Του Άγη Βερούτη
Ο περσινός χρόνος, το 2012, ήταν όπως είχα πει στην αρχή του χρόνου, η “Χρονιά του Πιγκουίνου”: όπως τίποτε σαν αυτά που είχαμε δει ως τώρα, ή που μπορούσαμε να κάνουμε προβλέψεις.
Πράγματι, σε μια απόπειρα να προβλέψω ότι ανανεωτικές και μεταρρυθμιστικές κινήσεις πολιτών θα επηρρέαζαν τις εξελίξεις του ‘12 έπεσα έξω. Εμφάνισαν από το πουθενά φαινόμενα ακριβώς όπως εκείνα που στηλίτευαν.
Από την άλλη έπεσα μέσα ότι θα συνεχιζόταν επιταχυνόμενη η “αιμορραγία μυαλών” (brain drain) σε ένα περιβάλλον που συνεχίζει να επιβραβεύει τη λαμογία, και που τιμωρεί τη δημιουργικότητα και την εργατικότητα με απίστευτα αποθέματα γραφειοκρατίας και διαφθοράς στις συναλλαγές με το κράτος.
Όπως φεύγανε οι επιστήμονες από το πρώην ανατολικό μπλοκ με την κατάρρευσή του υπαρκτού σοσιαλισμού, έτσι ήδη φεύγουν και θα συνεχίσουν να μεταναστεύουν από την Ελλάδα προς πιο φιλόξενα κράτη οι επιστήμονες, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι δημιουργικοί άνθρωποι που έχουν απομείνει εδώ. Μιλώντας πριν λίγες μέρες με παλιό φίλο κοσμήτορα μεγάλου αμερικανικού ινστιτούτου τεχνολογίας, έμαθα ότι κατακλύζονται από αιτήσεις από την Ελλάδα. Το 2013 θα δούμε πολλούς από τους αξιότερους, και άρα και πιο επιθυμητούς συμπολίτες μας, να μεταναστεύουν προς ευνομούμενες πολιτείες.
Οι σημαντικές αλλαγές που επέτυχε η σημερινή κυβέρνηση, μάς αγόρασαν χρόνο για κάνουμε εκείνα που έπρεπε να είχαμε κάνει εδώ και δεκαετίες. Δεν τα κάνουμε όμως. Συνεχίζουν τα γαϊτανάκια της διαπλοκής και των ανευθυνοϋπεύθυνων διορισμών κομματικών κομπάρσων σε κομβικές θέσεις που θα έπρεπε να βάζουν ικανούς ανθρώπους με όραμα και γνώση.
Τα σκάνδαλα που αποκαλύπτονται είναι απλά η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, και κάποιοι δίδονται τελετουργικά για εικονικό λιθοβολισμό από τις εξαθλιωμένες μάζες. Ο μέσος πολίτης πλέον είναι τόσο θυμωμένος για την εξαθλίωσή του που ζητάει να δει αίμα να κυλάει. Δεν τον νοιάζει αν το αίμα που θα του προσφερθεί για να του καταπραΰνει τα εκδικητικά ένστικτα θα είναι δικαίων ή αδίκων. Έχει πλέον σκληρυνθεί τόσο που του είναι αδιάφορο. Αλίμονο σε όποιον βρεθεί μπροστά σε εκείνον που πεινάνε τα παιδιά του. Αλίμονο. Φαινόμενα συσσώρευσης ψηφοφόρων στα άκρα δείχνουν ακριβώς αυτό. Θα επιδεινωθούν.
Από την άλλη, και ενώ με την ανακεφαλαιοποίηση σχεδόν δρομολογημένη πλέον, η τραπεζική αγορά πιθανόν να αρχίσει να ανακάμπτει στο τέλος του πρώτου εξαμήνου, η άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας θα ξεκινήσει πιθανότατα προς το τέλος της χρονιάς, ενώ τα εξουθενωμένα πλέον φορολογικά υποζύγια θα έχουν φτάσει σε σημείο εξόντωσης, ανάμεσα σε πτώση των εισοδημάτων σχεδόν στο ένα τρίτο στη διάρκεια της εξαετούς πλέον ύφεσης, και ταυτόχρονη τεράστια και αντι-αναπτυξιακή αύξηση του φορολογικού βάρους για τη διατήρηση των κομματικών στρατών στον διαβρωμένο κρατικό μηχανισμό.
Ακόμη και αν έξαφνα φτάσουν σε συμφωνία μείωσης του κράτους Λεβιάθαν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, είναι αμφίβολο και μάλλον απίθανο το αν θα συμφωνήσουν στο ποιοί και πόσοι. Πιθανότερα το τέλος του τρέχοντος έτους να μας βρει με εξίσου υπερμεγέθη δημόσιο τομέα, ενώ οι αυτονόητες απλοποιήσεις του γραφειοκρατικού λαβύρινθου κατά τα πολιτισμένα πρότυπα αναβάλλονται ξανά για τις καλένδες, και τα κλειστά επαγγέλματα παραμένουν εξίσου κλειστά όσο τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ευτυχώς που στην Ελλάδα δεν υπάρχει μαφία.
Μέσα σε αυτό το καθοδικό οικονομικό περιβάλλον είναι βέβαιο ότι ανεργία θα πλησιάσει το 30% ενώ τη χρονιά που πέρασε η παραγωγικότητα της οικονομίας (ΑΕΠ/αριθμού εργαζομένων) έπεσε κατά 4%. Ουσιαστικά την πτώση του ΑΕΠ την απορρόφησαν οι απολύσεις του ιδιωτικού τομέα.
Κατά τα φαινόμενα οι Έλληνες τις κουταμάρες τις κάνουμε σε επταετίες, και ένας ακόμη χρόνος ύφεσης θα μειώσει ακόμη περισσότερο τα διαθέσιμα εισοδήματα καταβαραθρώνοντας το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων κάτω από αυτό του 2012.
Όσο η υπερφορολόγηση συνεχίζει σουρεαλιστικά να συσσωρεύει χρέη ιδιωτών προς το δημόσιο, όσο εκείνοι καλούνται να εξυπηρετήσουν (χωρίς να δύνανται) δανειακές υποχρεώσεις προς τράπεζες που δημιούργησαν όταν το μέσο εισόδημα ήταν κατά 25% υψηλότερο, τόσο θα αυξάνονται τα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια των τραπεζών. Πλησιάζει η ώρα για αυτό που λέγαμε από το 2011, δηλαδή να “Ετοιμαστείτε να σας πάρουνε το σπίτι”. Θα ξεκινήσει φέτος.
Η όποια πιστωτική επέκταση θα γίνει στην πλευρά των καταναλωτικών, και πιθανόν να δούμε τα φοροδάνεια να επεκτείνονται δραματικά, και άλλα τέτοια.
Μετά το μέσον του έτους πιθανόν ο τουρισμός να συγκρατήσει λίγο τους αριθμούς της οικονομίας, και πιθανόν να αναστρέψει την οξεία πτώση που θα δει η κοινωνία ως το μέσον του έτους. Όποιος αντέξει ως το Σεπτέμβριο πιθανόν και να καταφέρει να επιζήσει της εξαετούς πλέον τότε κρίσης, και με μικρές θυσίες να διατηρηθεί τον έβδομο και τελευταίο χρόνο της κρίσης, το 2014. Μέτρα άλλα δεν χρειάζεται να ψηφιστούν από τη βουλή, καθώς υπάρχει μηχανισμός πλέον για την αυτοματοποίησή τους.
Ποιοι όμως θα επιζήσουν τελικά από αυτή την συνέχιση της πτωτικής πορείας μας, και ενώ ήδη το 85% των Ελληνικών επιχειρήσεων είναι ζημιογόνο, και άρα μη χρηματοδοτήσιμο από το τραπεζικό σύστημα; Μα φυσικά τα τρωκτικά και οι κατσαρίδες. Όπως σε όλες τις παρακμάζουσες κοινωνίες, οι φοροφυγάδες, οι λαδιάρηδες και οι επίορκοι θα είναι οι επιζώντες, πλην αν γίνει μια επανάσταση στη Δικαιοσύνη, που όμως δεν προβλέπεται!
Μακάρι να πέφτω έξω, φοβάμαι όμως ότι φέτος θα είναι η Χρονιά της Κατσαρίδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου