ΠΑΛΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Του Άλκη Γαλδαδά

Ήταν κατά τη γνώμη μου η πιο αντιφατική γιορτή στο ελληνικό ημερολόγιο. Όπως και να προσπαθήσεις να την περιχαρακώσεις, μπάζει. Αν σκεφθείς τις ρίζες σου στην αρχαιότητα, είναι ξένο σώμα αυτή όλη η ιστορία με τη γέννηση του Χριστούλη στη θέση των γιορτών του φωτός, που συνηθιζόταν σε όλους τους λαούς με πολυθεϊστική πίστη, την πιο σκοτεινή εποχή του βορείου ημισφαιρίου. Σαν χριστιανός ορθόδοξος πρέπει να παραδεχθείς ότι η Γέννηση εκπληρώνει τις προφητείες των εβραϊκών γραφών, τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που καθιερώθηκε πρώτα στη Δύση και επιβλήθηκε μετά, το 376 μ.Χ. στην Ανατολή ενώ είναι λίγο σαν παράσιτα σε εκπομπή το λευκό βρέφος σε μια φάτνη της Παλαιστίνης και το μπλέξιμο μετά, του ασκητικού Μεγάλου Βασιλείου με τον ερυθρόλευκα ντυμένο κοκα(λ)κολικό Σάντα Κλάους (=Άγιο Νικόλαο;). Από την πλευρά του ιστορικού, ο Ηρώδης και η αφήγηση της γέννησης αν το ψάξεις δύσκολα να συμπέσουν. Σαν κάτοικος της Μεσογείου, όλα αυτά τα ΒΠ (=Βόρειας Προέλευσης) έλατα, τάρανδοι, έλκηθρα, μπιχλιμπίδια αν δεν σε έβαζαν από μικρό κάθε χρόνο σπίτι, γονείς, σχολείο στο αντάξιο ενός Τρούμαν-Σόου σκηνοθετημένο έργο, θα καταλάβαινες εύκολα ότι δεν κολλάνε τέτοια εδώ. Σαν ορθολογιστής βέβαια χάνεις ακόμη πιο γρήγορα το λογαριασμό από τις αντιφάσεις και φαίνεται να φτιάχνουν τα κομμάτια που συνθέτουν τα «Χριστούγεννα εν Ελλάδι» το πολύ μια πολύχρωμη κουρελού. Όλους μας όμως, χριστιανούς, ελληνάρες, ορθολογιστές, τιποτόφρονες, μας ένωνε η καταναλωτική πλευρά των Χριστουγέννων. Η δυνατότητα να ξοδεύουμε και να απολαμβάνουμε ακριβώς αυτό. Χάρη στον (αείμνηστο) 13ο, τα εταιρικά μπουκώματα (=μπόνους), τα φακελάκια στην τσέπη μιας άσπρης μπλούζας, τα μυστικά κονδύλια, τα λαδώματα και οι άδηλοι «φόροι»(=μίζες). Και έτσι κυλούσαν κάθε χρόνο τα αντιφατικά Χριστούγεννα σαν (γ)ουίσκι στο λαρύγγι.

Τώρα όμως άρχισαν οι γιορτές αυτές να είναι πια πολύ οδυνηρές. Ανακαλύπτουμε ότι χάσαμε ακριβώς ό,τι σκέπαζε την αντιφατικότητά τους. Οι δήμαρχοι έκαναν διαγωνισμό για τον εντυπωσιακότερο στολισμό. Από αυτή τη χρονιά άρχισε να είναι πολιτικά ορθότερο το: κοιτάξτε εμένα, που δεν πολυστόλισα. Οι πολιτικοί φόρεσαν τη μάσκα που είχαν για χρήση μόνο όταν πήγαιναν στις κηδείες. Οι πολίτες ακόμη και αυτές τις ημέρες μιλούν για φόρους, πτώχευση, ανεργία, έχουν χάσει την όρεξή τους και για την πιο ελαφριά αμαρτία. Οι γιορτές μέσα στους αιώνες γίνονταν για να ξεφεύγουν οι άνθρωποι από τη μιζέρια της καθημερινής τους δύσκολης ζωής. Τώρα τα Χριστούγεννα ήλθαν για να μας θυμίσουν τις παλιές πολύ πιο ξέγνοιαστες εποχές. Η φωταγώγηση μερικών σπιτιών μας φαίνεται πως ταυτόχρονα πλέον εκπέμπει και αλαζονεία. Και είναι και αντιφατική τη στιγμή που κλαυθμηρίζουμε για τις αυξήσεις στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Κανονικά μπαίνοντας η 1η Ιανουαρίου με τις ανατιμήσεις στο ρεύμα θα έπρεπε νομίζω να δώσει το σήμα να σβήσουν όλοι κάθε μη απαραίτητο φωτισμό, κυρίως εξωτερικό. Γλομπάκια, δεντράκια, στολιδάκια στα σπίτια μας και οι Δήμαρχοι την κούφια εορταστική φωταψία τους. Και στα κάπως πιο σκοτεινά κάτσουμε και να σκεφθούμε, τώρα που μας βούτηξαν το πορτοφόλι, τι στο καλό από εδώ και πέρα μένει για να γιορτάζουμε τα «Χριστούγεννα»;

Πηγή