ΟΙ ΠΡΙΓΚΙΠΕΣ

Του Ανδρέα Πετρουλάκη

 

Αν ψάξει κανείς να βρει τις δύο πιο προνομιούχες ομάδες εργαζομένων του δημόσιου τομέα, πλην ΔΕΚΟ, σε όλην τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης εύκολα καταλήγει ότι είναι οι δικαστικοί και οι υπάλληλοι της Βουλής. Δηλαδή οι δύο μοναδικές ομάδες που μπόρεσαν να αντιδράσουν αποτελεσματικά στα μέτρα. Οι μεν βγάζοντας ανισυνταγματικές τις διατάξεις του πολυνομοσχεδίου που αφορούν τις περικοπές στους μισθούς τους, οι δε εκβιάζοντας τη Βουλή με απεργία την ώρα της συζήτησης, χωρίς προσωπικό ασφαλείας και άρα με διακοπή της συνεδρίασης. Προνομιούχοι στην ευμάρεια, προνομιούχοι και στη λιτότητα.

Οι δικαστικοί ασφαλώς δικαιούνται υψηλών μισθών λόγω σπουδών, κοπιώδους εργασίας εκτός ωραρίου και καθηκόντων υψηλής ευθύνης. Αλλά οι μισθοί τους προφανώς συναρτώνται με τις υπόλοιπες αμοιβές των δημοσίων υπαλλήλων και οι περικοπές σε ένα κράτος δικαίου πρέπει να είναι αναλογικές, πόσω μάλλον που επί χρόνια οι δικαστικοί επεδίκαζαν στους εαυτούς του αυξήσεις και αναδρομικά, κάποιες φορές τερατώδεις. Όταν ένιωσαν να απειλούνται, αυτοί οι εκλεκτοί της Μεταπολίτευσης, ξεκίνησαν παράνομες λευκές απεργίες, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο την καθυστέρηση στην απόδοση της δικαιοσύνης και ταλαιπωρώντας παραπάνω τους πολίτες. Και μετά ήρθε και η δικαίωσή τους από τους εαυτούς τους στον Άρειο Πάγο. Μόνο η δική τους φυσικά.

Οι υπάλληλοι της Βουλής είναι βεβαίως πιο προκλητικές περιπτώσεις. Δεν έχουν ούτε τα προσόντα, ούτε τις υποχρεώσεις των δικαστικών. Σχεδόν όλοι έχουν προσληφθεί με ρουσφετολογικούς διορισμούς και προκλητικές μονιμοποιήσεις, τα δε προνόμιά τους σε σχέση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους του κράτους κρατάνε νούμερο επιθεώρησης. Χτες είχαν και το μαχαίρι και το πεπόνι - απεργία χωρίς προσωπικό ασφαλείας, η τροπολογία δεν πέρασε.

Την ίδια ώρα την Βουλή φύλαγαν άθλια αμειβόμενοι αστυνομικοί που με το νομοσχέδιο γινόντουσαν ακόμα φτωχότεροι. Τι θα γινόταν αν έκαναν λευκή απεργία και άφηναν τους διαδηλωτές να μπούν μέσα στη Βουλή; Τα σύνορα της χώρας τα φύλαγαν αξιωματικοί που το γλίσχρο εισόδημά τους γινόταν ακόμα μικρότερο. Γιατί δεν σκέφτηκαν να κάνουν λευκή απεργία; Τους πολίτες, άγρυπνοι φρουροί, προστάτευαν χαμηλόμισθοι πυροσβέστες που ξενυχτούσαν χωρίς επιπλέον αμοιβή- αντίθετα, το βράδυ αυτό έχαναν κι άλλα χρήματα. Τι απόφαση θα έπαιρναν τα δικαστήρια αν έκαναν κι αυτοί λευκή απεργία;

Στη διάρκεια της ίδια νύχτας έχαναν κι άλλο ένα κομμάτι από τον χαμηλό μισθό τους οδηγοί του ΕΚΑΒ, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, τεχνολόγοι νοσοκομείων, γιατροί του ΕΣΥ, νυχτοφύλακες, νυχτερινές βάρδιες δημοσίων υπηρεσιών, ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων του κράτους που είχαν πολύ περισσότερους λόγους να αντιδρούν από τους δικαστικούς και τους υπαλλήλους της Βουλής. Οι περισσότερες από αυτές τις κατηγορίες απεργούσαν χτές. Αλίμονο, λογικό και αναμενόμενο. Τα εισοδήματά τους για πολλοστή φορά δεχόντουσαν βάναυση περικοπή. Καμία άλλη ομάδα όμως δεν αποφάσισε παράνομες κινητοποιήσεις. Άλλωστε οι δικαστές θα τις έβγαζαν παράνομες και καταχρηστικές. Καμία δεν σκέφτηκε να απεργήσει χωρίς να μεριμνήσει για προσωπικό ασφαλείας.
Θέλω να πω ότι είναι αυτονόητο το δικαίωμα των εργαζομένων να αντιδρούν όταν αισθάνονται ότι θίγονται τα συμφέροντά τους. Αρκεί αυτό να γίνεται εντός του πλαισίου του νόμου και εντός του κοινωνικού συμβολαίου. Πολλοί από αυτούς έχουν κάθε λόγο να επικαλούνται επιχειρήματα ανάλογα των δικαστικών. Οι γιατροί του ΕΣΥ δεν έχουν χαμηλότερης ευθύνης καθήκοντα. Οι πανεπιστημιακοί δεν έχουν λιγότερα προσόντα. Όλοι ανεξαιρέτως θίγονται περισσότερο από τους δικαστικούς αλλά κινητοποιούνται σε συνάρτηση και συντονισμό με την υπόλοιπη κοινωνία. Οι δύο κατηγορίες εργαζομένων που αναφέρω μοιάζουν να κινούνται σε ένα σύμπαν διαφορετικό από το δικό μας. Σαν να μην καταλαβαίνουν πόσο πολύ έχουν ευνοηθεί τα προηγούμενα χρόνια σε σχέση με τους υπόλοιπους, σαν να νιώθουν τώρα ότι αυτό που συμβαίνει γύρω τους αφορά όλους τους άλλους εκτός από τους ίδιους.

 

Πηγή