ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΙΔΡΩΝΕΙ ΤΟ ΑΥΤΙ ΚΑΝΕΝΟΣ!

Του Τάκη Σπηλιόπουλου

Το φιάσκο της εξεταστικής επιτροπής για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, επιβεβαιώνει πως τίποτε σε αυτόν τον τόπο δεν άλλαξε και ούτε πρόκειται να αλλάξει. Ήταν μια ακόμη παρωδία, εν πολλοίς αναμενόμενη, που δεν προσέφερε τίποτε ούτε στην αποκάλυψη των ενόχων, ούτε στον τρόπο που αναζητούνται οι ευθύνες όταν πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα. Και αυτό παρά την κατακραυγή του κόσμου.

Πέντε διαφορετικά πορίσματα, όπως ακριβώς θα μπορούσε εκ των προτέρων να τα φανταστεί κανείς, καθώς δεν ξεφεύγουν ούτε κατά κεραία από την πεπατημένη και τους κανόνες που υπαγορεύει η λογική των κομμάτων, που ως γνωστόν απέχει παρασάγγες από την κοινή λογική! Γιατί η κοινή λογική άλλα λέει. Πως αφού τους ίδιους μάρτυρες εξέτασαν τα μέλη της επιτροπής, τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία διάβασαν όλοι, την ίδια δικογραφία πήραν στα χέρια τους, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν πέντε διαφορετικές εκδοχές για το τι ακριβώς συνέβη και για το ποιος ευθύνεται!

Μπορείτε να φανταστείτε τους δικαστές του Πενταμελούς Εφετείου να εκδίδουν πέντε διαφορετικές αποφάσεις για την υπόθεση που δικάζουν; Ο κάθε δικαστής που συμμετέχει στην έδρα, να υποδεικνύει διαφορετικούς ενόχους. Υπάρχει άραγε έστω και ένας που να εμπιστευτεί αυτό το δικαστήριο; Προφανώς όχι! Και όμως, αυτό ακριβώς συνέβη στην εξεταστική επιτροπή για το Βατοπέδι και πιθανότατα θα συμβεί αύριο και για το σκάνδαλο της Siemens.

Υπάρχει όμως κάτι ακόμη, που κάνει στη συγκεκριμένη περίπτωση τη διαδικασία να μοιάζει με θέατρο. Το δικαστήριο αν βρει ενόχους τους τιμωρεί, ενώ η βουλή ακόμη και αν βρει ενόχους, θα τους παραπέμψει σε μια άλλη επιτροπή, την επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης. Αν η άλλη επιτροπή βρει ενόχους, με βάση το νόμο θα καλέσει τη βουλή να ψηφίσει εάν οι κατά πάσα πιθανότητα ένοχοι θα παραπεμφθούν σε δίκη ή όχι. Και αν συμφωνήσουν οι υπόλοιποι βουλευτές τότε θα πάνε στο δικαστήριο! Με μια λεπτομέρεια όμως. Αυτό δεν θα γίνει ποτέ, καθώς δεν υπάρχουν αδικήματα αφού έχει ήδη επέλθει παραγραφή για όλα και για όλους.

Μια διαδικασία χωρίς νόημα, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα τιμωρίας των ενόχων! Το μοναδικό ζητούμενο ήταν η αποκάλυψη της αλήθειας. «Όλα στο φως, όποιον και αν αφορούν, ακόμη και αν ματώσουμε», όπως είχε πει χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός. Με άλλα λόγια ήταν μια χρυσή ευκαιρία να αποδείξουν, ειδικά τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, πως πήραν το μήνυμα. Πως έλαβαν υπόψη τους την γενικευμένη κατακραυγή της κοινωνίας και την αμφισβήτηση.

Τελικά όπως εκ των πραγμάτων προκύπτει, όσοι υποστηρίζουν ότι οι μαζικές αποδοκιμασίες των διαδηλωτών κάθε τρεις και λίγο έξω από τη Βουλή, ποτέ δεν έφτασαν στα αυτιά των πατέρων του έθνους, έχουν δίκαιο. Εκτός και αν απλώς, δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Δυστυχώς το δεύτερο μοιάζει πιθανότερο.