ΓΙΑΤΙ Η "ΕΛΠΙΔΑ" ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ...

Του Στέφανου Μυτιληναίου

H Πανδώρα ανοίγει το κουτί, που περιείχε όλα τα δεινά (τις αρρώστιες κλπ.), που εξαπλώνονται με τον τρόπο αυτό στον κόσμο. Όταν η Πανδώρα κλείνει το κουτί, έχει μείνει μέσα, τελευταία, η ελπίδα.

Αυτή είναι η μυθολογική παράδοση για την ελπίδα: Ένα "κακό" που ξέμεινε μέσα στο σεντούκι των δεινών. Και όμως, η λέξη αυτή χρησιμοποιείται αιώνες τώρα σαν να έχει κάποια θετική σημασία. Και ως τέτοια βρίσκεται συνεχώς στα στόματα πολιτικών, παπάδων, αφεντικών...

Ένας Έλληνας κυνικός φιλόσοφος του 2ου αιώνα μ.Χ., ο Δημώναξ, είχε τολμήσει να πει: "δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος". Και πράγματι, πόσο δίκιο είχε. Διότι κάθε δημαγωγός και τύραννος με την ελπίδα και το φόβο χειραγωγεί τους ανθρώπους, τακτική που ο Μακιαβέλι (στην περίοδο της Αναγέννησης) θα περιγράψει στον "Ηγεμόνα" του ως "καρότο και μαστίγιο".

Το εφαρμόζουν και τα αφεντικά: η ελπίδα τους είναι ότι ίσως πάρεις αύξηση, ίσως να αναγνωριστείς, ίσως να γίνεις το αγαπημένο τσιράκι! Ο φόβος, μα φυσικά η απόλυση, η ανεργία, η πείνα. Και οι εργαζόμενοι δεν επιτρέπεται να αμφισβητούν, δεν επιτρέπεται να διεκδικούν, απλώς να πειθαρχούν και θααααααα... ανταμοιφθούν!

Και οι πολιτικοί μία από τα ίδια: Τάζουν κάθε είδους ελπίδες (διορισμούς στα "δικά" τους παιδιά, καλύτερη ζωή -χωρίς να εξηγούν όμως πώς θα την πετύχουν- καλύτερο αύριο, χωρίς κουβέντα για το σήμερα, ρουσφέτια όπως "θα σας φέρουμε και τη θάλασσα", ή το ρεύμα ή τον δρόμο ή το αεροδρόμιο, ακόμα και τον ουρανό με τα άστρα). Ο φόβος; Από το κλασικό "Καραμανλής ή τανκς" που στην εποχή μας λανσαρίστηκε ξανά ως "Καραμανλής ή χάος", ή θα έρθει η "κακιά δεξιά" και θα δείτε τι θα πάθετε, κ.λπ.

Ελπίδα και φόβος, λοιπόν, ή καρότο και μαστίγιο και ο κοσμάκης πάει και έρχεται παραζαλισμένος και ψηφίζει άλλοτε με την ελπίδα και άλλοτε από φόβο! Και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει εάν δεν απελευθερωθούμε από την ελπίδα και το φόβο!

Γι' αυτό και η ελπίδα είναι "κακό πράγμα". Και όσοι πουλούν ελπίδες, μάλλον δεν είναι "καλοί" άνθρωποι: πολιτικοί, παπάδες, αφεντικά!

Εάν θέλουμε να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο; Μία η λύση: να πάψουμε να ελπίζουμε και να φοβόμαστε, να πάρουμε τις ζωές και τις τύχες στα χέρια μας. Τότε ίσως και να γίνουμε ελεύθεροι (δηλαδή, ενάρετοι και τολμηροί) και ίσως τότε η επόμενη μέρα που θα ξημερώσει θα είναι δικιά μας και όχι δική τους! Η ελπίδα είναι το καρότο και ο φόβος το μαστίγιο. Το εφαρμόζει πρώτη και καλύτερη η Εκκλησία! Το καρότο ή ελπίδα της, είναι η μεταθανάτια παραδεισένια ζωή! Ο φόβος είναι η κόλαση! Και το επί γης επιθυμητό αποτέλεσμα, μια ζωή σύμφωνη και πιστή με τους κανόνες της! Οι πιστοί δεν επιτρέπεται να αμφισβητούν, δεν επιτρέπεται να προσπαθούν, απλώς να πειθαρχούν και θααααααα... ανταμοιφθούν!

Πηγή