Του Ρούσου Βραννά
Ευσεβείς...
... είναι οι πόθοι των αποστόλων της λιτότητας. Τους εξωθούν ολοένα και πιο πιεστικά να κινούνται στα όρια της δημοκρατίας: στην ανάθεση της διακυβέρνησης των κλονισμένων χωρών του ευρώ σε τεχνοκράτες που υποτίθεται πως είναι υπεράνω της πολιτικής. «Αποδοτικές υπολογιστικές μηχανές που αναλαμβάνουν να περάσουν αντιλαϊκά μέτρα με την πολεμική ιαχή "η αντίσταση είναι μάταιη", βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη», γράφουν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς». «Μπροστά σε βαθιά κρίση, άλλοτε περήφανα ευρωπαϊκά έθνη παραδίδουν την εξουσία στις αγορές».
Οι υποτιθέμενοι...
... τεχνοκράτες βάζουν αδίστακτα στο ράφι τα πιο κλασικά οικονομικά εγχειρίδια και τα πιο αυτονόητα μαθήματα της Ιστορίας προκειμένου να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες πολιτικές. «Ξέρω καλά τους τεχνοκράτες και μπορώ να πω πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τέτοιοι», λέει ο οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». «Είναι κομπογιαννίτες που κατεβάζουν πράγματα από το μυαλό τους για να εξυπηρετούν τις προκαταλήψεις τους». Η ορθότητα της πολιτικής τους ούτε εξετάζεται ούτε αμφισβητείται. Δεν ελέγχεται ούτε αν είναι δημοκρατική (οι ψηφοφόροι είναι πάντα ενοχλητικοί) ούτε αν είναι αποτελεσματική (τα χάλια που έφερε στον κόσμο η λιτότητα είναι δικό τους έργο). Και υποβάλλουν σε δοκιμασία την κοινή λογική, προβάλλοντας την εικόνα λογικών και εξαιρετικά μορφωμένων ανθρώπων που κάνουν το σωστό, ακόμη και όταν καταστρέφουν τον κόσμο. Τα κόμματα της εξουσίας που........την παραδίδουν σε αυτούς τους τεχνοκράτες δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον να προκηρύξουν εκλογές, ακόμη και όταν είναι βέβαιο πως θα τις κερδίσουν. Προτιμούν μια στρατηγική μετάθεσης του πολιτικού ρίσκου. Το αποτέλεσμα είναι de facto κυβερνήσεις «εθνικής ενότητας», οι οποίες προσφέρουν σε αυτά τα κόμματα προστασία από τις απειλητικές φωτιές που υποδαύλισαν οι πολιτικές τους. Με τη συγκρότηση κυβερνήσεων τεχνοκρατών αφήνουν τη βρώμικη δουλειά της καταστροφής εκατομμυρίων εργαζομένων σε άτομα που δεν είναι υποχρεωμένα να λογοδοτούν σε κανέναν ψηφοφόρο. Στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα πολιτικό πραξικόπημα κατά των εργαζομένων, σαν και αυτά που έγιναν πρόσφατα στην Ουγγαρία και την Τσεχία, μια δόλια απόπειρα να επιβληθεί σκληρή λιτότητα, σύμφωνα με το σενάριο του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου.
Τα τελευταία...
... χρόνια ζούμε με παλιούς φόβους. Αναζητούμε ομοιότητες ανάμεσα στη σημερινή κρίση και την κρίση της δεκαετίας του 1930. Και βρίσκουμε πολλές. Αναζητούμε αντιστοιχήσεις ανάμεσα στις ολέθριες πολιτικές λιτότητας της Μέρκελ και του θλιβερού καγκελάριου Μπρούνινγκ που άθελά του έφερε στην εξουσία τον Χίτλερ. Και βρίσκουμε αρκετές. Αναζητούμε έμφοβοι παντού έστω και την υποψία ενός μικρού, τιποτένιου, επίδοξου χιτλερίσκου. Ομως, ευτυχώς, διαπιστώνουμε με ανακούφιση πως δεν βρίσκουμε πουθενά κανέναν.
Η δημοκρατία...
... της Βαϊμάρης δεν ζει στο παρόν. Αυτή στοιχειώνει μονάχα την Ιστορία. Στις δημοκρατίες μας οι εκτροπές γίνονται σήμερα ανεπαίσθητα και «δημοκρατικά». Ανακατεύονται μαζί όλα τα βασικά χρώματα του εξουσιαστικού φάσματος. Ομως το χρώμα που προκύπτει δεν διαφέρει από εκείνο που βλέπει ένας ζωγράφος όταν ανακατεύει όλα αυτά τα χρώματα μαζί στην παλέτα του: το Μαύρο.
tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου