ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ.

του Σταύρου Θεοδωράκη

Ένας αιρετικός επιστήμονας είπε πρόσφατα ότι «δεν υπάρχει κακή ουσία αλλά μόνο κακή δόση». Από τη στιγμή που το διάβασα αναρωτιέμαι αν αυτό ισχύει σε όλα τα πράγματα της ζωής. Στον έρωτα, στο μνημόνιο, στο ασφαλιστικό, στις απεργίες, στις διακοπές. Η αλήθεια είναι ότι για τον έρωτα δεν έχω τέτοιες απορίες- τα έχω απαντήσει τα σχετικά ερωτήματα - αλλά το προσθέτω για να δώσω μια πιο ανάλαφρη και καλοκαιρινή διάσταση στο συμπέρασμα του επιστήμονα. «Ο κόσμος» είπε λοιπόν ένας καθηγητής που ειδικεύεται στα οικονομικά της υγείας «πρέπει να καταλάβει ότι δεν υπάρχει κακή ουσία αλλά μόνο κακή δόση».

Και τώρα να το φέρουμε στα δικά μας πεζά πολιτικά. Η κυβέρνηση όταν ξαφνικά (!) διαπίστωσε ότι «λεφτά δεν υπάρχουνε», σκέφτηκε κάτι πολύ απλό. Να φοβίσει τους Έλληνες. Έτσι θα ήταν πιο εύκολο να δεχτούν όλοι τις περικοπές, να περιοριστούν οι σπατάλες, να πολεμηθεί η φοροδιαφυγή, να κυνηγηθούν οι κλέφτες… Και πράγματι τους τελευταίους τρεις μήνες η επιχείρηση φόβος πήγε πολύ καλά. Δείτε τα πρωτοσέλιδα, δείτε τους κεντρικούς δρόμους των πόλεων τα βράδια, δείτε τα λουκέτα… Προστέθηκε και ο δράκος του ΔΝΤ και μαζεύτηκαν και οι πλέον ατρόμητοι.

Όχι βέβαια ότι δεν υπήρχε λόγος να φοβηθούμε… Η οικονομία μας ήταν στα κακά της χάλια και η ηθική τους συστήματος σάπια. Γιαυτό άλλωστε ο φόβος που έσπειραν οι κυβερνητικοί βρήκε έδαφος στην κοινωνία. Πολλοί θα σου πουν ότι δεν υπήρχε και άλλος δρόμος. Και ότι οι κοινωνίες, αν δεν φοβηθούν δεν θα συμμαζευτούν. Μήπως όμως η «δόση φόβου» έχει αρχίσει να είναι «κακή»; Μήπως η κυβέρνηση πρέπει να προσθέσει και τίποτα καινούργιο στο ρεπερτόριο της; Ο Πρωθυπουργός στη συζήτηση για το ασφαλιστικό είπε ότι «αν πάμε καλά» οι συνταξιούχοι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Δεν είναι αυτό όμως που περιμένει μια κοινωνία για να αναθαρρήσει. Χρειάζονται ένα εθνικό σχέδιο που θα συμπεριλάβει την αναδιάρθρωση του Δημοσίου, την Πράσινη ανάπτυξη, τον περιορισμό του γραφειοκρατικού Κράτους, την επέκταση του κοινωνικού Κράτους, την ανάπτυξη του Ίντερνετ, την ολοκλήρωση αναπτυξιακών έργων του Δημοσίου, την διευκόλυνση της υγιούς επιχειρηματικότητας… Ένα σχέδιο με ημερομηνίες, στόχους, κέρδη. Αντίστοιχο με αυτό του φόβου που οικοδόμησε η κυβέρνηση πολλές φορές χωρίς μέτρο.

Αυτό βέβαια δεν μπορεί να εκπονηθεί από τους τρεις τέσσερεις υπουργούς που συνεχίζουν να δουλεύουν τον Ιούλιο (ανεξαρτήτως θερμοκρασιών και αργιών). Οι περισσότεροι κυβερνητικοί φεύγουν πια κάθε Σαββατοκύριακο από την Αθήνα (πολλοί φεύγουν το πρωί της Παρασκευής και γυρνούν το απόγευμα της Δευτέρα). Ας τους δοθεί έστω ως καλοκαιρινή εργασία. Και όταν με το καλό τελειώσουν οι αποδράσεις τους – τον Σεπτέμβριο; - ας μας δώσουν ένα νέο μνημόνιο. Όχι περικοπών όπως είναι αυτό που εκτελούμε απρόθυμα όλοι μας, αλλά εθνικών κερδών. Μπορούν;