Του Σταμάτη Ν. Αλαχιώτη*
Είναι αλήθεια ότι ο αριθμός των θεωριών για την εξήγηση ενός φαινομένου είναι αντιστρόφως ανάλογος της κατανόησής του· όπως συμβαίνει με την ελληνική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομική κρίση. Πολλοί βέβαια προβάλλουν ποικίλες αιτιατές θεωρήσεις, χωρίς όμως να ψηλαφίζεται βαθιά ο πυρήνας μέσα στον οποίο σφυρηλατούνται οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που οδηγούν όχι μόνο τα άτομα αλλά και τα έθνη στη φτώχευση και στην εξάρτηση. Γι' αυτό ορισμένοι ισχυρίζονται - ίσως και σωστά - ότι η χώρα μας επελέγη ως ένα κατάλληλο πειραματόζωο για να δοκιμασθούν νεοκαπιταλιστικές και μετανεοφιλελεύθερες πρακτικές καθώς εμφανίζεται - και με ευθύνη δική μας - ο πιο αδύναμος κρίκος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που είναι ο κύριος στόχος των αχόρταγων αγορών, στις οποίες δυστυχώς υποκλίνονται οι ΅εγαλύτεροι πολιτικοί ηγέτες παγκοσμίως.
Μια πλανητική όμως ολιγαρχική ελίτ, πέρα από κρατικούς επηρεασμούς και ανθρωπιά, που συνεργάζεται και με τις εγχώριες ελίτ, δεν απευθύνεται στα άτομα, ούτε μόνο σε ένα έθνος. Θέλει μεγαλύτερους πελάτες να επενδύσει τοκογλυφικά, σε έθνη ολόκληρα, και ταυτόχρονα να τα ελέγχει μακρόχρονα για να τα εξαρτήσει κοινωνικά και πολιτικά· θέλει να «κατακτήσει» τον πλανήτη, να ελέγξει κυβερνήσεις, να έχει πλανητική οικονομική ισχύ.
Η κρίση του ευρωπαϊκού Νότου είναι ένα τέτοιο παράδειγμα το οποίο εκπέμπει δύο μηνύματα: το πρώτο αφορά την αμφισβήτηση των εθνών να συνασπίζονται και να δημιουργούν ισχυρές ενώσεις όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση· το δεύτερο, ότι κανένα μέλος μιας τέτοιας ένωσης, περιφερειακό ή πυρηνικό, δεν είναι θωρακισμένο· δεν είναι ασφαλές. Ακόμη και το πανίσχυρο σήμερα γερμανικό έθνος κινδυνεύει και το κακό σπυρί, η Μέρκελ, με την επιμονή της στη στείρα δημοσιονομική πειθαρχία και στον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα σπάσει μολύνοντας όλη την Ευρώπη και τον κόσμο και ήδη το αμερικανικό και το γαλλικό έθνος δέχονται τις πρώτες αναγνωριστικές επιθέσεις.
Αυτή η παγκόσμια ολιγαρχική ελίτ δεν σκοπεύει να αφήσει ανεξέλεγκτη καμία γωνιά του πλανήτη διότι θέλει να τον εκμεταλλεύεται σε κάθε επίπεδο δύναμής του, ορυκτό και φυσικό πλούτο, τεχνολογία, κουλτούρα κτλ. Τα παραδείγματα των υδρογονανθράκων ή των μεταλλαγμένων τροφίμων λ.χ. είναι περιπτώσεις ορατές διά γυμνού οφθαλμού. Το μεγάλο λοιπόν αυτό συστημικό σχέδιο, που ίσως στοχεύει στην εκκίνηση επιστροφής σε μια μορφή νεοφεουδαρχίας, οδηγεί σιγά αλλά σταθερά στη φτώχεια των εθνών, δηλαδή σε μια σύγχρονη δουλεία, παγκόσμια και αδυσώπητη, διά της οποίας μπορεί να προκληθεί ανακατάταξη εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και μάλιστα χωρίς το μαλθουσιακό εργαλείο του πολέμου. Το βασικό εργαλείο-παγίδα αυτού του σχεδίου είναι η μεγέθυνση της κοινωνικο-οικονομικής πολυπλοκότητας, η οποία επιτυγχάνεται πιο εύκολα στο υπόστρωμα της τεχνολογικής και αξιακής πολυπλοκότητας του νέου πολιτισμού μας, αν βέβαια υποβαθμιστεί πρώτα η Παιδεία, όπως δυστυχώς συμβαίνει τεχνηέντως χρόνια τώρα παγκοσμίως.
Και αν όλα αυτά έχουν ένα ίχνος αλήθειας, τότε εδώ πρέπει να υπεισέλθει συστηματοποιημένα ο αδιαπραγμάτευτος ρόλος των λαών, τον οποίο δεν υπολογίζουν ποτέ σωστά αυτές οι ελίτ, οι μονοσήμαντες απάνθρωπες αγορές, οι οποίες δεν μπορούν επίσης να ελέγξουν ούτε την αλυσιδωτή αντίδραση «αγανάκτηση - εξέγερση - μίσος» που προκαλούν σε δεκάδες χώρες με τις ενέργειές τους. Αυτή την αντίδραση πρέπει να έχουν κατά νου και οι εκάστοτε κρατούντες, διότι δεν είναι μια τοπική αντίδραση αλλά παγκόσμια και δεν πρέπει να την υποδαυλίζουν εκούσια ή ακούσια.
Σε αυτή την προσπάθεια σημαντικό ρόλο θα παίξει η καλλιέργεια ενημέρωσης και πεπαιδευμένης εκπαίδευσης των λαών. Σε πιο άμεσο τόνο, αν θέλουν να αποδομήσουν την εγκαθίδρυση της φτώχειας και της δουλείας των εθνών σε μεγάλα τμήματα του πλανήτη, θα πρέπει να ελέγξουν πρωτίστως τις δαιδαλώδεις διαδρομές της τοπικής και παγκόσμιας διακίνησης του χρήματος που έχει αποκτήσει ασυλία μέσα στην παγκοσμιοποίηση των πάντων. Οσον αφορά τα καθ' ημάς, είναι καταλυτικό να ουσιαστικοποιηθούν οι μηχανισμοί δημιουργίας πραγματικής και ισχυρής Ευρωπαϊκής Ενωσης και να απλοποιηθούν οι νόμοι, ιδιαίτερα στη χώρα μας, ώστε να γίνουν πιο αποτελεσματικοί για να στηρίξουν ένα αποτελεσματικό κράτος που θα υψώνει το ανάστημά του στις σχιζοφρενείς οικονομικοπολιτικές ελίτ οι οποίες στοχεύουν στον έλεγχο κάθε ανθρώπινου όντος.
Με τέτοιες πυρηνικές κινήσεις μπορεί άμεσα να υποχωρήσουν όλα τα πολύπλοκα επιφαινόμενα αίτια και συμπτώματα τα οποία προσπαθούν να αντιμετωπίσουν, ανεπιτυχώς όμως, οι κυβερνήσεις, για να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση προς την αναπτυξιακή πρόοδο. Μόνο η ριζική δηλαδή θεραπεία και όχι η συμπτωματική θα οδηγήσει στον πλούτο των εθνών και στην απελευθέρωσή τους. Δύσκολο; Οχι, αν γίνει κατανοητό το πρόβλημα, καθώς ούτε οι ελεύθεροι πολιτικοί ούτε οι διανοούμενοι ούτε οι πολίτες εν γένει σε κάθε χώρα επιθυμούν την υποδούλωση είναι άλλωστε στη φύση του ανθρώπου που θέλει να 'ναι ελεύθερος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου