Του Γιώργου Βότση.
Προ εικοσαετίας (1991) η τότε κυβέρνηση της ΝΔ τίμησε τα 2500 χρόνια από «τη μεταρρύθμιση του Κλεισθένη» -τη γένεση δηλαδή, της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Στις επίσημες τελετές παρουσίασαν το σημερινό κοινοβούλιο (ναό, το λένε, της αντιπροσωπευτικής δήθεν δημοκρατίας) σαν απότοκο και κατ’ ευθείαν απόγονο του παγκόσμιου προτύπου της Άμεσης Δημοκρατίας.
Την περασμένη Κυριακή με το διεθνή Μαραθώνιο και το σοσιαλιστή πρωθυπουργό μας να πρωταγωνιστεί σαν χολιγουντιανή καρικατούρα του Φειδιππίδη, γιόρτασαν, ως τουριστική ατραξιόν, τα 2500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα- τη μεγίστη των μαχών. Πουθενά λόγος για τον Κλεισθένη και την Αθηναϊκή Δημοκρατία, που υπερασπίστηκαν οι γενναίοι του Μιλτιάδη και κατόρθωσαν το ακατόρθωτο.
Τούτη την Κυριακή μας σέρνουν στις κάλπες- τις πιο περίεργες: για δημάρχους και περιφερειάρχες καλούμαστε να ψηφίσουμε, αφού οι πολιτικοί αρχηγοί και ηγετικά στελέχη των κομμάτων βράχνιασαν σε τηλεοράσεις και μπαλκόνια. Είναι οι πρώτες κάλπες μιας διοικητικής μεταρρύθμισης με το παραπλανητικό όνομα του Καλλικράτη, που μεγαλούργησε μαζί με τον Ικτίνο, στα χρόνια της Αθηναϊκής Δημοκρατίας. Μια διοικητική μεταρρύθμιση με ανομολόγητο στόχο να αποξενώσει ακόμη περισσότερο τους πολίτες από τη διαχείριση και τον έλεγχο της εξουσίας, στο πλαίσιο της ψευδεπίγραφης πλέον τοπικής αυτοδιοίκησης.
Τυχαία ολ’ αυτά; Δεν νομίζω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου