Tης Τασούλας Kαραϊσκάκη
Πριν από λίγες ημέρες η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Καρδιολογίας ακύρωσε, «λόγω της διαφαινόμενης πολιτικής και οικονομικής αστάθειας στη χώρα» («Κ», 25/11/11), μια σειρά συνεδρίων στην Αθήνα για τα έτη 2012, 2013 και 2014, που θα έφερναν στην ελληνική πρωτεύουσα 18.000 επιστήμονες από όλο τον κόσμο και 35 εκατ. ευρώ.
Η χαίνουσα πληγή της υποβάθμισης του κέντρου μάτωσε και πάλι και ανακυκλώθηκαν, ξανά, τα γνωστά μέτρα αναβάθμισης που αναμασώνται, ατελέσφορα, χρόνια τώρα. Μάλιστα, μπρος στην επικείμενη μετακόμιση του υπουργείου Οικονομικών στον Ελαιώνα, οι υπεύθυνοι δεν ξέρουν τι να προτιμήσουν, υπηρεσίες εντός κέντρου, σπαρμένες σε κτίρια με υψηλά ενοίκια και το οικείο χάος λόγω διαδηλώσεων, παραστάσεων διαμαρτυρίας, καταλήψεων, αλλά και χιλιάδες υπαλλήλους να κυκλοφορούν στους δρόμους του, ή μεταφορά των συγκεντρωμένων υπηρεσιών στα προάστια και ακόμη πιο άδειο κέντρο;
Οπως και να ’χει, οι διοργανωτές των συνεδρίων δεν μίλησαν για λειψή ασφάλεια στην περιοχή όπου θα κινούνταν οι σύνεδροι. Είναι μια πάγια για την Αθήνα πραγματικότητα, που είχε πιθανότατα τεθεί στην πλάστιγγα των αποφάσεων. Αναφέρθηκαν στην επερχόμενη ρευστή πολιτικο - κοινωνική κατάσταση της χώρας. Οντως, η αυξανόμενη φτώχεια υποσκάπτει σταδιακά τη σταθερότητα. Το πολιτικό σκηνικό των επόμενων ετών είναι θολό. Η μετανάστευση παραμένει πρόβλημα διογκούμενο και άλυτο. Η ηρεμία μοιάζει επιφανειακή, δομημένη πάνω στην άμμο της οργανωμένης ή αυθόρμητης διαμαρτυρίας.
Ομως ο... προκαταβολικός τους φόβος δείχνει κάπως υπερβολικός και επιδέχεται δύο ερμηνείες. Είτε πρόκειται για μια στάση που συνδέεται με παλαιές προκαταλήψεις. Είτε έχει διαμορφωθεί στην Ευρώπη η σιδηροπαγής άποψη ότι τα επόμενα δύο - τρία χρόνια η Ελλάδα θα είναι μια διαλυμένη χώρα. Εκφράστηκε με την απαίτηση γραπτής δέσμευσης ότι την περίοδο διεξαγωγής των συνεδρίων δεν θα έχουν απεργία οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, δεν θα γίνονται διαδηλώσεις στο κέντρο της πόλης και δεν θα απεργούν οι δημόσιες υπηρεσίες και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο, σε μια περίοδο που μέτρα θίγουν (δικαίως ή αδίκως) μεγάλες κατηγορίες πληθυσμού; Κανένας οργανωτής σε Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία δεν θα μπορούσε να εγγυηθεί κάτι ανάλογο. Υπό συνθήκες γενικευμένης κρίσης, διαδεδομένης ανησυχίας για διάσπαση της Ευρωζώνης και κατάρρευση του ευρώ, η αστάθεια θα μπορούσε να εκδηλωθεί οπουδήποτε στην Ευρώπη. Ομως οι γραπτές εγγυήσεις ζητούνται από τους Ελληνες, την εμπροσθοφυλακή της κρίσης χρέους, τον χρόνιο ασθενή στο χειρουργείο των δανειστών.
Είτε, λοιπόν, οι ακυρώσεις συνδέονται με το κακό μας όνομα (αναξιόπιστα περιτρίμματα ένδοξων προγόνων), που επανήλθε άφθαρτο με την κρίση. Είτε για τους εταίρους μας η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς τα πίσω, στη γνώριμη οικονομική καχεξία και τον σκληρό αγώνα αποκλειστικά για επιβίωση, στον φαύλο κύκλο των πολυώδυνων περιπετειών, των πολιτικών κλυδωνισμών, στο χάος.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι Ευρωπαίοι διοργανωτές συνεδρίων μοιάζουν με επιβάτες που σπεύδουν να εγκαταλείψουν το καράβι, πριν βουλιάξει. Κι αν δεν βουλιάξει; Αυτό, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι ένα ερώτημα που τίθεται μόνο από τη δική μας πλευρά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου