«-Παππού αγαπημένε, είπα, δώσ’ μου μιαν προσταγή.
-Φτάσε όπου μπορείς παιδί μου...
-Παππού, φώναξα τώρα πιο δυνατά, δώσ’ μου μιαν πιο δύσκολη, πιο κρητικιά προσταγή.
-Φτάσε όπου ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ παιδί μου !...»
Η παραπάνω κουβέντα του Νίκου Καζαντζάκη, πολλές φορές ήρθε στο μυαλό μου, παρακολουθώντας την πορεία σας στο Υπουργείο Παιδείας και πιστεύοντας ότι κάποιο παλιό κατάλοιπο σας βασανίζει, για να βασανίζετε και εσείς με τη σειρά σας την εκπαίδευση. Αφού προσπαθείτε να φτάσετε εκεί που δεν μπορείτε. Και το λέω αυτό γιατί στις μέρες σας το εκπαιδευτικό μας σύστημα αντίς να βελτιωθεί, αντίς να προχωρήσει μπροστά, έχει γίνει ένα «μύλος», ένας μεγάλος «μύλος» που στις μυλόπετρές του αλέθει καθημερινά μαθητές, εκπαιδευτικούς και εκπαίδευση. Τα πανιά του μύλου πολλά και κάθε πανί έχει πάνω του γραμμένο ένα πρόβλημα, μια πραγματικότητα, που είτε παραλάβατε και διαιωνίσατε, είτε δημιουργήσατε και συντηρείτε.
Σίγουρα στο πρώτο πανί είναι γραμμένη η ανασφάλειά σας. Τρέμετε στην ιδέα μην αποτύχετε, όπως οι περισσότεροι προκάτοχοί σας. Μια ανασφάλεια που σας ακολουθεί στις συναντήσεις σας με τους εκπαιδευτικούς. Στις 13 Ιουνίου 2010 στο Εργατικό Κέντρο Χανίων, στη συνάντησή σας με τα συνδικαλιστικά στελέχη της ΠΑΣΚ Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, υπήρχε μια διμοιρία των ΜΑΤ και αρκετοί ένστολοι και με πολιτικά αστυνομικοί, έξω από το κτήριο; Τι μπορεί να φοβάται ένας «σοσιαλιστής» Υπουργός που συναντάται με συντρόφους του;
Στο δεύτερο πανί του μύλου σας κ. Υπουργέ είναι γραμμένη η νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκείτε στην εκπαίδευση. Και αλήθεια πώς αλλιώς να αποκαλέσω την πολιτική σας, όταν ένας κλάδος εργαζομένων, όπως οι εκπαιδευτικοί, να δοκιμάζονται οικονομικά από τη μια και από την άλλη να στραπατσάρονται και θεσμικά; Υπάρχει άραγε άλλος κλάδος εργαζομένων που να βάλλεται έτσι, σαν εμάς δηλαδή, αυτή την εποχή; Πώς να αποκαλέσω την πολιτική σας, όταν στο περιβόητο «πολυνομοσχέδιο σας» είχε μόνους συμμάχους τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων και απέναντί σας όλη την εκπαιδευτική κοινότητα; Είναι ή δεν είναι τα ιδιωτικά σχολεία ο «πιλότος» του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση;
Στο τρίτο πανί του μύλου σας είναι γραμμένη η λέξη επικινδυνότητα. Και χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, καθώς πιστεύω ότι παίζετε με την ποιότητα του δημοσίου σχολείου, δημιουργώντας τα δήθεν 800 Ολοήμερα, που στον πρώτο χρόνο λειτουργίας τους θα αποδείξουν ότι θα αποτελέσουν σχολεία - πρέσα για τα παιδιά του ελληνικού λαού! Όταν πρεσβεύετε ένα «νέο σχολείο» που στηρίζεται σε τεχνοκρατικού τύπου αντιλήψεις, μακριά από τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της μάθησης, αφού απουσιάζουν οι ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις που μειώνουν τον αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση. Ένα σχολείο που μονόπλευρα θα εκπαιδεύει σε στείρα γνώση, χωρίς την υποστήριξη των συναισθηματικών και ψυχολογικών εκφάνσεων της προσωπικότητας των παιδιών. Όταν πρεσβεύετε ένα «νέο σχολείο» που αφήνει έξω την ύπαιθρο, τα ολιγοθέσια σχολεία, τα ειδικά σχολεία, τα σχολεία που έχουν ανάγκη από καινοτόμες δράσεις (για την Κρήτη: Βορίζια, Ζωνιανά, Λειβάδια κ.α.).
Στο τέταρτο πανί είναι ζωγραφισμένη η απελπισία των νέων συναδέλφων μου. Αλλάξατε το σύστημα πρόσληψης των εκπαιδευτικών. Γιατί; Αλήθεια ήταν ποτέ θέση του ΠΑΣΟΚ να αλλάξει το σύστημα προσλήψεων; Πότε το είχαμε αλήθεια συζητήσει ως Κίνημα; Σε ποιο φυλλάδιο του ΠΑΣΟΚ αναφέρεται; Ξέρετε τι αναστάτωση έφερε στο χώρο των εκπαιδευτικών; Ξέρετε τι προβλήματα δημιούργησε στον οικογενειακό προγραμματισμό χιλιάδων εκπαιδευτικών;
Στο πέμπτο πανί διαφαίνεται η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζετε απλά εκπαιδευτικά θέματα. Αποσπάσεις εκπαιδευτικών: Βάλατε στον ανεμιστήρα τόνους τη λάσπη και την πετάξατε στους εκπαιδευτικούς. Γιατί; Σήμερα, ένα χρόνο μετά εκατοντάδες ή χιλιάδες δεν είναι και πάλι οι εκπαιδευτικοί που βρίσκονται αποσπασμένοι σε υπηρεσίες, στο υπουργείο σας, στο ίδιο σας το γραφείο, ακόμη και σε βουλευτικά γραφεία με την δική σας υπογραφή; Δώστε αριθμούς πραγματικούς και κάνετε συγκρίσεις…
Στο έκτο πανί του μύλου της εκπαίδευσης, βάζω την ειδική αγωγή. Για μια ακόμη χρονιά τα σχολεία των παιδιών με ειδικές δυνατότητες δε θα κάνουν αγιασμό σήμερα σαν όλα τα σχολεία, αλλά, ως μαθητές ξεχασμένοι, λίγες ημέρες αργότερα. Οι συνάδελφοί μου εκπαιδευτικοί, ειδικό επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό, συνεχίζουν να εργάζονται σε καθεστώς γαλέρας, καθώς οι εξαγγελίες σας για ΑΣΕΠ στην Ειδική Αγωγή, έχουν μείνει μόνο λόγια.
Στο έβδομο πανί τι να πρωτοβάλω; Τα κλειστά πλέον Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης; Έτσι στηρίζετε την πράσινη ανάπτυξη, την προσπάθεια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της μαθητικής νεολαίας σε θέματα αειφόρου ανάπτυξης, γνωριμίας με τον τόπο της; Τις εκπαιδευτικές άδειες των συναδέλφων μου, που έγιναν θυσία στο βωμό προσωπικών σας και πάλι επιλογών, που δε συνάδουν με την πολιτική και τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την επιμόρφωση; Την ταλαιπωρία των νεοδιόριστων συναδέλφων μου, αρκετές με οικογένεια και παιδιά και τις κρατάτε δεσμευμένες 3 χρόνια σε τόπους μακρινούς από τα σπίτια τους; Τους μόνιμους διορισμούς που κόψατε, για να γεμίσετε και πάλι τα σχολεία με χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομισθίους…
Στο όγδοο πανί του μύλου κ. Διαμαντοπούλου τοποθετώ τους συναδέλφους μου, όλους, δασκάλους, νηπιαγωγούς, εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων: «Ένα χαμόγελο, είναι σχεδόν πάντα εμπνευσμένο από ένα άλλο χαμόγελο» κ. Υπουργέ. Και αυτό που κατάφερες στο λίγο διάστημα της υπουργίας σας, είναι οι εκπαιδευτικοί να χάσουν το χαμόγελό τους. Στο ίδιο πανί βάζω και τους μαθητές μας, τους γονείς τους: «Δεν μπορείς να αγγίξεις την καρδιά του συνανθρώπου σου με τίποτε άλλο, παρά μονάχα με τη δική σου καρδιά».
Όταν αποκτήσεις αυτήν την καρδιά, που θα μπορεί να ακουμπά το συνάνθρωπο και όχι τους αριθμούς, όταν θα αποκτήσεις αγάπη για το δημόσιο σχολείο και τους εκπαιδευτικούς τους, όλοι εμείς θα είμαστε στα σχολεία μας, στις τάξεις μας. Τότε, έλα να μας συναντήσεις…
Ζαχαρίας Καψαλάκης - Δάσκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου