Του Γιάννη Σμαραγδή
Η μοίρα εν τω μέλλοντι του ανθρώπινου γένους, αλλά και των λαών, νομοτελειακά φαίνεται να οδηγείται σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση που αν οι Κυβερνήτες έχουν το αρμόζον ηθικό ανάστημα θα εργάζονται για το καλό των λαών και της Γαίας, που στους καιρούς μας ταλαιπωρείται εγκληματικά και βάναυσα.
Αυτό μάλλον δεν θα αργήσει. Μετρώντας με τον συμπαντικό χρόνο μπορεί να είναι μια στιγμή, σε γήινο χρόνο ίσως να είναι τρεις με τέσσερις αιώνες. Όμως, μέχρι να φτάσουμε εκεί, έχουν να γίνουν πολλά βασανιστικά και αποτυχημένα πειράματα λόγω της ανωριμότητας του ανθρώπινου γένους και ακαταλληλότητας των, κατά τόπους, ισχυρών κυβερνητών.
Μια τέτοια καταδικασμένη προσπάθεια φαίνεται πια πως είναι και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Ξεκίνησε με τις καλύτερες και τις πολύ φιλόδοξες προοπτικές με δυο οραματικούς ισχυρούς ηγέτες της Ευρώπης και φτάσαμε στους καιρούς μας να τρίζουν τα ανίσχυρα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης επ’ αφορμή αδυνάτων και επηρμένων κυβερνητών των ισχυρών (πρόσκαιρα) χωρών εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και η Ελλάδα;
Αφού αφέθηκε στον αχαλίνωτο καταναλωτισμό και την ευδαιμονία επί δανείω, έχασε το ηθικό πλεονέκτημα να επαναφέρει και να εισάγει στην Ευρώπη του παρόντος και του μέλλοντος το κυτταρικό «παν μέτρον άριστον» και βρέθηκε όργανο στα χέρια των επικυρίαρχων των καιρών μας, των κερδοσκόπων που η ιδιοτέλειά τους μόνο καλό δεν κάνει τόσο στους απογόνους τους όσο και στους αδύναμους λαούς όπως δυστυχώς είναι στους καιρούς μας και οι Έλληνες.
Όσα χρόνια ένας λαός έχει εκτραπεί από το θετικό πεπρωμένο του, τόσα χρειάζονται για να συνέλθει. 31 χρόνια κύλησαν από την έλευση στην εξουσία της ολέθριας παπανδρεϊκής προτροπής «είπαμε να κάνουμε ένα δωράκι στο εαυτό μας» έως τον υπόδικο πλέον Τσοχατζόπουλο, με ενδιάμεσους σταθμούς ανίερες πράξεις που διέλυσαν την Εθνική τιμιότητα και δημιούργησαν το άθλιο μόρφωμα της Εθνικής διαφθοράς και διαπλοκής, αναδεικνύοντας τον Εθνικό κατώτερο εαυτό μας. Τριάντα ένα χρόνια χρειάζονται για να αποκαθαριστούμε ομαδικά και να κλείσουμε τις πληγές της ψυχής μας, αλλά και της οικονομίας από το βαρύ δανεισμό της νομενκλατουρικής διαπλοκής και υπερκατανάλωσης. Δυστυχώς…
Στους τρέχοντες καιρούς μας, τι μας μένει ως λαός να κάνουμε σε αυτή τη λαίλαπα που μας οδήγησαν από την έλλειψη ευθύνης και μέτρου; Να πληρώσουμε το τίμημα με υπερηφάνεια και σύνεση, αλλά προπαντός να επανεύρουμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια και να αναδείξουμε τον ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ, της φιλαλληλίας, της συντροφικότητας και της προσφοράς προς τους άλλους…. και τότε θα βρεθούμε εντός του θετικού μέλλοντος του πλανήτη μας. Όχι μόνο δεν θα είμαστε ηττημένοι, αλλά να μπορούμε να «δείξουμε τον τρόπο του μέλλοντος».
Σ’ αυτή τη διαδρομή, νομίζω δεν πρέπει να ξεχνάμε τι έλεγε ο Μεγάλος κυτταρικός πρόγονός μας, ο Πυθαγόρας 26 αιώνες πριν: «πη παρέβην ,τι δ’ έρεξα τι μοι δέον ουκ ετελέσθη» – «Τι ασεβές έπραξα, τι καλόν έπραξα, τι έπρεπε να πράξω και δεν το έπραξα;»
Ο τρόπος είναι μέσα μας. Δεν έχουμε παρά να τον ακολουθήσουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου