Ένα παλιό τραγούδι του Χατζηδάκι έλεγε:
"Σε κάθε δρόμο πάντα υπάρχει ένας
γκρεμός
Αρκεί στην ώρα να τον δεις και να
ξεφύγεις"
Η χώρα μας έχει φτάσει στο γκρεμό του δρόμου που διάλεξε (ή της διάλεξαν) και ή
θα πάει ένα βήμα "μπροστά" και θα γκρεμοτσακιστεί ή θα πάρει την απόφαση να
ξεφύγει απ' αυτόν τον βέβαιο γκρεμό και να αλλάξει περπατησιά με την ελπίδα ότι
απ' τον επόμενο γκρεμό θα μπορέσει να ξεφύγει πιο γρήγορα και πιο
εύκολα.
Αυτή τη στιγμη κρεμόμαστε στο χείλος του γκρεμού κι οι μπροστινές ρόδες είναι ήδη στον αέρα.
Αν βάλουμε μπρος, τότε θα πέσουμε στα σίγουρα, είτε πρώτη βάλουμε είτε όπισθεν.
Και δε μας σώζει ούτε ο... μνημονιακός αερόσακος!
Τι να σου κάνει ένας αερόσακος άλλωστε, αν πέσουμε από τόσα μέτρα γκρεμό;
Η αλλη επιλογή είναι να κάνουμε προσεκτικές κινήσεις, να βγει ο οδηγός εξω για να πάει το βάρος προς τα πίσω καθίσματα (λαός), να ισορροπήσουμε έστω και στο όριο και να βγούμε σιγά-σιγά όλοι να σπρώξουμε με τα χέρια μας προς τα πίσω για να τραβήξουμε το αμάξι απ' το χείλος του γκρεμού.
Υπάρχει η πιθανότητα να τα καταφέρουμε και να τραβήξουμε τα αμάξι απ' το χείλος του γκρεμού, να ξαναμπούμε μέσα και να συνεχίσουμε το δρόμο μας γι' αλλού.
Αν δεν τα καταφέρουμε να το σπρώξουμε προς τα πίσω, τότε υπάρχει και η πιθανότητα να μας πέσει το αμάξι στο γκρεμό. Αλλά εμείς θα ζούμε. Εδώ θα είμαστε για να ξαναπάρουμε αυτοκίνητο σιγά-σιγά.
Ως τότε μπορεί να πηγαίνουμε με τα πόδια, αλλά θα ζούμε!
Κανείς δεν πέθανε επειδή πήγαινε με τα πόδια.
Εντάξει, μπορεί να μην εχουμε τη δυνατότητα να διανύσουμε γρήγορα μεγάλες αποστάσεις ή να κουβαλήσουμε μεγάλα φορτία, αλλά σιγά-σιγά θα πάρουμε μια βέσπα, ένα παπάκι, μια χιλιάρα μηχανή και θα ξαναφτάσουμε στο αυτοκίνητο πιο ομαλά και πιο σίγουρα.
Όταν πραγματικά θα μπορούμε να έχουμε αυτοκίνητο.
Η άλλη επιλογή είναι να παραμείνουμε στο αμάξι στο χείλος του γκρεμού, να βάλει μπρος τη μηχανή ο οδηγός και να ελπίσουμε στις δυνατότητες των αερόσακων του αυτοκινήτου.
Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Τώρα η μηχανή είναι σβηστή και όλοι περιμένουμε την απόφαση των πίσω καθισμάτων (λαός).
Κι όπως έλεγε και το τραγούδι του Χατζηδάκι:
Αυτή τη στιγμη κρεμόμαστε στο χείλος του γκρεμού κι οι μπροστινές ρόδες είναι ήδη στον αέρα.
Αν βάλουμε μπρος, τότε θα πέσουμε στα σίγουρα, είτε πρώτη βάλουμε είτε όπισθεν.
Και δε μας σώζει ούτε ο... μνημονιακός αερόσακος!
Τι να σου κάνει ένας αερόσακος άλλωστε, αν πέσουμε από τόσα μέτρα γκρεμό;
Η αλλη επιλογή είναι να κάνουμε προσεκτικές κινήσεις, να βγει ο οδηγός εξω για να πάει το βάρος προς τα πίσω καθίσματα (λαός), να ισορροπήσουμε έστω και στο όριο και να βγούμε σιγά-σιγά όλοι να σπρώξουμε με τα χέρια μας προς τα πίσω για να τραβήξουμε το αμάξι απ' το χείλος του γκρεμού.
Υπάρχει η πιθανότητα να τα καταφέρουμε και να τραβήξουμε τα αμάξι απ' το χείλος του γκρεμού, να ξαναμπούμε μέσα και να συνεχίσουμε το δρόμο μας γι' αλλού.
Αν δεν τα καταφέρουμε να το σπρώξουμε προς τα πίσω, τότε υπάρχει και η πιθανότητα να μας πέσει το αμάξι στο γκρεμό. Αλλά εμείς θα ζούμε. Εδώ θα είμαστε για να ξαναπάρουμε αυτοκίνητο σιγά-σιγά.
Ως τότε μπορεί να πηγαίνουμε με τα πόδια, αλλά θα ζούμε!
Κανείς δεν πέθανε επειδή πήγαινε με τα πόδια.
Εντάξει, μπορεί να μην εχουμε τη δυνατότητα να διανύσουμε γρήγορα μεγάλες αποστάσεις ή να κουβαλήσουμε μεγάλα φορτία, αλλά σιγά-σιγά θα πάρουμε μια βέσπα, ένα παπάκι, μια χιλιάρα μηχανή και θα ξαναφτάσουμε στο αυτοκίνητο πιο ομαλά και πιο σίγουρα.
Όταν πραγματικά θα μπορούμε να έχουμε αυτοκίνητο.
Η άλλη επιλογή είναι να παραμείνουμε στο αμάξι στο χείλος του γκρεμού, να βάλει μπρος τη μηχανή ο οδηγός και να ελπίσουμε στις δυνατότητες των αερόσακων του αυτοκινήτου.
Διαλέγουμε και παίρνουμε.
Τώρα η μηχανή είναι σβηστή και όλοι περιμένουμε την απόφαση των πίσω καθισμάτων (λαός).
Κι όπως έλεγε και το τραγούδι του Χατζηδάκι:
Ένας γκρεμός μες στη ζωή μας είν' ο χωρισμός
της ευτυχίας κόβει απότομα τη στράτα
βρες άλλο δρόμο όσο ακόμα είν' ο καιρός
και με τον άνθρωπο που πόνεσες περπάτα.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου