ΚΡΙΣΗ ΑΞΙΩΝ,ΚΡΙΣΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ...

Της Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ

Η επανάληψη ενός τραγέλαφου ως φάρσα εις βάρος του κοινού. Αυτό ήταν η επάνοδος του «Μπιγκ Μπράδερ»

Επανήλθε σε κρίσιµες στιγµές για τον τόπο το χειρότερο πρόγραµµα που εµπνεύστηκε ποτέ η τηλεοπτική παραγωγή για να παραγεµίσει µε φτηνό πρόγραµµα τις ατέλειωτες ώρες της καταθλιπτικής σχόλης ενός κοινού, που από την υστερική κατανάλωση πέρασε απότοµα στη στέρηση του ουσιώδους.

Κρίση αξιών, κρίση αισθητικής, κρίση µιας κουλτούρας των ψευδαισθήσεων που ξεφλουδίστηκε εις τα εξ ων συνετέθη αποκαλύπτοντας τα σαθρά υλικά που την στήριξαν. Τα συµβολίζει όλα µια παλιά δόξα των γκλαµουροσόου η οποία αγωνίζεται ακόµη να αποδείξει ότι την αντέχει το γυαλί σε µια παρωδία του παλιού της ρόλου. Εκεί που παρουσίαζε τα γυαλιστερά πρότυπα µιας Ελλάδας που ριχνόταν στο γλέντι και τη φιγούρα, που είχε αρχοντικό ντεκόρ των εκποµπών της το έξοχης αισθητικής δηµαρχείο της Σύρου, βρέθηκε προχθές να παρουσιάζει τα µίζερα προϊόντα της τηλεορασόπληκτης χώρας. Για την ακρίβεια, ότι απέµεινε από τη σκληρή διήθηση ελπίδων, καηµών και ψυχικών επενδύσεων µιας γενιάς που µεγάλωνε µε το βλέµµα στραµµένο σε µια τηλεόραση-βαµπίρ του εαυτού της.

Μια χούφτα κορίτσια Ελίνες, Εβελίνες, Νάρες κ.λπ., ανθυποµίς επαρχιακών καλλιστείων που έχουν πάρχει σβάρνα τα ριάλιτι, τρελαµένες για δηµοσιότητα, έτοιµες για όλα, µε το ντεκολτέ φουσκωµένο µέχρι τα ρουθούνια, µε ξανθό εξτένσιον, µε µπέιµπι-ντολ, λολιτοφέρνουσες που ελπίζουν σε µια καριέρα στο µόντελινγκ, µια ώριµη κυρία µε ακατάπαυστη φλυαρία, προς δόξαν της αλήστου µνήµης προσφορά της Βροχοπούλου.

Και µια χούφτα άντρες, µε µπεγλέρια, που έριξαν µε το καλησπέρα δυο ζεµπεκιές, τιµώντας το εγχώριο φολκλόρ της βαρβατίλας, υπερκινητικοί βλαστοί της ελληνικής υπαίθρου µε τη γραφική ντοπιολαλιά, άλλοι µε ευκίνητους γοφούς και περήφανοι για το µαδηµένο φρύδι. Ολα όσα κάποτε προκαλούσαν την έκπληξη, καθώς τα ανακάλυπτε το φιλοθέαµον ως χαρακτηριστικά αυτής της ιδιαίτερης «φυλής» των µπιγκµπραδερόπληκτων, προσφέρθηκαν εξ αρχής σαν δέλεαρ για το µικρό τσίρκο των ανθρώπων - χάµστερ. Γιατί κλεισµένοι στο σπίτι - κλουβί θα επιδοθούν σε ό,τι κόλπα τους υποβάλλει η τελειοποιηµένη στις ψυχολογικές µεθόδους έκλυσης παθών παραγωγή τού εν λόγω τηλεοπτικού υποπροϊόντος. Η Ρούλα Κοροµηλά, ναι, αδυνατισµένη. Να που, οι σκληρές κριτικές κάνουν καλό στην υγεία. Της ευχόµαστε να το κρατήσει. Με την φωνή σαν τυλιγµένη σε µπαµπάκι, χωρίς εκείνα τα στριγκά ουρλιαχτά που γδέρνουν τ’ αυτιά. Ουδείς θα αρνηθεί ότι παραµένει επαγγελµατίας, µόνο που δεν παύει να υπηρετεί την θλιβερή εικόνα της αργής, βασανιστικής δύσης µιας τηλεόρασης που ξεκίνησε να αφηγείται ένα λαµπερό παραµύθι και βρέθηκε να σιγοντάρει παρακµιακό, «σκυλάδικο» σκοπό.

Σαν άσχηµη φάρσα µάς φάνηκε το µαραθώνιο σόου της µπιγκµπραδερικής επανόδου. Εις βάρος µιας χώρας που αναζητά ζαλισµένη αξίες και διεξόδους, µιας χώρας που αισθάνεται βαρύ το βλέµµα του κόσµου πάνω της, ακούσιοι µπιγκµπραδεριστές όλοι να συµµετέχουµε στο παγκόσµιο πείραµα της διάσωσής µας. Και αντί οποιασδήποτε διασκεδαστικής διεξόδου, ένα τηλεοπτικό πρόγραµµα προσφέρει τη θλιβερή αναπαράσταση της εγχώριας ασφυξίας, έναν παραµορφωτικό, µεγεθυντικό καθρέφτη των χειρότερων ελαττωµάτων µας σε χαρντκορ σκηνοθεσία. Χαλάλι τα 200.000 του νικητή.