ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Ο ΑΛΗΤΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΑΛΛΑ Η ΑΓΟΡΑ ΠΟΥ ΕΨΑΧΝΕ ΘΥΜΑ...

Του Αλέκου Ανδρικάκη

Τα τελευταία δύο χρόνια ένιωσα πολλές φορές την ανάγκη να κρύψω το πρόσωπό μου μέσα στο μαξιλάρι μου, για να μην βλέπω και να μην ακούω. Τι δεν μας είπαν οι Ευρωπαίοι, επίσημοι και ανεπίσημοι, γραφιάδες των εφημερίδων και αναλυτές των ραδιοτηλεοράσεων. Ένιωσα το απόβλητο της σαλονάτης Ευρώπης, ο κλέφτης των τακτοποιημένων τραπεζιών της, ο παρίας με τα μπαλωμένα παντελόνια που είχε το θράσος να κάθεται δίπλα στους λόρδους με τα ημίψηλα… Με έκαναν να πιστέψω ότι είμαι τεμπέλης, ζω από τη δουλειά εκείνων, τα σπάω ο άφραγκος και άφρονας και γουστάρω. Ενώ αυτοί πληρώνουν το λογαριασμό…

Ένιωσα έτσι πολλές φορές. Κι όταν το έλεγε ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός, κατάλαβα ότι μπορεί να είμαι στ’ αλήθεια το πρόβλημα της Ευρώπης. Τι γυρεύω εγώ ανάμεσα σε ανθρώπους τακτοποιημένους, σε ανθρώπους που δουλεύουν, που τα οικονομικά τους, προσωπικά και κρατικά, πάνε τόσο καλά… Τι γυρεύω εγώ ο Έλληνας που χρωστώ και της Μιχαλούς, από τότε που δημιουργήθηκε το κράτος μου; Γεννήθηκαν ακόμη και υπαρξιακά ερωτήματα, που συνδέονται άμεσα με την ηθική. Τι υπάρχω και κάνω εγώ το απόβλητο!!!!

Σκέφτηκα, καλά μου κάνουν και με βάζουν σε ρατσιστικά πρωτοσέλιδα στα γερμανικά ή αγγλικά περιοδικά… Ακόμη και αυτά τα πρωτοσέλιδα με έκαναν να θυμώνω, αλλά σκεφτόμουν ότι τους έδωσα την ευκαιρία… Γιατί έτρωγα σε βάρος του κράτους μου, σε βάρος των Γερμανών και των Γάλλων, που με χρηματοδοτούσαν, έβαλα σε κίνδυνο τη λαμπρή προοπτική της ευρωπαϊκής πορείας… Εγώ, το απόβλητο Ευρώπης…

Σε κάθε απόβλητο ταιριάζει μια τιμωρία. Που μπορεί να φτάσει μέχρι την εξόντωση. Ηθική και οικονομική… Ακόμη και εθνική… Πληρώνουμε, ακούμε, ξεφτιλιζόμαστε… Δύο χρόνια τώρα. Και υπομένουμε. Οι αλήτες έτσι πρέπει να κάνουν. Να πονέσουν για να αλλάξουν. Να ξαναγίνουν χρήσιμοι στην κοινωνία…

Και ξαφνικά η πραγματικότητα μάς ξύπνησε!

Τελικά τώρα, δύο χρόνια μετά από την προσπάθεια της ηθικής και οικονομικής εξόντωσής μας, αποδεικνύεται κάτι άλλο. Το παγκόσμιο σύστημα κλονίζεται. Η κρίση χρέους είναι πλέον διεθνής. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο των Ελλήνων και της Ελλάδας, αλλά του παγκόσμιου χωριού και του συστήματός του… Ο καπιταλισμός είναι στην πιο ακραία, πρωτοφανή κρίση του. Η μία μετά την άλλη χώρα του «καπιταλιστικού βασιλείου» μπαίνουν σε διαδικασία ελέγχου του χρέους τους. Ιταλία , Ισπανία, Βέλγιο. Το πρόβλημα αντιμετωπίζουν η Αγγλία (δεν είναι και στην ευρωζώνη!), ακόμη κι η Γερμανία ή η Γαλλία, η ίδια η Αμερική.

Τελικά, αποδεικνύεται ότι το πρόβλημα στην Ευρώπη και στον πλανήτη δεν είναι η Ελλάδα, όπως μας έκαναν να πιστέψουμε, για να γίνουμε εύκολα θύματα ή πειραματόζωα για να βρεθεί λύση διάσωσης του παγκόσμιου συστήματος… Τελικά δεν είναι οι Έλληνες τεμπέληδες ή βολεψάκηδες… Κι οι άλλοι έχουν προβλήματα, άρα το κακό ξεκινά από αλλού. Και φυσικά στην Ελλάδα το πρόβλημα εντάθηκε από τις χείριστες πολιτικές, το πελατειακό κράτος, το βόλεμα και τη λογική του εύκολου κέρδους…

Αυτό πάντως που περίτρανα αποδείχτηκε είναι ότι ο αλήτης του συστήματος δεν είναι ο Έλληνας, αλλά το ίδιο το σύστημα… Γιατί μας το έκρυβαν; Γιατί μας έκαναν να πιστέψουμε ότι είμαστε το κακό σπυρί;

Αυτά τα ερωτήματα δεν απαλλάσσουν από τις δικές μας ευθύνες, από την ανάγκη να διορθωθούμε και να αλλάξουμε πολλά. Αλλά να τα αλλάξουμε για το δικό μας μέλλον, για τις δικές μας ανάγκες, κι όχι της Μέρκελ, που ενώ της χρωστάμε και μας παίρνει την ευθύνη των ταμείων, συνεχίζει να μας πουλά όπλα και να αρνείται καν να συζητήσει τα δικά της χρωστούμενα από την κατοχή…

Κατάλαβα τελικά ότι όλο αυτό ήταν ένα στημένο σκηνικό από τις αγορές για να επιβάλλουν τις δικές τους λύσεις. Έκαναν πειραματόζωο τον Έλληνα, τον αδύναμο –στη «δημοκρατία των αγορών» η δύναμη έχει σχέση με την οικονομική επιφάνεια…- αλλά και τους θεσμούς σ’ αυτή τη χώρα για να δοκιμάσουν τις «λύσεις» προκειμένου να βγει το σύστημα από τα δικά του αδιέξοδα… Χωρίς να υπολογίζει τον άνθρωπο… Χωρίς να σκέφτεται κανείς ότι το σύστημα δημιουργείται για να υπηρετεί τον άνθρωπο, κι όχι ο άνθρωπος το σύστημα… Χωρίς να υπολογίζουν την αυτοδιάθεση ενός λαού και μιας χώρας. Γι αυτό επέβαλλαν τη διεθνή εποπτεία… Για να ελέγξουν καλύτερα τα πράγματα οι ίδιοι…

Φυσικά κάναμε πολλά λάθη ως λαός για να φτάσουμε εδώ. Αλλά η διεθνής εποπτεία τι θα λύσει; Για την ιστορία (αρκετά διδακτική…) αναφέρω ότι η προηγούμενη διεθνής εποπτεία επιβλήθηκε το 1898. Όμως το 1909, εν μέσω εποπτείας, ξέσπασε η επανάσταση στο Γουδί… Το φαύλο πολιτικό σύστημα της εποχής παρέμεινε, η οικονομική κρίση κορυφώθηκε, ο ευτελισμός της ανθρώπινης ζωής συνεχίστηκε. Κι αυτά οδήγησαν στο κίνημα των δημοκρατών του στρατού που έγινε παλλαϊκή εξέγερση κι έφερε στην εξουσία τον Βενιζέλο 1 χρόνο αργότερα. Άρα, 12 χρόνια εποπτείας, όχι μόνο δεν έλυσε, αλλά αντίθετα χειροτέρεψε τα πράγματα (Η σημείωση για όσους υποστηρίζουν ότι, αφού δεν μπορούμε μόνοι μας, ας έλθουν οι ξένοι να μας διορθώσουν…)

Είναι τυχερό όμως το σύστημα… Αυτό που εξευτέλισε τον Έλληνα και την ηγεσία του, αυτό που επιβάλλει τη διεθνή εποπτεία. Τώρα το αντίπαλο δέος δεν υπάρχει, ούτε υφίσταται εναλλακτική λύση για να συντρίψει τα κομμάτια που προσπαθούν να ανασυνθέσουν, σκοτώνοντας ανθρώπους, και πριν απ’ όλους τους αδύναμους Έλληνες…

Πηγή