θέλω εδώ να θυμίσω, όχι μόνο στους πολίτες, αλλά κυρίως στον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας, όσα είπε ο μέγας Χάρολντ Πίντερ, όταν η Σουηδική Ακαδημία του απένειμε το βραβείο Νόμπελ: «Η πλειονότητα των πολιτικών, σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας, ενδιαφέρονται όχι για την αλήθεια, αλλά για την εξουσία και τη διατήρηση αυτής της εξουσίας. Για να διατηρήσουν την εξουσία τους, θέλουν τους πολίτες να παραμένουν σε άγνοια, να αγνοούν την αλήθεια, ακόμα και την αλήθεια της δικής τους ζωής. Ως εκ τούτου, ό,τι μας περιβάλλει είναι ένα απέραντο υφαντό από ψέματα. Ψέματα, από τα οποία τρεφόμαστε».

Κάποτε, όμως, τρυπάει ένας πόντος και η κάλτσα ξηλώνεται. Το ψέμα, που έχει κοντά ποδάρια, αποκαλύπτεται και ο λαός, ο «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος», βγαίνει στους δρόμους. Και είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο,να συγκρατηθεί. Βλέπουμε τι συμβαίνει στην Αίγυπτο, τι συνέβη στην Ιταλία,πώς φουσκώνει η φοιτητική θάλασσα στην Γαλλία, στην Γερμανία, στην Βρετανία, πώς οι πολίτες που διαψεύσθηκαν ταρακουνάνε τους δρόμους της Μαδρίτης, της Κωνσταντινούπολης και των Τιράνων, σα να κρατάνε από τις τέσσερις άκρες του ένα φρεσκοπλυμένο, τεντωμένο σεντόνι.

Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Πουθενά. Και γι’ αυτό το γκρίζο, που συνεχώς μαυρίζει και απειλεί, δεν φταίνε οι λαοί. Κάποιοι αποφασίζουν, πριν από μας, για μας. Και μετά, όταν επέλθει η καταστροφή, χώνονται στο καβούκι τους, για να διασωθούν.

Ο ποιητής Μιχάλης Κατσαρός, έγραφε, πριν από μισόν αιώνα, ότι το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία. Το μέλλον ήρθε. Και έχει πολύ αίμα. Και περισσότερη απόγνωση…

Πηγή