ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ Ή ΜΙΣΟΑΔΕΙΟ;

Όλοι ξέρουμε ότι ο αισιόδοξος βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο και ο απαισιόδοξος μισοάδειο. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Υπάρχουν πέραν αυτών των δύο κατηγοριών άλλες απόψεις;

Επειδή ως γνωστόν η αργία είναι μήτηρ πάσης κακίας και μια κι ο άδουλος δουλειά δεν έχει το βρακί του λύ(νει) και δένει, κάθισα και σκέφτηκα πως πιθανώς θα το σκεφτόταν κάποιες άλλες κατηγορίες συνανθρώπων μας, και το συμπέρασμα είναι το ακόλουθο:

Ο Ρεαλιστής θεωρεί ότι το ποτήρι περιέχει κατά το ήμισυ της περιεκτικότητάς του ένα υγρό, που εκ δεδομένου θεωρείται νερό.

Ο Αλκοολικός αδιαφορεί παντελώς αν είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, απλώς βλέπει το περιεχόμενο για βότκα και θεωρεί ότι κάποιος έπρεπε να το έχει ήδη πιει. Εφόσον δε δεν υπάρχει άλλος στο χώρο η τιμή ανήκει σ’ αυτόν.

Ο Κριτικός νους θεωρεί το ποτήρι κακάσχημο και είναι σίγουρος ότι το περιεχόμενό του είναι γεμάτο μικρόβια και άλλες αόρατες βρωμιές και δηλώνει ότι ασχέτως της στάθμης που βρίσκεται αυτό, εκείνος δεν θα το έπινε.

Ο Φιλόσοφος θεωρεί ότι η σχετικότης του περιεχομένου με το περιέχον θα έπρεπε να μελετηθεί επισταμένως και κατόπιν ενδελεχούς μελέτης των πολλαπλών εκδοχών περιεκτκότητος, να εξαχθούν τα ανάλογα συμπεράσματα περί της σχέσεως του φαινομένου με την δημιουργία των όντων.

Ο Σκεπτικιστής δεν πιστεύει καν ότι υπάρχει τίποτα μέσα στο ποτήρι και η σκέψη του γυρίζει διαρκώς γύρω από την εκδοχή ότι το ερώτημα εμπεριέχει κάποια παγίδα.

Ο Συνωμοσιολόγος είναι σίγουρος ότι ασχέτως του αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, πίσω από την όλη υπόθεση υπάρχει η Μυστική Αδελφότητα και οι Σοφοί της Σιών, οι οποίοι με αιχμή του δόρατος τη Λέσχη Μπίλτεμπεργκ και τη διεθνή Μασονία προσπαθούν να εμφυσήσουν στον κόσμο την ιδέα ότι υπάρχει όντως νερό και ότι δεν πρέπει να ανησυχούν, τη στιγμή κατά την οποία οι πράκτορές τους δηλητηριάζουν όλα τα αποθέματα του πλανήτη.

Ο Κλεπτομανής σκέφτεται αν το ποτήρι χωράει στην τσέπη του και πως θα το χώση μέσα χωρίς να χυθεί το περιεχόμενό του.

Ο Χριστιανός σκέφτεται ότι να… αν ερχόταν τώρα ο Χριστούλης θα το έκανε το νερό κρασάκι, δε θα το έκανε;

Ο Ισλαμιστής θεωρεί ότι το ερώτημα αν το ποτήρι είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο αποτελεί κατάφωρη προσβολή για τη θρησκεία του, αφού το Κοράνι δε λέει τίποτα γι αυτό.

Η Ξανθιά προσπερνά το ερώτημα της περιεκτικότητας και σκέφτεται αν αυτό που βλέπει είναι πραγματικά εκείνο που χρησιμοποιούμε για να πίνουμε.

Ο Σχολαστικός σκέφτεται ότι το περιεχόμενο είναι χωρίς αμφιβολία Η2Ο και ότι η όποια διαφορά θερμοκρασίας θα άλλαζε την περιεκτικότητα του ποτηριού ανάλογα με την αρχή της συστολής και διαστολής των σωμάτων, ενώ κολλάει λίγο στην διαφορά των σταθερών διαστολής του γυαλιού και του νερού, προκειμένου να υπολογίσει κατά πόσο θα άλλαζε η στάθμη με την άνοδο ή την μείωση της θερμοκρασίας ανά βαθμό Κελσίου.

Ο Αφρικανός σκέφτεται ότι το ποτήρι περιέχει χωρίς αμφιβολία κακά πνεύματα και παίρνει στο κινητό το μάγο της φυλής να τον ρωτήσει τι πρέπει να κάνη.

Ο Καλλιτέχνης θεωρεί ότι το γυαλί στη σύμφυσή του με το νερό κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες φωτισμού και κίνησης δημιουργεί μια χωροχρονική ημιτονία η οποία παρεμβαίνει με μια λειτουργική διαρθρωτική εναλλαγή κυμματοεικόνων στο περιβαλλοντικό εφεστώς του καθημαγμένου ετερογενούς μικροσύμπαντος.

Διαβάστε τη συνέχεια