Από το Στέφανο Μυτιληναίο.
Λαμόγια και καταχραστές του δημοσίου χρήματος υπήρχαν πάντα. Με μια διαφορά: στην αρχαία μας δημοκρατία ακόμα και τα λαμόγια ήταν πατριώτες, ήρωες και φρόντιζαν, όσο κι αν έβαζαν το δάχτυλο στο μέλι, να κάνουν την πατρίδα μας μεγάλη και ισχυρή, σε αντίθεση με τους σύγχρονους που εκτός από λαμόγια είναι και προδότες.
Όταν τον εξέλεξαν (οι Αθηναίοι τον Αριστείδη) επιμελητή των δημοσίων εσόδων, αποκάλυψε ότι όχι μόνο οι σύγχρονοι του άρχοντες αλλά και οι πριν απ' αυτόν βαρύνονταν με καταχρήσεις και πάνω απ' όλους ο Θεμιστοκλής, άντρας σοφός που όμως δεν ορίζει το χέρι του" (Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι, Αριστείδης, 4.3)
Επειδή κάποιοι μπορεί να αγνοούν ποιος ήταν ο Θεμιστοκλής, παραπέμπω στη Βικιπαίδεια:
Ο Θεμιστοκλής ήταν αρχαίος Έλληνας πολιτικός και στρατηγός, γεννημένος στην Αθήνα το 527 π.Χ.. Στη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ. ήταν στρατηγός και επίσης νικητής της ναυμαχίας της Σαλαμίνας (480 π.Χ.).
Κατά τον Ηρόδοτο, είπε το περίφημο πάταξον μεν, άκουσον δε στο Σπαρτιάτη στρατηγό Ευρυβιάδη. Εξοστρακίστηκε το 471 π.Χ. και αυτοκτόνησε στην αρχαία Περσία, στην αυλή του Πέρση βασιλιά Αρταξέρξη στις 31 Δεκεμβρίου 461 π.Χ. γιατί δεν θέλησε να οδηγήσει τους Πέρσες εναντίον της Ελλάδας.
Δημιούργησε το ναυτικό της Αθήνας και μετέτρεψε την Αθήνα ουσιαστικά σε υπερδύναμη της εποχής. Επίσης την οχύρωσε με τα Μακρά Τείχη που τμήματά τους σώζονται έως τις μέρες μας. Με το ναυπηγικό πρόγραμμά του, κατασκευάστηκαν 200 τριήρεις που χρηματοδοτήθηκαν από τα έσοδα των αργυρωρυχείων του Λαυρίου.
Ο Θεμιστοκλής, αν και έσωσε την Αθήνα, δεν γλύτωσε τον εξοστρακισμό, τον οποίο είχε θεσπίσει η Κλεισθένεια Δημοκρατία, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει την αγαπημένη του πατρίδα του. Μέσω Κέρκυρας και Μακεδονίας, κατέληξε στην Περσία όπου, αν και εχθρός, έγινε ευπρόσδεκτος με ιδιαίτερες τιμές αναγνωρίζοντάς στο πρόσωπό του τη μεγάλη αξία του άριστου εκείνου άνδρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου