ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΜΑΣ!!!

Εντυπωσιάζομαι µε την αναισθησία μας απέναντι στο μαύρο χάλι που φτάσαμε. Μάλλον δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του χρέους. Πίνουμε, τρώμε και διασκεδάζουμε αµέριµνοι και με περίσσιο θράσος να λέµε στο τέλος της ημέρας ή της εβδομάδας «καλά φάγαμε και ήπιαμε. Αύριο έχει ο Θεός».

Δεν ξέρω αν έχει ο Θεός, πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι οι αντιπρόσωποί του στη γη, δεν έχουν μια και μπορούμε να το διαπιστώσουμε εύκολα απευθυνόμενοι στον παπά της ενορίας μας. Δεν ξέρω αν ο Θεός έχει μαύρο χρήμα, αλλά όταν και αυτό εκλείψει, οι ζητιάνοι και οι πεινασμένοι που μας ενοχλούν όταν πίνουμε τον καφέ μας και απαξιωτικά φερόμενοι τους διώχνουμε μακριά, θα είναι περισσότεροι και ενδεχομένως μέλη των οικογενειών μας, με την ευρύτερη έννοια του όρου.

Τα σκάνδαλα φυτρώνουν παντού, εκεί όπου... τα έσπειραν. Γίνεται λόγος για αδιάσειστα στοιχεία και όμως ω του θαύματος, κανείς ποτέ δεν µπήκε πίσω απ’ της φυλακής τα σίδερα. Φωνάζουμε για την απόδοση δικαιοσύνης. Όμως η δικιά µας η δικαιοσύνη εκτός από τυφλή καμιά φορά παίρνει και κανένα υπνάκο. Γίνεται λόγος για περιουσίες εκατοµµυρίων αλλά λίγοι από εμάς κάθισαν να υπολογίσουν και να διαπιστώσουν στη συνέχεια, ότι ο εργαζόμενος εισπράττει λίγες εκατοντάδες χιλιάρικα καθ όλη τη διάρκεια του εργασιακού του βίου, ενώ κάποιο άλλοι από μια μίζα εκατομμύρια.

Τα μεγέθη είναι εντυπωσιακά. Αλλά οι πολιτικοί και τα τσιράκια τους, με νταηλίκι, ισχυρίζονται πως όλα αποκτήθηκαν νόμιμα, ηθικά θα συμπλήρωνε κάποιος υποτακτικός τους και όλοι εμείς άδικα αμαυρώνουμε το όνομα και την υπόληψή τους. Αν και η γλώσσα μας έχει πλούσιο λεξιλόγιο, μερικές φορές δυσκολεύομαι να περιγράψω και να χαρακτηρίσω την αναίδειά τους.

Ανεξάρτητα από το χρώμα του κόμματός τους, πιστεύω ότι πρόκειται για εγκληματίες, έχουν απομυζήσει ότι πολύτιμο και κερδοφόρο έχει αυτή η χώρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τη βύθισαν στη διαφθορά και την οδήγησαν στην απόλυτη παρακμή, την ώρα που εμείς άβουλοι και απαθείς κλείνοντας τα μάτια , αρκεστήκαμε στη δήθεν καλοπέραση.

Αντί λοιπόν όλοι αυτοί να κάνουν παρέα στην Ψειρού στο Μπάμπη, στο Νώντα και στα άλλα καλόπαιδα, ως μεγαλόψυχοι που είναι, αυτοτιμωρούνται επιβάλλοντας στον εαυτό τους, ως τιμωρία, την αποπομπή τους από το κόμμα ή την αποχή τους από την πολιτική σκηνή, ώστε μένοντας για λίγο στο παρασκήνιο, να επανέλθουν όταν η ρηχή μνήμη μας τα ξεχάσει όλα.

Αυτή είναι άραγε η δίκαιη τιμωρία που αρμόζει στους επίορκους ή είναι η φυλάκιση και δήμευση των περιουσιακών του στοιχείων μέχρι την τσατσάρα και το νυχοκόπτη τους.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα με προσγείωσε και πάλι ανώμαλα. Πριν λίγες μέρες, κάποια από αυτά τα ανθρωποειδή, επέστρεψαν στο προσκήνιο και εμείς μέσα στη μακαριότητα της ανοησίας μας, ξαναψηφίσαμε, πήγαμε στις συγκεντρώσεις τους , προσδοκώντας ότι θα μας ικανοποιήσουν το ρουσφετάκι μας. Αυτή τη φορά δεν κλείσαμε απλά τα μάτια, αλλά ως στρουθοκάμηλοι, χώσαμε το κεφάλι ολόκληρο στην άμμο, αφήνοντας εκτεθειμένο τον πισινό μας. Με τις υγείες μας.

λιθο...Βόλος