Του Δημοσθένη Μαρίνου.
Ο συμβολισμός της εικόνας του Θεόδωρου Πάγκαλου, παρουσία του Κώστα Γαβρά, δυο «ιερών τεράτων» της εξέγερσης του Μάη του 1968 στη Γαλλία, να βρίσκονται σε μια αίθουσα στο Παρίσι, εν μέσω ύβρεων, φωνών και αποδοκιμασιών από Έλληνες και Γάλλους φοιτητές, στέλνει ένα μήνυμα πολύ πιο ισχυρό και εκκωφαντικό από την ουσία του περιστατικού.
Παρουσιάζει τον «οδικό χάρτη» της φθοράς, για νέους μιας άλλης εποχής, με επαναστατικό πνεύμα και ιδέες, που στο πλαίσιο μιας θορυβώδους ενηλικίωσης, προσχώρησαν στο κατεστημένο που ήθελαν να πολεμήσουν, άσκησαν μια «διανοουμενίστικη δικτατορία», έκριναν με αλαζονεία τους πάντες και τα πάντα, εξαιρώντας… τον εαυτό τους, τον οποίο εξίσου αλαζονικά θέτουν υπεράνω κριτικής. Λες και στο όνομα των αγώνων του Μάη του ’68, υπάρχει ένα «διαρκές άσυλο» για όλες τις πράξεις τους.
«Αντικομφορτιστές» που… δεν στερήθηκαν τα σύγχρονα κομφόρ, «Αριστεροί» που έχουν εντρυφήσει στα κάθε άλλα παρά παρακινούμενα από κοινωνικά ιδεώδη, παιχνίδια της εξουσίας.
Θα ήθελε κανείς να πιστεύει ότι τα Ελληνόπουλα του Μάη του ’68, θα είχαν μια άλλη, καλύτερη εξέλιξη από τους Γάλλους «συναγωνιστές» τους. Μήπως όμως τα όσα έγιναν το Σάββατο στην Πόλη του Φωτός, μας διαψεύδουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου