ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ Η ΙΔΡΥΣΗ ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

Του Αθανάσιου Κοσσιώρη.

Διαβάζοντας το άρθρο «Παιχνίδια με το Καστελλόριζο» (29-11-2010), με κατέλαβαν αισθήματα θλίψης, απογοήτευσης και ανησυχίας. Θλίψης για την κατάντια της χώρας, απογοήτευσης για το στρουθοκαμηλισμό των εκάστοτε κυβερνήσεων και ανησυχίας για το πού βαδίζουμε με τέτοια μυαλά.

Είχα την τύχη να είμαι μέλος της διυπουργικής (ΥΠΕΞ+ΥΠΕΘΑ) Επιτροπής που συνέταξε αυτούς τους χάρτες, οι οποίοι αναφέρονται στο άρθρο της εφημερίδαςΉταν αμέσως μετά τη Διεθνή Σύμβαση του Montego Bay του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας και γινόταν καταγραφή του τι δικαιώματα μας έδινε η νέα Σύμβαση (Ευθείες γραμμές βάσεως, Κλείσιμο κόλπων μέχρι 24ν.μ., Αιγιαλίτιδα ζώνη, Συνορεύουσα ζώνη, Αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) και Υφαλοκρηπίδα).

Έγιναν όχι μόνο χάρτες αλλά και μελέτες για κάθε περίπτωση με ανάλυση πλεονεκτημάτων – μειονεκτημάτων και ενδεχομένων εξωτερικών αντιδράσεων, δηλαδή τι μας δίνουν τα 6, τα 10, τα 12 ν.μίλια, η ΑΟΖ και όλες οι άλλες ζώνες.

Δυστυχώς τίποτε δεν υλοποιήθηκε.

Σήμερα υπάρχει πλέον ανάγκη για άμεση δημιουργία του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής που προβλέπει το άρθρο 82 παρ.4 του Συντάγματος του 1975. (Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί γιατί δεν ψηφίζεται ο ουσιώδης αυτός νόμος που επιτάσσει το Σύνταγμα από το 1975; Τι περιμένουμε; Τους βαρβάρους; Και ποίους βαρβάρους;)

Βεβαίως η εκάστοτε κυβέρνηση θα έχει την ευθύνη να λαμβάνει τις αποφάσεις, αλλά θα υπάρχει η συμβουλευτική γνώμη του Συμβουλίου, το οποίο, «πλαισούμενο από εκπροσώπους των κομμάτων της Βουλής και από πρόσωπα με ειδικές γνώσεις και εμπειρία», θα έχει θέσει τους στρατηγικούς στόχους και τις τακτικές στα εθνικά θέματα, ώστε να υπάρχει συνέχεια και να μην αυτοσχεδιάζει ο εκάστοτε υπουργός εξωτερικών και ο πρωθυπουργός, ούτε να αιφνιδιάζεται. Άπειρα τα παραδείγματα Θυμηθείτε τη Συμφωνία της Βέρνης, το Νταβός, το κείμενο της Μαδρίτης, τα Ίμια κλπ.κλπ.

Πολλές φορές πίσω από τις λέξεις ενός κειμένου, το οποίο με την πρώτη ματιά φαίνεται αθώο και σωστό, υποκρύπτονται ενδιαφέροντα, συμφέροντα και δικαιώματα καμουφλαρισμένα.

Για να μη μακρηγορώ, θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να μην έχουμε προχωρήσει, εκτός από τη δημιουργία του ανωτέρω Συμβουλίου:

Α. Στη χάραξη Ευθειών Γραμμών Βάσεως και στο Κλείσιμο των Κόλπων με άνοιγμα μέχρι 24 ν.μ

Β. Στη θέσπιση Συνορεύουσας Ζώνης μέχρι 24 ν.μ.

Γ. Στη θέσπιση ΑΟΖ, η οποία άλλωστε δημιουργεί το πλαίσιο αλιείας στα νησιά μας ως βασικής δραστηριότητας και επιβίωσης των κατοίκων τους.

[Να μην ξεχάσουμε ότι πριν από οποιαδήποτε προσφυγή για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας (όπως δυστυχώς κάναμε στο Ιόνιο) ή για οριοθέτηση ΑΟΖ, θα πρέπει να έχουμε αποφασίσει για το ενιαίο πλάτος της χωρικής μας θάλασσας και να το έχουμε θεσπίσει με νόμο. Εάν κάποτε πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο με χωρικά ύδατα π.χ. 6ν.μ. αυτό θα κρίνει με βάση αυτό το όριο και όχι με τη δυνατότητα επεκτάσεώς του στα 12ν.μίλια].

* Ο Αθανάσιος Κοσσιώρης είναι Επίτιμος Ά Αντιπρόεδρος Αναθεωρητικού Δικαστηρίου.
Πηγή