Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

ΜΑΚΡΙΝΑ ΞΑΔΕΛΦΙΑ-Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

Είναι απίστευτο πως ενώ μόνοι μας φτιάχνουμε το μικρόκοσμό μας, φτιάχνουμε τη διάθεσή μας, αφήνουμε σε άλλους να διαχειριστούν τη ψυχική μας ηρεμία και γαλήνη!

Έκανα κάποτε ένα μικρό πείραμα: Ακουγα όλη μέρα τραγούδια με στοίχους χωρισμού, πίκρας, και γενικά άσχημων συναισθημάτων! Χάλια ήταν εκείνη η μέρα, όλα μου έφταιγαν, διάθεση καμία και όλοι μου έφταιγαν! Φυσικά η σχέση μου ήταν χάλια, ένιωθα πως όλα ήταν μία πίκρα! Αντίστοιχα δοκίμασα την επόμενη ημέρα να αλλάξω είδος μουσικής και να βάλω πρόσχαρα τραγούδια που εξυμνούσαν τις χαρές της ζωής! Πόσο πολύ άλλαξε η ψυχολογία μου δεν μπορείτε να φανταστείτε! Απίστευτη διαφορά, ενώ ουσιαστικά δεν είχε αλλάξει τίποτα στη ζωή μου, όλα τα έβλεπα διαφορετικά! Πράγματι, όλα είναι στο μυαλό μας και ανάλογα τα ερεθίσματα μας τα βλέπουμε και τα αναλύουμε με τα αντίστοιχα χρώματα...

Μικρότερος έκανα μαθήματα αυτοάμυνας! Εκεί λοιπόν τί μας έλεγαν? Πως με τη συχνή επανάληψη κινήσεων, θα μας βγαίνουν χωρίς να τα σκεφτόμαστε οι σωστές κινήσεις αβίαστα! Αν λοιπόν κρατήσουμε αυτό το "μικρό αστερίσκο" ακόμα στο μυαλό μας, θα δούμε πως αν ακούμε τραγούδια της πίκρας, φυσικά αβίαστα θα θεωρούμε πως ο κόσμος μας είναι πικρός! Αν τα τραγούδια μας λένε πως η αγάπη πονάει, θα θεωρήσουμε κάποια στιγμή πως πράγματι η αγάπη πονάει και θα κλεινόμαστε ακόμα περισσότερο στον εαυτό μας, νομίζοντας πως προφυλασσόμαστε από κάτι τόσο κακό! Τα τραγούδια αυτής της δεκαετίας, έστω στο Ελληνικό Ρεπερτόριο, συνήθως τέτοια είναι, τραγούδια της πίκρας, που μας κάνουν να νιώθουμε μόνοι, πικραμένοι, μίζεροι και φοβισμένοι...

Οριστική απόφαση: Ακούω τραγούδια που μιλούν για χαρές, με ρυθμό "ανεβαστικό" και έτσι με κρατάω όσο με παίρνει πιο άνετο και να διασκεδάζω, ενώ βλέπω άλλους να είναι μέσα στη πίκρα και τη μιζέρια! Είναι αστείο να είσαι μέσα στη κίνηση, να μπορείς να ακούς μουσική που σε ανεβάζει ψυχολογικά, να βλέπεις τους άλλους με μία μουτσούνα μέχρι εκεί κάτω και πού και πού να σιγοτραγουδάς τα λόγια που ακούς! Φαίνεσαι λίγο τρελός, λίγο στη κοσμάρα σου, αλλά σίγουρα δεν είσαι σαν τους άλλους! Ξεχωρίζεις, ξεχωρίζεις πολύ από τη γκριζίλα που κάποιοι ζουν άθελά τους, αλλά δεν κάνουν και πολλά για να αλλάξουν το μικρόκοσμό τους! Είσαι χαμογελαστός σε μία πόλη που όλοι είναι μουτρωμένοι...σιγά-σιγά τα λόγια των εύθυμων τραγουδιών γίνονται κομμάτι του εαυτού μας, μπορούμε να δούμε χρώματα εκεί που για άλλους είναι μόνο μαύρα και γκρι, μπορείς να χαμογελάσεις εκεί που όλοι το έχουν χάσει το χαμόγελό τους...

Πηγή:http://ligesskepsis.blogspot.com/