ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Του Κώστα Γιαννακίδη

Δεν ξέρω πόσα αρνιά θα φάει στη ζωή του ένας λύκος. Πιθανότατα θα είναι λιγότερα από όσα θα ξεκοκαλίσει ο μέσος άνθρωπος, εν προκειμένω ο Έλληνας. Ο λύκος είναι κακός επειδή τρώει τα αρνιά που προορίζονται για τα ανθρώπινα στομάχια. Αναπόφευκτα η φήμη του σπιλώθηκε, έχει τις ίδιες προτιμήσεις με μας. Απλώς ο λύκος το τρώει και ωμό χωρίς συνοδευτικά και μουστάρδα. Εμείς όχι. Εμείς ωμό τρώμε μόνο το σούσι, υιοθετώντας τις διατροφικές συνήθειες του πελεκάνου που τσιμπάει ψαράκι με φύκια. Αλλά σήμερα κατασπαράζουμε αρνιά και κατσίκια.

Τις τελευταίες μέρες σφάξαμε εκατοντάδες χιλιάδες αμνοερίφια για να γιορτάσουμε την Ανάσταση του Κυρίου. Είναι ένα ποτάμι από αίμα πάνω στο οποίο πλέει το χάρτινο καραβάκι με τη γαλανόλευκη. Ξεπλένει τις αμαρτίες μας και υπογραμμίζει, με κόκκινο χρώμα, τη μοναδικότητα του ελληνισμού. Πάσχα των Ελλήνων! Μαζί με την επιστροφή του Θεανθρώπου από τον Άδη, οι συμβολισμοί μας αποθεώνουν και την ανάσταση της φύσης. Η ζωή πάντα επιστρέφει και αυτή, ασχέτως αν το φθινόπωρο και ο χειμώνας είναι ανάσες πιο κάτω. Εμείς παίρνουμε ελπίδα από τη φωτεινή πλευρά του κύκλου. Και αν μη τι άλλο, όλα αυτά αξίζει να τα γιορτάσεις βάζοντας αγάπη στην καρδιά και χιλιάδες θερμίδες στο στομάχι. Μην έχετε τύψεις, είναι βαθύτατα χριστιανικό: ρίξε στον οργανισμό σου χοληστερίνη, λίπη, τριγλυκερίδια, αλκοόλ και, πράγματι, έχεις κάνει ακόμα ένα βήμα προς τη συνάντηση με τον Κύριο και Δημιουργό σου.

Σήμερα, λοιπόν, το «Στην καρδιά μου βάζω αμπάρες» θα μπορούν να το ακούσουν ως και οι κοσμοναύτες στο Διαστημικό Σταθμό, όταν βρίσκεται πάνω από την πατρίδα μας. Και αν κοιτάξουν προσεκτικά θα δουν τον Έλληνα που έχει ξυπνήσει από τα ξημερώματα και πίνει. Πίνει συνέχεια. Γελάει και μαρούλι πρασινίζει στο δόντι. Τα ζώα είναι στις σούβλες, η τσίκνα γίνεται μεθυστική, τα παιδιά τσιρίζουν, η μουσική από το αυτοκίνητο δικαιώνει την επιλογή για θηριώδη ηχεία, τα αστεία φουσκώνουν με την ώρα όπως οι κοιλιές γύρω από το τραπέζι. Και μετά έρχεται το γλυκό και ο καφές και αργότερα ίσως ακόμα λίγο κρέας για να μην πάρει χαμένο. Το βράδυ ο άνθρωπος συναντά τον λύκο. Σηκώνει το κεφάλι, βλέπει το φεγγάρι και ρεύεται όπως ο λύκος ουρλιάζει στη νύχτα. Στο ενδιάμεσο τα νοσοκομεία δεν προλαβαίνουν να περιθάλπουν ηλίθιους που ενώ ήξεραν ότι την έχουν μπαζώσει την αρτηρία, πήγαν και τσιμέντωσαν με λίπος και αλκοόλ το στομάχι τους. Και άλλους, ακόμα πιο ηλίθιους, που, πίνοντας από το πρωί, μπήκαν στο αυτοκίνητο για να πεταχτούν στο διπλανό χωριό, να δουν τον κουμπάρο. Αυτοί μπορεί να πάρουν στο λαιμό τους και αθώους, αμνούς κανονικούς. Τροχαία, βεγγαλικά, εμφράγματα και τρυπημένα στομάχια στέλνουν κόσμο στα νοσοκομεία. Όσοι από αυτούς ζήσουν θα έχουν πάντα μία διαφορετική άποψη για το Πάσχα. Ναι, ακόμα και στο δικό τους, το μικρό μυαλό, χωράει ο συνειρμός.

Και Δευτέρα πρωί οι Έλληνες θα μπουν στα αυτοκίνητα για την επιστροφή. Η κοιλιά θα βρίσκει τιμόνι και, γαμώτο, την άλλη μέρα είναι Τρίτη, δεν προσφέρεται για δίαιτα. Με ουρές στην εθνική οδό που, αν μπορούσες να δεις τις σκέψεις πάνω από τις λαμαρίνες των αυτοκινήτων, θα μετρούσες υπολογισμούς με νούμερα και ποσά που δεν βγαίνουν, αγωνία, άγχος, μια κατάσταση που δεν περιγράφεται με λόγια, αλλά με κορναρίσματα. Όμως ναι, θα έχουμε περάσει καλά το Πάσχα.

Πηγή