ΚΥΡΙΕ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΕ, ΜΑΣ ΚΑΚΟΜΑΘΑΙΝΕΤΕ!

Του Τάκη Σπηλιόπουλου

Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που λέει πως «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάμε για σχοινί». Ακριβώς το αντίθετο δηλαδή, από αυτό που έκανε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Ο κ. Πάγκαλος, συγκάτοικος και αυτός στο σπίτι του κρεμασμένου, όπως άλλωστε όλοι όσοι υπηρέτησαν αξιώματα και διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα τα τελευταία τριάντα χρόνια, παρ’ ολίγον να απαιτήσει τη συγνώμη μας για την κατάντια της χώρας.

Μπορείτε να φανταστείτε έναν επιχειρηματία, που ενώ έχει ρίξει έξω το μαγαζί του, πάει για πτώχευση, να την πέφτει στους πελάτες του; Να τους κατηγορεί και να τους χρεώνει την ευθύνη για το χάλι του; Ε, αυτό ακριβώς έκανε ο κύριος αντιπρόεδρος, διατυπώνοντας την θεωρία πως από τη στιγμή που οι πολίτες αποδέχονταν τον διορισμό στο δημόσιο- που κάποιοι πολιτικοί για προσωπικό όφελος τους προσέφεραν- καθίστανται συνυπεύθυνοι για τη σημερινή χρεοκοπία. Ήτοι συνδαιτυμόνες στο μεγάλο φαγοπότι των τελευταίων τριάντα χρόνων.

Μοιάζει παράλογο για τον κοινό νου, αλλά αυτό ακριβώς εννοεί ο κ. Πάγκαλος! Είναι η πρώτη φορά που διατυπώνεται η άποψη, πως «τα λεφτά τα φάγαμε όλοι μαζί»! Και μάλιστα επισήμως από του βήματος της βουλής, σε τόσο υψηλό πολιτειακό αξίωμα. Κανείς μέχρι σήμερα, πολιτικός, οικονομολόγος, κοινωνιολόγος, δεν διατύπωσε κάτι σχετικό. Έχουν ειπωθεί πάμπολλες θεωρίες για τη σημερινή κατάντια της χώρας, αλλά η άποψη πως «φταίτε και εσείς, γιατί σας διορίζαμε στο Δημόσιο όλα αυτά τα χρόνια», είναι καινοφανής!

Όπως και να έχει όμως, μέχρι χθες δεν πρέπει να υπήρχε πρόβλημα, καθώς «λεφτά υπήρχαν»! Για Siemens ακούγαμε, για χρηματισμούς, για Βατοπέδι, για μίζες, για κομματικά ταμεία, για μαύρο χρήμα, για σκάνδαλο χρηματιστηρίου, για παραοικονομία και άλλα συναφή. Δεν μένει παρά να συσταθεί μια εξεταστική επιτροπή, για να δούμε και αυτή την εκδοχή!

Υπάρχει όμως και η άλλη εκδοχή. Ο εξαιρετικός πρώην Πρόεδρος Κωστής Στεφανόπουλος, έχοντας περάσει από σχεδόν όλα τα στάδια της πολιτικής ζωής, την διατυπώσει με απλά λόγια: «Η κρίση, οφείλεται στην έλλειψη αρχών. Τα κόμματα δεν σκέφτονται το καλό του τόπου, όσο το καλό του κόμματος...Ο κομματισμός συνεπάγεται αναξιοκρατική επιλογή προσώπων, που έχει ως αποτέλεσμα οι άνθρωποι αυτοί να μην έχουν ηθικές βάσεις και να καταλήγουν σε σκάνδαλα, σε διαφθορά, που είναι το βασικό μειονέκτημα του σημερινού μας πολιτικού βίου».

Τελικά υπάρχει κάτι χειρότερο από το να είσαι φτωχός. Το να είσαι πλούσιος και να μην το ξέρεις! Να τρως χρόνια τώρα στο μεγάλο φαγοπότι με χρυσά μαχαιροπίρουνα και αντί για ευχαριστώ εσύ να διαμαρτύρεσαι. Κύριε αντιπρόεδρε μας κακομαθαίνετε!