ΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ...

Του Αντρέα Ζαμπούκα

"Θα σου πω γιατί γελούν μαζί σου, ανθρωπάκο: επειδή σε παίρνω στα σοβαρά, πολύ στα σοβαρά. Το σκεπτικό σου πάντα χάνει την ουσία. Μου θυμίζεις δεινό σκοπευτή που σκόπιμα χάνει το κέντρο του στόχου, από καπρίτσιο. Διαφωνείς; Θα σου το αποδείξω. Αν η σκέψη σου επικεντρωνόταν στην ουσία, θα 'χες γίνει κύριος της ζωής σου από καιρό."Βίλχεμ Ράιχ «Άκου ανθρωπάκο» 1953.

(Ο Μιχάλης χρόνια ζει μόνος στα Εξάρχεια, επέλεξε το βουβό περιθώριο. Ήξερε τον Άσιμο, τη Μερκούρη κι άλλους πολλούς. Τώρα δεν ξέρει κανέναν. Λίγο πολύ, αυτά μου είπε σε μια τελευταία κουβέντα που είχαμε). «Άκου λοιπόν Έλληνα ανθρωπάκο, κωλοελληνάκο, ανεύθυνε. Η ελευθερία ανώριμο ανθρωποειδές θέλει αγώνα και θυσίες όχι ηλίθια στιχάκια και επικλήσεις σε εύκολα αναθήματα. Δε σου χρωστάει βρε βλάκα κανένας τίποτα, η ύπαρξή σου δε συνιστά αυτονόητη ανταπόδοση ευεργεσιών, κακόμοιρε. Τι είν' αυτό που δε σου επιτρέπει να πεις την αλήθεια, την αλήθεια στον ίδιο σου τον εαυτό;

Άκου ανθρωπάκο, δειλέ και καιροσκόπε. Τι ήταν αυτό που σ’ έκανε να χάσεις την αξιοπρέπειά σου, να χωθείς μέσα στη δειλία και στο λαϊκισμό; Ζεις χρόνια, δεκαετίες, αιώνες ίσως με φαντασιώσεις και οράματα, λες και χαίρεσαι τη νιρβάνα της μαστούρας σ΄έναν κόσμο που δεν υπάρχει, σ’ έναν κόσμο που με το παραμικρό υποτάσσεσαι σ’ όποιον σου αγριέψει και σου πουλήσει προστασία. Μια πουτάνα είσαι φουκαράκο μου που το παίζει κυρία αλλά μόλις παρουσιαστεί νέος νταβατζής πιο μάγκας «κάνεις επανάσταση» και τρέχεις μαζί του. Έτσι έκανες με τους Ρωμαίους , με τους Χριστιανούς, με τους Φράγκους, με τους Τούρκους , αργότερα με τους Άγγλους και τελευταία με τους Αμερικάνους. Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί είσαι ανεύθυνος ανθρωπάκο, γιατί δεν είσαι «Έλληνας» . Τη λέξη την έφτιαξες μόνο για να κρύβεσαι στη σκιά της, να κρύβεσαι ανήμπορε κακομοίρη πίσω απ’ το Σωκράτη, τον Αριστοτέλη, το Σεφέρη, το Βενιζέλο κι άλλου πολλούς που αντί να τους καταλάβεις, αντί να τους «χωνέψεις»,, τους «φόρεσες» ρούχο, να κρύψεις τη γύμνια σου, τους θεοποίησες και τους πουλάς όποτε σε συμφέρει, μέσα στην κακοσμία της αδυναμίας σου να εμπνευστείς και να παράγεις. Άκου τραγικέ και δύσμοιρε ανθρωπάκο, μου προκαλείς αηδία όταν σκέπτομαι τι έκανες στον Προμηθέα , στο Σόλωνα, στο Σωκράτη, στο Θεμιστοκλή, στον Καζαντζάκη. Με τρελαίνεις που σε βλέπω να παραδίνεις την Ελλάδα στο Φίλιππο στη Χαιρώνεια, να «στήνεσαι στα τέσσερα» στους Ρωμαίους, να εγκαταλείπεις με ευκολία το δικό σου θεό για να υποταχθείς σ’ έναν άλλον τιμωρό και θύτη.

Σε σιχαίνομαι Ελληνάκο, «Ρωμιέ», Τουρκοχριστιανέ που τόσο κουτοπόνηρα φόρεσες το τούρκικο φέσι για να μη χάσουν οι κωλοπαπάδες σου τα «Βυζαντινά μεγαλεία». Και μετά, μετά τι έκανες ανθρωπάκο; Δήθεν έκανες επανάσταση για να λευτερωθείς. Από που ρε κακομοίρη να λευτερωθείς; Από τον άθλιο εαυτό σου πρέπει να λευτερωθείς όχι απ’ τους άλλους. Αν δεν γινόταν το Ναβαρίνο ακόμα Οθωμανός θα ήσουνα, βλάκα ε βλάκα. Οι Άγγλοι δεν σου έδωσαν καμιά ανεξαρτησία, «μαγαζί γωνία» στη Μεσόγειο νοίκιασαν. Και πάλι καλά γιατί μια ελπίδα που είχες να γίνεις μέτοχος στην «επιχείρηση», την έχασες όταν σκότωσες τον Καποδίστρια για να μη χάσεις τη θεσούλα σου. Κι αργότερα, τι έκανες αργότερα; Ψήφισες το ΄20 εναντίον του Βενιζέλου να κάνεις τον καμπόσο στους νταβατζήδες σου φέρνοντας τον όλεθρο ξεριζώνοντας ενάμισι εκατομμύριο ανθρώπους απ’ τα σπίτια τους. Α, και μετά, αφού οδήγησες στο θάνατο και στην ανέχεια δεκάδες χιλιάδες απονήρευτους τους είπες ότι ήταν ήρωες και για παράσημο τους έφτιαξες κι’ έναν εμφύλιο να σφαχτούν μεταξύ τους. Κι όταν βρήκες ευκαιρία έσφαξες τον αδερφό σου με κονσερβοκούτι, εμετικό ερπετό .Εδώ ήταν που άλλαξες «προαγωγό», εδώ ήταν που «επέλεξες» «Εθνάρχη» και αλυσοδέθηκες στο άρμα των Αμερικάνων. Για δεκαετίες τό΄παιξες αριστερός αλλά βούτηξες με βουλιμίαστο βόθρο του καπιταλισμού. Έφερες τη χούντα , την αποδέχτηκες πλήρως, ρουφιάνεψες το γείτονά σου, πήρες αγύριστα δάνεια και μετά έκανες και τον αγωνιστή για τη Δημοκρατία. Ποια Δημοκρατία βρε ανεγκέφαλε,πονηρέ ; Επειδή είσαι μέτριος, μετριότατος, σε συμφέρει να γίνεσαι μάζα και να ψηφίζεις «γκόμενες». «αδερφές» και «καραγκιόζηδες». Γιατί έτσι είσαι κι εσύ ανθρωπάκο, είτε είσαι λαός είτε εξουσία.

Δεν έχεις ιδέα τι θα πει Δημοκρατία ανθρωπάκο. Εσύ νομίζεις ότι με το που γεννιέσαι όλοι σου χρωστούν. Εσύ ρε χαμένε, τους χρωστάς και το χρέος σου είναι η ευθύνη. Από πού κι ως πού νομίζεις ότι έχεις δικαίωμα να λες την ηλίθια γνώμη σου, τις αυθαίρετες μαλακίες σου και να γίνεσαι σεβαστός ; Κι αν κάνουν πως σε ακούν γελοίο υποκείμενο είναι για να κερδίσουν αποδοχή . Κακομοίρη, ε, κακομοίρη, παίζεις θέατρο εναλλάξ, μια ψηφοφόρος μια βουλευτής. Και για να στο ξεκαθαρίσω , αυτό που νομίζεις Δημοκρατία ηλίθιε, είναι παρωδία. Αλλά τέτοιος που είσαι μια χαρά σου αξίζει να άγεσαι και να φέρεσαι στις κωμικοτραγικές πιρουέτες που στροβιλίζεις.

Γιατί ρε ανεύθυνε καταχρέωσες τη χώρα; Γιατί κατέστρεψες την Αθήνα με την αντιπαροχή; Γιατί διέλυσες την Παιδεία; Γιατί άφησες τα «ανθρωποειδή» των καναλιών να ισοπεδώσουν τα πάντα; Γιατί κλέβεις , όπου βρεις, ρε αλήτη; Γιατί σκότωσες ύπουλα και δόλια ότι υπέροχο και φωτεινό γεννήθηκε δίπλα σου; Πώς τόλμησες ανθρωπάκο να «δολοφονήσεις» τόσους και τόσους αληθινά όμορφους Έλληνες; Πώς τα κατάφερες, μαζάνθρωπε, να μεθοδεύσεις τέτοια εγκλήματα; Τι σ΄ έκανε να γίνεις αυτόχειρας και θύτης μαζί;

Άκου ανθρωπάκο, σε βαρέθηκα. Δεν σ’ εμπιστεύομαι πια. Έχεις «τελειώσει» από τότε που κατάλαβα τι ύπουλος δολοφόνος είσαι. Δεν δικαιούσαι ρε γύφτο ούτε «αγανακτισμένος» να είσαι στις πλατείες ούτε να σώσεις τη χώρα απ’ το χρέος. Είσαι ψεύτης κι ό τι κι αν κάνεις είναι μούφα. Ξέχνα το, ούτε για επανάσταση είσαι, ούτε για εξουσία. Δεν υπάρχεις βρε κουτοπόνηρε, δεν υπάρχεις απλά. Δεν μπορείς να σταθείς διπλά σε άλλους Έλληνες, φτιάχνεσαι και θες να τους «πηδήξεις». Είσαι χαλασμένος πια και δεν υπάρχει ελπίδα. Άκου μαζάνθρωπε, τελείωνε με την κωλοκοινωνία σου, διάλυσέ τη , κάψτην, αφάνισέ τη, δε σου αξίζει . Φύγε, κάντην για αλλού, σε άλλες κοινωνίες «κουτόφραγκων». Μόνο εκεί δε σε ξέρουν, δε σε «ψυλλιάζονται» και τους ξεφεύγεις . Κι αφού δεν μπορείς να καταστρέψεις, αφού δε σου δίνεται χώρος να βιάσεις, να σφάξεις, να αλώσεις, βγαίνει από μέσα σου ο Θεός που αιώνες μισούσες κι έκρυβες, που πάντα πάλευες να τον «πεθάνεις». Ε τότε πια μεταμορφώνεσαι και γίνεσαι άνθρωπος, γίνεσαι Έλληνας και φωτίζεις τον κόσμο. Εσύ το άξεστο, βρώμικο και σιχαμένο σκαθάρι γίνεσαι «κουβάρι κάμπιες» και τότε, ε τότε φυσάει ένας αέρας και βγαίνουν οι πεταλούδες.

Πηγή