ΓΙΑΛΑΝΤΖΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΤΖΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ.

Του Αργύρη Κωστάκη

Ο σπουδαίος Ούγγρος κοινωνιολόγος Μαξ Νορντάου από τον 18ο αιώνα έλεγε ότι όποιος κερδίζει έναν τίτλο, χάνει μια αρετή. Αν είχαν ποτέ στη ζωή τους κάποια αρετή -όποια κι αν ήταν αυτή- οι υπουργοί της κυβέρνησης, αλλά και οι 154 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, σίγουρα την έχουν χάσει. Ισοπεδώθηκε η ψυχή τους και χάθηκε η ανθρωπιά τους με αυτά τα μέτρα που εμπνέονται και ψηφίζουν. Καταδικάζοντας ανθρώπους στη φτώχεια και το μαρτύριο της αγωνίας για το αύριο.

Προσπαθούν με αταβιστικό τρόπο να εισπράξουν φόρους από τους μισθωτούς -κυρίως του ιδιωτικού τομέα – και συνταξιούχους (ακόμη και αυτούς που παίρνουν 400 ευρώ). Φόρους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να εισπράξουν από αυτούς που κλέβουν. Από τους πλούσιους. Από τους βολεμένους του συστήματος. Και έχουν το θράσος οι ίδιοι οι βουλευτές να βγαίνουν στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο και με φαρισαϊσμό να λένε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι σχεδόν πεινάνε…

Σε αυτό τον μυκηθμό ψεμάτων, τερατογενών αποφάσεων, επικίνδυνων ερασιτεχνισμών, ανακριβειών και προχειρότητας δεν υπάρχει μία εναργής, μία κρυστάλλινη άποψη. Και κυριαρχούν τα γκρουπούσκουλα, οι γιαλατζί αντάρτες, οι επίδοξοι διάδοχοι του Γιώργου Παπανδρέου, οι τζάμπα μάγκες, που το πρωί «καταψηφίζουν» με δηλώσεις και το βράδυ υπερψηφίζουν τα νομοσχέδια – «τσεκούρι» για τις ελληνικές οικογένειες και όλοι όσοι γίνονται ένα σύμφυρμα με τη διαπλοκή για να διατηρήσουν τα προνομιά τους. Χωρίς τύψεις. Απορώ πώς μπορούν και κοιμούνται το βράδυ.

Ταυτοχρόνως, οι απλοί άνθρωποι συνθλίβονται στην καθημερινότητα και κόβουν συνεχώς για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Να μη χάσουν την αξιοπρέπειά τους. Να μπορούν να πληρώσουν τους ληστρικούς φόρους.

Στην κατοχή -θυμάμαι μου έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου – λειτουργούσαν τα αισχροδικεία για τους μαυραγορίτες, τους οποίους κρεμούσαν στο Σύνταγμα. Γιατί αγόραζαν σπίτι δίνοντας για αντάλλαγμα έναν τενεκέ λάδι. Την ώρα που οι άνθρωποι πέθαιναν στους δρόμους από την πείνα και τους μάζευε η ειδική υπηρεσία με τα κάρα του δήμου.

Σήμερα οι Έλληνες κάνουν ουρές στα συσσίτια του δήμου και της εκκλησίας ή μαζεύουν από τις λαϊκές τα υπολείμματα.

Σήμερα γενικές συνελεύσεις πολυκατοικιών παίρνουν αποφάσεις να βάλουν λουκέτο στον καυστήρα θέρμανσης.

Σήμερα αυτοκτονούν από απόγνωση κάθε μέρα άνθρωποι και η είδηση περνά «στα ψιλά» των εφημερίδων.

Σήμερα πραγματικά ευχαριστώ κάθε βράδυ στην προσευχή μου τον Θεό που έχω δουλειά και παίρνω αυτά τα λίγα χρήματα για να ζω την οικογενειά μου.

Και, τελικά, δικαιώνεται η κοινωνιολογική παράμετρος ότι αν υπάρχει διέξοδος προς το καλύτερο, αυτό απαιτεί πρώτα μια πλήρη θέα του χειρότερου. Και αυτή βλέπουμε σήμερα.

Πηγή