Η κοινωνική δικαιοσύνη κατά την κυβέρνηση συμπυκνώνεται στην εξής φράση: "θα σας κάνουμε όλους φτωχούς για να μη φωνάζει κανείς!" Προκειμένου, εξάλλου, να επιτύχει το σκοπό της, υποδαυλίζει τον κοινωνικό εμφύλιο, με τη μια επαγγελματική κατηγορία να στρέφεται κατά της άλλης και τα "παλαμάκια" να χτυπούν τα "παπαγαλάκια" των διαπλεκόμενων μέσων ενημέρωσης. Όπως λέει, όμως, ο λαός, η "γίδα δεν κουτσάθηκε από το αφτί"...
Τελευταίο επεισόδιο στο σίριαλ "Οι κακοί εργαζόμενοι που φαλήρισαν το κράτος", με σκηνοθέτη την κυβέρνηση, παίζεται στα μέσα μεταφοράς. Η κυβερνητική προπαγάνδα θέλει τους περισσότερους εργαζόμενους σε αυτά να αμείβονται πλουσιοπάροχα (αν ισχύει, ισχύει για λίγους) και να λαμβάνουν περισσότερα από τους συναδέλφους τους στον ιδιωτικό τομέα. Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση θέλει η εκμετάλλευση να επεκταθεί στο δημόσιο τομέα...
Ο Δ. Ρέππας είναι πολύ καλός στο να μιλά επί ώρες χωρίς να λέει τίποτα ουσιαστικό. Ξεχνά, όμως, πως οι συγκοινωνίες πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό, όπερ σημαίνει πως σκοπός δε μπορεί να είναι αποκλειστικά το κέρδος. Φυσικά και δεν πρέπει να φτάνουμε σε ζημιές-μαμούθ, αλλά η διεθνής πρακτική έχει αποδείξει ότι η ιδιωτικοποίηση των μέσων μεταφοράς τίναξε στα ύψη τα εισιτήρια, χωρίς να ανεβεί παράλληλα και η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών...
Είμαι από εκείνους που ταλαιπωρούνται καθημερινώς από τις στάσεις εργασίας και τις απεργίες των εργαζόμενων στα μέσα μεταφοράς. Δε μιλώ, επομένως, αφ' υψηλού όταν μνημονεύω το στίχο του Τάσου Λειβαδίτη: "κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, είμαστε κιόλας νεκροί".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου