Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

PINK FLOYD - Another Brick in the Wall


Ήταν 30 Νοεμβρίου του 1979 όταν κυκλοφόρησε στη Μ. Βρετανία ένα από τα θρυλικά άλμπουμ της ροκ, το «The Wall» των Pink Floyd.

Το «The Wall» είναι μία επική ροκ όπερα των Pink Floyd, που επηρέασε πολλούς κατοπινούς ροκ μουσικούς. Κριτικοί και φανς το χαιρέτησαν ως το καλύτερο άλμπουμ του συγκροτήματος και το κατέταξαν δίπλα στ' άλλα αριστουργήματά του «Dark site of the moon» και «Wish you were hear».
Ο ηγέτης των Pink Floyd, Ροτζερ Γουότερς, το εμπνεύστηκε κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας του συγκροτήματος στο Μόντρεαλ του Καναδά, το 1997. Μια προσβλητική συμπεριφορά ενός θεατή της συναυλίας προκάλεσε την αντίδραση του Γουότερς, ο οποίος τον έφτυσε κατά πρόσωπο. Αηδιασμένος από αυτή τη συμπεριφορά, ο Γουότερς θέλησε να χτίσει έναν τοίχο ανάμεσα στον αγενή θεατή και το κοινού, μια ιδέα που την υλοποίησε αργότερα σε δίσκο.
Η ηχογράφηση του «The Wall» -ενός από τα ποιοτικότερα και πιο εμπορικά άλμπουμ της ροκ μουσικής- έγινε από τις αρχές Απριλίου έως το τέλος Νοεμβρίου του 1979. Στη Μ. Βρετανία κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου και στις ΗΠΑ στις 8 Δεκεμβρίου. Έγινε 23 φορές πλατινένιο, ενώ παρέμεινε στους αμερικάνικους και βρετανικούς καταλόγους επιτυχιών για περισσότερο από 14 χρόνια. Από τα 24 κομμάτια που περιέχει, ξεχώρισαν και τραγουδήθηκαν περισσότερο το «An other brick in the wall», το «Hey you» και το «Comfortably Numb».
Η ιστορία που διατρέχει το άλμπουμ είναι η φανταστική ζωή ενός αντιήρωα, του Πινκ, ο οποίος δέχεται το ράπισμα της κοινωνίας από τα νεανικά του χρόνια. Σε αντίδραση για την καταπίεση από το οικογενειακό και σχολικό του περιβάλλον φτιάχνει το δικό του φανταστικό κόσμο.

ΒΟΥΛΙΑΖΩ, ΒΟΥΛΙΑΖΕΙΣ,ΒΟΥΛΙΑΖΕΙ...

...καθόμαστε και λέμε πως φταίει η Τάδε Ομάδα για τη ζωή μας! Μάλιστα, συμφωνώ, αυτή η Τάδε Ομάδα φταίει! Αν εξαφανιστεί ποιός θα την αντικαταστήσει? Για να υπάρχει, μάλλον χρειάζεται! Γιατί τώρα έμαθα πως φταίει αυτή η Τάδε Ομάδα? Είναι δικές μου σκέψεις αυτές ή φυτευτές;

...έμαθα πως φταίνε οι φορτηγατζήδες για τη κατάσταση της Ελλάδας! Πότε το έμαθα; Οταν έκαναν απεργίες! Πότε έμαθα πως φταίνε οι υπάλληλοι της Ολυμπιακής; Οταν έπρεπε να τη πουλήσουν! Εμαθα πως φταίνε τώρα οι Δημόσιοι Υπάλληλοι! Πότε το έμαθα; Πάλι όταν πρέπει να φύγουν και αυτοί από τις δουλειές τους! Μαθαίνω πως τώρα φταίνε οι λιμενεργάτες και το αίμα μου βράζει από μίσος προς αυτούς! Ευτυχώς μου έδειξαν τα ΜΜΕ πως όταν στη Κρήτη οι παραγωγοί μπήκαν και πλακώθηκαν και γενικά υπήρξε βία, πέρασαν τα φορτηγά, άρα αυτή είναι η λύση! Ο ένας πεινασμένος να βαράει τον άλλο πεινασμένο και ο υπεύθυνος να κοιτάει! Τα ΜΑΤ δεν χρειάστηκε να επέμβουν, τώρα αναλαμβάνουν οι πεινασμένοι...

...Βουλιάζω, βουλιάζεις, βουλιάζει... κάπως έτσι πάει! Βουλιάζουμε όλοι μαζί και δεν το καταλαβαίνουμε! Δεν το αποδεχόμαστε πως με το τρόπο που μας έβαλαν τις σκέψεις στο μυαλό μας, ένα μικρό παιδί θα τα έβλεπε διαφορετικά! Πολύ εύστοχα ο ton_kass65 ανέφερε τη ταινία "Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα" που ζόμπι πεινασμένα τη πέφτουν σε όποιον τολμάει... Φυσικά αλλού πήγαιναν τα γραφόμενα του, αλλά κολλάνε και εδώ όμως! Αντί να δούμε γιατί απεργεί ένας κλάδος, υποστηρίζουμε ότι μας χώνουν στο κεφάλι μας χωρίς σκέψεις δικές μας! Βουλιάζω, βουλιάζεις, βουλιάζει...

...από πότε οι ομάδες παίρνουν το Νόμο στα χέρια τους και το κράτος αφήνει να συμβαίνει; Εκεί δεν ήταν δικαίωμα κάποιων η απεργία και κάποιοι άλλοι με ΒΙΑ μπήκαν να σπάσουν μία απεργία; Δεν υπήρξε κάποιο ποινικό αδίκημα των παραγωγών; Δεν προκλήθηκαν σωματικές βλάβες; Αλλο έδειξαν τα ΜΜΕ, υπήρχαν σωρείες ποινικών αδικημάτων από τους παραγωγού, που στη πράξη μόνο η αστυνομία, λιμενικό και εισαγγελέας έχουν δικαίωμα να επεμβαίνουν σε στάσεις εργασίας! Τα ΜΜΕ όμως έδειξαν τη λύση στο πεινασμένο, έδειξαν σε όλους εμάς τους υπόλοιπους πως σύντομα δεν θα έχουμε τρόφιμα και φάρμακα, λες και θα έχουμε χρήματα να τα αγοράσουμε, λες και εκείνοι φταίνε πάλι για το χάλι της Ελλάδας! Λες και στην υπόλοιπη Ευρώπη όλα πάνε ρολόι και όλοι τους λιμενεργάτες περίμεναν για να δουν αν θα πρέπει να μας δώσουν την υποστήριξή και τα δάνειά τους! Αυτό που έκαναν τα ΜΜΕ ήταν στοχοποίηση και τρομοκρατία, υποκίνηση βίας από πολίτες κλπ...

...σκεφτείτε το λίγο! Αλλη μία ομάδα πεινασμένων, γιατί στη τελική δεν είναι από χόμπι στα καράβια, δεν έχουν κουστούμια, αυτοκίνητα λιμουζίνες, φρουρούς, τσάμπα κινητά κλπ εργαζόμενοι είναι, απεργούν και αμέσως τα ΜΜΕ έβγαλαν μόνο τα άσχημα που κάνουν σε εμάς! Είναι έτσι όμως; Πόσοι μάθαμε γιατί απεργούν; Μαζί σας, να τους κάψουμε στο Σύνταγμα, γίναμε ρεζίλι στην Ευρώπη! Αυτοί φταίνε αυτή τη φορά για τη κατάντια μας! Μάθαμε γιατί απεργούν; Κάτι άκουσα πως απεργούν γιατί δεν έχουν υπογραφεί ακόμα οι συλλογικές τους συμβάσεις και μπορούν να πάρουν ξένους χωρίς ασφάλεια και με το 1/3 της αμοιβής τους! Αν σε εσένα σου έλεγαν πως δεν συμπληρώνουν τη σύμβασή σου και θα πάρουν άλλο με το 1/3 της αμοιβής σου θα σου άρεσε; Τί θα έκανες; Οσες ανάγκες έχεις εσύ, τόσες έχουν και οι άλλοι! Οπως τα δικά σου παιδιά, τόσο είναι παιδιά και των άλλων και θέλουν τα σπουδάσουν! Οπως εσύ έμαθες να ζεις με τόσα χρήματα, άλλο τόσο και ο άλλος έμαθε να ζει με άλλα τόσα!

...Γιατί επαναστατούμε όμως και καταδικάζουμε όποιον απεργεί και μας φαίνεται κακός και υπεύθυνος για τα κακά της Ελλάδας όταν ζητάει αύξηση μισθού και δεν κράζουμε αυτές τις εταιρίες που διώχνουν κόσμο, που τους βάζουν όσους κρατούν να δουλεύουν σαν σκλάβοι, που δεν πληρώνουν υπερωρίες, που πληρώνουν όποτε θέλουν, που παίρνουν επιδοτήσεις από το κράτος, άρα από εμάς; Σκεφτείτε το λίγο, γιατί μας έμαθαν εμάς να μην απεργούμε άρα λειτουργούμε με διαφορετικό μυαλό, με μειωμένη αυτοεκτίμηση (δεν είναι λογικό να μας κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδρούμε και να θεωρούμε πως έχουμε αυτοεκτίμηση) και γιατί κάποιοι μας δείχνουν πάντα αυτά που θέλουν να χτυπήσει ο μέσος νους! Πόσο βλάκας είναι κάποιος που δουλεύει με ότι συνθήκες του λέει ο Αφέντης του, δεν έχει σηκώσει ποτέ κεφάλι και κρίνει τους άλλους γιατί τα ΜΜΕ του επέδειξαν πως ο άλλος φταίει;

...θυμάμαι που έλεγα σε κάποιους φίλους πως πρέπει να πάμε σε πορείες! Η απάντηση κάποιου ήταν πως πάλι τα ίδια και τα ίδια, πάλι φασαρίες, πάλι θα πρέπει να φυλάει καραούλι να μη του κάψουν το αυτοκίνητο, πάλι θα καθυστερήσει να γυρίσει σπίτι του, μια που μένει στο κέντρο! Του είπα απλά πως τώρα χτυπούν άλλη ομάδα, αλλά η επόμενη ομάδα είναι οι τραπεζιτικοί υπάλληλοι που και αυτός εκεί ανήκει! Τότε αν αύριο θα πρέπει να βγει έξω γιατί δεν θα έχει δουλειά μη με ενοχλήσει! Ένοιωσε παράξενα φαντάζομαι με την ατάκα που του πέταξα! Στη πράξη επιτέλους ας μάθουμε να πολεμάμε όλοι μαζί και όχι να το παίζουμε ΜΑΤ στο συνάνθρωπό μας! Φυσικά και όταν και ο τραπεζιτικός υπάλληλος βγει έξω θα έχει τα δίκια του και ας πριν από λίγο τον ενοχλούσαν οι διαδηλωτές! Αποδεδειγμένα το Σύστημα δεν βαράει όλους μαζί, χωρίζει και μετά διαιρεί! Τώρα πια δεν χρειάζεται να κατεβάζει τα ΜΑΤ, βάζει τα ΜΜΕ να λένε σε άλλους πεινασμένους να χτυπούν και τα ΜΑΤ άρα η Εξουσία να είναι στο απυρόβλητο!

...Βουλιάζω, βουλιάζεις, βουλιάζει... και μετά; Μετά απλά όλοι θα βουλιάζουμε στα σκατά μας! Γιατί όλοι βγάζουμε σκατά! Μαζί εκεί στο πάτο θα τα γευτούμε τα σκατά μας! Το θέμα είναι πως πια χάνουμε τη μπάλα! Ανεγκέφαλοι χτυπούν τους άλλους πεινασμένους και εμείς απλά περιμένουμε τη σειρά μας! Τη σειρά μας να είμαστε άνεργοι, απεργοί, χτυπημένοι, στόχος! Να γίνουμε νούμερα σε στατιστικές! Οι στατιστικές δηλώνουν αυτά που ορίζει όποιος τις βγάζει! Αύριο όλοι θα έχουμε βουλιάξει! Θα έχουμε βουλιάξει όμως γιατί επιλέξαμε να μη σκεφτόμαστε, να τα τρώμε όλα αμάσητα και χωρίς καμία σκέψη να συμφωνούμε με τα ΜΜΕ και με αποβλακωμένο ύφος να λέμε μια που είναι τρέντυ πως τα παπαγαλάκια λένε τα δικά τους! Ακόμα βλέπουμε mega, ant1, Σκάι, Alter για ειδήσεις ενώ ξέρουμε ποιοί είναι οι δημοσιογράφοι τους, ακόμα ξέρουμε πως είναι υποβολείς συνειδήσεων και καταστάσεων! Αν σας αρέσει να νιώθετε ΜΑΤατζίδες και αν σας αρέσει να πάρετε το Νόμο στα χέρια σας, δεν έχω πρόβλημα! Γνωρίζετε γιατί το θέλετε; Είναι δικές σας σκέψεις; Είναι όριμες σκέψεις;

...Βουλιάζω, βουλιάζεις, βουλιάζει... και όμως επιμένουν τα ΜΜΕ στη τρομολαγνεία, να δείχνουν πόσο ρεζίλι γίναμε στην Ευρώπη λόγω απεργιών! Ρε ξυπνήστε λίγο και δείτε τα πράγματα μόνοι σας! Εδώ στην Ευρώπη παίζουν όλοι ξύλο! Ολοι έχουν βγει στους δρόμους για λιγότερα πράγματα από όσα έχουν περάσει σαν Νόμους εδώ στην Ελλάδα, στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν ξέρουν πού πέφτει η Ελλάδα και εσείς νομίζετε πως ασχολούνται μαζί μας! Πόσο βλάκες μπορεί να είμαστε που φοβόμαστε από μία απεργία αν δεν μας δώσουν δάνειο; Είδατε τί γίνεται στην Ευρώπη; Σε όλη την Ευρώπη πια υπάρχουν φασαρίες, σιγά να μην ασχοληθούν μαζί μας! Σιγά να μην ασχοληθούν μαζί μας όταν κάποιοι φωνάζουν για τα χρήματα στη Παιδεία! Οταν φωνάζουν και βγαίνουν στο δρόμο για να μη μπουν στο ΔΝΤ! Οταν άλλοι κάνουν πορείες γιατί θα πρέπει να δουλεύψουν μέχρι τα 62! Βλάκες της Ελλάδας, χτυπάτε τους απεργούς γιατί σήκωσαν κεφάλι! Να γίνετε εσείς η Βία της εξουσίας και η εξουσία που μας φέρνει σε αυτά τα χάλια να είναι στο απυρόβλητο!

...Βουλιάζω, βουλιάζεις, βουλιάζει... όταν ακόμα δεν βγαίνει στους δρόμους και υπομονετικά κάθεται μπροστά τη τηλεόραση για να μάθει ποιός φταίει! Ρωτήστε τον εαυτό σας γιατί δεν γίνεται τίποτα σωστό! Ας δούμε αρχικά εμείς τί δεν κάναμε σωστά! Δεν υποστηρίζω φυσικά το "μαζί τα φάγαμε", αλλά πριν πω στον άλλο τί να κάνει, σκέφτομαι αν εγώ έκανα σωστά αυτό που η συνείδησή μου όριζε! Αν έκανα τη εργασία μου λειτούργημα και αν μπορώ να με κοιτάω χωρίς να σκέφτομαι πως κάποιου του έκλεισα τα όνειρα! Η Ευρώπη βράζει και εμείς ψαχνόμαστε αν ακόμα αν φταίει ο λιμενεργάτης ή ο παραγωγός...

Βουλιάζω, βουλιάζεις, βουλιάζει, βουλιάξαμε και φταίμε εμείς που ακόμα καθόμαστε να χωριζόμαστε ανεγκέφαλα και αφήνουμε κάποιους να μας κυβερνούν! Σύντομα θα υπάρχουν και άλλοι άνεργοι, σύντομα θα φτάσουν οι γιορτές των Χριστουγέννων, σύντομα θα χαθούν όνειρα από την ανεργία και ίσως χαθούν και ζωές από την αδιαφορία, από την έλλειψη συμπόνιας, από την έλλειψη φιλότιμου στο πρόσωπο κάποιων ανέργων! Κάποτε θυμάμαι πως δεν άφηνε ο Έλληνας κάποιον να πεθαίνει από τη πείνα και το κρύο, πια εκτός από το ότι τον αφήνει να αργοπεθαίνει, τον βαράει έμμεσα ή άμεσα, γίναμε Ευρώπη...

...πια αν είσαι σε κίνδυνο στη πόλη, αντί να φωνάζεις βοήθεια καλύτερα να φωνάζεις φωτιά! Τότε όλοι θα βγουν για να σώσουν τα αυτοκίνητά τους, ενώ για βοήθεια κανείς δεν θα βγει για να βοηθήσει από φόβο και γιατί οι δικοί του άνθρωποι είναι στην ασφάλεια του σπιτιού! Αυτό είναι ένα κόλπο που μου έμαθε ένας φίλος, εκεί καταντήσαμε εκεί που βοηθούσαμε κάποτε το συνάνθρωπό μας!

Λίγες σκέψεις

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

ΟΡΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΡΑΜΜΑΤΑ...(για τη γούνα μας)

Του Γιάννη Ξανθούλη

Το ημερολόγιο αυτό δείχνει. Και δεν έχω κανένα λόγο να μην το εμπιστεύομαι. Εξάλλου δεν έμειναν και πολλά πράγματα να εμπιστευτεί κανείς. Το ημερολόγιο, μερικά σαμπουάν και κάποιες φίρμες ελαιόλαδου (για τα γνωστά λαδώματα). Το ηθικό αγωνίζεται φιλότιμα να κρατηθεί σε αξιοπρεπές τουλάχιστον ύψος αν και τίποτα δεν συνηγορεί σ' αυτό. Νέοι δήμαρχοι, νέα πρόσωπα αλλά ακόμη έχουμε δρόμο μπροστά μας. Η αγωνία μου, σταθερά, είναι σε ποια κατάσταση βρίσκεται η σχέση μας με τη λατρεμένη Γερμανία που κάποτε μας βοήθησε να αποκτήσουμε βασιλείς, βασίλισσες και βασιλόπουλα. Σήμερα που τα πράγματα είναι πολύ πιο αντιρομαντικά, οι βασιλείς αντικαταστάθηκαν από οικονομολόγους, υπουργούς Οικονομικών και τραπεζίτες. Επ' αυτού αφήνω μια αξιόλογη δεσμίδα αναστεναγμών και αφήνομαι στην καλοσύνη των ξένων κι εκείνων που με βεβαιώνουν πως δεν θα υπάρξει ελληνογερμανική σύρραξη. Δηλαδή το οχυρό Ρούπελ θα παραμείνει ως μουσειακός χώρος και κυρίως ΔΕΝ θα γίνει επιστράτευση. Ευτυχώς, γιατί είχα το βάσανο να εξαφανίσω στα πατάρια κάπου είκοσι διαφορετικές εκτελέσεις της «Λιλή Μαρλέν» (από Λάλε Αντερσεν μέχρι Αλίκη Καγιαλόγλου) και να μπουγαδιάσω για φρεσκάρισμα το «Μαουτχάουζεν» του Μίκη.
Εκτός αυτού θα κουκουλωνόμασταν απαγγελίες ποιημάτων από τον κ. Κώστα Πρέκα και κάτι σε πιο μιούζικαλ από τον Ανθιμο της Θεσσαλονίκης που σε σταθερή βάση αντικαθιστά τον άνεμο Βαρδάρη. Με την ευκαιρία να πούμε πως ο μητροπολίτης της συμπρωτεύουσας όσο πάει και ανεβάζει τα επιτόκια στους τίτλους του. Δηλαδή: Παναγιότατος, Ευσεβέστατος, Σεβασμιότατος, Μεσαιωνικότατος, Αρτηριοσκληρότατος και κυρίως Γραφικότατος. (Να σας ζήσει!)
Φοβάμαι πως στο πλαίσιο της συναίνεσης ο νεοεκλεγείς κ. Μπουτάρης θα αποσύρει τον τίτλο «Μουτζαχεντίν».
Τέλος πάντων, ο καιρός θα δείξει και για την ώρα προσπαθώ να καταλάβω αν όντως οι Γερμανοί είναι ο πραγματικά «περιούσιος» λαός κι όχι οι κάτοικοι του Μονακό όπως νόμιζα εδώ και χρόνια.
Πάντως, με την κυρία Μέρκελ υπάρχει πρόβλημα. Οπως ακούω αυτή η στιβαρή γυναίκα, αυτή η Βαλκυρία της Καγκελαρίας είναι εξαιρετικά ανήσυχη. Πρώτον γιατί μισεί και ζηλεύει την κομψότητα της Γαλλίδας υπουργού Οικονομικών Κριστίν Λαγκάρντ και δεύτερον γιατί έχει ερωτικές φαντασιώσεις με τον δικό μας τον κύριο Παπακωνσταντίνου. Φυσικά ως Γερμανίδα δεν επιτρέπει στον άριο εαυτό της να εκδηλωθεί ΑΛΛΑ το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Γερμανικά κουτσομπολίστικα περιοδικά μιλούν για οράματα (όπως η Σιμόν Μασάρ του Μπρεχτ) που ταλανίζουν την αγαπητή Αγκελα. Σύμφωνα με επίσημες πηγές, η κυρία Μέρκελ διακατέχεται από τη σταθερή εμμονή πως η Γαλλίδα κομψοτάτη κυρία Λαγκάρντ θα σπεύσει να τη λούσει με παραδοσιακά αρώματα του οίκου Γκερλέν ενώ παράλληλα θα την ταΐζει με το ζόρι λουκάνικα με κρέμα «Νιβέα» αντί μουστάρδας. Οσο για τον κύριο Παπακωνσταντίνου τον οραματίζεται ολόγυμνο μόνο με γυαλιά και ρολόι σε σύμπλεγμα υπουργών της Ευρωπαϊκής Ενωσης να χορεύει ανάμεσα σε γυμνά μέλη τον χορό της πεινασμένης κοιλιάς. Επειδή η κυρία Μέρκελ είναι προσεκτική δεν επιτρέπει πλέον άλλες γυμνικές εμφανίσεις. Από δω και πέρα οι υπουργοί φοράνε στο επίμαχο σημείο φύλλα συκής, κληματόφυλλα, φύλλα σφολιάτας και φύλλα μουριάς για όσους διαθέτουν... μέγεθος μεταξοσκώληκα. Στο σημείο αυτό -κι επειδή τα νεύρα μου δεν βρίσκονται στη θέση τους- παρακάλεσα την ποιήτρια Σιλάνα Σαλιάγκου να συνεχίσει με το πόνημα.
 
«Ωδή στη Μέρκελ»:
Με λένε Αγκέλα-Αγγελική/ και μοιάζω του μπαμπά μου/ και μόνο ως περιφέρεια/ μοιάζω στον κουμπαρά μου.
Εχω το βλέμμα του αετού/ σε αλουμινένιο χρώμα/ και σπούδασα εκ γενετής/ μπαλέτο και κονόμα.
Λάτρευα ανέκαθεν τον Μπαχ/ και τα ταγιέρ επίσης/ κι ως καγκελάρια έριξα/ το σώμα μου στας κρίσεις.
Επινα μπίρα από μικρή/ και τον αφρό ρουφούσα/ γι' αυτό άλλωστε εξελίχθηκα/ ανιματέρ τσαούσα.
Μελέτησα ενδελεχώς/ τα ήθη και τα έθιμα/ και βρήκα ότι έχω έφεση/ σε εμβατήρια πένθιμα.
Κι έτσι σκεπτόμενη ορθώς/ ως Ράιχ και ως αρχόντισσα/ βρήκα πως το Ελλαδιστάν/ καλώς το καταπόντισα.
Πάλι με χρόνια και καιρούς/ η Γερμανία θα πράξει/ αυτό που της αναλογεί/ κι αυτό που λέμε τάξη.
Και κάτι καραγκιόζηδες/ τουριστικής ταυτότητας/ θα μείνουν έξω απ' την κοπή/ της ευρω-βασιλόπιτας.


ΥΓ.: Ασχετα απ' όλα αυτά διάβασα τα εξαιρετικά διηγήματα της Κιτσοπούλου «Μεγάλοι δρόμοι» στις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Σας τα συνιστώ, θερμότατα.*

Ελευθεροτυπία

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΤΡΟΦΙΜΩΝ Ε (έψιλον).

Τρώμε καθημερινά πολλά... συνθετικά χρώματα, συντηρητικά και αρώματα. Όλα τα τυποποιημένα τρόφιμα, σνακ, σακχαρώδη, γλυκίσματα, ποτά, αναψυκτικά περιέχουν μεγάλο αριθμό πρόσθετων ουσιών, γνωστότερες ως «Ε». Τι είναι τα πρόσθετα τροφίμων ή ουσίες Ε; Είναι οι «φυσικές» ή «συνθετικές» χημικές ουσίες, που προστίθενται στις έτοιμες τροφές, με σκοπό την αύξηση του χρόνου διατήρησης και τη βελτίωση της γεύσης, της οσμής, της υφής, του χρώματος και της εν γένει εμφάνισης. Ο αριθμός των ουσιών αυτών ξεπερνά τις 2900.
Πώς χρησιμοποιούνται; Η χρήση των υψηλότερης επικινδυνότητας «συνθετικών» προσθέτων επιτρέπεται μόνο σε ορισμένα τρόφιμα, ενώ η χρήση των «φυσικών» υπόκειται σε λιγότερους περιορισμούς. Ένα πρόσθετο μπορεί να επιτρέπεται μέχρι μια καθορισμένη ποσότητα σε ένα τρόφιμο, σε διαφορετική ποσότητα σε άλλο ή να απαγορεύεται πλήρως η προσθήκη του σε κάποιο τρίτο.
Είναι ασφαλή τα πρόσθετα Ε; Υπάρχουν αρκετές μελέτες και έρευνες για τις βραχυπρόθεσμες, αλλά κυρίως τις μακροπρόθεσμες, πιθανές συνέπειες στην υγεία του ανθρώπου και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών. Τα «Ε» χρησιμοποιούνται νόμιμα από τους κατασκευαστές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι όλα απολύτως ασφαλή για τον οργανισμό. Απλώς «υποθέτουμε» πως δεν βλάπτουν άμεσα, εφόσον δεν καταναλώνονται σε υπερβολικές ποσότητες!
Όλα είναι αθώα μέχρι …. Πολλά πρόσθετα έχουν αποσυρθεί οριστικά. Πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Αρχή Ασφάλειας Τροφίμων απαγόρευσε τη χρωστική Ε128 (ερυθρό 2G), η οποία κρίθηκε ύποπτη για καρκινογενέσεις. Σε πολλές χώρες επιτρέπονται ουσίες που σε άλλες είναι απαγορευμένες. Όμως μέχρι ένα πρόσθετο να κριθεί τελεσίδικα επιβλαβές και να αποσυρθεί, έχει ήδη καταναλωθεί για χρόνια. Πόσα ακόμα καταναλώνουμε χωρίς επαρκή γνώση για τις συνέπειες στην υγεία μας;
Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

ΠΡΟΣ ΤΟΝ κ. ΤΑΣΟ ΚΟΥΡΑΚΗ.

Προς
Τον κ. Τάσο Κουράκη
Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ
Θεσσαλονίκη.


Αγαπητέ κ. Κουράκη,
σχολιάζοντας την «ιδέα» της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας για την εβδομάδα ελεύθερης πρόσβασης στην υγεία,φέρεσαι να δήλωσες ότι «Είναι απάνθρωπο σε συνθήκες ανεργίας και μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων η πρόσβαση στην υγεία να παρακωλύεται από αναγκαστική πληρωμή, η οποία για πολλούς ανθρώπους είναι δυσβάσταχτη».   Δε γνωρίζω κύριε Κουράκη, αν η πληρωμή των τριών ευρώ για μια επίσκεψη σε νοσοκομείο είναι δυσβάσταχτη, πιστεύω όμως ότι όσοι καταφεύγουν στα νοσοκομεία το κάνουν επειδή αδυνατούν να πληρώσουν κάποιες δεκάδες ή και εκατοντάδες ευρώ που πληρώνεις εσύ για τη δική σου υγεία. Δε γνωρίζω επίσης, αν επισκέπτεσαι τα δημόσια νοσοκομεία για παροχή υπηρεσιών υγείας, αλλά αν τα επισκέπτεσαι, τότε οφείλεις να γνωρίζεις ότι το πρόβλημα δεν είναι τα τρία ευρώ αλλά τα φακελάκια των πεντακοσίων και των χιλίων ευρώ που αντιστοιχούν σε μια σύνταξη και  που ξεδιάντροπα ενθυλακώνουν αρκετοί από τους επαναστάτες γιατρούς. Δεν γνωρίζω κ. Κουράκη, αν κάνατε αυτές τις δηλώσεις επειδή στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων σας εσείς οι πολιτικοί πρέπει που και που να κάνετε και καμία δήλωση, ώστε να δικαιολογήσετε τους μισθούς σας. Θα προτιμούσα να δίνατε τον αγώνα σας μαζί τα Σωματεία των γιατρών ενάντια στο φακελάκι. Έτσι οι επίορκοι γιατροί θα οδηγηθούν στα σπίτια τους, το Σωματείο τους θα ανακτούσε τη χαμένη αξιοπιστία του και εσείς θα γίνετε πιο παραγωγικός (κατά κ. Πάγκαλο).

Με εκτίμηση
λιθο…Βόλος

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΟΛΑ.

Του Νικηφόρου Μαλεβίτη

Ο καθένας μας μπορεί να έχει τη γνώμη του και να τη διαδίδει όπως νομίζει. Ωστόσο, “τα στοιχεία είναι ιερά”. Και τα στοιχεία λένε είναι ότι το πρόβλημα του ελληνικού κράτους που μας έφερε ως εδώ δεν ήταν οι υπέρμετρες δαπάνες, οι οποίες μόνο το 2009 - και μετά τη λαίλαπα της πενταετίας Καραμανλή με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις τους - ξεπέρασαν τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (53,9% του ΑΕΠ, έναντι 50% στην Ε.Ε των 27), αλλά ο αναποτελεσματικός καταμερισμός τους. Το μείζον λοιπόν στην Ελλάδα δεν είναι ότι έχουμε “πολύ κράτος”, αλλά ότι έχουμε τριτοκοσμικό κράτος.
Επειδή λοιπόν έχουμε αυτό το κράτος, οι κοινωνικές παροχές είναι άστοχες και δίνονται χωρίς εισοδηματικά κριτήρια, με αποτέλεσμα να μειώνουν τη φτώχεια μόλις κατά 3,7% του πληθυσμού, την ώρα που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 9%. Επίσης, επειδή το κράτος μας είναι έτσι όπως είναι, ο ιδιωτικός τομέας έχει γίνει κρατικοδίαιτος: είτε δηλαδή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από επιδοτήσεις, αναθέσεις και αθέμιτες χάρες, είτε από το λάδωμα κρατικών αξιωματούχων, την εισφοροδιαφυγή και τη φοροδιαφυγή. Έχουμε δηλαδή έναν ιδιωτικό τομέα, που στην πλειοψηφία του έχει δημιουργηθεί κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του κράτους και είναι υποκριτικό να βγάζει την ουρά του απέξω, όταν αναζητά τους υπαίτιους της σημερινής κρίσης.
Παρομοίως, η άλλη πτυχή του προβλήματος στην Ελλάδα δεν είναι ότι το κράτος “μας ξεζουμίζει” στους φόρους. Τα κρατικά έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ κινούνται σε απαράδεκτα χαμηλότερα επίπεδα από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (37,8% του ΑΕΠ, έναντι 44,5% στην Ε.Ε). Το ζήτημα είναι ο επιμερισμός των φορολογικών βαρών. Και θα είχε ενδιαφέρον να μας ενημερώσει ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών που με τόση θέρμη προσέφυγε στο Σ.τ.Ε. κατά του Μνημονίου πόσα από τα μέλη του δηλώνουν ότι αμείβονται δήθεν με την ελάχιστη επιτρεπόμενη αμοιβή (δηλαδή το γραμμάτιο) και πόσα παίρνουν μαύρα για τις νομικές υπηρεσίες που προσφέρουν. Ανάλογο ενδιαφέρον θα είχε να μας πει ο Ιατρικός Σύλλογος, που τόσο πολύ κόπτεται για τα τρία ευρώ που θα πρέπει να δίνουμε για εξέταση στα δημόσια νοσοκομεία, πόσα ζητάν σε φακελάκια οι περισσότεροι χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, γυναικολόγοι, ογκολόγοι και λοιποί ιατροί για να τηρήσουν τον όρκο του Ιπποκράτη, ακόμη και σε ιδιωτικά νοσοκομεία, όπου οι ασθενείς πληρώνουν τα μαλλιά της κεφαλής τους. Επιτέλους, αιδώς Αργείοι!
Έχουμε φτιάξει ένα άθλιο σύστημα διαπλοκής κράτους, ελεύθερων επαγγελματιών και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, το οποίο ανέχεται την ανομία και την κατάφωρη αδικία απέναντι στους δύσμοιρους μισθωτούς και συνταξιούχους του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι είναι και οι μόνοι που δικαιούνται αυτή τη στιγμή να πάρουν τα βουνά και να κηρύξουν επανάσταση, καθώς καλούνται και πάλι να βάλουν πλάτη, διότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση δεν θέλησαν, δεν θέλουν, ή -ακόμη χειρότερα - δεν μπορούν, να επιτελέσουν το συνταγματικό τους καθήκον για την αποκατάσταση της νομιμότητας.
Αποτέλεσμα αυτού του συστήματος είναι να έχουμε διπλάσιο αριθμό ελεύθερων επαγγελματιών σε σχέση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο (30% έναντι 15% στην Ε.Ε). Ανάλογο ποσοστό συναντάμε μόνο στη Ρουμανία και στην εξίσου διεφθαρμένη με εμάς Σικελία. Και γιατί να μην έχουμε άλλωστε τόσους ελεύθερους επαγγελματίες, αφού είναι τόσο εύκολο να απολαμβάνουν ασυλίας από τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο υπόλοιπο 70% του πληθυσμού. Όσο για το επιχείρημα ότι δεν πληρώνουμε διότι το κράτος δεν παρέχει υπηρεσίες και κακοδιαχειρίζεται τα χρήματά μας, μου θυμίζει το παιχνίδι με την κολοκυθιά, αφού και το κράτος απαντά ότι “έχω άθλιες υπηρεσίες διότι δεν έχω έσοδα”.
Συμπέρασμα; πρέπει να αλλάξουν όλα, είτε μετά από μία – απίθανη, κατά τη γνώμη μου - συλλογική απόφαση ότι εις το όνομα της σωτηρίας μας θα κάνουμε ένα τεράστιο “άλμα πίστης”, έχοντας επίγνωση ότι μπορεί να αποδειχθεί και άλμα στο κενό, είτε μέσω της επιβολής των αλλαγών από μία κυβέρνηση που επιτέλους θα επικεντρώσει τις προσπάθειές της στον πυρήνα του προβλήματος.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η διαδικασία θα είναι εξαιρετικά επώδυνη. Επιχειρήσεις και ελεύθεροι επαγγελματίες που σήμερα συντηρούνται λόγω της ανομίας, θα κλείσουν. Το 20% τουλάχιστον του εργατικού μας δυναμικού θα πρέπει να περάσει από την ελεύθερη και δημόσια εργασία στη ιδιωτική μισθωτή, δια μέσου, δυστυχώς, ενός διαστήματος ανεργίας. Στον επιχειρηματικό κλάδο, θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν κινήσεις συγκέντρωσης και συγχωνεύσεις, ώστε να δημιουργηθούν “πρωταθλητές” που θα μπορούν να επιβιώσουν στο διεθνές περιβάλλον με τις εξαγωγές τους. Η λεγόμενη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας θα σπάσει, διότι μας κρατάει χρόνια παράλυτους και θα δημιουργηθεί μία νέα. Κι όλα αυτά θα επιτύχουν μόνο εφόσον οι εξελίξεις στο διεθνές περιβάλλον είναι ευνοϊκές – ή τουλάχιστον δεν είναι δραματικές.
Είναι ένα μεγάλο ρίσκο η δύσκολη αυτή μετάβαση σε ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, ενώ η μετάλλαξη του κράτους απαιτεί πολιτικούς όχι μόνο με παντελόνια, αλλά και με φαιά ουσία. Όμως δεν υπάρχει άλλη επιλογή, παρά μόνο να γίνουμε Ρουμανία. Εξάλλου, με τη βουτιά που κάνουμε, σε λίγο δεν θα απέχουμε και πολύ.

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

ΞΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΟΡΘΟ ΛΟΓΟ" ΚΑΙ...ΑΠΟΛΥΘΗΚΕ.

Ο Νίκος Βαφειάδης που συχνά πυκνά διαβάζαμε τα άρθρα του στην "Καθημερινή" και στο "Κ" απολύθηκε πριν από ενάμιση μήνα, λόγω του παρακάτου άρθρου-έρευνα για τα τα 300 λαμόγια που μας κοροιδέυουν και ψηφίζουν αυξήσεις και ασυλία για τον εαυτό τους και περικοπές για μας!!!!
Αν νομίζεις ότι διαβάζοντας εφημερίδες στην Ελλάδα είσαι πληροφορημένος,μαλλον είσαι γελασμένος!!!!
 
Και οι... διάδρομοι έχουν προνόμια

«Η Βουλή είναι ο κορυφαίος δημοκρατικός θεσμός, μεσω του οποίου αντιπροσωπεύεται ο λαός δια των βουλευτών» (Από την ιστοσελίδα της Βουλής, που κόστισε … 1,1 εκατ. Ευρώ).
Πρωτοπήγα στη Βουλή, στις 4 Μαΐου, μία μέρα πριν από την ψήφιση του μνημονίου. Το κλίμα ήταν ιδιαίτερα τεταμένο, βουλευτές, υπάλληλοι και αστυνομικοί ανησυχούσαν μήπως οι διαδηλωτές έσπαγαν τον κλοιό και εισέρχονταν στο κτίριο. Την επόμενη μέρα, κατά τη διάρκεια του συλλαλητηρίου, οι πόρτες κλειδαμπαρώθηκαν και οι επίδοξοι εισβολείς απωθήθηκαν με χημικά αέρια. Στη συνέχεια συνεργεία του δήμου ήρθαν και κλάδεψαν τις μουριές στη Βασιλίσσης Σοφίας. «Διαταγή από τον φρούραρχο, για λόγους ασφαλείας», με ενημέρωσαν όταν ρώτησα. Hδη όμως από τις αρχές του καλοκαιριού, το κλίμα είχε αλλάξει αισθητά και η ηρεμία είχε επανέλθει.

Τα εμπόδια

Απευθύνθηκα αρχικά στο γραφείο Τύπου του προέδρου και στη συνέχεια στον γενικό γραμματέα της Βουλής, Θάνο Παπαϊωάννου. Ζήτησα να μου επιτρέψουν να παρακολουθήσω, συνοδεία φωτογράφου, κάποιες μικρές στιγμές της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας αλλά και να με φέρουν σε επαφή με τους επικεφαλής ορισμένων Διευθύνσεων, προκειμένου να αντλήσω κάποια επιμέρους στοιχεία. Από την αρχή προσπάθησαν να μου ορθώσουν εμπόδια. «Φωτογράφος απαγορεύεται από τον κανονισμό να έρθει μαζί σας, θα σας δώσουμε εμείς φωτογράφο, οι βουλευτές δεν επιθυμούν να φωτογραφίζονται στις προσωπικές τους στιγμές», μου ξεκαθάρισαν. Zήτησα να μου υποδείξουν σε ποιο άρθρο του κανονισμού αναφέρεται η απαγόρευση. «Οχι ο κανονισμός, κάποια άλλη διάταξη το απαγορεύει», τα γύρισαν. Ούτε όμως τη διάταξη μπόρεσαν τελικά να βρουν, με αποτέλεσμα να ξεχάσουν τα περί απαγόρευσης.
Καθυστέρησαν υπερβολικά να μου δώσουν τα στοιχεία που ζήτησα, αφήνοντας μάλιστα κάποια ερωτήματα αναπάντητα, όπως για παράδειγμα πόσοι λαμβάνουν βουλευτική σύνταξη και πόσοι από αυτούς παραμένουν βουλευτές, εισπράττοντας ταυτόχρονα και τη βουλευτική αποζημίωση.
«Ούτε ξέρω ούτε θέλω να ξέρω», μου είπε σχετικά ο γενικός γραμματέας. Αναπάντητο έμεινε και το ερώτημα πόσοι από τους δημοσιογράφους που απασχολεί ο τηλεοπτικός σταθμός της Βουλής (με συνολικό προσωπικό περίπου 100 άτομα) καλύπτουν ταυτόχρονα τον κοινοβουλευτικό έλεγχο για λογαριασμό άλλων ΜΜΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόστος του τηλεοπτικού σταθμού της Βουλής πλησιάζει για το 2010 τα 6 εκατ. ευρώ, ενώ η τηλεθέασή του είναι μόλις 0,3%.
Περίμενα επί δεκαπέντε μέρες να συναντήσω τον διευθυντή Ανθρωπίνου Δυναμικού, Κώστα Σταματόπουλο (οι υφιστάμενοί του δεν θυμούνταν καλά αν έλειπε στο εξωτερικό για το γάμο της κόρης του ή για την αποφοίτηση του γιου του). Οταν επιτέλους επέστρεψε και τον συνάντησα, μου έδωσε το χέρι του περιχαρής και μου είπε ότι θα έπρεπε να τον συγχαρώ γιατί είχε μόλις βγει σε πρόωρη σύνταξη και κατά συνέπεια θα έπρεπε να απευθυνθώ στον αντικαταστάτη του. Οπως και έκανα, χωρίς όμως αποτέλεσμα, αφού τελικά και εκείνος με παρέπεμψε πίσω στον γενικό γραμματέα.

Το λούστρο

Το κτίριο που στεγάζει το σημερινό κοινοβούλιο κατασκευάστηκε το 1840 ως ανάκτορο του Βαυαρού πρίγκιπα Οθωνα, τον οποίο είχαν επιβάλει ως βασιλιά οι τότε «προστάτιδες δυνάμεις». Παρακολουθώντας κάποια ολιγόλεπτη ξενάγηση μαθητών, που αποτελεί μια καθημερινή «ατραξιόν» και προσθέτει κάποια ζωντάνια στο χώρο, πληροφορήθηκα ότι ο χώρος που φιλοξενεί σήμερα τις συνεδριάσεις της Ολομέλειας ήταν παλαιότερα η αίθουσα χορού και παιγνίων... Λευκό μάρμαρο παντού, ακόμη και στο προαύλιο, όπου σταθμεύουν οι κυβερνητικές λιμουζίνες, ξύλο και δέρμα, χειροποίητα χαλιά και πολλοί πίνακες ζωγραφικής, που αγοράστηκαν σε πλειστηριασμούς τα τελευταία χρόνια, ενόσω βούλιαζε η πραγματική οικονομία της χώρας.

Πίνοντας καφέ...

Η μεγαλύτερη κίνηση μέσα στο κτίριο παρατηρείται στο καφενείο, ιδιαίτερα στην αίθουσα καπνιζόντων, και μπροστά από το ΑΤΜ στο υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, όπου σχηματίζονται μόνιμα ουρές. Κάποια κινητικότητα υπάρχει στην αρχή και στην Ολομέλεια, για τα μάτια του κόσμου, όπως και στις συνεδριάσεις των αμειβόμενων επιτροπών (246 ευρώ ανά συνεδρίαση). Σύντομα όμως οι αίθουσες αδειάζουν δραματικά, ενώ αλλεπάλληλες βάρδιες στενογράφων συνεχίζουν να εναλλάσσονται στα έδρανα. Αλλά και οι ελάχιστοι που παρίστανται για κάποιο διάστημα κατά κανόνα δεν παρακολουθούν τον ομιλητή και περιορίζονται σε δημόσιες σχέσεις κάνοντας αστειάκια ή συνομιλούν μέσω κινητού τηλεφώνου για άλλες υποθέσεις, πίνοντας τον καφέ τους. Παρ' όλες δε τις φαινομενικά αγεφύρωτες απόψεις μεταξύ των διαφορετικών συνιστωσών του πολιτικού φάσματος, θα δει κανείς στους διαδρόμους πως όλοι σχεδόν χαριεντίζονται μεταξύ τους. Αλλωστε, τα πολιτικά κόμματα δεν πλήττονται οικονομικά από την κρίση, όπως αποδείχτηκε και μετά την πρόσφατη κυβερνητική απόφαση για αύξηση κατά 30% της ετήσιας κρατικής επιχορήγησής τους, η οποία, από τα 37 εκατ. ευρώ που είχε περιοριστεί θα φτάσει τελικά το 2010 στα 49 εκατ. ευρώ. Συνολικά τα πολιτικά κόμματα χρωστούν 36 εκατ. ευρώ στο ελληνικό Δημόσιο και 245 εκατ. ευρώ στις τράπεζες.
 
Απολαβές και προνόμια

Το 2010 οι 300 της Βουλής θα μοιραστούν το ποσό των 42,5 εκατ. ευρώ. Συνεπώς ο μέσος όρος των μηνιαίων αποδοχών τους ανέρχεται σε 10.000 ευρώ. Το 50% της βουλευτικής αποζημίωσης φορολογείται αυτοτελώς και μόνο το υπόλοιπο 50% προστίθεται στα τυχόν άλλα εισοδήματα. Περίπου 35 εκατ. ευρώ θα μοιραστούν μέσα στο 2010 οι συνταξιούχοι βουλευτές ή οι σύζυγοι και οι άγαμες θυγατέρες θανόντων βουλευτών. Αλλο ένα κονδύλι 4,3 εκατ. ευρώ προορίζεται για τις συντάξεις των πρώην πρωθυπουργών. Σημειώνεται ότι για την κατοχύρωση βουλευτικής σύνταξης απαιτούνται μόλις 4 χρόνια, ενώ όσοι έχουν πρωτοεκλεγεί πριν από το 1993 συνταξιοδοτούνται από τα 55 τους χρόνια. Ο πρόσφατος σαρωτικός νόμος για το ασφαλιστικό δεν άγγιξε στο ελάχιστο τους επαγγελματίες της πολιτικής.
Επιπλέον, στους πρώην πρωθυπουργούς αλλά και στους πρώην προέδρους της Βουλής παραχωρούνται γραφεία μέσα στο Κοινοβούλιο, ακόμη και στην περίπτωση που δεν έχουν επανεκλεγεί βουλευτές, όπως είναι η περίπτωση του Κώστα Σημίτη. Τον πιο ευρύχωρο και ηλιόλουστο χώρο στον δεύτερο όροφο, με εξαιρετική θέα στον Εθνικό Κήπο, εξασφάλισε πρόσφατα ο Κώστας Καραμανλής.
Οσοι βουλευτές είναι άνω των 65 χρόνων λαμβάνουν ταυτόχρονα και βουλευτική αποζημίωση και βουλευτική σύνταξη. Οι συνταξιούχοι βουλευτές είναι οι μοναδικοί Ελληνες που έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν παράλληλα και δεύτερη σύνταξη από το επάγγελμα που ασκούν ή ασκούσαν, εφόσον δεν εργάζονται στο Δημόσιο, ή και τρίτη στην περίπτωση που ήταν συνδικαλιστές, πρώην δήμαρχοι ή πρώην νομάρχες (χορηγίες). Μέσα στην τριετία 2010-2012 υπολογίζεται από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ότι μπορεί να δοθούν στους συνταξιούχους βουλευτές άλλα περίπου 80 εκατ. ευρώ που διεκδικούν αναδρομικά, λόγω των αναδρομικών αυξήσεων που πήραν πρόσφατα οι δικαστές (έχουν πάρει ήδη το 25%, ενώ το υπόλοιπο 75% θα καταβληθεί το Μάιο του 2011), όταν οι τελευταίοι αύξησαν τους μισθούς τους κατά περίπου 80%. Αποτελεί πάγια μέθοδο η διεκδίκηση εκ μέρους των συνταξιούχων βουλευτών των αυξήσεων που λαμβάνουν οι ανώτεροι δικαστικοί, οι οποίες μετά την τελική δικαίωσή τους επεκτείνονται και στους εν ενεργεία βουλευτές.
Οι βουλευτές δικαιούνται ένα κινητό τηλέφωνο (μέχρι 200 ευρώ μηνιαίως), οκτώ σταθερές γραμμές τηλεφωνίας (μέχρι 12.000 ευρώ), αυτοκίνητο (το μισθώνει η Βουλή με λίζινγκ), δωρεάν διαμονή σε κεντρικό ξενοδοχείο για τους βουλευτές της επαρχίας (70 ευρώ ημερησίως), γραφείο εκτός Βουλής και γραφική ύλη, ταχυδρομική ατέλεια, ατέλεια στις μετακινήσεις με λεωφορεία, σιδηρόδρομο και ακτοπλοΐα, καθώς και 52 αεροπορικά εισιτήρια μετ' επιστροφής για το νομό τους, εφόσον αυτός απέχει περισσότερα από 200 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Εχουν επίσης τη δυνατότητα λήψης άτοκων δανείων από τη Βουλή και χαμηλότοκων από τις τράπεζες. Και βέβαια, κάθε βουλευτής έχει στην υπηρεσία του τέσσερις δημοσίους υπαλλήλους αποσπασμένους και μετακλητούς καθώς και έναν επιστημονικό συνεργάτη, ο οποίος πληρώνεται από τη Βουλή.

Δεν φτάνουν οι καρέκλες...

Εκτός από τους 1.200 αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους και τους επιστημονικούς συνεργάτες των βουλευτών, άλλοι 1.340, που έχουν προσληφθεί χωρίς διαγωνισμό, ανήκουν στο μόνιμο προσωπικό της Βουλής. «Το θέμα δεν είναι αν θα μας περικόψουν τους μισθούς τώρα, αυτό θα το αντέξουμε. Το θέμα είναι, όταν βγω εγώ σε πέντε χρόνια στη σύνταξη, θα υπάρχει τότε κάτι;» είναι το ερώτημα ενός παλαιού υπαλλήλου στον γ.γ., κατά τη διάρκεια μιας περιήγησης που μου έκανε ο τελευταίος στον πρώτο όροφο. Την τελευταία πενταετία, ο αριθμός των μόνιμων υπαλλήλων διπλασιάστηκε με διακομματική συναίνεση. Οι περισσότεροι είναι συγγενείς πολιτικών, βουλευτών, υψηλόβαθμων δικαστικών και αστυνομικών, ενώ ως υπάλληλοι έχουν προσληφθεί ακόμη και πρώην πολιτικοί, όπως ο πρώην ευρωβουλευτής της Ν.Δ. Μανώλης Μαυρομάτης.
Αποτελεί κοινό μυστικό πως δεν προσέρχονται όλοι οι υπάλληλοι στην εργασία τους, διότι, αν έρχονταν όλοι, θα εδημιουργείτο το αδιαχώρητο. Περιμένοντας στον προθάλαμο του γ.γ., είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω προσωπικά πως δεν φτάνουν οι καρέκλες. Μόλις έβγαινε κάποιος για τσιγάρο, αμέσως τη θέση του, πάντα πίσω από μια οθόνη κομπιούτερ ακινητοποιημένη στο Facebook, καταλάμβανε ένας άλλος.
Οι 1.340 θα στοιχίσουν το 2010 στο ελληνικό Δημόσιο 54 εκατ. ευρώ. Είναι ενδεικτικό ότι ο νεοπροσλαμβανόμενος στη Βουλή που έχει τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση (π.χ. προσωπικό καθαριότητας) λαμβάνει 1.900 ευρώ καθαρά μηνιαίως. Συνολικά, το 2010, οι υπάλληλοι της Βουλής (μόνιμοι, μετακλητοί, εξωτερικοί συνεργάτες) θα κοστίσουν στο ελληνικό Δημόσιο 106 εκατ. ευρώ.
Πέρα από τους δύο επιπλέον μισθούς (15ο και 16ο), που τελευταία ενσωματώθηκαν με τη μορφή επιδόματος στη βασική αποζημίωση, οι υπάλληλοι της Βουλής απολαμβάνουν μια σειρά από άλλα προνόμια. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή εξαιρέθηκαν από την υποχρεωτική υπαγωγή τους στον κλάδο κύριας σύνταξης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ ακόμα και όσοι θα προσληφθούν από το 2011 και μετά. Συνταξιοδοτούνται έπειτα από 28,5 χρόνια υπηρεσίας και λαμβάνουν από το ταμείο αρωγής υπαλλήλων της Βουλής (ΤΑΥΒ) ένα εφάπαξ ίσο με δύο μηνιαίους μισθούς για κάθε έτος ασφάλισης (100.000 - 150.000 ευρώ ο καθένας). Περιέργως, το ΤΑΥΒ καρπώνεται την εκμίσθωση των κυλικείων, του εστιατορίου και των φιλοξενούμενων υπηρεσιών (Εθνική Τράπεζα κ.λπ.), ενώ έχει και τα δικαιώματα της ανακύκλωσης του χαρτιού.
Επίσης, από τη Βουλή μισθοδοτούνται και 74 ειδικοί φρουροί (άγνωστο πού υπηρετούν), ενώ καταβάλλεται και μηνιαίο επίδομα σε όλους τους αστυνομικούς που φρουρούν το Κοινοβούλιο.

Χαμάμ και λάπτοπ

Οταν δημιουργήθηκε σάλος με τη δημοσιοποίηση των προνομίων των υπαλλήλων της Βουλής, οι τελευταίοι τα έβαλαν με τους πάνω από 70 δημοσιογράφους που καλύπτουν το κοινοβουλευτικό ρεπορτάζ, καταγγέλλοντας ότι τους έχει παραχωρηθεί προσωπικός χώρος στάθμευσης στο υπόγειο γκαράζ της Βουλής και ακόμη ότι σε κάθε εκλογική αναμέτρηση λαμβάνουν δωρεάν από τη Βουλή καινούργιο προσωπικό φορητό υπολογιστή. «Αξιότιμε Πρόεδρε, αυτά τα λιοντάρια δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους δωρίσατε δημόσια περιουσία, χαρίζοντάς τους προσωπικό φρουρούμενο χώρο στάθμευσης, δεν ικανοποιήθηκαν όταν τους χαρίσατε προσωπικά λάπτοπ, με χρήματα του σκληρά δοκιμαζόμενου από τα οικονομικά μέτρα Ελληνα φορολογούμενου», γράφει σε ανοικτή επιστολή προς τον Φίλιππο Πετσάλνικο ο συνδυασμός «Εργαζόμενοι εν δράσει».
Και, βέβαια, οι διαπιστευμένοι συντάκτες του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ μπορούν να στέλνουν τα παιδιά τους στον εξαιρετικό παιδικό σταθμό που λειτουργεί στο υπόγειο προς τη μεριά του Εθνικού Κήπου (επειδή έχουν αυξηθεί οι ανάγκες, δημιουργείται κι άλλος σε κτίριο που παραχώρησε στη Βουλή το υπουργείο Πολιτισμού στην Πλάκα) αλλά και να γυμνάζονται στο άρτια εξοπλισμένο γυμναστήριο (διαθέτει μέχρι και χαμάμ) με εννέα γυμναστές στο ιδιόκτητο πλην του ισογείου κτίριο της οδού Μητροπόλεως 1 και Φιλελλήνων, μαζί με τους βουλευτές, τους επιστημονικούς τους συνεργάτες και τους υπαλλήλους της Βουλής.

Ατιμωρησία

Η παραβίαση του συντάγματος και του κανονισμού της Βουλής αποτελεί καθημερινό φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το μνημόνιο στήριξης ψηφίστηκε ως νομοσχέδιο, που απαιτεί 151 βουλευτές, και όχι ως διεθνής σύμβαση, που απαιτεί 180. Και ακόμη πιο χαρακτηριστικό πως την επομένη της ψήφισής του ψηφίστηκε τροπολογία-προσθήκη, βάσει της οποίας οι συμβάσεις δανεισμού ισχύουν από τη στιγμή της υπογραφής τους, χωρίς την προϋπόθεση της κύρωσής τους από το Κοινοβούλιο, ενώ το σύνταγμα προβλέπει πως καμία προσθήκη ή τροπολογία δεν εισάγεται για συζήτηση αν δεν σχετίζεται με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου που ψηφίζεται. Προβλέπει επίσης ότι, αν ένας βουλευτής απουσιάσει αδικαιολόγητα σε περισσότερες από πέντε συνεδριάσεις το μήνα, παρακρατείται υποχρεωτικά για κάθε απουσία το 1/30 της μηνιαίας αποζημίωσής του. Στην πράξη όμως, ενώ τα νομοσχέδια συζητούνται και ψηφίζονται σε άδεια έδρανα, ούτε ένα ευρώ δεν έχει παρακρατηθεί από κανένα βουλευτή. «Δεν έχουν γίνει υπερβάσεις στις απουσίες», με διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ο γενικός γραμματέας.
Την ίδια στιγμή δεν γίνεται κανένας απολύτως έλεγχος στο «πόθεν έσχες» και στους τραπεζικούς λογαριασμούς των βουλευτών, ενώ οι μετοχές, έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν να ελεγχθούν διότι είναι ανώνυμες.
Το πλέον προκλητικό είναι ότι τα αδικήματα των υπουργών παραγράφονται με διαδικασίες εξπρές και οι βουλευτές παραμένουν ατιμώρητοι για όλα τα αστικά και ποινικά αδικήματα που διαπράττουν, επικαλούμενοι την ασυλία τους. Ο περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας, που είχε προαναγγείλει στον νέο Κανονισμό της Βουλής ο Φίλιππος Πετσάλνικος, έμεινε στον αέρα, αφού τελικά και πάλι «θα ερευνάται» αν το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο βουλευτής συνδέεται με την πολιτική του δραστηριότητα, όπως δηλαδή υποτίθεται ότι γινόταν μέχρι σήμερα...
Ενδεικτικό είναι ότι πολίτης που μήνυσε βουλευτή για εκβιασμό οδηγήθηκε τελικά ο ίδιος στη φυλακή έπειτα από αντιμήνυση που του έκανε ο βουλευτής, ο οποίος, λόγω της ασυλίας, ουδέποτε δικάστηκε.

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

KATYN: ΕΝΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

Σήμερα, τα ρωσικά ΜΜΕ, μετέδωσαν την είδηση ότι η ρωσική Κάτω Βουλή (Δούμα), υιοθέτησε σε πρώτη ανάγνωση μια απόφαση με την οποία αναγνωρίζει τη σφαγή χιλιάδων Πολωνών από τη NKVD, τη σοβιετική πολιτική αστυνομία, στο Κατίν, ως έγκλημα που διέταξε ο Στάλιν.

Πριν λίγους μήνες, το επίσημο ρωσικό κράτος δια στόματος Πούτιν, ανέλαβε την ευθύνη και ζήτησε συγγνώμη από την Πολωνία και όλη την ανθρωπότητα για το έγκλημα στο ΚΑΤΙΝ, ενώ με απόφαση του πρόεδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας Ντ. Α. Μεντβέντεφ, δόθηκαν στη δημοσιότητα τα ηλεκτρονικά αντίγραφα των πρωτότυπων σχετικών εγγράφων. Μεταξύ των επτά εγγράφων που δόθηκαν στη δημοσιότητα, υπάρχει σημείωμα του αρχηγού του NKVD του Λαυρέντι Μπέρια, που φέρει την υπογραφή του Στάλιν, όπου προτείνεται η εκτέλεση των αιχμαλώτων Πολωνών αξιωματικών.

Στην Ελλάδα όμως συνέβη το απίστευτο! Παρότι οι Ρώσοι το παραδέχθηκαν, τα σκληρά παιδιά του Περισσού, το ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ!!! Λες και μόνο αυτοί κατέχουν την ιστορική αλήθεια! Κατηγορούν μάλιστα τους Ρώσους ότι παραδίδουν τη σοβιετική εποποιία κατά του χιτλερισμού και άλλα πολλά.
Για λόγους δεοντολογίας σας παραπέμπουμε σε σχετικό άρθρο της εφημερίδας «Ριζοσπάστης» και ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4951335&publDate=15/2/2009

λιθο...Βόλος


Katyn Του Κωστα Βαξεβάνη.

Το Σεπτέμβριο του 1939 οι στρατιές του Χίτλερ εισέβαλαν στην Πολωνία. Ήταν το ξεκίνημα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η Σοβιετική Ένωση του Ιωσήφ Στάλιν, υλοποιώντας ένα κρυφό πρωτόκολλο του Συμφώνου μη επίθεσης με την Γερμανία εισβάλει από Ανατολικά στην Πολωνία. Η Πολωνία βρίσκεται σε διπλή κατοχή. 22.500 αξιωματικοί του πολωνικού στρατού οι οποίοι αιχμαλωτίζονται, εξαφανίζονται. Όταν η Σοβιετική Ένωση μπήκε στον πόλεμο κατά της Γερμανίας, οι χιτλερικοί κατηγόρησαν τον Στάλιν για την εκτέλεση των αξιωματικών. Η Σοβιετική Ένωση απάντησε πως ήταν ένα προπαγανδιστικό τέχνασμα της Χιτλερικής Γερμανίας.
Το μόνο βέβαιο ήταν πως στην περιοχή του Κατίν, βρέθηκαν 22.500 σκελετοί σε ομαδικούς τάφους. Οι εκτελεστές τους είχαν σκοτώσει, έναν προς έναν με μια σφαίρα στον αυχένα.
Το έγκλημα του Κατίν έμεινε στο σκοτάδι. Όπως και οι δολοφόνοι. Η Πολωνία πέρασε στο Ανατολικό μπλοκ και κανένας, ούτε και οι δυτικοί αντίπαλοι της Σοβιετικής Ένωσης δεν είπαν ποτέ τίποτα για το έγκλημα.
Ο Αντρέι Βάιντα, ο βραβευμένος με Όσκαρ Πολωνός σκηνοθέτης, του οποίου ο πατέρας εκτελέστηκε στο Κατίν, με μια ταινία του που βγαίνει τώρα στους ελληνικούς κινηματογράφους, κατηγορεί τους Ρώσους για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα πολέμου.
Το «Κουτί της Πανδώρας» ανοίγει αποκαλύπτοντας την πραγματική ιστορία. Ο Λεχ Βαλέσα, σε μια συνέντευξή του στον Κώστα Βαξεβάνη, αποκαλύπτει τι περιείχαν οι φάκελοι της KGB που του παρέδωσαν Γκορμπατσόφ και Γιέλτσιν για την υπόθεση. Ευθύνονται οι Σοβιετικοί και ο Στάλιν προσωπικά για το έγκλημα; Τα απόρρητα έγγραφα με τις αποφάσεις του ΚΚΣΕ για το Κατίν και οι εισηγήσεις του τρομερού Λαυρέντη Μπέρια.
Γιατί ο Τσώρτσιλ αρνήθηκε να αποδοθούν ευθύνες για το έγκλημα;
Η Ιστορία για μια ακόμη φορά γράφτηκε σε κλειστές, άγνωστες σκοτεινές σελίδες. Ένα μεγάλο έγκλημα και μια μεγάλη αποκάλυψη.

ΜΕ ΤΙΣ ΥΓΕΙΕΣ ΜΑΣ!!!

Εντυπωσιάζομαι µε την αναισθησία μας απέναντι στο μαύρο χάλι που φτάσαμε. Μάλλον δεν έχουμε συνειδητοποιήσει το μέγεθος του χρέους. Πίνουμε, τρώμε και διασκεδάζουμε αµέριµνοι και με περίσσιο θράσος να λέµε στο τέλος της ημέρας ή της εβδομάδας «καλά φάγαμε και ήπιαμε. Αύριο έχει ο Θεός».

Δεν ξέρω αν έχει ο Θεός, πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι οι αντιπρόσωποί του στη γη, δεν έχουν μια και μπορούμε να το διαπιστώσουμε εύκολα απευθυνόμενοι στον παπά της ενορίας μας. Δεν ξέρω αν ο Θεός έχει μαύρο χρήμα, αλλά όταν και αυτό εκλείψει, οι ζητιάνοι και οι πεινασμένοι που μας ενοχλούν όταν πίνουμε τον καφέ μας και απαξιωτικά φερόμενοι τους διώχνουμε μακριά, θα είναι περισσότεροι και ενδεχομένως μέλη των οικογενειών μας, με την ευρύτερη έννοια του όρου.

Τα σκάνδαλα φυτρώνουν παντού, εκεί όπου... τα έσπειραν. Γίνεται λόγος για αδιάσειστα στοιχεία και όμως ω του θαύματος, κανείς ποτέ δεν µπήκε πίσω απ’ της φυλακής τα σίδερα. Φωνάζουμε για την απόδοση δικαιοσύνης. Όμως η δικιά µας η δικαιοσύνη εκτός από τυφλή καμιά φορά παίρνει και κανένα υπνάκο. Γίνεται λόγος για περιουσίες εκατοµµυρίων αλλά λίγοι από εμάς κάθισαν να υπολογίσουν και να διαπιστώσουν στη συνέχεια, ότι ο εργαζόμενος εισπράττει λίγες εκατοντάδες χιλιάρικα καθ όλη τη διάρκεια του εργασιακού του βίου, ενώ κάποιο άλλοι από μια μίζα εκατομμύρια.

Τα μεγέθη είναι εντυπωσιακά. Αλλά οι πολιτικοί και τα τσιράκια τους, με νταηλίκι, ισχυρίζονται πως όλα αποκτήθηκαν νόμιμα, ηθικά θα συμπλήρωνε κάποιος υποτακτικός τους και όλοι εμείς άδικα αμαυρώνουμε το όνομα και την υπόληψή τους. Αν και η γλώσσα μας έχει πλούσιο λεξιλόγιο, μερικές φορές δυσκολεύομαι να περιγράψω και να χαρακτηρίσω την αναίδειά τους.

Ανεξάρτητα από το χρώμα του κόμματός τους, πιστεύω ότι πρόκειται για εγκληματίες, έχουν απομυζήσει ότι πολύτιμο και κερδοφόρο έχει αυτή η χώρα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τη βύθισαν στη διαφθορά και την οδήγησαν στην απόλυτη παρακμή, την ώρα που εμείς άβουλοι και απαθείς κλείνοντας τα μάτια , αρκεστήκαμε στη δήθεν καλοπέραση.

Αντί λοιπόν όλοι αυτοί να κάνουν παρέα στην Ψειρού στο Μπάμπη, στο Νώντα και στα άλλα καλόπαιδα, ως μεγαλόψυχοι που είναι, αυτοτιμωρούνται επιβάλλοντας στον εαυτό τους, ως τιμωρία, την αποπομπή τους από το κόμμα ή την αποχή τους από την πολιτική σκηνή, ώστε μένοντας για λίγο στο παρασκήνιο, να επανέλθουν όταν η ρηχή μνήμη μας τα ξεχάσει όλα.

Αυτή είναι άραγε η δίκαιη τιμωρία που αρμόζει στους επίορκους ή είναι η φυλάκιση και δήμευση των περιουσιακών του στοιχείων μέχρι την τσατσάρα και το νυχοκόπτη τους.

Δυστυχώς, η πραγματικότητα με προσγείωσε και πάλι ανώμαλα. Πριν λίγες μέρες, κάποια από αυτά τα ανθρωποειδή, επέστρεψαν στο προσκήνιο και εμείς μέσα στη μακαριότητα της ανοησίας μας, ξαναψηφίσαμε, πήγαμε στις συγκεντρώσεις τους , προσδοκώντας ότι θα μας ικανοποιήσουν το ρουσφετάκι μας. Αυτή τη φορά δεν κλείσαμε απλά τα μάτια, αλλά ως στρουθοκάμηλοι, χώσαμε το κεφάλι ολόκληρο στην άμμο, αφήνοντας εκτεθειμένο τον πισινό μας. Με τις υγείες μας.

λιθο...Βόλος

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΕΚΛΗΣΙΑ ΣΤΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ...

Πωλείται εκκλησία στα Μουδανιά της Τουρκίας προς 400.000 λίρες (περίπου 200.000ευρώ).
Όπως αναφέρουν τουρκικά ΜΜΕ, πρόκειται για την τρίτη παλαιότερη ορθόδοξη εκκλησία στον κόσμο (!), η οποία βγαίνει στο σφυρί από τον ιδιοκτήτη της. Η εκκλησία των Ταξιαρχών βρίσκεται στο χωριό Κούμγιακα και χρονολογείται από τον 8ο αιώνα.
Ως ιδιοκτήτης φέρεται ο επιχειρηματίας Μετέ Γιαλτσίν, ενώ ενδιαφέρον για την αγορά εξεδήλωσε ο πρόεδρος του χωριού, ο οποίος επιθυμεί να την αγοράσει και αφγού την αναστηλώσει να αυξήσει τον αριθμό των τουριστών (Ελλήνων;) που συρρέουν για να τη δουν. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τι στάση κρατάει;
λιθο...Βόλος

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

ERIC CANTONA. ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Ο θρύλος της Manchester United Eric Cantona εκτιμά πως το σύστημα μπορεί να καταρρεύσει μέσω των τραπεζών, κάτι που μπορεί να γίνει, όπως σημείωσε, εάν 20 εκατομμύρια άνθρωποι αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Οι δηλώσεις του μάλιστα πυροδότησαν και online εκστρατεία για άδειασμα των τραπεζικών λογαριασμών στις 7 Δεκεμβρίου.
«Αν 20 εκατομμύρια άνθρωποι αποσύρουν τις καταθέσεις τους το σύστημα θα καταρρεύσει. Η επανάσταση θα γίνει μέσω των τραπεζών. Για να μιλήσουμε για επανάσταση, δεν θα πάρουμε τα όπλα, δεν θα σκοτώσουμε ανθρώπους. Μπορούμε να κάνουμε κάτι απλό [..]
Το σύστημα είναι δομημένο πάνω στη δύναμη των τραπεζών, οπότε μπορεί να καταστραφεί μέσω των τραπεζών», ανέφερε ο 44χρονος Γάλλος ποδοσφαιριστής σε βίντεο που τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στην εφημερίδα Presse Ocean και φέρει ημερομηνία 6 Οκτωβρίου.
«Αντί να βγεις στους δρόμους και να διανύσεις χιλιόμετρα (για να διαμαρτυρηθείς), πήγαινε στην τράπεζά σου και απόσυρε τις καταθέσεις σου. Τρία εκατομμύρια, δέκα εκατομμύρια και τότε θα υπάρξει πραγματική απειλή. Και τότε θα γίνει η πραγματική επανάσταση. Η επανάσταση θα γίνει μέσω των τραπεζών» καταλήγει ο Eric Cantona.
Το βίντεο έχει υπότιτλους σε πολλές γλώσσες και μέχρι στιγμής έχουν παρακολουθήσει δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Μάλιστα σε σελίδα δικτύου κοινωνικής δικτύωσης περίπου 12.000 άνθρωποι δηλώνουν ότι επιθυμούν να συμμετάσχουν σε αυτή την κίνηση υπό τον τίτλο: Επανάσταση! Στις 7 Δεκεμβρίου θα αποσύρουμε όλοι τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες.
Πηγή

FREDDIE MERCURY.ΔΕΚΑΕΝΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ...

Σαν σήμερα πριν δεκαεννέα χρόνια, έχασε τη μάχη για τη ζωή ο Φρέντι Μέρκιουρι ή αν θέλετε ο Φαρόκ Μπουλσάρα. Υπήρξε η ψυχή των QUEEN και δίκαια κατατάσσετε ανάμεσα στις καλύτερες φωνές της ροκ.
λιθο...Βόλος

ΚΡΙΣΗ, Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ.

Του Αλέκου Παπαδόπουλου


                     Κυρίες και κύριοι,
Πράγματι, στις κανονικές χώρες η κρίση είναι “η μητέρα της αλλαγής”. Αυτό όμως δεν ισχύει για τη χώρα μας. Δεν κατακτήθηκαν ακόμα οι πολιτικές, κοινωνικές και πολιτισμικές προϋποθέσεις για τον μετασχηματισμό της σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Το 2011 θα είναι μια ιδιαιτέρως αποκαλυπτική χρονιά. Θα διαμορφωθούν νέες πραγματικότητες στο πολιτικό, στο κοινωνικό και στο οικονομικό πεδίο.
Πολιτικό πεδίο. Το 2011 θα διαφανεί η αδυναμία του πολιτικού συστήματος, εκ κατασκευής λαϊκιστικού, φοβικού και εξουσιαστικού, να χαράξει γραμμές στρατηγικού βάθους για την ανόρθωση της οικονομίας. Τ’ αδιέξοδα και η συνειδητοποίηση ότι η οικονομία είναι “σε αργό θάνατο” θα καταδείξουν την χαμηλή πολιτική διαχείριση της χώρας απ’ όλο το πολιτικό σύστημα.
Εκτιμώ ότι κάτω από το φοβικό σύνδρομο της απώλειας επιρροής και δύναμης στο εκλογικό σώμα, θ’ αρχίσει να ομιλεί και να καθοδηγεί και πάλι τη χώρα η εκπαιδευμένη πλέον φύση αυτού του λαϊκισμού. Ήδη έχουμε τα πρώτα σημάδια, όπως η συζήτηση για αναθεώρηση του μνημονίου, η χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής κλπ.
Φαίνεται ότι εξαντλούνται τα ψυχικά αποθέματα της πολιτικής ελίτ της χώρας και των πέριξ αυτής δυνάμεων επιρροής. Σε λίγο θ’ αδυνατούν πλήρως να υποστηρίξουν σταθερά και με συνέπεια το επιβληθέν από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να συγκροτήσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης.
Φοβάμαι δηλαδή ότι εκπνέουν οι ψυχικές αντοχές και ότι το ψυχολογικό φορτίο υποστήριξης ρεαλιστικών πολιτικών από τις ιθύνουσες δυνάμεις της χώρας έχει φτάσει στα όριά του.
Να γνωρίζουν πάντως εκείνοι που καλλιεργούν αφελώς την ιδέα της δημοσιονομικής χαλάρωσης και προσαρμογής σε βάθος χρόνου ότι ακόμα κι αν το ανεχόταν η τρόικα, οι αγορές θα αντιδρούσαν βίαια.

Κοινωνικό πεδίο.

Κυρίες και κύριοι,
Η κοινωνία μας είναι έντονα μικροαστικοποιημένη στην συντριπτική της πλειοψηφία, κατακερματισμένη και με καταργημένες τις ιεραρχίες της, με σχολάζουσες έως και ανύπαρκτες τις πρωτοπόρες εκείνες μειοψηφίες που θ’ άνοιγαν τους καινούριους δρόμους και χωρίς κινητήριες εσωτερικές δυνάμεις. Είναι έτοιμη η κοινωνία μας σήμερα να παραδοθεί στον ανεξέλεγκτο μικροαστικό λαϊκισμό, που αντιδρά ως άθροισμα ατομικών συμπεριφορών και όχι ως συντεταγμένη κοινωνική δύναμη.
Στο λαό μέχρι σήμερα δεν καλλιεργήθηκε η εθνική αυτογνωσία. Δεν του έχουν μιλήσει ακόμη για τη δεινή θέση της χώρας και την προοπτική της. Επέλεξε, παραδείγματος χάριν, ο λαϊκισμός που καταδυναστεύει τη χώρα δεκαετίες να του αποκρύψει την φοβερή αλήθεια ότι τελούμε υπό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο. Αντίθετα, του μιλάνε και διαπληκτίζονται για ένα κάποιο “χαρτί”, το “μνημόνιο”, θέλοντας συνειδητά κάτω από το βάρος συνολικών ενοχών τους να ελαχιστοποιήσουν ή να ξορκίσουν ότι ο διεθνής οικονομικός έλεγχος έχει ήδη επιβληθεί από τον περασμένο Μάιο.
Και το λαϊκίστικο πνεύμα δε σταματά μάλιστα εδώ. Παρουσιάζει τον διεθνή οικονομικό έλεγχο ως μια συνήθη απλή επιτήρηση ρουτίνας, η οποία μάλιστα θα αρθεί πολύ σύντομα.
Και αυτά τα λένε όλα τα κόμματα, ισχυριζόμενα μάλιστα ότι έχουν δήθεν έτοιμες λύσεις για να εξέλθουμε από την κρίση και να επανέλθουμε στην προτέρα κατάσταση. Δεν επιτρέπουν δηλαδή στο λαό να κατανοήσει το βάθος του προβλήματος, αφήνοντάς τον να πιστεύει απλώς ότι «κάτι κακό συμβαίνει, γι’ αυτό κάνε υπομονή, μπόρα είναι θα περάσει».
Ένα ψεύδος που επίσης καλλιεργείται στο λαό είναι αν η χώρα μας θα χρεοκοπήσει ή όχι. Αρνείται ο παραπλανητικός λαϊκισμός ν’ αποδεχθεί ότι τέτοιο δίλημμα ουσιαστικά δεν υπάρχει, γιατί η χώρα ήδη τελεί “υπό χρεοστάσιο” από τον περασμένο Μάιο, όταν οι διεθνείς κεφαλαιαγορές αρνήθηκαν να μας χρηματοδοτήσουν με συνέπεια να επέμβει ένας πολυμερής διεθνής οικονομικός έλεγχος και να μας χορηγήσει ένα διακρατικό δάνειο προκειμένου να εξοφλήσουμε τους δανειστές μας. Το δίλημμα αντίθετα είναι αν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι, και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά από τις εθνικών διαστάσεων αποφάσεις που θα λάβουμε.
Όλα αυτά, κυρίες και κύριοι, έχουν ως συνέπεια την ουδετεροποίηση της κοινωνίας αλλά και την πλήρη αποδυνάμωση των ελάχιστων εκείνων δυνάμεων που έχουν συνειδητοποιήσει την κατάσταση. Αν σ’ αυτά προσθέσει κανείς ότι η χώρα δεν διαθέτει ιθύνουσα τάξη ή μια πραγματικά αστική τάξη με κριτήριο κουλτούρας, η οποία θα διαμόρφωνε κατευθύνσεις για μια διατηρήσιμη έξοδο από την κρίση, τότε αντιλαμβάνεται κανείς την μεγάλη σημασία της εθνικής αυτογνωσίας.
 
Οικονομικό πεδίο.

Το 2011 προβλέπω ότι θα είναι μια εφιαλτική χρονιά. Θα καταπέσουν μύθοι και λεοντές. Οι επικοινωνιακές τεχνικές δεν θα φτάνουν πια να συγκαλύψουν δισταγμούς, φοβίες και αμηχανίες. Θα φανεί με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο ότι η χώρα βιώνει, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, τον θανατηφόρο συνδυασμό υψηλού κόστους δανεισμού και ύφεσης.
Χαρακτηριστικά, οι τόκοι που θα πληρωθούν το 2011 σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία θα κινούνται γύρω στα 16 δις και μέχρι το 2015 θα αυξάνονται συνεχώς μέχρι του μυθώδους ύψους των 20 δις ευρώ, δηλαδή γύρω στα 9% του ΑΕΠ. Το βάρος αυτό είναι ασήκωτο για τη χώρα, γιατί οι τόκοι είναι καθαρό έλλειμμα πάνω στο οποίο πρέπει κανείς να προσθέσει και το υψηλό λειτουργικό έλλειμμα.
Το λέω αυτό για όσους βαυκαλίζονται ότι έχουν είτε έτοιμες συνταγές είτε - άλλοι – έτοιμες πολιτικές να εξαφανίσουν σύντομα το έλλειμμα της χώρας. Για ν’ απομειωθεί το έλλειμμα, να μειωθούν οι τόκοι και να σταθεροποιηθεί το χρέος πρέπει η χώρα να εξασφαλίσει για πολλά χρόνια με σταθερό τρόπο υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Προϋπόθεση όμως για να διασφαλιστεί υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα είναι οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Διερχόμαστε όμως μια δεινή υφεσιακή περίοδο, η οποία θα συνεχιστεί με την ίδια ένταση και το 2011, με ύφεση πάνω από -4%, αλλά δυστυχώς θα συνεχίσει και το 2012 και το 2013.
Συνεπώς, η αποκλιμάκωση του ελλείμματος της χώρας τα επόμενα χρόνια κάτω από τις σημερινές συνθήκες διαχείρισης της οικονομίας είναι ανέφικτη. Για να το πετύχουμε πρέπει να καλυφθούν μεγάλα κομμάτια πληρωμής τόκων. Και για να γίνει αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, δηλαδή πολύ περισσότερα έσοδα από τις δαπάνες. Επειδή όμως, λόγω ύφεσης, δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε έσοδα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το ν’ απαλλαγεί η ελληνική οικονομία από μεγάλα τμήματα του δημόσιου τομέα και κρατικές δραστηριότητες που την επιβαρύνουν.
Σύμφωνα με μελέτες, το 30% περίπου του σημερινού κράτους είναι περιττό. Γι’ αυτό πέρα από τις καθολικές αποκρατικοποιήσεις των δημοσίων επιχειρήσεων προτείνω όλως ενδεικτικά την άμεση κατάργηση τμημάτων πανεπιστημίων και ΤΕΙ, δημοτικών επιχειρήσεων, ατροφικών νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, άεργων διπλωματικών αντιπροσωπειών, στρατοπέδων, συγχώνευση μητροπόλεων, κατάργηση απολιθωμένων κρατικών υπηρεσιών, αποκεντρωμένων υπηρεσιών και γενικών γραμματειών διαφόρων υπουργείων. Περιορισμό του μεγάλου αριθμού στρατηγών, ναυάρχων, πτεράρχων και ταξιάρχων των ενόπλων δυνάμεων και των σωμάτων ασφαλείας, περιορισμό του πολυάριθμου διδακτικού προσωπικού με αύξηση των ωρών διδασκαλίας, δραστική περικοπή κατά 70% τουλάχιστον των πολυάριθμων Γενικών Διευθυντών και Διευθυντών υπουργείων και οργανισμών, δραστική μείωση του μεγάλου αριθμού των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων και τέλος εξορθολογισμό ή κατάργηση και άλλων πολυάριθμων αφανών δημοσίων καταλυμάτων, τα οποία περιθάλπουν χρόνια τώρα τον κρατικό ανορθολογισμό.
Όλα θα κριθούν το 2011. Τότε θα φανεί αν θα επιβεβαιωθεί ο φόβος του μακροχρόνιου οικονομικού παγετώνα, που είναι το πιθανότερο ότι θα επικαθήσει επί της χώρας. Και εξηγούμαι: είναι σχετικά εύκολο για παράδειγμα να απομειώσεις το έλλειμμά σου από το 15,4% στο 10,4% το 2010, γιατί εκεί θα πάει απολογιστικά. Ας μην έχουμε ψευδαισθήσεις. Για να το πας από το 10,4% στο 7,4% την επόμενη χρονιά και πολύ περισσότερο όσο πηγαίνεις προς τον πυρήνα, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα αν όχι αδύνατα. Και αν η οικονομία σου είναι σε ύφεση, είναι ακόμα δυσκολότερα. Αν, ακόμη χειρότερα, οι μεταρρυθμίσεις που θα κάνεις είναι περιορισμένης και ήπιας μορφής, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι ούτε σε θετικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα οδηγηθείς, ούτε κι από την ύφεση θα εξέλθεις, ούτε ανάπτυξη θα οικοδομήσεις. Ακριβώς εκεί κρύβεται ο μεγάλος κίνδυνος να σχηματιστεί ο γνωστός παγετώνας της οικονομίας, που θα καθηλώσει τη χώρα στην οικονομική ακινησία και το λαό στη φτώχεια για πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό η θέση μου είναι, αν θέλουμε πραγματικά να θέσουμε τη χώρα μας σε αναπτυξιακή τροχιά, να προχωρήσουμε τώρα σ’ επώδυνες περικοπές τεράστιας έκτασης και βάθους στον δημόσιο τομέα, αλλά και σε εξορθολογισμό των δομών και του προσανατολισμού του, τομές που απαιτούν σκληρές συγκρούσεις με συντεχνιακά κατεστημένα και οργανωμένα συμφέροντα. Μόνο μέσα από την ήττα του παραπολιτικού αυτού κατεστημένου μπορούν να δημιουργηθούν νέες προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης. Μόνο έτσι θ’ απελευθερωθούν οι εσωτερικές δυνάμεις για ενδογενή ανάπτυξη σ’ όλους τους τομείς. Μόνο έτσι θα γίνουμε ξανά ελκυστικοί στις ξένες επενδύσεις.

Κυρίες και κύριοι,

Οι ανατροπές αυτές είναι κυριολεκτικά ζωτικής σημασίας και να μην τις επικαλούμαστε ευκαιριακά, απλά επειδή έγινε “της μόδας” αυτή την περίοδο να τα “βάζουμε” με το κράτος, χωρίς στην πραγματικότητα να τις πιστεύουμε.
Μια στρατηγική βάθους πρέπει να την εγγυώνται ορισμένες αρχές που πρέπει να τηρούνται απαραιτήτως:
α) Η χώρα πρέπει ν’ αποκτήσει εθνικό προσανατολισμό. Αρκετά τυραννιέται χρόνια τώρα με τη διαμάχη των δυνάμεων της “καθ’ ημάς ανατολής”, με τις δυνάμεις εκείνες που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας και στη λειτουργία της ως σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Δυστυχώς, αυτά τα δύο ρεύματα δεν συναντήθηκαν ποτέ ούτε τ’ άφησαν ώστε να κάνουν έστω και μια μείξη ελληνικής ιδιοτυπίας.
β) Επειδή στόχος είναι η διάσωση της χώρας, δεν ισχύουν τα διάφορα “δεν”, τα όρια, οι “κόκκινες γραμμές” και κάθε είδους αυτοδεσμεύσεις, οι οποίες μάλιστα πολλάκις αναιρούνται από τον Διεθνή Έλεγχο, προσθέτοντας αναξιοπιστία. Η λήψη των πολιτικών αποφάσεων θα πρέπει να είναι χωρίς φραγμούς και ιδεοληπτικές αυτοδεσμεύσεις.
γ) Οι περιστάσεις απαιτούν “μεταρρυθμίσεις-σοκ”. Συθέμελες αλλαγές σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής της χώρας.
δ) Κυρίες και κύριοι,τονίζω με έμφαση ότι χώρα πρέπει να αποκτήσει συγκεκριμένο προορισμό και πλεύση. Πρέπει να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε και κυρίως πως. Αυτό απαιτεί όμως ένα μεγάλο εθνικό consensus, μία μεγάλη εθνική συναίνεση. Η συναίνεση όμως μεταξύ των σημερινών κομμάτων της χώρας είναι ανέφικτη και άνευ αξίας. Ο λαϊκισμός δεν παράγει consensus, παρά μόνο εξουσιασμό και υποκρισίες. Απαιτείται μια “νέα συμφωνία της ελληνικής κοινωνίας”, κυρίως με τον εαυτό της, για το που θέλει να πάει η χώρα.
Θα ζήσουμε για πολλά χρόνια υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο. Δεν πρέπει η χώρα ν’ αφεθεί να σέρνεται και ο λαός να βαυκαλίζεται με αυταπάτες και ψεύδη που του καλλιεργούν καθημερινά οι κατεστημένοι της χώρας.
Οι περιστάσεις απαιτούν έναν άλλο τύπο και κυρίως ένα άλλο πνεύμα διακυβέρνησης. Κατά καιρούς έχει γίνει συζήτηση για οικουμενικά σχήματα και κυβερνήσεις τεχνοκρατών. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τέτοιες λύσεις εντός των σημερινών τειχών. Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται το ίδιο έναν ισχυρό κλονισμό πριν επιχειρήσει αξιόπιστα να καθοδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση.
Προτείνω μέσα στο 2011 η Βουλή να εγκρίνει τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό “πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης”, στην ουσία δηλ. ένα σχέδιο αναγέννησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα, πειθαρχημένα και χρονοστοχευμένα στην έξοδο από την κρίση. Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να κριθεί από το λαό με εκλογές – το ξαναλέω μ’ ΕΚΛΟΓΕΣ - . Τις εκλογές αυτές βέβαια δεν τις εννοώ και δεν τις προτείνω σε καμιά περίπτωση ως ένα από τα συνήθη πολιτικά παίγνια και καμώματα του συστήματος αλλά εκλογές με “ανοικτά τα βιβλία”, για να επιτευχθεί εθνική συμφωνία με βάση αυτό το πενταετές πρόγραμμα, που υπερβαίνει κόμματα και εκλογικές περιόδους. Θα ενσωματώνει τα μέτρα του μνημονίου και θα κινείται πέραν αυτού. Για ν’ αναλάβουν όλοι την ευθύνη τους για το μέλλον της χώρας, και πολύ περισσότερο ο λαός.
Μόνο με αυτή την προϋπόθεση μπορεί να επιτευχθεί εθνικό consensus. Μόνο έτσι μπορούν να ληφθούν αποφάσεις εθνικών διαστάσεων. Μόνο έτσι δεν θα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας με ψευτοσυναινέσεις, ημίμετρα και αλυσιτελείς δήθεν μεταρρυθμίσεις. Μόνο έτσι μπορούν να διασφαλιστούν κοινωνικές συμμαχίες και ισχυρές πολιτικές νομιμοποιήσεις.
Αυτή τη στιγμή πλέουμε χωρίς πυξίδα. Με καθοδηγούσα την κουλτούρα του λαϊκισμού και τον “επικοινωνισμό” να καταστρέφει κάθε θετική προσπάθεια.
Το ριζοσπαστικό πνεύμα και περιεχόμενο αυτής της εθνικής συμφωνίας, που θα προκύπτει και θα επιβάλλεται από το πενταετές αυτό πρόγραμμα ανάπτυξης θα καθοδηγεί εφεξής τη χώρα και θα ελέγχονται οι εκάστοτε διαχειριστές του. Και όχι οι δημοκόποι και τα ιδεολογήματα του παρελθόντος.
Αλλά, κυρίες και κύριοι, θα ήθελα να συμπληρώσω τη σημερινή μου παρέμβαση και με ορισμένες συγκεκριμένες προτάσεις, όλως ενδεικτικές. Σε περιόδους μεγάλων αποδιαρθρώσεων, η φαντασία είναι επαναστατική δύναμη. Με παραδοσιακές φόρμες δεν αντιμετωπίζονται οι κρίσεις.

Προτείνω όλως ενδεικτικά:

Να προωθηθεί μέσω αναθεώρησης ειδική συνταγματική απαγόρευση παραγωγής δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Είναι επιτακτικό να διαπεράσει τη χώρα και τους θεσμούς ένα νέο πνεύμα, ώστε να μη ζήσουμε ξανά τις σημερινές οικονομικές συνθήκες και τον ευτελισμό της χώρας μας.
Να καθιερωθεί συνταγματικό προνόμιο στον Υπουργό Οικονομικών για δικαίωμα άσκησης αρνησικυρίας (βέτο) επί των δαπανών στο σύνολο τις διοίκησης του κράτους.
Να καταργηθούν οι φόροι υπέρ τρίτων – των βολεμένων κοινωνικών συντεχνιών.
Να ανατεθεί ο φορολογικός έλεγχος των εταιριών που τηρούν βιβλία γ’ κατηγορίας σε πιστοποιημένα ιδιωτικά ελεγκτικά όργανα, όπως ελεγκτικές εταιρίες τραπεζών, ασφαλιστικών εταιριών κλπ.
Να συσταθεί σύγχρονος, αυτόνομος Οργανισμός Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΟΕΔΕ). Για να παύσει η είσπραξη των εσόδων να είναι το πάρεργο των εφοριών.
Να δημιουργηθεί άμεσα αυτοτελές Σώμα Οικονομικών Επιθεωρητών, το οποίο θα διενεργεί ουσιαστικούς και όχι τυπικούς ελέγχους σκοπιμότητας των δαπανών στο σύνολο του κράτους.
Να καταργηθεί το Ελεγκτικό Συνέδριο ως δικαστήριο και να μετατραπεί σε σύγχρονη ανεξάρτητη ελεγκτική αρχή, όπως σ’ άλλες χώρες.
Να καταργηθούν τα προνόμια του δημοσίου τομέα και να προσαρμοστούν τα δεδομένα της λειτουργίας του προς αυτά του ιδιωτικού τομέα. Δεν μπορεί άλλο να σηκώσει ο ιδιωτικός τομέας τα “κεκτημένα” του δημόσιου.

Κυρίες και κύριοι,

Πολλοί από εσάς, ακούγοντάς με, θα πείτε ότι όλα αυτά που προτείνω είναι μάταια, ότι δεν γίνονται. Θέλω να επαναλάβω τη ρήση του αείμνηστου Δημήτρη Τσάτσου, ότι «η μάταιη προσπάθεια δεν είναι μία άχρηστη προσπάθεια». Θα ήθελα αυτό το ριζοσπαστικό πνεύμα να κυριαρχήσει στη χώρα, για να ορίσουμε εμείς το μέλλον μας και όχι η απελπισία.

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

ΕΝΑ ΤΖΑΜΙ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ.ΘΕΛΟΥΜΕ ΔΕΚΑ!!!



Παρακολουθήστε λοιπόν το βίντεο  και θα διαπιστώσετε ότι η ένωση μεταναστών Ελλάδος ( αλήθεια, μόνο μουσουλμάνοι είναι οι μετανάστες) δε θέλει ένα τζαμί αλλά δέκα!!!


Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, πιστεύει ότι το δικαίωμα στην άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων οποιασδήποτε θρησκευτικής μειονότητας στην Ελλάδα, είναι δεδομένο και απαραβίαστο. Η πραγματοποίηση όμως στα Προπύλαια των Αθηνών, αλλά και σε άλλες πλατείες της Αθήνας, μαζικών προσευχών, αποτελεί κατά πολλούς επίδειξη δύναμης από την πλευρά των μουσουλμάνων και έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό.

Οι μουσουλμάνοι τα προηγούμενα χρόνια εκτελούσαν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα σε μεγάλους κλειστούς χώρους, αφού είναι γνωστό το πρόβλημα της έλλειψης τζαμιού στην Αττική. Η επιλογή όμως του χώρου, κατά την άποψη του κ. Σταύρου Λυγερού, δεν ήταν τυχαία, αφού ήθελαν να προβάλλουν δυναμικά τη δική τους θρησκευτικο-πολιτισμική ταυτότητα, εκμεταλλευόμενοι το καθεστώς της ατιμωρησίας για όσους καταλαμβάνουν αυθαίρετα δημόσιο χώρο.

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια, οι άνθρωποι του συστήματος μιλάνε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδιαίτερα των μουσουλμάνων. Μάλιστα πολλοί, από όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα, προβάλλουν τα στήθη τους και μιλάνε για την αναγκαιότητα της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της πίστης και πολύ καλά κάνουν. Δεν τους έχω ακούσει όμως να αναφέρονται στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις χώρες του Ισλάμ. Δεν έχω ακούσει κανέναν από αυτούς να διαμαρτύρονται για την αντιμετώπιση των γυναικών στις χώρες του Ισλάμ. Για τις καθημερινές διώξεις ανθρώπων εξαιτίας του διαφορετικού θρησκευτικού τους «πιστεύω». Δεν έχω ακούσει κανένα μουσουλμάνο «νόμιμο» μετανάστη στη χώρα μου να καταγγείλει τέτοιες συμπεριφορές στη χώρα του. Κανέναν. Ποια είναι η άποψη των μουσουλμάνων μεταναστών για την κατασκευή χριστιανικών ναών, ας πούμε , στη Μέκκα. Τι είπα; Μέκκα; Λάθος, δεν υπάρχουν αλλόθρησκοι στη Μέκκα!!!

Όπως και να έχει το θέμα η πολιτεία για μια ακόμα φορά, παρατηρεί αδρανής τα γεγονότα, αφήνοντας χώρο για να εκδηλώνονται ακραίες αντιδράσεις κατοίκων και …άλλων. Όταν όμως ο κόμπος φτάσει στο χτένι και αναγκαστεί να πάρει κάποια μέτρα για την επιβολή της νομιμότητας, τότε ίσως να εκτεθεί διεθνώς και όλοι εμείς να χαρακτηριστούμε ως μισαλλόδοξοι Έλληνες. Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για στρουθοκαμηλισμούς. Οφείλει να θέσει όρια, όπως έχει θέσει όλη η Ευρώπη.

λιθο...Βόλος

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

ΓΙΑΤΙ Η "ΕΛΠΙΔΑ" ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ...

Του Στέφανου Μυτιληναίου

H Πανδώρα ανοίγει το κουτί, που περιείχε όλα τα δεινά (τις αρρώστιες κλπ.), που εξαπλώνονται με τον τρόπο αυτό στον κόσμο. Όταν η Πανδώρα κλείνει το κουτί, έχει μείνει μέσα, τελευταία, η ελπίδα.

Αυτή είναι η μυθολογική παράδοση για την ελπίδα: Ένα "κακό" που ξέμεινε μέσα στο σεντούκι των δεινών. Και όμως, η λέξη αυτή χρησιμοποιείται αιώνες τώρα σαν να έχει κάποια θετική σημασία. Και ως τέτοια βρίσκεται συνεχώς στα στόματα πολιτικών, παπάδων, αφεντικών...

Ένας Έλληνας κυνικός φιλόσοφος του 2ου αιώνα μ.Χ., ο Δημώναξ, είχε τολμήσει να πει: "δεν φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι ελεύθερος". Και πράγματι, πόσο δίκιο είχε. Διότι κάθε δημαγωγός και τύραννος με την ελπίδα και το φόβο χειραγωγεί τους ανθρώπους, τακτική που ο Μακιαβέλι (στην περίοδο της Αναγέννησης) θα περιγράψει στον "Ηγεμόνα" του ως "καρότο και μαστίγιο".

Το εφαρμόζουν και τα αφεντικά: η ελπίδα τους είναι ότι ίσως πάρεις αύξηση, ίσως να αναγνωριστείς, ίσως να γίνεις το αγαπημένο τσιράκι! Ο φόβος, μα φυσικά η απόλυση, η ανεργία, η πείνα. Και οι εργαζόμενοι δεν επιτρέπεται να αμφισβητούν, δεν επιτρέπεται να διεκδικούν, απλώς να πειθαρχούν και θααααααα... ανταμοιφθούν!

Και οι πολιτικοί μία από τα ίδια: Τάζουν κάθε είδους ελπίδες (διορισμούς στα "δικά" τους παιδιά, καλύτερη ζωή -χωρίς να εξηγούν όμως πώς θα την πετύχουν- καλύτερο αύριο, χωρίς κουβέντα για το σήμερα, ρουσφέτια όπως "θα σας φέρουμε και τη θάλασσα", ή το ρεύμα ή τον δρόμο ή το αεροδρόμιο, ακόμα και τον ουρανό με τα άστρα). Ο φόβος; Από το κλασικό "Καραμανλής ή τανκς" που στην εποχή μας λανσαρίστηκε ξανά ως "Καραμανλής ή χάος", ή θα έρθει η "κακιά δεξιά" και θα δείτε τι θα πάθετε, κ.λπ.

Ελπίδα και φόβος, λοιπόν, ή καρότο και μαστίγιο και ο κοσμάκης πάει και έρχεται παραζαλισμένος και ψηφίζει άλλοτε με την ελπίδα και άλλοτε από φόβο! Και τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει εάν δεν απελευθερωθούμε από την ελπίδα και το φόβο!

Γι' αυτό και η ελπίδα είναι "κακό πράγμα". Και όσοι πουλούν ελπίδες, μάλλον δεν είναι "καλοί" άνθρωποι: πολιτικοί, παπάδες, αφεντικά!

Εάν θέλουμε να ζήσουμε σε έναν καλύτερο κόσμο; Μία η λύση: να πάψουμε να ελπίζουμε και να φοβόμαστε, να πάρουμε τις ζωές και τις τύχες στα χέρια μας. Τότε ίσως και να γίνουμε ελεύθεροι (δηλαδή, ενάρετοι και τολμηροί) και ίσως τότε η επόμενη μέρα που θα ξημερώσει θα είναι δικιά μας και όχι δική τους! Η ελπίδα είναι το καρότο και ο φόβος το μαστίγιο. Το εφαρμόζει πρώτη και καλύτερη η Εκκλησία! Το καρότο ή ελπίδα της, είναι η μεταθανάτια παραδεισένια ζωή! Ο φόβος είναι η κόλαση! Και το επί γης επιθυμητό αποτέλεσμα, μια ζωή σύμφωνη και πιστή με τους κανόνες της! Οι πιστοί δεν επιτρέπεται να αμφισβητούν, δεν επιτρέπεται να προσπαθούν, απλώς να πειθαρχούν και θααααααα... ανταμοιφθούν!

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

ΜΙΑ "ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ" ΠΟΥ ΑΔΙΚΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ.

Του Μάνου Οικονομίδη

Αν κάποιος δεν ασχολείται επαγγελματικά με τις εκλογές, η ημέρα της κάλπης μετατρέπεται σε «παράσταση διαρκείας». Κάθεσαι αναπαυτικά σε μια πολυθρόνα ή στον καναπέ, και αρχίζεις το ζάπινγκ. Από το πρωί άλλωστε, η τηλεόραση προσφέρει πλείστες ευκαιρίες αποπροσανατολισμού από τα προβλήματα, με εκπομπές στις οποίες οι καλεσμένοι καλούνται να μιλήσουν για την πολιτική.

Φυσικά, δεν ευθύνονται οι δημοσιογράφοι για το θέαμα. Όταν πρέπει να γεμίσεις το πρόγραμμα της εκπομπής σου, αναγκάζεσαι εκ των πραγμάτων να κάνεις «εκπτώσεις». Και μεταξύ των καλεσμένων, να βρίσκονται και κάποιοι οι οποίοι, υπό άλλες συνθήκες, πολύ δύσκολα θα κατάφερναν να επικοινωνήσουν τις προσωπικές απόψεις τους, με αποδέκτη του μηνύματος την ανυποψίαστη ελληνική κοινωνία.

Ένα καλό μάθημα που προσφέρουν σε όλους μας αυτά τα πάνελ, είναι η πλήρης απομυθοποίηση του λεγόμενου «πνευματικού κόσμου». Καλλιτεχνών και ανθρώπων των γραμμάτων, οι οποίοι απαρνούνται ουσιαστικά τον εαυτό τους, τσαλακώνουν ανεπανόρθωτα ένα κολακευτικό προφίλ το οποίο οικοδόμησαν με θυσίες και διαδρομές ζωής, γοητεύονται από αυτή την ακατανίκητη έλξη που σου ασκεί ο φακός, και μεταλλάσσονται σε σχολιαστές της παραπολιτικής. Των μικρών και ασήμαντων παρελκόμενων του κεντρικού διακυβεύματος, που είναι η πολιτική στην Ελλάδα ως βιώσιμη πραγματικότητα: Ως σκέψη, σχεδιασμός, εφαρμογή, αποτέλεσμα και επιπτώσεις στο γενικό σύνολο των ενεργών και μη πολιτών.

Το ακόμη πιο θλιβερό είναι ότι οι ίδιοι «πνευματικοί» άνθρωποι, καταλήγουν να μετακινούνται από το ένα κανάλι στο άλλο, όπως ακριβώς συμβαίνει με τους επαγγελματίες πολιτικούς. Για τους τελευταίους βέβαια, αυτό είναι και το κύριο αντικείμενο της καθημερινής ενασχόλησής τους με τα κοινά. Οι  «πνευματικοί» όμως; Δεν διαισθάνονται πόσο κακό κάνουν στον εαυτό τους; Δεν υποψιάζονται πόσο βαριά, ίσως θανάσιμα, τραυματίζουν τον κλάδο που εκπροσωπούν; Δεν τους περνά από το μυαλό ότι ακυρώνουν τους ίδιους ακριβώς λόγους που εξαρχής τους έκαναν να ακολουθήσουν τον επαγγελματικό προσανατολισμό τον οποίο επέλεξαν; Δεν σκέφτονται ότι αφαιρούν από τους Έλληνες την ελπίδα ότι, κάπου εκεί έξω, υπάρχουν ανήσυχα πνεύματα και φωτεινά μυαλά, που μπορούν να μπολιάσουν το μέλλον της πατρίδας με αναγεννησιακές πινελιές δημιουργίας;

Σε τελική ανάλυση, δεν άκουσαν ποτέ τον πραγματικά μεγάλο Μάνο Χατζηδάκη, να λέει ότι «Δυο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: Ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός»;

Πηγή