Σ αυτή τη χώρα, ένα είναι σίγουρο. Έχουμε πάρει τη ζωή μας λάθος, αλλά δε λέμε να αλλάξουμε ζωή. Από πού να ξεκινήσει κανείς, από την πολιτική, την κοινωνία, την οικονομία, την παιδεία, από πού; Κρίση, κρίση, κρίση παντού και πολυεπίπεδη.
Σαν να μη μας έφτανε λοιπόν η κρίση, οι κάθε λογής αναλυτές και κάθε είδους σωτήρες της χώρας αυτής, με μακροσκελείς και εκκωφαντικές αναλύσεις, εμφανίζονται στα δελτία των 8 και προσπαθούν να μας αναλύσουν τα αίτια που τη δημιούργησαν και σπάνια ασχολούνται με το πώς θα ξεκινήσουμε σαν λαός για την ανατροπή αυτής της κατάστασης μοιράζοντας αναλογικά τα βάρη. Κατά καιρούς βέβαια εμφανίζονται και διάφοροι τύποι που περιδιαβαίνουν τα κανάλια για λίγα λεπτά δημοσιότητας και προτείνουν λύσεις. Κοντά σ΄ αυτούς και ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος (αυτός δεν το κάνει για τη δημοσιότητα, αλλά για άλλους λόγους), πρόεδρος των βιομηχάνων*, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ δήλωσε πρόσφατα, ότι: «Τώρα πρέπει να εξυγιάνουμε τις άρρωστες ΔΕΚΟ και να καταργήσουμε τους άχρηστους φορείς, οργανισμούς και θέσεις του Δημοσίου». Επεσήμανε μάλιστα, πως ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει υπεράριθμους, αφού έχουν απολυθεί 160 χιλιάδες υπογραμμίζω εγώ.
Ο καθένας μπορεί να ερμηνεύσει τις δηλώσεις, ανάλογα από την όχθη του ποταμού στην οποία βρίσκεται. Εγώ λοιπόν που βρίσκομαι στην απέναντι όχθη, διαπιστώνω μια προσπάθεια αποπροσανατολισμού, για να αποφύγουν οι βιομήχανοι τη δίκαιη οργή των ανέργων αλλά και του κόσμου, που αφού τον αφαίμαξαν με το χρηματιστήριο, αφού πήραν τεράστια ποσά για δήθεν επενδύσεις, κοιτάζοντας μόνο τον ευατούλη τους, έρχονται να κατηγορήσουν το δημόσιο τομέα και τους άχρηστους τώρα φορείς του, ως τον κύριο υπεύθυνο για την κρίση και την πιθανή χρεοκοπία της χώρας.
Οι βιομήχανοι, νίπτουν τας χείρας τους και παραβλέπουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες. Στην προσπάθειά τους να γλυτώσουν τις τεράστιες περιουσίες τους και το τομάρι τους, αναζητούν τα αίτια του κακού στους …άλλους, κλείνοντας τα μάτια για τις δικές τους ευθύνες. Κατηγορούν τους πάντες, αλλά κανείς τους δε μιλάει για τα καρτέλ που έχουν δημιουργήσει, για τις πελατειακές τους σχέσεις με το πολιτικό σύστημα, για τις ευνοϊκές ρυθμίσεις από το κράτος, για την απροθυμία τους να επενδύσουν δικά τους κεφάλαια, για τις κοινοτικές επιδοτήσεις κ.α.
Δε μας είπε όμως ο πρόεδρος των βιομηχάνων, το φαύλο δημόσιο και οι φορείς του, με ποιους διαπλεκόταν; Με τον απλό τον κόσμο ή με το σινάφι του; Ποιοι πλούτιζαν από τις αμαρτωλές συμβάσεις; Οι εργαζόμενοι; Όταν το δημόσιο σκορπούσε τα χρήματα (τότε που η αγελάδα ήταν παχιά) και εσείς, οι βιομήχανοι, τα παίρνατε διασφαλίζοντας έτσι τη βιωσιμότητα των επιχειρήσεών σας (κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις), ήταν καλό το δημόσιο; Τότε δεν υπήρχαν πλεονάζοντες δημόσιοι υπάλληλοι; Γιατί δε κατήγγειλες τότε, αυτά που καταγγέλλεις τώρα; Αλλά έτσι είναι. Τώρα που δεν υπάρχουν χρήματα, να πετάξουμε στους δρόμους τους εργαζόμενους. Πάλι καλά που δεν πρότεινες να τους ρίξουμε και στην πυρά.
Κύριε Δασκαλόπουλε, την επόμενη φορά που θα δώσεις συνέντευξη, μην ξεχάσεις να κλάψεις για τους 160.000 απολυμένους του ιδιωτικού τομέα, που κανένας δε νοιάζεται. Όταν όμως κλείσει η κάμερα, είμαι σίγουρος ότι θα γελάς για την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, και τη δυνατότητα που θα έχεις εσύ και η παρέα σου να προσλαμβάνεις αυτούς που απέλυσες, απροστάτευτους από τις εργοδοτικές σας αυθαιρεσίες. Να γιατί σας λένε κοινωνικά ανάλγητους. Να γιατί σας κατηγορούν για κοινωνικό κανιβαλισμό. Να ξέρεις όμως κάτι. Τα φάσκελα τελείωσαν. Τώρα θα έχει πέτρες.
* Πιστεύω ότι οι απόψεις του κ Δασκαλόπουλου, δεν υιοθετούνται από το σύνολο των βιομηχάνων, αφού υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις.
λιθο...Βόλος
Αυτοί οι κύριοι(Δασκαλόπουλος, Κασιµάτης κ.α.) µιλάνε για το “υδροκέφαλο Δηµόσιο που σπαταλά χρήµατα και δεν παράγει”. Δεν έχουν πει όµως ούτε µια λέξη για την κρατικοδίαιτη επιχειρηµατικότητα, για τις “µετοχές – φούσκες” του Χρηµατιστηρίου που από “παλιόχαρτα” των 0,20 λεπτών έγιναν µέσα σε µερικά 24ωρα “πλάκες χρυσού”, για όλους εκείνους που πήραν τα δισεκατοµµύρια και τα “παντελόνιασαν”, για τους “Ελληνάρες” που φωνάζουν για την κρίση και ζητάνε αναπτυξιακά µέτρα αλλά έσπευσαν να βγάλουν στο εξωτερικό καταθέσεις ύψους 30 δισ. ευρώ, για όσους επιχειρηµατίες πήραν δάνεια και επιδοτήσεις και στο τέλος έβαλαν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους ή µετακόµισαν σε γειτονικές χώρες και άφησαν πίσω τους χιλιάδες ανέργους, για όσους χρωστάνε δισεκατοµµύρια στην Εφορία και στα ασφαλιστικά ταµεία και δεν πληρώνουν ακόµα και µε ευνοϊκές ρυθµίσεις. Ναι, να µπει τάξη στο Δηµόσιο, κανένας δε λέει όχι, αλλά υπάρχουν και άλλες … αταξίες που πρέπει να ρυθµιστούν. Και να µην κάνουν κάποιοι το κορόιδο
ΑπάντησηΔιαγραφή