Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Του Γιάννη Παντελάκη

Να μου το θυμηθείτε, ο Θεός θα παίξει καθοριστικό παράγοντα στις εκλογές που ερχονται. Η αλήθεια είναι, πως ακόμα δεν μπορώ να υπολογίσω αν θα ρίξει το βάρος του προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο ή τον Αντώνη Σαμαρά, αλλά δεν μπορεί, σύντομα θ' αποκαλυφθεί και αυτή η σημαντική λεπτομέρεια! Ενδέχεται, να μοιράσει την εύνοιά του, εξαρτάται από τους δυο άλλωστε, όχι από τον ίδιο...

Την περασμένη Τρίτη και ενώ οι διεργασίες για το PSI βρισκόντουσαν στην κορύφωσή τους -όπως και η αγωνία για την επιτυχία ή όχι του πρωτοφανούς αυτού εγχειρήματος- ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών, δεν ξέχασε το θρησκευτικό-ψηφοθηρικό του καθήκον. Συνάντησε τις διοικήσεις των εξι μεγαλύτερων Τραπεζών της χώρας, για να συζητήσουν το θέμα της ανταλλαγής ομολόγων. Ανάμεσα σ' αυτές τις συναντήσεις -και όχι μόνο- ο Ευάγγελος Βενιζέλος ωστόσο βρήκε χρόνο για να συναντηθεί και με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Ο τελευταίος, δυο ημέρες πριν, είχε τοποθετηθεί δημόσια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εκκλησία στα σχέδιά της να δημιουργήσει φωτοβολταϊκό πάρκο σε έκταση της Μονής Πεντέλης. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, προφανώς τον καθησύχασε, η εκκλησία μπορεί να συνεχίσει τις επιχειρηματικές της δραστηριότητες απρόσκοπτα. Business us usual!

Την Κυριακή το μεσημέρι, ο έτερος διεκδικητής της μελλοντικής πρωθυπουργίας της χώρας, ο Αντώνης Σαμαράς, ξεκινούσε την προεκλογική του προσπάθεια, μιλώντας στην πολιτική επιτροπή του κόμματός του. Εκεί, δεν αρκέστηκε να επιτεθεί στην Αριστερά, θυμίζοντας στο ακροατήριό του πως αυτός αποτελεί την ορθόδοξη εκφραση της δεξιάς και όχι κάτι Καρατζαφέρηδες, Καμμένοι και άλλοι. Είπε ακόμα με έμφαση, πως τις εκλογές δεν θα τις κερδίσει μόνο με την βοήθεια των ψηφοφόρων, αλλά και εκείνη του Θεού! "Με την βοήθεια του Θεού να νικήσουμε", ήταν οι ακριβείς λέξεις του.

Το συμπέρασμα ειναι ασφαλές: ο Ύψιστος, σύντομα πρέπει να πάρει θέση. Ή με τον Βαγγέλη ή με τον Αντώνη. Αν και οφείλουμε να παραδεχτούμε, πως στην προκειμένη περίπτωση, η θέση του (για τον Θεό μιλάμε) ειναι ιδιαίτερα δύσκολη. Και οι δυο αποτελούν γνήσια τέκνα της Χριστιανοσύνης, ενδέχεται να πήγαιναν και οι δυο στο κατηχητικό, σίγουρα επισκέπτονται εκκλησίες και κάνουν τον σταυρό τους, επίσης σίγουρα πήραν συντηρητική θέση στο θέμα των ταυτοτήτων και στην τελική, έχουν δείξει στην πολύχρονη πορεία τους πως σ' ένα από τα λίγα πράγματα στα οποία ήταν συνεπείς ήταν αυτό των καλών σχέσεων με τον Θεό. Για την ακρίβεια, με τους εκπροσώπους του επί της γης. Σεραφείμ, Χριστόδουλο παλαιότερα, Ιερώνυμο σήμερα.

Δεν έχουμε λοιπόν, παρά να περιμένουμε την στάση του Υψίστου, από τις επιδόσεις των δυο θα κριθεί το θέμα. Περιμένοντας, ωστόσο, μπορούμε να βγάλουμε μερικά πρώτα ασφαλή συμπεράσματα.
Πρώτον, ότι η περίφημη εκκλησιαστική περιουσία θα μείνει ανέγγιχτη, κανένας δεν θα τολμήσει να μιλήσει έστω γι' αυτήν.
Δεύτερον, οι χιλιάδες ναοί σε όλη την χώρα, θα εξακολουθήσουν να μην πληρώνουν το χαράτσι, το οποίο επέβαλλαν οι Χριστιανοί της κυβέρνησης. Οι καλύβες, οι γκαρσονιέρες και τα χαμόσπιτα, οφείλουν να καταθέτουν τον οβολό τους στα δημόσια οικονομικά, οι εκκλησίες όχι.
Τρίτον, θα παραμείνουν ως έχουν τα προνόμια ιερέων και κυρίως αρχιερέων. Έτσι, μπορούμε να λιθοβολούμε τους πολιτικούς, αλλά όχι και τους απεσταλμένους του Υψίστου. Οι φορολογούμενοι, θα εξακολουθήσουν να πληρώνουν τους μισθούς των περίπου 10.000 ιερέων και οι τελευταίοι δεν θα πρέπει ν' ανησυχούν για το ενδεχόμενο να τεθούν σε εργασιακή εφεδρεία. Σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι υπάλληλοι του δημοσίου κινδυνεύουν, οι ιερείς έχουν εξαιρεθεί. Το κράτος μας -όχι το καθεστώς του Ιράν, για το Ελληνικό κράτος μιλάμε- θεωρεί πιο αναγκαίους τους ιερείς, από τους επιστήμονες που οδηγούνται σε εφεδρεία.

Η απαρίθμηση, μπορεί να συνεχιστεί, αλλά λόγο ως πολύ όλοι τα γνωρίζουμε. Εκείνο που δεν γνωρίζουμε είναι πώς θ' αντιδράσει η Ελληνική κοινωνία σε όλα αυτά. Και δεν είναι απαραίτητο να είσαι εχθρός της εκκλησίας, άθεος, αριστερός ή εξτρεμιστής για να ζητήσεις να μην εξαιρείται η εκκλησία από τα βάρη της κρίσης. Ο γείτονας Μάριο Μόντι, φορολόγησε την πανίσχυση καθολική εκκλησία και κανένας δεν μπορεί να τον κατατάξει σε καμιά από τις προαναφερόμενες κατηγορίες...

Πηγή