ΜΑΘΕ,ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Της Κατερίνας Αγγελιδάκη

Άλλη μια εκλογική αναμέτρηση έφτασε στο τέλος της. Με αποτελέσματα που δείχνουν εν πολλοίς τον δρόμο που θα ακολουθήσει η χώρα για το επόμενο διάστημα. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει για πόσο, όλοι μας ξέρουμε, όμως, ότι μετά τη μακρά και δύσκολη προεκλογική περίοδο κάθε κόμμα ξεχωριστά - μαζί και η αντιπολίτευση - θα κριθεί από την ικανότητά του να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.

Εγώ όμως κρατάω μικρό καλάθι. Όχι μο­νάχα για το αν θα καταφέρουν τα κόμματα που μετέχουν στην κυβέρνηση να διαπραγ­ματευτούν επί το ανθρωπινότερο τους επαχθέστατους όρους του μνημονίου, αλλά διότι πιστεύω ότι η περίφημη ανάπτυξη που όλοι ευαγγελίζονται, και μέσω της οποίας ενδέχεται να δούμε μια άσπρη μέρα, δεν μπορεί να επιτευχθεί δίχως πολιτισμό και παιδεία. Δυο λέξεις που απουσίασαν σκαν­δαλωδώς και από την πρόσφατη και από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, με ευθύνη όλων των πολιτικών κομμάτων, μηδενός εξαιρουμένου.

Ξεκαθαρίζοντας μια παρεξήγηση, λέμε ότι πολιτισμός δεν είναι μονάχα τα θέατρα, οι εκθέσεις, τα μουσεία ή το Φεστιβάλ Αθηνών. Ούτε παιδεία είναι οι εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια και η προκα­τασκευασμένη γνώση της κομματικής διά βίου μάθησης. Είναι πρωτίστως το μορφω­τικό επίπεδο ενός λαού, το οποίο καθορίζει το μέλλον του στον σύγχρονο κόσμο. Η πολυαναμενόμενη ανάπτυξη δεν θα έρ­θει ποτέ, όσα κονδύλια κι αν μας στείλουν οι ξένοι. Σε όλους τους οικονομικούς δείκτες των προηγμένων χωρών προστίθεται εδώ και χρόνια ως απαραίτητος όρος η μόρφω­ση, δίχως την οποία οικονομική άνθιση δεν μπορεί να υπάρξει. Δίχως ευρεία παιδεία που συμβάλλει στην κριτική σκέψη, κονδύ­λια στοχευμένα στην έρευνα, δημιουργία και ανταλλαγή τεχνογνωσίας, ενθάρρυνση των καινοτομιών, γνώση των νέων μέσων, η ανάπτυξη θα μείνει ως ένα ακόμα στοίχημα που χάθηκε διότι δεν είχαμε τα φόντα να το κερδίσουμε.

Οι εκπρόσωποι των πολιτικών μας κομ­μάτων απλώς παπαγάλισαν λέξεις χωρίς να κατανοούν το νόημά τους, ως εάν η ανάπτυξη ήταν ένα ακόμα «προϊόν» που θα εισαγάγουμε έτοιμο, σαν να επρόκειτο για αυτοκίνητο, λαπ-τοπ ή γερμανικό… λεμο­νοστύφτη με μάνιουαλ χρήσης!

Και καλά οι παρωχημένοι πολιτικοί των πά­λαι ποτέ κραταιών κομμάτων που μιλούν με βαρύ τον ίσκιο του Μαυρογιαλούρου στην πλάτη τους για την Ελλάδα της επόμενης μέρας. Νέοι άνθρωποι, όμως, σαν τον Αλέξη Τσίπρα, δεν δικαιολογείται να μη λένε λέξη για τη ν παιδεία και τον πολιτισμό ενός λαού, που πρέπει πρωτίστως να σωθεί από τον εαυτό του, προκειμένου να μπορέσει μια μέρα να σωθεί και από τους «σωτήρες» του.

Πηγή